Ernstige Bijbelonderzoekers

B. te B. kwam in aanraking met zoogenaamde „ernstige Bijbelonderzoekers" en vraagt hierover enkele gegevens. Ook anderen kwamen tot ons met hun moeilijkheden over deze secte. Daarom willen wij een artikel aan deze secte wijden.
Wij noemen het een secte, ook al zou men, a f g a a n d e op hun naam, kunnen denken dat het een groep menschen is die zich in het bijzonder toeleggen op ernstig Schriftonderzoek. Daarvoor is echter geen vereeniging noodig, want dat behooren alle menschen te doen die onder het W o o r d leven. Het Woord is een lamp voor den voet en een licht op het pad. En het is tot den huidigen dag levenseisch der Kerk: tot de wet en tot de getuigenis, zoo zij niet spreken naar dit Woord het zal zijn, dat zij geen dageraad zullen hebben. T e weinig wordt het Woord onderzocht en bij het Woord geleefd, dat is als een licht schijnende in eene duistere plaats.
Deze „ernstige Bijbelonderzoekers" echter verachten de Kerk en concentreeren hun aandacht op dat gedeelte des W o o r d s hetwelk handelt over de laatste dingen.
Vooral in tijden van groote beroering en verwarring is dit een gewoon verschijnsel in den loop der eeuwen. Ook is het waar, dat de Kerk in hare bediening des W o o r d s en haar leven daar vaak te weinig aandacht aan schonk, zoodat deze secten mede als de onbetaalde rekeningen der Kerk worden aangeduid. Toch is dat maar ten deele juist, want het is niet de behoefte te leven bij het W o o r d die roept om onderwijs in het W o o r d ook in de leer der laatste dingen, doch veel meer de zucht naar weten van die dingen die God niet heeft geopenbaard. En nu wil men het geopenbaarde dienstbaar maken om zijn weetgierigheid te bevredigen.
Onze tijd wemelt van secten van allerlei slag, maar over het algemeen kan worden gezegd, dat zij zich concentreeren op de kennis der toekomst en dat zij het centrum der goddelijke waarheid miskennen zoo niet geheel negeeren of ontkennen, hoe namelijk God in Christus een verloren wereld redt.
Deze secten zijn niet alleen kettersch op het punt van de leer der laatste dingen, maar vrijwel op het geheele erf der goddelijke waarheid, wijken ze af.
Doch juist omdat zij zich op hunne wijze druk maken met de Schrift wekken zij soms den schijn, dat zij in Gods waarheid belang stellen en niet om hun eigen wijsheid te steunen de Schrift misbruiken.
Dit geldt al zeer sterk van de zoogenaamde „ernstige Bijbelonderzoekers". Hun Schriftmisbruik is ontstellend, evenredig a a n hun hoovaardij.
Het aantal stroomingen en secten in den tegenwoordigen tijd is bijna niet meer te tellen. Het is een moment in het ontbindingsproces onzer cultuur en de ineenzinking van het kerkelijk leven. De Kerk is geen pilaar en vastigheid der waarheid in het midden der wereld; men gaat achteloos aan haar voorbij of keert zich tegen haar.
Maar laat ik nu een kort exposé geven van deze secte.
Zij hangt onmiddellijk samen met het Russellisme en dit is een zijtak van het Adventisme. De adventisten gelooven, dat de wederkomst van Christus aanstaande is. Vooral werken zij met de Bijbelboeken Daniël, Ezechiël en de Openbaringen van Johannes. Zij zoeken de profetie historisch te verklaren en meenen berekeningen te kunnen maken omtrent de wederkomst en in de Schrift de geschiedenis te kunnen vinden.
In het bijzonder trekken de zevende-dags-adventisten de aandacht. Zij leeren, dat het Huis Gods in den hemel is, want het oordeel is begonnen van het Huis Gods op aarde, dat is de Kerk. De gruwelijke Sabbathsschennis, door dezen niet op den zevenden dag te vieren, was oorzaak van alle oordeelen. En daarom terug, zoo zeggen zij, naar den Sabbath op Z a t e r d a g . W i e dat doet is al een heel eind op het pad der heiligheid.
De adventisten werken heden in 67 talen met 126 tijdschriften, waarvan de Heraut der waarheid ..Sionswachter en ..Teekenen des tijds" de voornaamste zijn.
Deze secte maakt de Schrift pasklaar naar eigen inzicht. Hun tractaten en geschriften voor propaganda richten zij zóó in, dat zij eerst wat Schriftverklaring geven en dan hun ketterijen doorgeven. Daarom moet men in onzen tijd wel dubbel op zijn hoede zijn, omdat de gezonde Schriftkennis zoo gering is. Ook onze militairen mogen wel dubbel op hun hoede zijn, die in aanraking komen met allerlei geesten.
Die adventisten leeren het sabbattisme; de zieleslaap; doop der bejaarden; vernietiging der goddeloozen, zij behandelen de profetie met groote willekeur en verachten hetgeen Gods Kerk in den loop der eeuwen heeft mogen verstaan van het Woord. Van deze adventisten nu zijn de Russellisten een zijtak, die groeide ondanks al hun vergissingen, die door de werkelijkheid werden aan het licht gebracht.
Deze secte wordt genoemd naar Russell, overleden 1916. Zij organiseerden zich sinds 1913 in den Internationale Bond van Ernstige Bijbelonderzoekers.
Vooral in Duitschland is hun aantal zeer groot. Doch ook in Amerika, waar de secte ontstond, behooren velen tot deze secte en in ons land vindt zij ook steeds meer aanhangers.
Het tijdschrift van Russell was de Wachttoren die nog steeds wordt uitgegeven. Zijn voornaamste werk is zijn Schriftstudiën, niet minder dan 2600 bladzijden groot. Het bevat 6 deelen terwijl het zevende deel na zijn dood verscheen. Dat werk nu is hun sleutel tot den Bijbel. In het eerste wordt het plan der tijden geopenbaard. Geopenbaard, want evenals andere secteleiders zegt hij, dat zijn leer hem door God is geopenbaard. Ik zal de lezers niet vermoeien met zijn onzinnige Schriftverklaringen die ontbloot zijn van alle wezenlijk inzicht in de Gods-Openbaring. Het is een spel van het verduisterde vernuft, dat zich als goddelijk verlicht aandient.
De Kerk is Babyion. De Russellisten, dat zijn de ware geloovigen. De dag der wraak is er; Babyion, de Kerk, zal vallen. Het meerendeel zou zich bekeeren om den hoogen weg der heiliging te betreden. En de onbekeerlijken zouden sterven en vergaan, vernietigd worden. W a n t eene eeuwige straf bestaat volgens Russell en de bij zijn beweging aansluitende „ E r n s t i g e Bijbelonderzoekers" niet. Daarin komen zij dus overeen met degenen die de conditioneeie onsterfelijkheid leeren, waar ook een gedeelte der Ethischen hun heil in zoeken om te ontkomen aan Gods geopenbaarde waarheid van de eeuwige straf der goddeloozen. Die leer van de conditioneeie (voorwaardelijke) onsterfelijkheid houdt in, dat zij ,die niet gelooven in Jezus, na korter of langer tijd verkwijnen en vergaan; ophouden te bestaan.
Het is niet noodig al de onzinnigheden van zijn tijdperkenleer en berekeningen hier nader bloot te leggen. Men bedenke alleen maar, dat zij zich eerst zeer onschuldig voordoen, maar weldra met hun liefhebberijen voor den dag komen en in woede ontsteken als gij hen tegenspreekt en zet voor den eisch der waarachtige bekeering en verzoening met God door het bloed der kruises.
De wederkomst had moeten plaats hebben in 1914. Toen dit niet geschiedde, wist men wel een uitweg om zijn vergissing goed te maken .De opvolger van Russell was rechter Rutherford uit New-York, hoofd van de Internationale Vereeniging van Ernstige Bijbelonderzoekers. Verwar dus dezen Rutherford secteleider niet met den godzaligen Samuël Rutherford, zoo bekend om zijn godvruchtige brieven en andere geschriften die vol zijn van de heerlijkheid van Christus. Deze leefde drie eeuwen vroeger (1630). Deze Amerikaan, Rechter Rutherford, leerde in een tractaat, dat millioenen nu levenden nooit zouden sterven. In 1925 zouden Abraham, Izaak en Jacob wederkomen; de dooden zouden dan opstaan en lichamelijk terugkeeren. W a t heeft dit alles nu echter te maken met ernstig Bijbelonderzoek? Het is er de bespotting van.
Kerk en kerkleer worden verfoeid, op uittreding en kerkverwoesting dringen zij aan. Den gruwel der verwoesting (Daniël 9 : 2 7 ; 1 1 : 3 1 ) ziet de Internationale Vereeniging van Ernstige Bijbelonderzoekers verwezenlijkt in de volgende voor hen gruwelijke leerstukken; onsterfelijkheid der ziel; eeuwige straf; drieëenheid Gods; ook de Roomsche leer der transsubstantiatie behoort tot deze gruwelstukken. En daarom klinkt Gods roepstem: Gaat uit van Babyion, mijn volk. Z o o oordeelen die ernstige Bijbelonderzoekers over Gods waarheid.
Den Bijbel maken zij tot een groote tijdtafel, tot een politiek hand- en leerboek. De Schrift wordt zoo verlaagd tot een waarzeggingsboek, en voor de leer der genade is geen plaats. Trouwens, het is een trek in alle secten bijkans, dat zij, zoo niet de verzoening geheel verwerpen, toch hoogstens tot het remonstrantisme komen in hun opvattingen van den mensch en het werk van den Zaligmaker.
Dus de z a a k staat zóó, dat pas zij, die zich laten voorlichten door Russell en zijn opvolgers, de rechte ernstige Bijbelonderzoekers zijn. Het hoofdwerk van Russell noemden wij reeds, zijn: Sleutel tot den Bijbel. Het bestaat uit zeven deelen: 1. het goddelijke plan der eeuwen; 2. de tijd nabij; 3. U w Koninkrijk kome; 4. de krijg van Harmageddon; 5. de verzoening van den mensch met God; 6. de nieuwe schepping; 7. het voleindigde geheim.
Verwerpen zij de drieëenheid Gods ook over den Heere Jezus zijn hun opvattingen zeer kettersch. Russell verviel in de dwaling van Arius. V a n d a a r dat deze een der zeven groote kerkleeraars voor hem is.
Voordat de Zaligmaker in het vleesch kwam, was hij de overste der engelen, de aartsengel Michaël. Michaël — zoo redeneeren zij — beteekent immers: die als God is.
Door zijn geboorte werd hij mensch; als mensch leefde en stierf hij. Gedurende de drie dagen dat hij dood was, hield Z i jn ziel, het wezen des Heeren, op te bestaan, het was een zieleslaap. Met de opstanding uit de dooden neemt Jezus de goddelijke natuur aan. Even zonderling als hun christologie is hun anthropologie, hun leer van den mensch. Met den dood houdt de mensch op te leven zeggen zij, valt in slaap, tot de wederkomst. Nu, die ketterij is ook al niet nieuw. Reeds Calvijn schreef een tractaat tegen de leer van den zieleslaap. Dan zijn zij ook sterk in hun leer van het duizend-jarig rijk, w a a r a a n de wederkomst een einde maakt. Maar het gezegde moge voldoende zijn. De eer van een volledige uiteenzetting van de ketterijen van deze secte zou te groot zijn. Het is een geestelijk accadabra wat zij ten beste geven. T o e n de oorlog uitbrak zeide zulk een ernstige bijbelonderzoeker in mijn omgeving: dat kan nooit, dan is de Bijbel niet waar. M a a r juist stond de man aan een raam en hoorde door de radio omroepen: de oorlog is er. Hij moge nu zeggen: wij zijn bedrogen door Russell met de zijnen en wij bedriegen onszelf. De ware ernst bij hun Bijbelonderzoek ontbreekt, omdat zij het doen bij het licht van eigen verduisterd verstand en buiten gemeenschap met Gods Kerk, in wier schoot de Schrift is neergelegd.
Het is in ieder geval noodig op onze hoede te zijn voor allerlei wind van leer en vreemde ketterijen die zich aandienen a l s vrucht van Ernstig Bijbel-onderzoek. Het aantal secten neemt nog steeds toe in onze dagen, ten gevolge van de groote verwarring die er alom heerscht en omdat de menschen l o s g e s l a g e n van het levensanker ronddobberen op de wateren van hun gevoel en valsch vernuft, maar weigeren te buigen voor den God der Schriften in gemeenschap met zijn ware Kerk, die leeft onder de belofte, dat de Geest haar in al de waarheid leiden zal. K.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen