Billy Graham in Nederland

Ze zeggen wel eens, dat er een zekere lotsverbondenheid is tussen Amerika en b.v. Nederland. Als het in Amerika erg warm is krijgen wij er soms hier ook wat van. Als er in Amerika een grote crisis is, komt iets dergelijks ook naar ons toe. En zo hebben ze in Amerika Billy Graham en wij hebben hem nu een avond in Nederland gehad. In Amerika pleegt hij in ene bijeenkomst duizenden te trekken. In de buurt van Hollywood — u weet wel, daar worden die schitterende films gemaakt —-zaten elke dag 6500 mensen opgepropt bijeen. Ik moet het wel eens met 65 doen: In Boston preekte hij voor 16.000 mensen.

Zelfs heb ik gelezen, dat hij in de staat Columbia 40.000 mensen in een stadion bijeentrok. Dat is natuurlijk Amerika. Daar hoeft men in Holland niet over te denken! Maar wat is nu het merkwaardige! In Amsterdam waren er 60.000 zielen in het stadion om deze evangelist te horen. Tenminste, ik meen dat dit getal door de radio kwam. Het is mij niet bekend hoeveel personen dat z.g. Olympisch Stadion kan bevatten, maar het was bijna vol. En dat zegt heel wat. Het hoogste getal, dat ik van Amerika las is 75.000. Wat is dat voor bijzonder man en wat voor bijzondere dingen doet hij toch om zoveel mensen te trekken? Hij doet niets bijzonders. Hij vertelt alleen maar enkele dingen uit de Heidelbergse Catechismus op een zeer eenvoudige manier. Het is merkwaardig, welk een levenskracht die oude gereformeerde waarheid nog heeft, als een Amerikaan haar in korte zinnen voorstelt, zelfs dan als zijn woorden nog door de trechter van een vertaling moeten gaan.

Waarschijnlijk zullen de dagbladen er u het nodige over verteld hebbert. Laat ik daarom volstaan met enkele persoonlijke opmerkingen. Het stadion in Amsterdam, dat weet ge, wordt gebruikt voor de sport. Dat is de afgod van velen. Eén voorbeeld maar. Op Zondag 18 April 1948 was er een wedstrijd Holland-België. In een ziekenhuis van Arnhem of Nijmegen lag een hartpatiënte 36 jaar, moeder van 4 kinderen. Op die Zondagmorgen raakte zij he-

lemaal in beroering door het vooruitzicht de voetbalwedstrijd door de radio te kunnen volgen. Zij vroeg de zuster om het bezoek 's middags te verkorten, opdat zij niets van het verslag van de wedstrijd zou missen. Maar de spanningen overweldigden haar zo, dat zij, voor de wedstrijd begon, het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Nog een voorbeeld Daar is een studie gemaakt van de vrije-tijdsbesteding door Blonk en Kruijt. Daarin wordt medegedeeld dat vóór de oorlog in de Zaanstreek de productie in sommige fabrieken op Maandag terugliep door gesprekken van arbeiders over voetbal op de Zondag te voren. Deze tempel der sport was ditmaal ten gebruike verkregen voor de prediking van het evangelie. Luidsprekers zorgden dat het gesproken woord overal verstaanbaar was. Voor de dienst werd gezongen. Dat hield de bezoekers bezig. Daar was een koor van 2200 personen. Ook was er de bariton-zanger G. B. Shea. Deze zong een engels vers en in 't Nederlands: Heer, ik hoor van rijken zegen. Het gezongene was aangepast bij het eenvoudigste gehoor. En toen kwam Billy Graham.

Eerst kregen we een voorafspraak met dank voor de ontvangst en de verzekering, dat bij Jezus Christus raad is voor de hele wereld en voor de enkele mens. Daarna zingen en gebed en collecte. Ieder werd verzocht ƒ 1.— te geven. Trouwens er waren twee collecten. In dit opzicht dus helemaal geen moderne methoden. De collecte kreeg nog een apart gebed ook. Die manipulaties met de collecten vond ik niet de christelijkste soort van de organisatie. Mijn vriend zei, dat zijn vriend hem verteld had, dat in Amerika alles om de dollar ging. Daar leek het hier ineens ook op, doch ik neem aan, dat dit meer de schuld was van de ongelukkige wijze, waarop de collecte werd aanbevolen, als van de bedoelingen van het comité.

U ziet hoe ouderwets alles was: een voorzang, die gezellig was, uitgestrekt over vele minuten, een voorzanger, die alleen zong, net als vroeger in de kerk, als de wijs een beetje moeilijk was, een voorafspraak van de preek gescheiden, twee collecten: één onder de dienst en één bij de uitgang. De preek zelf was een eenvoudige herhaling van de gereformeerde waarheden. Billy Graham sprak over de rijke jongeling. Hij schilderde hem als een man, die met al zijn overvloed niet gelukkig was. Zo waren wij ook niet gelukkig.

Hij schatte, dat menigeen gekomen was uit nieuwsgierigheid, doch dat ook velen verlangden naar een geluk, dat zij nog niet hadden gevonden. Hij vertelde van de mens, dat hij een lichaam had, maar ook een ziel. Het tegenbeeld van de Amerikaanse Jehova-Getuigen was deze Amerikaan. Die ziel dacht, had een geweten, voelde. Dat lichaam was maar tijdelijk, de ziel was eeuwig. Die mens nu had Gods wet gebroken. Hij was een zondaar. Daar zouden er velen zijn, schatte Billy Graham, die zich voor braafjes hielden, maar dat hele stadion was vol met zondaren.

Dus was hen Gods straf te wachten. Daar konden ze zeker van zijn. God moest straffen, hoewel God liefde is voor ieder mens. In dit verband vertelde de spreker een belevenis met een rechter. Wel, zei Graham, ik reed in Amerika met m'n auto en zag ineens, dat de politie achter mij aanzat. De politie drukte mij in de kant van de weg en ik moest horen, dat ik te hard gereden had. Mijn persoontje ging op de bon en ik moest voor de rechter komen. Die gaf mij mijn verdiende straf: ƒ 5.— boete. Denk nu niet, dat die rechter kwaad op mij was. Dat was hij helemaal niet. Hij was zelfs erg vriendelijk. Toen hij mij veroordeeld had en ik de boete had betaald, vroeg hij of ik met hem ging eten. Hij was helemaal niet boos, doch heeft mij rechtvaardig gestraft. Zo doet God ook. God is liefde. Maar elke overtreder van Zijn geboden zal hij rechtvaardig straffen. En die straf is de dood. De dood is drieërlei, zei de Amerikaanse evangelist: de tijdelijke, geestelijke en eeuwige dood. De tijdelijke dood maakt een eind aan het leven van het lichaam op aarde, doch niet aan het denken, voelen en zich schuldig weten der ziel.

In Amerika pleegde een senator zelfmoord. Hij wilde dood. Maar hij is niet dood. Zijn ziel leeft nog. De geestelijk doden vulden voor een deel het stadion. Dat zijn zij, die blind en doof en ongevoelig zijn voor God. De eeuwige dood zal verschrikkelijk wezen. Dat eeuwig riep hij enkele malen door het stadion. Zo nu en dan keerde de spreker naar de rijke jongeling terug. Hij kwam tot Jezus. Moeten wij ook doen. Maar hoe krijgen wij vergiffenis, hoe worden wij gelukkig? Wij moeten naar Christus. Dat is dringend. Dat kan vanavond nog. U kunt vanavond nog gelukkig worden. Hoe moeten wij bij Christus komen? De H. Geest moet u trekken.Wat is er bij Jezus? Hij heeft voor u de tijdelijke, geestelijke en eeuwige dood geleden. Hij kruis, Hij spijkers door elke hand en elke voet, Hij doornenkroon. Hij leed als niemand. Vermoedelijk zal de lezer hier geen nieuws vinden. Dat was er ook niet, voor iemand, die het Kort Begrip heeft geleerd. Billy Graham sprak van de noodzakelijkheid om eerst z'n zonde te belijden en zo tot het kruis komen. Men moet kiezen. Kiest u heden, dien gij dienen vult. Gij moet er alles voor over hebben. De rijke jongeling verwierp Christus. Nooit heeft iemand Hem verworpen en toch gelukkig geweest. Bepaal uw standpunt. Nu.

U zult toch zo'n vreugde hebben in Christus.

Als ik nu meermalen zeg, dat deze evangelist niets nieuws zeide, is dit geen verwijt, Ik ben er blij mee. Maar ik wil ook niet zeggen, dat er niets in zijn spreken was, dat die grote toeloop in Amerika en in Engeland en hier verklaart. Dat bijzondere is hij zelf. Niet dat hij vreemde dingen zegt of doet. Hij spreekt rustig met z'n demi aan voor de microfoon. Maar hij spreekt met kracht. Korte geladen zinnen. Het evangelie op z'n kern teruggebracht. Met al de noodzakelijkheid van Christus en met al de ruimte, die in Christus is. En toen kwam de nodiging om voor zijn platform te komen en het daarmee uit te spreken, dat men Christus wilde volgen. Dat ging met nog korter zinnen. Wilt gij u onderwerpen aan Christus. Ga dan staan. Toen gingen zeer velen staan. Daarna kwam de eis: kom dan hier. Dat was moeilijker. Toch waren het zeker 1000 personen, als ik goed geschat heb, die de tocht van de hoge tribunes naar de begane grond maakten. Ik kan het begrijpen. Men zou het kunnen vergelijken bij het doen van belijdenis in de kerk. Komt hier, zei Billy Graham, komt nu. U moet het hem eigenlijk horen zeggen. En met dat komen zegt ge dit: Ik belijd mijn zonden, ik heb berouw, ik keer mij van mijn misdaden af. Ik neem Christus aan. Ik ben bereid Hem te volgen, wat het ook kost. Zijn nodiging ging over in een gebed: Laat ieder ervaren, dat Gij genadig zijt, voor wie tot U komt. Open hun ogen. Laat het wonder plaats hebben.

En toen kwamen ze. Zelfs in Holland kreeg hij ze rondom zich.

Daarna volgde de toespraak tot de , .nieuwe lidmaten" bij wijze van spreken dan.

Daarin had hij nog niet de wijsheid der ouden. Die zeiden: laat het eerst maar eens overzomeren en overwinteren.

Hij zei: Gij zijt nu Gods kind. God vergeeft uw zonden. Ik wil hopen, dat niemand dit van Billy Graham heeft overgenomen, want hij zou op die manier een mens wat wijsmaken. Maar als het een oprechte keuze is geweest om als zondaar, die de eeuwige dood verdiend heeft, verlossing te zoeken door het bloed van Christus, dan zou er nog wel eens iemand bij kunnen geweest zijn, die waarlijk Gods kind zou blijken in die grote dag des oordeels. Van de Heere Jezus lezen we in Johannes 2: , , En als Hij te Jeruzalem was op het Pascha, en het feest, geloofden velen in zijn naam, ziende zijn tekenen, die Hij deed. Maar Jezus zelf betrouwde hun zichzelven niet, omdat hij ze allen kende en omdat hij niet van node had, dat iemand getuigen zou van de mens, want Hij zelf wist, wat in de mens was."

Kijk, dat wist Billy Graham niet. Daarom zei hij zo gemakkelijk: Gij zijt nu een kind van God. En verder gaf hij hen dit mee:

Iedere dag in de bijbel lezen. Dat is het voedsel der ziel. U eet elke dag? Dan moet u ook uw ziel voedsel geven. Begrijpt u veel van de Bijbel niet? Lees het dan nog eens. Ik begrijp ook niet alles. Maar dat is in het gewone leven toch ook zo. Ik drink melk, maar ik begrijp lang niet alles van de koe. Toch doet die melk mij goed. En dan: Leer teksten uit uw hoofd. Wij zullen u opgeven, welke teksten u moet leren.

Voorts moet gij bidden. Dat kunt ge overal doen. God is overal. Billy Graham hecht grote waarde aan het gebed. Als hij een evangelisatie-campagne begint, roept hij de christenen op voor alle werkers en hoorders te bidden. Zo geeft hij ook de order mee: bidt zonder ophouden.

Vervolgens wees hij zijn duizend op de noodzakelijkheid van het getuigen. Dat moeten ze op twee manieren doen. Nooit met een lang gezicht naar hun werk, nooit boos omdat hun baas lelijk doet. Gewoon als christen leven en alles willen doen, wat Christus Jezus behaagt. De andere manier is dat zij vertellen van Jezus.

Ik houd veel van mijn vrouw en mijn kinderen, zei Graham. We zijn nu 10 jaar getrouwd en in die tien jaar is de liefde groter geworden. Daarom vertel ik graag over hen. Zo moet u graag over Jezus vertellen.

Ga naar de Kerk, omdat God het vraagt. Sta achter uw predikant. Laat het vanavond een begin zijn. Schrijf op, waar ge woont en wij sturen u lectuur. Zo sprak hij tot de „nieuwelingen". Dat zou een aantal goede raadgevingen kunnen zijn voor hen, die deze avond het evangelie voor het eerst hadden gehoord.

Tot degenen, die op hun zitplaats gebleven waren, zei hij: Ga Zondag naar de kerk. God geve dat er een geestelijk ontwaken in Nederland kome.

Dat was er ongeveer in het Stadion op Dinsdag 22 Juni te horen. De grondlijnen waren uit onze Catechismus. De mens werd in zijn doodstaat neergelegd als een die wedergeboorte nodig heeft. De H. Geest moet hem tot Christus trekken. Jezus is de enige Zaligmaker. Hij heeft aan het recht Gods voldaan. Heel eenvoudig was het, doch niet helemaal oppervlakkig. Verder wil ik liever niet allerlei critiek geven. Daar was een grote rust en aandacht bij de lO.OOOden toen deze Amerikaan sprak over recht en liefde, zonde en genade.

Daar zijn nog al eens mensen, die maar nooit in het evangelie kunnen vinden, dat de Heere Jezus alleen voor zondaren gekomen is, die hun zonde kennen. Billy Graham had dit wel gevonden. Voordat men tot Jezus komt, moet men zijn zonde belijden. Hij hield het ze met nadruk voor, dat ieder, die daar nu stond, daarmee uitsprak: ik heb berouw. Laat ik maar precies zeggen, wat ik bedoel. Ds. Buskes heeft onlangs in „de Waagschaal" tegen collega Gerssen betood, dat Jezus niet voor boetvaardige zondaren gekomen was, wel voor zondaren. Dus volgens collega Buskes ook voor de Farizeërs en voor allen, die zich rechtvaardig achten. Immers alle mensen zijn zondaren, ook die hij het laatst noemde. Maar de Heere Jezus zegt heel beslist, dat hij niet voor de „rechtvaardigen" gekomen is. Dat kan toch alleen betekenen, dat hij niet gekomen is voor zondaren, die hun zonde niet kennen en niet erkennen. Dat is zo klaar als de dag. Men moet wel helemaal vreemdeling in het evangelie Gods zijn, om niet te zien, dat Christus Jezus alleen gekomen is voor hen, die in de tollenaarsgestalte tot Hem komen. Hij roept de vermoeiden en de belasten. Hij spreekt de armen en treurenden en hongerigen zalig. Hij maakt onderscheid tussen rechtvaardigen en zondaren, hoewel er niet één op aarde rechtvaardig is. Hij zoekt alleen verlorenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen