Superstitie en wreedheid

Het ziet er in Europa donker uit. Zoo ooit, dan wordt nu openbaar, hoe diep de ontkerstening is doorgekankerd en hoe ongegrond de verwachtingen zijn. die op den Volkenbond zijn gevestigd. Wij kunnen niet begrijpen, dat er nog zijn, die daarop hunne hope bouwen, als ware deze naoorlogsche uitvinding een plechtanker, waarop met name de kleine volken en ook Nederland mogen vertrouwen. De volstrekte machteloosheid van de groote machthebbers in het Westen, vooral van Engeland en Frankrijk, openbaart op onwedersprekelijke wijze, hoe deze Volkenbond een politiek spel is, waarmede aan de massa der volken zand in de oogen wordt gestrooid, opdat maar niet zal worden gezien, dat het eigenlijke doel alleen is de overwonnenen voor goed te houden in den staat van afhankelijkheid en onderworpenheid. Frankrijk streeft er naar de teugels der suprematie over het vasteland ten koste van alles in de hand te houden. Het wringt zich in allerlei bochten om Italië en Engeland beide aan haar snoer te leiden. En onderwijl vergaderen in Genève commissies voor dit en commissies voor dat. terwijl Italië openlijk den spot drijft met de grootmachten, die wel sancties zoulen willen toepassen, maar het niet kunnen. Italië gaat voort met aan de Abessijnen eene beschaving te brengen van een zeer bijzonder soort. Een merkwaardig bewijs van dit bijzonder soort beschaving bracht dezer dagen de Romeinsche correspondent van het Roomsche blad D e T ij d, waarvan wij een citaat vonden in de N. R o 11. C r t. van 10 April, dat wij, daar het zulk een treffend voorbeeld is van de beschaving, die MussoÜni aan de Abessijnen brengen wil, hier onzen lezers mededeelen. Onder den titel Kerk en Staat in Italië, wordt daarin het volgende verhaald over den godsdienst en den oorlog. Zie hier het relaas, dat een goed begrip geeft van die hooggeloofde cultuur, waarmede men de Abessijnen blij wil maken:

„Hen succes van den papierhandel is tegenwoordig een prentbriefkaart, waarop men de Madonna van Pompei ziet afgebeeld, zooals zij bovenop een tank tronend met de zegevierende troepen meerijdt over het Abessijnsche slagveld.
Verschillende copieën van beroemde madonnabeelden, zooals die van Pompei en Loreto, zijn ook inderdaad reeds met groote plechtigheid naar Oost-Afrika verscheept. Ooggetuigen vertellen van de geweldige en ontroerde menschenmassa, die de bisschoppelijke zegening bijwoonde, wanneer het troepenschip met de Madonna op de plecht de haven van Napels uitvoer. Ook een groot Antoniusbeeld, uit Padua afkomstig, is dezer dagen op weg naar Abessynië Rome gepasseerd, evenals een Madonna van Lourdes, hoezeer dit laatste bedevaartsoord binnen de grenzen van een sanctieland ligt. En eveneens is dezer dagen een aanvang gemaakt met een „nationale gelofte" aan de Madonna van Pompei, die de „Madonna der Overwinningen" heet, daar zij de verschijning bij den slag van Lepanto tegen de Turken voorstelt.
Met een bijdrage van enkele centen kan iedere Italiaan deelnemen aan deze gelofte, die waarschijnlijk in een monument zal worden vereeuwigd.
Voor den buitenstaander en buitenlander is deze invlechting van religieuze elementen in het nationale drama van Italië vaak moeilijk te waardeeren, te minder wanneer men zich rekenschap geeft, dat de Paus over de rechtsgronden van deze „koloniale onderneming" een meerendeels negatief oordeel heeft uitgesproken."
Het laatste neemt niet weg, dat naar de schrijver opmerkt, ook een deel van den clerus in het huidige conflict de positie van den Italiaanschen staat min of meer in verband heeft gebracht met de zaak van den r.k. godsdienst zelf, zij het, dat men den nadruk legde op de Christelijke beschaving, welke door de Italiaansche wapenen zou worden verdedigd en verbreid, en zij het, dat men de oppositie van den Volkenbond mede uit anti-katholieke motieven van communisme en vrijmetselarij trachtte te verklaren. Schr. besluit:
„Wij hebben vroeger gelegenheid gehad om te betoogen, dat de fascistische staat, na het conflict over de Katholieke Actie van 1931, het concordaat o.a. op het gebied van het onderwijs loyaal en tot tevredenheid der kerkelijke autoriteiten uitvoert. De méér dan plichtmatige steun, dien de Italiaansche geestelijkheid heden aan de politiek van het fascistische regime geeft, moet ook als een blijk van erkentelijkheid voor deze feiten worden verstaan.

W i e nu dit alles leest en dan weet, dat de Abessijnen 200 vastendagen kennen en strenge reinigingswetten toepassen om het lichaam te reinigen van de zonde, hoe een lintworm het gebruikelijke bezit is van eiken Abessijn en hoe onder alle levende wezens de lintworm in het publieke leven van het grootste belang is. Dat zij een tooverdrank drinken om zich daarvan te verlossen en veel rauw vleesch eten om er weder een te krijgen. En dat zij gebeden opzeggen als deze: „Als gij in den nacht onderweg zijt, moge de duivel u niet ontmoeten. Heilige Michaël, draag er zorg voor dat alles goed zij. Sla onze tegenstanders vast in ketenen, dood al onze duivels", dat zij Maria aanroepen: „Gij, Maria, Moeder Gods. Gij zijt wel eene vrouw. Doch geheiligd is Uw wezen. Wees onze Voorspraak en bid voor ons bij de Heiligen. Gij, bij het brandende kruis — daarvoor is de duivel bang. blijf altijd op veertig ellen afstands — o, God, help ons, heilige Maria en ook gij, Rafaël!" Wie dit alles weet en dat overigens het Christelijk leven er ook al, als twee druppels water op elkander, gelijkt op dat der Italianen, voor dien is het onmiddellijk duidelijk, welk een dwaasheid het is, als van Italiaansche zijde wordt voorgegeven, dat men Abessynië een cultuur wil brengen, nog wel een Christelijke cultuur. Want dat is daarom volmaakt overbodig, omdat zij al eeuwen lang zulk een cultuur hebben, al is het dan ook, dat zij van de suprematie van den Roomschen stoel niet willen weten. Dezelfde cultuur, die blijkens het stuk in D e T ij d de hedendaagsche Italianen bezitten, hebben de Abessijnen bewaard uit hunne voor-Christelijke, heidensche tijden. En de historische omstandigheden zijn aan het volk niet gunstig geweest, anders zouden zij waarschijnlijk een nog hooger cultuur-type vertoonen dan deze Italianen, ons door den Romeinschen correspondent van D e T ij d beschreven. Hoe Christelijk die cultuur is, moge blijken uit het volgende bericht, dat ook in de N ,R o 11. C r t. verscheen tegelijk met het verhaal van D e T ij d, en dat licht geeft over het gebruik van giftige gassen, waarmede de Italianen de arme Abessijnsche stakkers pogen uit te moorden. Zie hier wat er tegelijk met al die fetischen en magische, zuiver heidensche heerlijkheden naar Abessynië werd gezonden:

De Italiaansche statistieken zelf geven dan ook onomwonden toe, dat bepaalde hoeveelheden gifgassen per schip door het Suezkanaal naar zijn oorlogsterrein zijn gevoerd. (Naar ik later van Engelsche zijde nog vernam, zijn ten minste 259 t o n g i f g a s s en volgens de eigen opgave van de Italianen door het Suez-kanaal naar Afrika gegaan.)

Dit is nu de Italiaansche cultuur en deze dingen zijn bestaanbaar met de Superstitie, waarvan het bericht uit D e T ij d gewaagt. De Roomsche Kerk staat aan dit bijgeloof niet onschuldig. Het resultaat ervan ondergaat deze eenmaal machtige kerkformatie in strikt Roomsche landen. W i e zich inbeeldt, dat de R.K. kerk in Italië nog eene macht bezit buiten die van Mussolini, die vergist zich. Zij is de onderdanige dienares van het Fascisme, vermag niet meer dan Mussolini haar toelaat. En wie de geschiedenis van Mussolini kent, die weet, hoe hij deze dingen en ook de kerk gebruikt. Het eenmaal absoluut Roomsche Spanje is op weg naar Moskou. De Kerk heeft er geen leidende macht meer, kan de Marxistische invloeden niet rrleer bedwingen, nadat eeuwen lang het Protestantisme er is verdrukt en uitgeroeid. In Frankrijk is het niet anders. Daar leeft het volk op diezelfde dingen als D e T ij d vertelt van Italië. Het voedt zich op in astrologie en fetischisme en het zoekt zijn eenig geluk in L a l o t e r i e n a t i o n a l e , welker loten worden uitgevent met de belofte, dat ieder, die een lot koopt, weldra als millionair zal rondwandelen.
Zie daar de cultuur in de Roomsche landen. En de Nederlanders mogen zich daaraan bij tijds spiegelen. De volken onder dien invloed levend zijn na korten tijd gedoemd tot een terugzinken op lager cultureel peil. Het is geen stap voorwaarts, maar een terugglijden naar een donker verleden. Onder den invloed van ons Protestantsch volksverleden moge het Roomsch Katholicisme hier anders schijnen, als het wederom zijn stempel kan zetten op het volksleven, voert het noodwendig tot dezelfde verschijnselen, die trouwens hier te lande reeds zichtbaar worden.
Indien er iets duidelijk is, dan zeker wel van hoe groot belang de aaneensluiting is van ons Herv. Gereformeerde volk in de eerste plaats, daarna die van alle anderen met ons, opdat de Hervormde Gezindheid, zooals Groen haar kende, weer invloed ga oefenen op en in ons volksleven. Dat is daarom des te meer noodig, omdat de geschiedenis van den dag leert, dat de oude partijen nog te zeer in de sleur der coalitie leven om de macht en den moed te toonen weer op te komen voor het Protestantsch karakter van het Nederlandsche volk. Daarom, dat ons Herv. Gereformeerd volk zich bewust worde, zich in eigen vereeniging weder in alle steden en dorpen formeere tot een aaneengesloten leger, dat opkomt voor het Christelijk Nationaal ideaal. Daarom Broeders, sluit U aaneen, laat U niet misleiden door valsche voorspiegelingen. Redding is alleen in terugkeer tot de beginselen der Vaderen, tot de gehoorzaamheid aan Woord en Confessie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen