Over den Codex Sinaiticus.

Prof. Dr. Adolf Deissmann, de beroemde Ber'ijnsche geleerde, schrijft ons naar aanleiding van de overdracht van den Codex Sinaiticus aan het Britsch museum het volgende :
Het Britsch museum bezat reeds sinds 1753 een den Sanaitius gelijkwaardigen, ofschoon iets jongeren bijbelcodex, nl. den Alexandrinus en is nu door het verwerven van den Sinaiticus tot een hoofdcentrum voor de beoefening van de bijbelwetenschap geworden.
De Codex Sinaiticus heeft een merkwaardige Odyssee achter den rug. In de 4e eeuw spoedig na de zegen van het Christendom over de heidenwereld in het Oosten in vier kolom op het fijnste antilopenleder geschreven, geldt de Codex bij vele onderzoekers als een der 50 kostbare door keizer Constantijn voor de kerken van Constantinopel bestelde bijbelexemplaren. Misschien is de Codex daarna naar Caesarea naar de beroemde biblotheek aldaar geraakt totdat hij dan voor vele eeuwen een volledig verborgen asyl op den berg Sinaï in het vroegbyzantijnsche klooster van St. Catharina vond. Daar vond hem in 1844 de Leipziger privaat-docent Lobegott Friedrich Konstantin Tischendorf. Hij vond in een korf oud papier, welke gereed stond om weggedaan te worden fragmenten en kreeg op zijn verzoek 43 perkamentbladen ten geschenke; 86 andere bladen bleven achter en werden: nog bewaard. Deze 43 bladen gingen naar de Leipzigsche bibliotheek, waar ze nu zijn.
Tischendorf deed daarna zijn uiterste best ook de rest te verkrijgen en slaagde er in, reeds als hoogleeraar, om op den derde reis in 1859, voor welke hij de Russische regeering had weten te interesseeren, de gezochte 86 bladen plus nog verdere 112 bladen, alles van het Oude Testament, plus nog de bladen van een compleet Nieuwe Testament met den brief van Barnabas en gedeelten van den Herder van Hermas te Cairo te mogen afschrijven, Tischendorf en 2 andere geleerden waren daar gedurende 2 maanden mee bezig. Den 28 Sept. 1859 besloten de kloosterbroeders aan Tischendorf het geheele handschrift over te geven met opdracht het kostbare stuk in naam der broeders aan den Russischen keizer als het hoofd der orthodoxe kerk te overhandigen. In 1862 had Tischendorf zijn uitgave (in 4 deelen) gereed en kon den Russischen keizer te Zarskoje Selo den Codex tezamen met de eerste exemplaren van zijn uitgave overhandigen. Als tegengeschenk zond de keizer aan het klooster 7000 roebels voor de bibliotheek en 2000 roebels voor het klooster op den Tabor. Te Petersburg lag de codex nu 70 jaren. Reeds in de eerste jaren na de revolutie heeft de methDdistische bisschop John L. Nuelsen zich ervan overtuigd, dat de Codex nog met alle zorgvuldigheid bewaard werd. Jammer is, dat thans bij de overgave van het Britsch museum een fragment van 71/2 c.M. van het laatste blad ontbreekt; daarover zal het Londensch museum zich tot de Russische autoriteiten wenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen