DE KERKELIJKE TUCHT

(15)

Wanneer wij aan de kerkelijke tucht denken, dan is de eerste gedachte die daarbij naar voren komt die aan een leertuchtproces en dergelijke. Dit nu achten we verkeerd. Natuurlijk is het de roeping der kerk om de belijdenis te handhaven.

Maar in de toestand waarin de kerk in onze dagen verkeert is het allereerste nodig, dat de gemeenteleden in aanraking komen met de zuivere en levende verkondiging des Woords.

We moeten niet vergeten, dat er onder het eenvoudige kerkvolk een diepe onkunde heerst. Er komt in gesprekken met vele gemeenteleden zo'n diepe onkunde openbaar dat men zich telkens weer verbazen moet. Toch behoeft dit ons niet te verwonderen.

Velen zitten jarenlang onder een prediking, die zeer oppervlakkig is of slechts een halve waarheid verkondigt. Telkens weer komt het openbaar, dat men de gereformeerde prediking niet meer begrijpt, omdat men er niet in groot gebracht is. Derhalve moeten we de eerste sleutel van de tucht niet vergeten: de reine verkondiging des Woords. De drie stukken van de Catechismus moeten weer gepredikt worden in de rechte verhouding tot elkander. De noodzakelijkheid van de wedergeboorte des harten van het werk des Heiligen Geestes moet weer naar voren gebracht worden. Door de prediking moet aan het geloofsleven leiding gegeven worden.

Daarom is het zo zeer te betreuren, dat er in onze kringen zo weinig jonge mensen gevonden worden, die zich geroepen voelen tot het predikambt. Er is onder ons een groot gebrek aan predikanten, die het Woord Gods recht willen snijden.

Daarom mag er zeer zeker onder ons wel gebed opgaan, gebed tot de Heere of Hij arbeiders in zijn wijngaard uit wil stoten. We willen hier dan ook nog eens uw aandacht vestigen op het Studiefonds van de Gereformeerde Bond, dat uw steun verdient.

Ook in de vorige eeuw heeft men gevoeld, dat de eerste sleutel van de tucht, de reine verkondiging des Woords, op de voorgrond moest worden gesteld. Ook toen reeds moest men erkennen dat de kerk vele tientallen jaren haar plicht verzuimd had om met het licht van Gods Woord haar leden voor te gaan. Ieder had maar verkondigd wat hem goeddacht.

Tot een kerkelijke gedachtenwiseling is het lange tijd niet gekomen, want de verschillende richtingen leefden maar naast elkaar voort. Daardoor konden allerlei dwalingen gemakelijk insluipen. De een predikte het zus en de ander weer zo. En de gemeenteleden kwamen in grote verwarring.

Daarom ook is het zo nodig, dat de gereformeerde belijders zich organiseren, ok in die plaatsen waar geen gereforeerde prediking wordt gebracht. Dan kan getracht worden om op de een of andere wijze die prediking wel te laten brengen, opdat het Woord zijn kracht zal kunnen doen.

Ook hier moeten we ons dikwijls zelf beschuldigen, dat we te laks zijn geweest en te gemakkelijk alles maar overgegeven hebben met de gedachte, dat er toch niets van komen kon. We hebben echter hier alleen maar onze plicht te doen. We hebben de hand aan de ploeg te slaan en daar bij moeten we niet achterom zien, want dan zijn we niet bekwaam tot het Koninkrijk Gods.

Velen zijn in die gemeenten ook afgevloeid naar andere kerken, waar men de zuivere verkondiging des Woords wel meende te vinden. Maar dat is de weg niet. We hebben een taak en een roeping ook tegenover de zwakken, die zich zo gemakkelijk mee laten voeren door de stroom des tijds. Wanneer we hen op het erf der vaderlandse kerk achterlaten en wanneer wij onszelf voegen bij een gescheiden kerk, dan hebben we een schuld op ons geladen. Want we mogen niet zeggen: Ben ik mijns broeders hoeder.

Daarom verheugen we er ons in, dat op vele plaatsen getracht wordt een prediking te laten brengen, die overeenkomstig Schrift en belijdenis is en waarin de volle raad Gods aangaande onze verlossing verkondigd wordt.

Dat men hier niet in eigenwijsheid maar biddend te werk moet gaan, zal een ieder kunnen verstaan. Maar niettemin, we zullen hier de handen in elkaar moeten slaan, opdat de mensen weer in aanraking gebracht worden met het evangelie der genade in Christus Jezus, die gekomen is om verloren zondaren te zoeken en zalig te maken.

Van de reine prediking des Woords kan een geweldige invloed uitgaan. Maar we moeten nimmer vergeten, dat we daarbij nodig hebben de leiding van de Heilige Geest. Aan een dode rechtzinnigheid alleen hebben we niet zoveel. Daar komen we mee om. Het is nodig, dat we uit de waarheid Gods leven en door de Heilige Geest geleid worden in de wegen des Heeren, waarop we niet kunnen dwalen.

We hebben daarom ook altijd onszelf te beproeven. We mogen nooit onder het mom van voor de waarheid te strijden onszelf zoeken. Maar we hebben te zoeken de ere Gods en het heil van onze naaste. En omdat ons hart arglistig is, is het zeker nodig om telkens weer ons hart te onderzoeken en te beproeven of er misschien een schadelijke weg is, opdat we geleid zouden worden op de eeuwige weg.

Toch zullen we niet mogen vergeten, dat hier een taak ligt voor iedere gereformeerde belijder. We moeten die taak niet op anderen schuiven, maar we moeten zelf aanpakken wat op onze weg komt.

De eerste sleutel van de tucht, de reine verkondiging des Woords, is een machtig middel in de hand des Heeren. Hij wil immers zijn volk onderwijzen door zijn

Geest en Woord. Hier ligt voor een ieder van ons een breed arbeidsterrein. De Heere make er ons getrouw in. Want we zeggen wel eens: de synode zou het zus moeten doen en zo, maar laten we daarbij onze eigen roeping niet over het hoofd zien. Want elke gereformeerde belijder heeft in het midden der Hervormde Kerk een roeping.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen