VOOR GODDELOZEN!

Want Christus is te zijner tijd voor goddelozen gestorven.

Romeinen 5 : 6b

In deze enkele woorden van onze tekst ligt de onpeilbare diepte van Gods erbarmende liefde tot zondaren opgesloten. Christus is voor goddelozen gestorven. Christus heeft zich voor goddeloze zondaren aan het kruis laten nagelen om hen te redden van de eeuwige vloek en om hen de eeuwige zaligheid te schenken. Christus heeft de welverdiende straf van goddelozen gedragen, en zo kan Hij voor hen een Borg en Middelaar zijn. En de kerke Gods mag het Jesaja nazeggen: „Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld, de straf, die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door zijne striemen is ons genezing geworden." Door het lijden en sterven van de Heere Jezus Christus is God weer met zondaren verzoend. Op Golgotha werd aan Gods gerechtigheid voldaan. Daar werd de zaligheid verworven voor een ieder, die in zichzelve onzalig is, voor een ieder, die gekneld ligt in banden van de dood, voor een ieder, die door de angst der hel troost moet missen, en die uit moet roepen: Och Heer', och, wierd mijn ziel door U gered. Want doordat Christus met zijn kruisdood verzoening bij de Vader teweeggebracht heeft, kan de Heere naar het gebed van zulkeen luisteren. Daardoor kan het gebed verhoord worden. Daardoor kan ook de verloste ziel leren juichen en leren roemen in de vrije genade Gods, in Jezus Christus tot haar gekomen.

Voor goddelozen gestorven. Laten we toch goed lezen wat hier staat. Christus is niet voor vrome en bekeerde mensen, maar voor goddelozen gestorven. Maar ach, wat worden die er weinig gevonden. Want van nature zijn we toch allen in eigen oog zulke nette, brave en vrome mensen, die wel gebreken hebben, die wel enkele zonden hebben, maar die daartegenover verschillende deugden kunnen stellen. We kennen ons dan echter niet als een goddeloze, als een verdoemde, om-

dat we geen enkele van Gods geboden gehouden hebben, en daardoor des Heeren gramschap dubbel waardig zijn. Dan zien we de zonde als - een tekortkoming, als een gebrek, en dan hebben we er geen smart over, omdat we er de Heere door ontheiligen en zijn Naam onteren. Dan gaan we de zonde goed praten en verdoezelen. Alle mensen zondigen toch immers, zo zeggen we dan. En wanneer we dan horen verkondigen, dat we van nature geneigd zijn God en onze naaste te haten en dat we onbekwaam geworden zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad, dan zitten we in onverschilligheid neer, of we komen heftig in verzet tegen dit woord. Want we willen geen goddeloze zijn. We willen geen zondaar zijn. En wanneer de Heere niet komt en met zijn Geest in onze harten gaat werken, ons ontdekkende aan onze zonden en onze grote schuld, zullen we in eigen oog nette en brave en vrome mensen blijven, die geen verzoening door het bloed van Jezus Christus nodig hebben. W^ij zullen dan ook nooit in kunnen gaan in het Koninkrijk der hemelen. Want daar kunnen we alleen door Christus ingaan. En Hij is alleen voor goddelozen gestorven. Hij is alleen voor doem-en strafwaardige zondaren de dood ingegaan. En dat is toch immers duidelijk. Wanneer wij geen schuld hebben, kan Christus toch immers onze schuld niet betalen. Wanneer we geen straf verdiend hebben, kan Christus toch immers onze straf niet gedragen hebben. Dat de Heere uw ogen nog eens kwam openen, opdat ge als een arm, verloren en ellendig mensenkind om genade gingt smeken. Want anders zal de straf zo verschrikkelijk zijn. Een eeuwige dood wacht hen, die zich hier op aarde geen goddelozen leren noemen. Want wij hebben allen gezondigd en derven de heerlijkheid Gods.

Voor goddelozen gestorven. Een goddeloze moeten we gemaakt worden. En we zullen onszelf als een goddeloze leren kennen, wanneer de Heilige Geest ons komt overtuigen van zonde, gerechtigheid en van oordeel. Dan worden we teruggeleid naar de zondeval in het paradijs. Dan leren we hoe nu daar door moedwillige ongehoorzaamheid en afval van de Heere de mens geheel verdorven geworden is, zodat hij geen enkel goed werk kan voortbrengen. Dan leren we, hoe we in zonden ontvangen en geboren zijn, zodat we beladen met de erfschuld ter wereld komen. Dan leren we ook, hoe we met heel ons leven tegen de Heere zijn ingegaan. Dan leren we, dat we in ons leven geen enkel gebod Gods gehouden hebben. Ja dan leren we onze doemwaardigheid kennen. Dan leren we onze goddeloosheid kennen, dan leren we onze schuld zien voor een heilig en rechtvaardig God. En dan staan die vlammende woorden voor ons: „Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen". En dan zien we een eeuwige verdoemenis naar lichaam en naar ziel als een welverdiende straf voor ons. Ja, wanneer de Geest des Heeren in ons hart komt werken, dan moeten we verloren gaan. Want dan zien we ons verzondigde leven voor ons. Dan zien we ook de straf, een eeuwige dood bij satan en zijn engelen in de poel des vuurs. Welke ogenblikken zijn dat. Dan beneemt de angst der hel ons bijna het leven. Dan liggen we temidden van de banden des doods. Dan leren we zeggen: Ja Heere, ik ben een goddeloos zondaar, die naar recht een eeuwige dood heeft verdiend. Dat werkt de Heilige Geest in ons. Wanneer Hij niet komt zullen we het nooit leren zien. Want het is waar: „Eens was ik een vreemd'ling voor God en mijn hart: Ik kende geen schuld en gevoelde geen smart. Maar toen mij Gods Geest aan mij-zelf had ontdekt. Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt; Toen voelde ik wat eisen Gods heiligheid deed; Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed .

Voor goddelozen gestorven. Wanneer een zondaar aan zijn zonden ontdekt is, wil hij zich wat op gaan knappen. Dan worden verschillende zonden uit het leven uitgebannen. Dan wordt men vroom. Dan wil men als een bekeerd mens voor de Heere verschijnen. Het duurt toch zo lang eer we ons op genade of ongenade over leren geven aan de Heeré, en zeggen: Ach Heere, ik kan het niet meer, doe gij het nu maar, maak Gij me nu eens zalig. Wanneer de Heere echter doorgaat met zijn werk, zal de ontdekte zondaar leren, dat hij als een onbekeerde voor de Heere komen moet. Ja, dan zal hij met zijn eigen werk aan een eind komen en zichzelve hoe langer hoe zondiger leren kennen. Dan zal men het pas verstaan, wat het zeggen wil, dat Christus te zijner tijd voor goddelozen gestorven is. Want in die voortgaande weg der ontdekking leren we het laatste restje goedheid verliezen, en dan houden we niets over dan zonde en ongerechtigheid. Maar zie, dat is nu het wonder van genade: Christus is voor dezulken gestorven. Niet voor bekeerde mensen, maar voor onbekeerden, niet voor vrome mensen, maar voor goddelozen. Dat we daarom eens als een goddeloze voor des Heeren aangezicht leren komen. Dat we daar dan onze schuld eens leren belijden. Want voor goddelozen, voor schuldigen is er redding mogelijk. Voor hen is Christus gestorven. Dan zal men verstaan, waarvoor Hij dit alles lijden moest. En wanneer we dan door Christus behoudenis vinden van onze eeuwige verdoemenis, leren we uitroepen: O wonder van barmhartigheid, o wonder van genade, o wonder van goddelijke liefde aan goddelozen bewezen, want

Een stroom van ongerechtigheden. Had d'overhand op mij; Maar ons weerspannig overtreden Verzoent en zuivert Gij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen