Het geluid van de Heilige Geest

En er geschiedde haastiglijk uit de hemel een geluid.

Handelingen 2 : 2a.

Wat is de Heere toch goed voor slechten! Hij geeft ons nog weer het Pinksterfeest, het feest van de uitstorting des Heiligen Geestes, het feest van de onzienlijke, ontastbare, geestelijke dingen.

O, dat wij een oog voor Zijn onverdiende goedheid mochten hebben! Dan zal ons hart er onder verbroken worden. Dén zijn wij in de rechte feeststemming. Pinkster, het feest van de Heilige Geest! Wat is de persoon des Geestes toch heerlijk en hoog, waarachtig en eeuwig God, eenswezens met God de Vader, met God • de Zoon! En wat is het wérk van dfcr

Geest toch rijk, op het terrein van de schepping, en op dat van de herschepping, in natuur en genade. Reeds toen de Almachtige, Schepper des hemels en der aarde, alles uit het niet tot aanzijn riep, zweefde de Geest Gods op de wateren. Er is geen leven gewekt in het rijk der schepping dan alleen door de broedende, levenwekkende werking des Geestes.

Ook in de onderhouding van alle dingen heeft de H. Geest zijn aandeel. Hij wékt niet alleen het leven, Hij onderhoudt het ook. Iedere lente, als alles weer opwaakt uit zijn winterslaap, zien wij in vervulling gaan het woord der Schrift: Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks" (Ps. 104:36).

Ja, alle gaven en talènten, ook op natuurlijk gebied, waarmee de mensen zijn begiftigd en versierd, zijn et-n vrucht van het werk des Geestes. Wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen? Al onze bekwaamheid, op elk gebied, is uit God. Wat een verantwoordelijkheid dan toch! Welk een reden om te denken aan de dag, waarop de Heere ons rekenschap zal vragen van het ons toevertrouwde. Hoe ontzettend met gaven van verstand en wil, gevoel en verbeelding, door de Geest ontvangen, tegen God te strijden, en de wereld, de zonde en de duivel te dienen!

Het Pinksterfeest wekt in ons op gedachten aan het werk des Geestes in Zijn rijke verscheidenheid, maar vooral toch aan dat werk, dat ligt op het terrein van de bijzondere genade. O, welk een werk, dat werk in de harten der mensen, tot wederbaring en tot bekering, tot verbreking en tot genezing, tot ternederwerping en tot oprichting, tot vertroosting en tot beschaming, tot leiding en tot onderrichting.

Bij dit alles worden wij bepaald door het eerste teken, waaronder de Heilige Geest is uitgestort. Daar lezen we van in onze tekst, Handelingen 2:2a: , En er geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid."

1. Het geluid van de Geest komt haastelijk.

2. Het geluid van de Geest komt uit de hémel.

3. Het geluid van de Geest komt hoorbaar.

1. Dat zijn arme dagen geweest, die 10 dagen tussen Hemelvaart en Pinkster, voor die schare van omtrent 120 personen, verenigd in de opperzaal te Jeruzalem. Zij waren wézen. Hun geliefde Meester was van hen gescheiden, een wólk nam Hem weg van hun ogen. De andere Trooster, de Heilige Geest, was er nog niet. Ach, wat komen er ook voor ons, na zonnige dagen van licht en blijdschap bij de Heere, vaak donkere wolken, die ons het uitzicht benemen, en Hem, Dien onze ziele liefheeft, wegnemen van onze ogen. En als dan de andere Trooster, de Heilige Geest, er nog niet is, óf Zijn gevoelige werking inhoudt, dan zijn ook wij wézen. En wezen zijn toch beklagenswaardig en arm, zélfs al delen zij in een rijke erfenis. Al dat aardse goed kan het gemis van v der 'n moeder wèl wat verzachten, maar niét goed maken. Het zijn dus arme dagen in het gééstelijke, als wij wezen zijn.

Gelukkig, als het dan', als in die opperzaal te Jeruzalem, maar zijn dagen van bidden en smeken. Dan zijn die arme dagen toch ook weer rijke dagen. Zijn dat niet de rijke dagen van eendracht en gemeenschap onder de staven liefelijkheid en samenbinding, die zo veeltijds verbroken liggen ook onder Gods volk? Zijn dat niet de rijke dagen van uitgieting der ziel, van bidden en smeken? Zijn dat niet de veelbelovende dagen van vertrouwend verwachten? Zijn dat niet de dagen, waarop zekerlijk volgt de komst van Hem, Die belooft: „Ik zal u geen wezen laten, Ik kom weder tot u"? — Ja, de arme dagen zijn toch ook rijke dagen, ómdat de Heere beide heeft gemaakt en gegeven, ómdat Hij hongerigen met goederen vervult. Dat mochten ook de discipelen - ondervinden, want wij lezen in Handelingen 2: „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtig bijeen. En er geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid gelijk als van een geweldige gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten. En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een eigelijk van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken."

Waren die arme dagen van het wees zijn, van bidden en smeken, dan toch niet onuitsprekelijk rijke dagen? Ja, dan wordt ervaren de troost van het woord: Alzo zegt de Heere: e hemel is mijn troon, en de aarde de voetbank Mijner voeten; — waar is de plaats Mijner rust? ... Maar op deze zal Ik zien, op de arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft" (Jes. 66 : 1 en 2).

„Op deze zal Ik zien." Ja, dat blijkt telkens weer. Dat heeft elke arme en verslagene wel ervaren. Is dat üw zalige bevinding reeds? — Het was ook de bevinding van die arme, verslagen wezen in de opperzaal te Jeruzalem, als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd: Toen geschiedde er haastelijk uit de hemel een geluid als van een geweldige gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten.

De Geest Gods komt haastelijk. Haastelijk? Maar, God heeft toch geen haast. De duivel heeft haast, want hij heeft kleine tijd. De méns heeft haast, want het leven is kort. Maar Gód, Die over de eeuwigheid beschikt, heeft toch geen haast! Gods molens malen langzaam.

Het is alles waar, machtig waar, tróóst

vol waar, Godverheerlijkend waar. Dc eeuwige God hèèft geen haast. Hij spreekt zo rustig en rustgevend: „Mijn raad zal bestaan, en Ik zal al Mijn welbehagen doen."

Is daar dan niet mee in strijd het: n er geschiedde haastelijk, als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd? — Neen, dat is in volkomen harmonie met elkaar. God heeft geen haast, al vliegen de dagen, de jaren, de eeuwen voorbij. Hij is het. Die in de ééuwigheid woont. God heeft geen haast, al worden de bidders, die maar geen antwoord ontvangen en geen uitkomst, vaak ongeduldig. Zij wórden geholpen, maar ter bekwamer tijd. God heeft geen haast, al woeden zijn vijanden, al briest de satan, al schijnt die wederpartijder Gods overwinning op overwinning te behalen, want Hij heeft in Zijn troon de ten hemel gevaren Middelaar, Jezus Christus, tot Wie Hij zegt: , Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik uw vijanden gezet zal hebben tot een voetbank Uwer voeten" (Ps. 110:1). Alles heeft zijn bestemde tijd.

Maar, als die bestèmde tijd is gekomen, dan is het tijd voor de Heere om te werken. Dan is er niets dat Hem verhinderen kan. Dan kan niemand Hem tegenhouden. Dan maakt Hij bergen vlak en zeeën droog. Dan geschiedt de verhoring van het gebed haastelijk.

Zo was het ook bij de uitstorting van de Heilige Geest. Onverwacht, plotseling, verrassend, Goddelijk wonderbaar, gebeurt het. Zo hier, zo telkens bij zielen, die wachten met bidden en smeken. Onze God is een belovend èn een volbrengend God, een verrassend God.

Wat is dat groot en rijk! Het valt zo mee na al die twijfel, dat ongeloof, die slingeringen. De doodsschaduw verandert in de morgenstond. Zo is het dikwijls in tijdelijke dingen, in dagen van tegenspoed en ziekte. Dan zingt gij: Hij schenkt mij hulp, Hij redt mij keer op keer.

Met grote verwondering, met innige vreugde, met ootmoedige dank mag dat wel opgemerkt worden. Dan wordt gij er diep van doordrongen: De Heere is het zo waardig geëerd en gedankt te worden. Och, of nu al wat in mij is Hem preez'!

Zo is het menigmaal ook in het geestelijke. Hoe benauwd kan het zijn, als gij geleid wordt voor de spiegel van Gods Wet, óf, als gij wordt verleid door de wereld, óf als gij wordt aangevochten door de duivel. En dan geen oog op de Borg, geen antwoord op uw roepen, meermalen zelfs géén gebed.

Maar de Heere weet, hoe ver het gaan moet om u klein te maken en hoe ver het kan gaan met het oog op uw zwakke krachten. Als het Zijn tijd is om te werken, dan wacht Hij geen uur, geen seconde meer. Hij komt haastelijk, om te ondersteunen, of ook, om uit te redden. Wondere wegen Gods van gerechtigheid, van genade, van wijsheid. Dan zingt gij wel eens:

Keer, mijne ziel, tot uwe ruste weder, Gij zijt verlost, God heeft u wel gedaan.

Dat is niet alleen zo bij het begin van de weg ten leven. Dat herhaalt zich in het leven van Gods kinderen telkens weer, zolang zij rondreizen in het land hunner vreemdelingschappen. Telkens weer dat verbergen van Gods aangezicht van wege uw afmakingen, dat rondtasten in geestelijke duisternis, dat roepen in de dag der benauwdheid, dat vertoeven van de Heere om te komen, dat vrezen: zou ik alles mis gehad hebben? , zou ik in deze duisternis omkomen?

Maar ook telkens weer dat haastelijk komen van de Heere in en door de Heilige Geest, die wonderlijke uitreddingen, die ervaring van Zijn vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog, dat onverwachte meevallen, die lofpsalmen, die gij zingen moogt. O, in dat éne woord: „haastelijk" uit Handelingen 2 ligt zoveel opgesloten, tot roem en prijs van de genade van de Heere Jezus Christus, van de liefde Gods, van de gemeenschap des Heiligen Geestes.

„Er geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid." Onder dat hoorbare teken werd de Heilige Geest uitgestort, op het eerste Pinksterfeest van de christelijke gemeente. En dat geluid geschiedde haastelijk. Nu was het de volheid des tijds voor de uitstorting van de Heilige Geest. Nu zou het duidelijk blijken, dat de Heere Jezus, de enige en volkomen Zaligmaker, de Zijnen geen wezen zou laten. Hij had met zoveel nadruk verzekerd in Zijn afscheidsredenen (Johannes 14, 15 en 16): Doch Ik zeg u de waarheid: et is u nut, dat Ik wegga; want indien Ik niet wegga. zo zal de Trooster tot u niet komen; maar indien Ik wegga, zo zal Ik Hem tot u zenden. En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, van gerechtigheid, en van oordeel" (Joh. 16 : 7 en 8). Welk een heerlijk feest is dan toch het Pinksterfeest! Hebt gij, mijn lezer, reeds iets van die heerlijkheid leren kennen?

Pinkster van buiten, met aan tafel lezen van de geschiedenis van de uitstorting van de Heilige Geest, met opgaan naar Gods huis, met het zingen: Och, schonkt Gij mij de hulp van Uwe Geest! Mocht Die mij op mijn paan ten leidsman strekken — het is goed. Maar zonder kennis aan het Pinkster van binnen komt gij er voor eeuwig mee om. Dan zal eens een haastig verderf over u komen. Wat zal dat niet zijn: voor eeuwig met de geesten uit de afgrond in de buitenste duisternis, waar is wening en knersing der tanden! Och, dat gij uzelf door de Pinkstergeest moogt leren kennen als een zondaar voor God, en zo moogt komen tot het roepen om genade, om de vertroosting van diezelfde Geest, Die ontdekt en bedroeft, en Die treurenden zo wonderlijk kan troosten met de diepvernederende, maar ook uitermate verhoogde Middelaar en Verlosser, met Zijn volbracht werk, met het bloed der verzoening en Zijn genadige voorbidding. Zielen in nood, uw redding is nabij. Het Pinksterfeest predikt: Er geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid.

Z.

S. V. D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen