Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

PERSSCHOUW

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

PERSSCHOUW

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Jeugd en bioscoop

Het vraagstuk van de film en de bioscoop dringt zich in onze dagen steeds meer aan ons op. Dit komt vooral omdat het verzet tegen de bioscoop afneemt en men ook in onze kringen al ouders aantreft, die zeggen: Nu ja, goed is het niet, maar wat doet men er aan als zijn kinderen naar de bioscoop willen.

En in de bladen, die door verschillende raden en werkgroepen van onze kerk worden uitgegeven, vinden we tegenwoordig ook verschillende filmbesprekingen. En dan komt het voor, dat in die bladen aangeraden wordt een bepaalde film te gaan zien. Dit bevordert natuurlijk het bioscoopbezoek ook.

En deze nieuwe koers is doorgedrongen tot de kringen van de Nederlandse Zondagsschoolvereniging. Dr. Volger vertelt ervan in het blad Enigheid des Geloofs:

„Kinderen van mij ziin op een Zondagsschool, die bij de Nederlandse Zondagsschoolvereniging is aangesloten. Waarom ik dit qedaan heb blijve hier buiten beschouwing.

Op een dag kwamen zij thuis met een uitnodiging om lid te worden van een filmclub. De bedoeling was om op geregelde tijden voor de kinderen een film te vertonen, niet om aan die kinderen maar een film te laten zien, die goed is, maar om door de kinderen, die dan de Zondagsschool bezoeken, kinderen, die dat nog niet doen, mee te krijgen naar de filmvoorstelling om hen dan zo via de bioscoop te brengen naar de Zondagsschool, want, en deze gedachte zit daar achter, als men eenmaal de nietbezoekers van de Zondagsschool door middel van wei-bezoekers naar de bioscoop heeft gekregen, is het toch mogelijk dat de wei-bezoekers van de bioscoop door de wei-bezoekers van de Zondagsschool bezoekers van de laatste zullen worden."

Dr. Volger schrijft hier dan over: „Ik heb geen bezwaar tegen filmvoorstellingen als „Geen grenzen meer", maar ik sta zeer critisch tegenover de film van deze tijd. De ontwikkeling van het bioscoopwezen is zodanig, dat ik mijn kinderen eenvoudig verboden heb om naar de bioscoop te gaan. Ik wil niet, dat mijn kinderen daar komen. Men kan dat van mij zeer ouderwets vinden, achterlijk, bekrompen, tyranniek, ik vind het allemaal best. Ik ben voor mijn kinderen straks verantwoording aan God schuldig, en ik mag mijn kinderen niet geestelijk laten vergiftigen. Zoals ik de litteratuur van mijn kinderen zeer scherp controleer, controleer ik ook voor hen de film. En die film acht ik zo, dat ik nu met een absoluut verbod ben gekomen. Als zij ouder zijn, zal ik verder met hen zien. Nu komen zij daar niet. Ook niet bij de goede films. Ik acht de „film" nu een kwaad, ondanks de film-techniek, waarvoor ik grote bewondering heb.

En zie daar, nu komt de Nederlandse Zondagsschoolvereniging en wil door een filmclub van mijn kinderen „geregelde" bioscoopbezoekers maken...

De draaideur van de bioscoop is niet de deur naar het Koninkrijk Gods. Hier staat het sein op onveilig. Dit middel is erger dan de kwaal. Om de kinderen tot Jezus Christus te brengen hebben wij niet nodig de hulp van de film."

De Persschouwer kan hiermee instemmen. Alleen wil hij er nog bij zeggen, dat hij er blij mee is, dat wij onze eigen Zondagsscholenbond hebben, evenals onze andere jeugdbonden. Want hoe duidelijk blijkt ook hier weer, dat het niet mogelijk is voor ons om mee te zeilen in de nieuwe koers.

Kerkelijke dictatuur

Het weekblad De Hervormde Kerk heeft een artikel gepubliceerd van Dr. Streeder over de brochure over kerkelijke toestanden in Arnhem. In Arnhem worden predikanten beroepen van ethische en Barthiaanse richting. Een predikant van oud-confessionele richting schijnt daar zelfs geen kans te hebben op een beroep. Het lidmaatschap van de Partij van de Arbeid moet echter tot aanbeveling strekken.

Niettemin verdedigt Ds. Groenewoud in De Geref. Kerk en Dr. Stree4er in De Herv. Kerk de kerkeraad van Arnhem door een aanval te doen op de kerkeraden „te Ede, Veenendaal, Harderwijk, Hoogeveen, om van andere gemeenten te zwijgen", die geen predikanten willen beroepen van andere dan gereformeerde richting".

Ze vinden het beide verschrikkelijk, dat van de kansels van die gemeenten de gereformeerde prediking naar Schrift en Belijdenis gebracht wordt, terwijl toch de andere groepen zich beroepen „op de schriftuurlijke achtergrond, ja op het belijdend karakter hunner wensen".

De Persschouwer verbaast zich tegenwoordig over niets meer. Ook hierover niet, dat men die gereformeerde kerkeraden verwijt dictatuur te oefenen in de gemeenten van de Heere Jezus Christus.

Maar de dikke letters van De Herv. Kerk in bovengenoemd artikel zou de Persschouwer toch nog wel eens willen onderstrepen. Daar schrijft

Dr. Streeder immers: „De Kerk is niet van u, niet van mij, maar van Hem, Zijn eigendom. Zijn heiligdom." En omdat de kerk niet van ons is. maar van de Heere Jezus Christus, daarom zullen de kerkeraden te waken hebben over de zuiverheid van de leer, opdat in het midden der gemeenten geen vreemde leer worde voorgesteld.

En wanneer men dat wil noemen: het oefenen van dictatuur, dan is dat toch alleen de dictatuur van de Heere Jezus Christus.

En wanneer de Persschouwer ziet, hoe in verschillende gemeenten, waar de gereformeerde prediking naar Schrift en Belijdenis wordt gebracht, in aparte diensten daartegenover vooraanstaande confessionele predikanten in zg. evangelisaties preken, dan moet de Persschouwer daaruit toch wel de gevolgtrekking maken, dat men een ander evangelie brengen wil dan dat evangelie naar Schrift en Belijdenis. En wanneer de Persschouwer ook ziet, dat in die evangelisaties verschillende Barthianen prediken, een verkiezingsleer aanhangen, die op een algemene verzoeningsleer moet uitlopen, dan zegt hij: De kerk is niet van mensen, maar van de Heere Jezus Christus. Hem moeten we gehoorzaam zijn! Zijn Woord moet gepredikt worden!

Goddeloos en walgelijk

De open deur is een evangelisatieblad van de Ned. Herv. Kerk. Het staat onder redactie van Ds. G. P. Klijn, Ds. J. J. Buskes Jr, Ds. Kr. Strijd, Ds. J. A. van Nie, Prof. Dr. G. C. van Niftrik. Ds. H. G. Groenewoud e.a. Een lezer van ons blad kreeg dit blad onder de ogen. Het was het nummer van 18 Februari 1949. Deze lezer heeft een deel van de inhoud aan de Persschouwer doorgegeven. En de Persschouwer heeft werkelijk geaarzeld om dit een plaats in ons blad te geven. Maar opdat onze lezers de geesten van deze tijd zullen beproeven, ook de kerkelijke geesten van onze dagen, die naar een nieuwe orde van het kerkelijk en geestelijk leven streven, heeft hij toch besloten dit te publiceren. Hij hoopt van harte, dat veler ogen geopend zullen worden voor het droeve verval van het kerkelijk leven, opdat er gebed opwake in het midden der kerk om bekering. Ziehier dan een fraai gedicht, waarmee de mannen van de nieuwe koers de wereld terug willen brengen tot Christus, waarmee ze onder de onkerkelijken willen evangeliseren:

Troost voor Barend-Jan.

Mijn tante is bekeerd door oude preken Ze schreit om zonde, die niet is begaan Ze weet „bevindelijk" en diep te spreken En moet bij God in een goed blaadje staan.

Want — „Ons-Lief-Heertje" geeft haar [nachtgezichten Ingevingen en teksten bij de vleet Tot d' oordeelsdatum liet hij haar berichten Wat •— nota bene — zelfs de Zoon niet weet.

't Waar beter als de goede God haar even — Ze hoeft niet dood •— wat onder water hield. Zo'n ijskoud bad kan soms wel eens iets geven, Want tantetje heeft al te veel vernield.

Al was 't maar aan neef Barend-Jan — de bloed, Die naar haar zeggen niet was uitverkoren. Hij werd er gek van 'en wordt nooit meer goed Altijd maar door schreeuwt hij: „Ik ga verloren."

Ach, het zou waarlijk nog zo vreemd niet wezen, Als tantetje zich schroomlijk had vergist En God de naam van Barend-Jan zou lezen. Maar tantes naam in 't oordeel niet meer wist.

De Persschouwer, weet werkelijk geen kwalificatie voor der gelijk Gode-onterend geschrijf te vinden. Hij kan eigenlijk niets anders zeggen dan: goddeloos en walgelijk.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 12 maart 1949

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

PERSSCHOUW

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 12 maart 1949

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's