Gods dienaresse

In de voorafgaande artikelen: ,,Het zwaard der Gerechtigheid", hebben wij er op gewezen, dat zich in het proces, hetwelk het staatkundig leven der volkeren gedurende de laatste eeuwen heeft doorgemaakt, veranderingen hebben voorgedaan, die van diep ingrijpenden aard zijn en op haar beurt wederom saamhangen met een langzamen maar zekeren ommekeer van het innerlijke leven.
De erkentenis van Gods souvereiniteit en het geloof in de H. Schrift, welke door de krachtige levensopenbaring der reformatorische Christenheid een stempel der religie hadden gedrukt op het openbare leven, werd allengs teruggedrongen in een hoekje van de kerk, zonder merkbaren invloed op het volksbewustzijn uit te oefenen. Daarvoor trad in de plaats het geloof in de verlichting van den mensch door de ontplooiing van zijn redelijke kracht, hetwelk begunstigd door de wondere resultaten van zijn wetenschap en vernuft, het algemeen vertrouwen in den mensch versterkte, hetwelk zich afdrukte op het gansche leven der moderne cultuur.
Zooals wij zagen, volgde het staatkundig leven dezen gang van het proces. De koning bij de gratie Gods, de Overheid als Gods dienaresse, door het voorgeslacht geëerd, maakte plaats voor een regeering. welke onder den invloed van de moderne democratie allengs meer van haar goddelijke rechten inboette en afhankelijk werd van de machtsverhoudingen. welke het drijven der politieke partijen in het volksleven opriepen. De staat werd een huis, dat tegen zich zelf verdeeld is. De feiten hebben geleerd, dat zulk een huis niet kan bestaan en ineenstort tengevolge van het gemis aan werkelijk sociale kracht.
Als nog de millioenen legers in de Fransche loopgraven den harden strijd der moderne cultuurvolken voerden, die hun op koste van haar macht en grootheid zou komen te staan, deed reeds de revolutie de gelederen van de Duitsche heirmacht ineenstorten en maakte een einde aan den gewelddadigen oorlog te velde, zonder vrede te brengen in het hart der natiën. Als een onstuimige waterval toog de revolutie door het leven der volkeren heen, die zwanger van onrust en omwentelingszucht, aan de algemeene ontevredenheid lucht gaven en genezing voor de kwalen der moderne saamleving verwachten van de verwezenlijking van reeds verwelkte cultuur-idealen. Te midden van de verwarring, welke daaruit ontstond, ook in zijn eigen vaderland, stond Mussolini op, die in het klaar bewustzijn, dat ook de door hem zelf weleer verdedigde beginselen zijn land aan den rand van den afgrond hadden gebracht, het roer van staat in handen nam en zonder nader rekenschap te geven van deze verandering een dictatoriaal gezag vestigde, dat de wereld met respect vervult. Als geboren dictator biedt hij een exempel van de sterkste tegenstelling van de practijk eener ongezonde democratie, waardoor het parlementaire stelsel werd verkracht en bedorven, in het streng en beleidvol absolutisme, dat hij drijft. Een voorbeeld intusschen, dat schoon elders tot navolging prikkelend, geenszins dezelfde resultaten belooft. Men kan geen Mussolini's uit den grond stampen, en ieder volk is geen volk gelijk dat van Italië. Ieder volk heeft zijn eigen karakter en zijn eigen historie, zijn eigen aard en traditie. Dit alles wortelt diep in het volksleven en laat zich geen stelsels opleggen, wier grondbeginselen daarmede in strijd zijn.
Desniettemin heeft het iets te zeggen, dat het voorbeeld van Italië niet nalaat tot navolging te prikkelen. Hij heeft de wereld wederom doen inzien, dat er geregeerd moet worden. Hoe hij daar toe kwam, wat hem bewoog, welke beginselen daarbij voorzaten, dat alles doet hier niets ter zake. Zooals wij in het voorgaande hebben opgemerkt, herneemt de Overheid haar rechten en breekt met het systeem, dat alle regeerkracht ondermijnde. Daarin is ongetwijfeld de grootste prikkel gelegen, die zoo niet tot navolging van het stelsel, dan toch tot meerder besef der Overheden aanleiding werd, dat een volk noodig heeft geregeerd te worden. Een steviger opvatting van de Overheidstaak en macht is althans niet te ontkennen. Daar is een ontwaken van de volksziel, een willen geregeerd worden, een behoefte aan een krachtig beleid en handhaving van het gezag.
En hoewel velen uit het evenwicht zijn geslagen bij het ontwaken uit den droom van de schoone idealen der moderne cultuur en overslaan in het streven naar het absoluut gezag van den held hunner verbeelding, is in die verandering toch een teeken des tijds waar te nemen.
Immers wanneer wij op deze verschijnselen oppervlakkig zien, zijn wij geneigd die uit de omstandigheden te verklaren. De verwarring deed de oogen opengaan, de ondervinding drong, de drang der omstandigheden gebood en zoo kwam men daartoe. Het kan den belijder van Gods Woord echter niet eeren, als hij bij zulke verklaringen blijft staan, alsof hij niet geleerd had, dat het gansche wereldbestel in Gods voorzienigheid rust. Gods bestel gaat over alle omstandigheden, die wij waarnemen en al worden Zijn ordinantiën door den mensch niet in acht genomen, daarom zijn zij er als werkzame krachten naar den uitgang Zijns Woords. Zijn ordinantiën zijn er maar niet zoolang de mensch die belieft in acht te nemen, zij zijn er ook. als hij ze veracht. En ligt het in de zedelijke orde, dat de mensch Gods ordinantie kan veronachtzamen en met voeten treden, zoo kan hij dat toch niet straffeloos doen, omdat die ordinantie doorgaat en werkzaam is.
Het gevolg moet daarvan zijn, dat verachting van Gods ordinantie zich zelf wreekt in de omstandigheden des levens en als deze gaan dwingen tot verandering, ook al is men zich daarvan niet bewust, dan geschiedt dit niet zonder Gods bestel. God dwingt Zijn recht en eer van het schepsel af. Zoodra de menschen zich mogen bewust worden van deze dingen, zullen zij ook Gode de eere geven, en bewust wederkeeren tot Zijn wet en ordinantie. Het streven naar de absolute macht van een mensch is van zulk een geestesgesteldheid zeker geen kenmerk. Integendeel, zoo wij ons laten leeren door Gods Woord, kunnen wij weten, dat God Zijn volk overgeeft aan vreemde heerschappij en tyrannie van vreemde heerschers, omdat het Zijn wet heeft verlaten en naar de profeten niet heeft gehoord, doch aan de heidenen gelijkvormig is geworden. In een naburig land kunnen wij waarnemen, hoezeer men bewust heidensche beginselen en practijken nastreeft. Wanneer dus de volkeren aan tyrannie worden overgegeven, is daarin veeleer een oordeel Gods te zien, daarin betoonende, dat Hij Zijn recht niet laat varen. En al is het zoo, dat het Overheidsambt zijn rechten herneemt door wederom te regeeren en het gezag krachtig te handhaven, als de machthebbers "aan de volkeren hun eigen recht en gezag opleggen en onder het dwangjuk van hun machtsbetoon doen bukken, maken zij misbruik van het Overheidsambt en keeren de orde Gods om. In stede van de rechten en vrijheden des volks te beschermen naar Gods ordinantie, wordt het aan de willekeur van zijn heerschers overgegeven.
Op die wijze slaat de weegschaal aan den anderen kant door, doch wordt het evenwicht niet hersteld en de gewenschte rust niet gevonden, welke een gezond nationaal leven noodig heeft.
Moge het in de leiding der Voorzienigheid een schrede nader wezen, dat de Overheden zich krachtiger doen gelden, en dat zij daarin worden gesteund door een algemeen opkomenden roep om gezag, zoolang dit zijn geestelijken en zedelijken grond mist in het bewustzijn van de Souvereiniteit Gods, zal het staatkundig leven de voorwaarden missen, die tot een nieuwen opbloei der volkeren noodig zijn.
Het is dan ook geen wonder, dat de dictatoriale machten in conflict geraken met de kerken, wijl èn de Christelijke geloofsovertuiging èn de geestelijke vrijheid bedreigd worden.
De verachtering van het Christelijk geloofsleven in de moderne wereld heeft tot de onheilvolle gevolgen geleid, waarop de H. Schrift als op Gods oordeelen wijst, doch evenzeer zal ook de heilszon dagen, wanneer de Kerk als de getuige Gods in de Waarheid staande blijft en voor de rechten Gods opkomt zonder aanzien des persoons. Niet vergeefs zal zij haar roeping getrouw zijn, wijl zij de beloften Gods heeft. In den strijd om het hoogste recht zal de Kerk pal staan en de wereld overwinnen.
Zonder deze trouwe getuige zullen de volkeren zich niet bewust worden van de dingen, die tot hun genezing en bevrijding dienen. Doch zoodra dat bewustzijn wederom herboren het hart der volkeren vervult, zal ook de tyrannie der revolutionaire machten aan banden worden gelegd. Bij de erkenning van het gezag des Allerhoogsten zal ook de Overheid zich onder Zijn ordinantiën stellen en dienaresse Gods willen zijn. Een nieuwe generatie zal de vruchten der verdrukking plukken en ervaren, dat de belijdenis der Kerk de Overheid Gods dienaresse geen versleten en doode formule is, maar een zedelijke kracht van de hoogste orde en een waarborg der vrijheid.
Of dat alles werkelijkheid zal worden? De Kerk heeft dat niet te vragen. Als zij leeft, leeft zij uit het geloof. Zij weet, dat de hemelsche Vader de wereld Zijner schepping draagt in Zijn eeuwige liefde, en door Zijn Voorzienigheid onderhoudt, zoodat geen haar van ons hoofd vallen kan zonder Zijn wil. In de openbaring Zijner liefde wortelt haar leven en uit den drang der liefde vervult zij haar roeping temidden van het woeden der wereld. Zij heeft de belofte des Konings van Zijn nabijheid tot aan de voleindiging der wereld, op Wiens hoog bevel zij het Woord des levens heeft te verkondigen. tot genezing der heidenen. Daarom kan haar arbeid niet vruchteloos zijn in den Heere. zoo zij getrouw is en staat in het geloof, dat de wereld overwint.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen