PERSSCHOUW

Wat betekent Jeruzalem voor de Mohammedanen?

Zoals onze lezers zullen weten voeren de Joden en de Arabieren op het ogenblik een felle strijd om het bezit van Jeruzalem. De Joden zouden het gaarne als de hoofdstad van hun nieuwe staat zien. Maar ook de Arabieren maken aanspraak op Jeruzalem. En ook zij gebruiken daarbij niet alleen nationale motieven, doch ook religieuze.

De vertegenwoordiger van de Arabieren bij de Uno gaf dan ook eveneens in De U i t k ij k antwoord op de bovenstaande vraag. Het volgende nemen we er uit over:

„Het heeft maar weinig gescheeld of El Kuds (Jeruzalem) was het heiligdom van de Islam geworden. Toen de profeet Mohammed begon te prediken, werd hij sterk aangetrokken door de stad Jeruzalem. Hij toch was door Allah gezonden om de oude leer van Abraham weer in ere te herstellen en haar over de ganse aarde te verbreiden. Zo werd El Kuds „kiblah": Mohammed sprak zijn gebed uit in de richting van deze stad en zo deden ook de gelovigen, die zich aan zijn zijde geschaard hadden. Na de „hedschra" — de vlucht uit Mekka naar Medina — gebeurde er iets dat voor Jeruzalem noodlottige gevolgen zou hebben. Op zekere dag bemerkten de gelovigen plotseling, dat Mohammed zijn gelaat bij het openbare gebed in de Musalla naar Mekka wendde en zijn gebed in deze richting voortzette. Wat was er geschied? Niemand wist het: het was Allah's wil. Zo werd Mekka de „kiblah" en daarmee het hoogste heiligdom van de Moslems”.

Na verteld te hebben van de verovering van Jeruzalem door de Mohammedanen, vervolgt hij: „In 637 verdreef de grote kalif Omar de Byzantijnen en nam de ongelovigen, Christenen en Joden, onder zijn heerschappij. En nog heden wordt het hart van de Moslem van vreugde vervuld, wanneer hij in El Kuds de „Harem esch Sherif" betreedt en de glinsterende moskeeën voor zich ziet liggen, die Kalif Abdul Melik daar 1200 jaar geleden bouwde.”

„Heden nog luisteren alle Moslems ter wereld, wanneer de Moefti van El Kuds spreekt, wiens verklaring van het goddelijk recht bij alle gelovigen bijzondere eerbied geniet En zo was iedere Moslem, die thans strijdend op de weg naar El Kuds gevallen is, bij voorbaat verzekerd van Allah's genade en hem zal in het paradijs een bijzondere eer te beurt vallen.”

Wat betekent Jeruzalem voor de Joden?

In het blad Op de Uitkijk vond de Persschouwer het antwoord op deze vraag gegeven door de vertegenwoordiger van Israël bij de Uno. Hieronder volgen enkele passages uit dit antwoord:

„Er bestaat geen plaats ter wereld, die nauwer met het nationale en religieuze gevoel van het volk Israël verbonden is dan de stad Jeruzalem. Koning David voerde de ark des Verbonds daarheen en verhief Jeruzalem tot hoofdstad van Judea. Koning Salomo bouwde daar de eerste tempel en onder zijn heerschappij werd Jeruzalem het nationale en religieuze middelpunt van het Joodse volk en is dat tot op de huidige dag gebleven, zowel in tijden van grote aardse roem als in die der diepste ellende.

„Indien ik u vergeet, o Jeruzalem, zo vergete mijn rechterhand zichzelve. Mijn tong zal aan mijn gehemelte kleven, indien ik U niet gedenk, wanneer ik Jeruzalem niet mijn hoogste vreugde schenk", zongen de Joden reeds in hun Babylonische gevangenschap...

Dit verlangen naar de wederopstanding van Jeruzalem, naar het eigen staatsbestel, is niet alleen in het nationale gevoel, maar vooral in het geloof verankerd. De vernietiging van Jeruzalem door de Chaldeën en de Romeinen was voor het Joodse volk niet alleen een nationale, maar ook een religieuze catastrofe. De vernietiging van de tempel betekende de vernietiging van het huis van Jehova. Thans nog voelt de vrome Jood zich aan de Klaagmuur te Jeruzalem het dichtst bij zijn God, daar volgens zijn geloof de Geest van Jehova zich tot op de dag der wederoprichting van de tempel in de stad teruggetrokken heeft. In de loop der eeuwen verheerlijkte Jeruzalem zich in de Joodse godsdienst tot een zinnebeeld van een betere wereld en volgens de Talmud zal Jehova niet in het „hemelse" Jeruzalem zijn intrek nemen, voor Hij het aardse weer zijn eigendom kan noemen... Elkeen zal daarom begrijpen waarom het volk van Israël ook thans weer voor zijn nationaal en religieus heiligdom strijdt, voor zijn vaderland en zijn heiligste plaats.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen