BEPROEFT ALLE DINGEN

Inleiding.

Nog éénmaal wil ik met u een tekst opslaan, die meermalen verkeerd wordt gebruikt. En hiermede gaan wij dan dit onderwerp besluiten. De tekst, die bedoeld wordt, vindt ge in 1 Thess. 5:21. Beproeft alle dingen, behoudt het goede. Het zal in de loop van ons onderzoek naaide betekenis van deze woorden nodig blijken, ook het volgende vers in dit verband te beschouwen: nthoudt u van alle schijn des kwaads. Het zal de lezers duidelijk zijn, dat de bedoeling des Geestes in dit Bijbelwoord niet is: e moet alle zondige praktijken onderzoeken en eerst dan, na persoonlijke ervaring, uitmaken wat goed is en dat behouden, of wat ver-*keerd is en dat vermijden. Om de tekst goed te verstaan, zal het nodig zijn woord voor woord in zijn betekenis te toetsen. De taal, waarin de brief is geschreven is het Grieks en wel het Grieks, dat wereldtaal was geworden.

Daarover zal dus allereerst iets gezegd moeten worden om duidelijk te kunnen zijn. Vervolgens zullen wij vernemen, dat er in het Grieks twee woorden bestaan, die door „beproeven" worden vertaald. Nodig is derhalve, die beide woorden in hun onderscheiden betekenis na te gaan. Welk woord in de tekst is gebruikt en wat dit dus betekent, zal hierna moeten worden omschreven. Wanneer de betekenis van „beproeven" ons aldus duidelijk is geworden, komen wij te staan voor het woord „alles". Wat betekent de uitdrukking „alle dingen" in de Heilige Schrift? Het zal voor ons komen vast te staan, dat uit de verschillende betekenissen, die het woord „alles" kan hebben, diegene gekozen moet worden, welke door het woord beproeven wordt vereist. De overige woorden van de tekst zullen aan onze aandacht niet mogen ontsnappen, al zullen die ons minder moeilijkheden geven. Wanneer wij dit onderzoek beëindigd hebben, moeten wij de betekenis van de tekst aangeven. Hiermede zou deze studie kunnen eindigen, maar daarmede zijn wij van het vraagstuk niet af, wat verborgen ligt achter het ten onrechte aanhalen van deze tekst. Vandaar dat de populaire opvatting over Paulus' woorden ons daarna zal bezig houden. De verkeerde opvatting, die wij met een enkel woord boven reeds aangaven, zal verworpen worden, maar toch zal de vraag onder ogen gezien moeten worden: Is ervaring nodig om een oordeel te kunnen vellen? Deze vraag stelt ons voor de wijsgerige begrippen „ervaring" en „kennis". Wanneer wij deze begrippen eenvoudig hebben weergegeven, willen wij de Schrift raadplegen, om tenslotte de keuze tussen de twee wegen: de wijsgerige wereld of de goddelijke Schrift naar voren te brengen. Aan het einde rest ons nog een besluit, waarmede het gehele onderzoek zal worden afgesloten. Het onderwerp is moeilijk, maar wij willen trachten de uiteenzetting zo duidelijk te doen zijn, als het maar enigszins kan, opdat alle lezers die kunnen volgen. Geve de Heere in Zijn genade ons de voorlichting van Zijn Heiligen Geest in het schrijven en u in het lezen, opdat wij worden opgebouwd in de grondslagen des geloofs en onze ogen van de ijdelheden worden afgewend om op den Heere alleen gericht te zijn.

Voor het goecte overzicht geven wij hier nog een verdeling aan.

I. Wat betekent „beproeven in het N.-Testament? a. De Griekse omgangstaal. b. Twee woorden voor beproeven en hun betekenis. c. Het hier gebruikte woord getoetst.

II. Wat betekent „alle dingen"? a. Een betekenis, die „alles" vaak heeft in de Bijbel. b. Welke betekenis heeft het hier?

III. De overige woorden van (? e tekst. a. Het goede. b. Behouden en vermijden. c. De „schijn".

IV. Samenvatting van de tekst. a. De vertaling. b. De bedoeling.

V. De populaire opvatting van de tekst.

VI. Moet men iets ervaren hebben om erover te kunnen oordelen? a. Ervaring en kennis als wijsgerig begrip. b. Wijsheid in de Heilige Schrift. c. De vraag stelt voor de keus tussen wijsbegeerte en Schrift.

Besluit. De betekenis van het gebod.

I. Wat betekent „beproeven" in het Nieuwe Testament?

Wij hebben bij ons Schriftonderzoek altijd te bedenken, dat wij te doen hebben met een vertaling van de Bijbel. En wel met een vertaling uit de zeventiende eeuw. Daarom moeten wij erop bedacht zijn, dat de gebruikte woorden wel eens niet precies kunnen weergeven, wat wij erdoor verstaan. Ik denk in dit verband aan het woord „bidden", dat menigmaal in een betekenis voorkomt, die wij aan dat woord niet meer hechten, n.1. in de zin van verzoeken, vragen. Op sommige plaatsen hebben de correctoren van het Nederlands Bijbelgenootschap wel het nu gangbare Hollandse woord er voor in de plaats gezet, maar consequent is dit toch niet doorgevoerd. De woorden, die in de Bijbel gebruikt worden, zijn woorden, die wij uit het dagelijks leven kennen. Ware dit niet zo, dan zou het Woord des Heeren ons onbegrijpelijk zijn. Het wonder van Pinksteren omvat ook dit: Wij horen hen een iegelijk in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn. Dat is dan ook de reden, dat er Bijbelvertalingen zijn, zodat iedereen in zijn eigen taal kan lezen, wat de Geest goedgevonden heeft te doen opschrijven door de heilige mannen Gods. De schrijvers nu van het Nieuwe Testament hebben zich bij hun arbeid bediend van het Grieks, dat destijds de omgangstaal was.

De Griekse omgangstaal.

Tijdens het leven van den Heere Christus en het optreden van de eerste heidenpredikers, had het grote Romeinse Rijk opperheerschappij over de gehele toenmaals bekende wereld. Dit zal velen uwer bekend zijn. Met Kerstfeest wordt dit feit toch meer dan eens in de kring der belangstelling getrokken. Er ging een gebod uit van den Keizer Augustus. De gehele wereld onder het bestuur van den Romeinsen Keizer. De taal nu die in het gehele rijk min of meer werd verstaan, de taal van de handel, de taal, die in staatkundige aangelegenheden, tussen Rome en de erschillende onderworpen landen, werd gebruikt, was het Grieks. Hoe dit kwam, dat het Grieks en niet het Latijn heersene taal was, kunnen wij hier laten rusten.

Het zou ons te ver voeren voor hen, die er niet mede op de hoogte zijn en hen, die dat wel zijn, slechts ophouden. Het Grieks was de omgangstaal dan. Maar niet het zuivere Grieks, zoals dat in de bloeitijd van Griekenland was gesproken en geschreven, maar het Grieks, zoals dat was afgesleten en vermengd met andere woorden uit vreemde talen. Dit Grieks nu heet „koinè dialektos", dat is , .algemene taal". Kortweg genoemd: Koinè. U zult begrijpen welk een grote betekenis het had voor heidenen, dat men hen allen kon benaderen met één taal. Maar niet alleen voor de prediking van het Evangelie onder de de mondelinge verkondiging van de Goddelijke waarheid was dit taalfeit van belang, ook voor de schriftelijke bood dit een geweldig voordeel. De meeste geschriften uit de tijd van de eerste christengemeente zijn in die Koinè-taal geschreven. Het gehele Nieuwe Testament ligt in dat Grieks voor ons.

Een eerste opmerking hierover moet deze zijn. Stelt u goed voor, welke moei~ lijkheden het schrijven van het Evangelie in die taal bood. Immers het was een heidense taal. Hoe^ moet in een heidense taal worden uitgebeeld de woorden: genade, heiligheid, verzoening, geloof? Er zijn in de heidense taal wel woorden, die ongeveer met de betekenis overeenkomen, welke bedoelde woorden in het Christendom hebben, maar toch nooit volkomen. Deze moeilijkheden kent iedere zendeling, die de Bijbel wil vertalen in de taal van het zendingsterrein, waar hij arbeidt. De woorden, welke de Godsmannen, de schrijvers van het Nieuwe Testament, onder de leiding en inwerking van den Heiligen Geest gekozen hebben, kunnen dus een andere inhoud hebben, dan zij hadden in de heidense wereld, waaruit zij afkomstig waren.

Toch is het niet van belang ontbloot om de betekenis der gebruikte woorden na te gaan in de taal, die dagelijks werd gebruikt. Ook het Christendom van heden gebruikt woorden, die ieder kent. Verkondiging moet toch allereerst aan de eis van begrijpelijkheid voldoen. Hoe lazen de tijdgenoten van de apostelen hun brieven en de Evangeliën? Welke waarde kenden zij aan de gebruikte woorden toe? Het spreekt vanzelf, dat niet ieder gemeentelid in staat is, om Grieks te kennen. Toch zal de prediking en behandeling van woorden der Schrift steeds van uit de grondtaal moeten geschieden. Om u enigszins een kijk te geven op het belang daarvan, schreef ik deze regelen neer.

Nu is ons veel uit de tijd der eerste christengemeente bewaard gebleven, veel is ons ook door opgravingen ter kennis gekomen. Wij hebben de beschikking over zeer vele heidense geschriften uit die dagen, waaruit wij dus de betekenis der woorden in de omgangstaal kunnen opmaken. De kennis van deze dingen heeft niet nagelaten menigmaal een verrassend licht te werpen op een bepaalde tekst uit de Schrift. Ook deze bron van wetenschap — de opgravingen — hebben wij als een zegen Gods te waarderen, al is het ook waar, dat sommigen door de hernieuwing van de kennis omtrent de eerste eeuwen, verder van de Bijbel zijn afgedwaald. Misbruik heft echter het goede gebruik niet op en wij hopen onze winst te doen, met te letten op de betekenis der woorden in het Grieks tot een goed verstaan van de tekst.

R.

G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen