UIT HET BOEK DER RICHTEREN

SIMSON (32)

En Simson vatte de twee middelste pilaren, op dewelke het huis was gevestigd, en waarop het steunde, de een met zijn rechterhand en de ander met zijn linkerhand... Rich. 16 : 29.

Simson is in zijn vlees verbroken, in dat vlees dat altijd weer begeert tegen de Geest. Het is een wonder en een zegen wanneer we in het vlees verbroken zijn, maar het is een diep smartelijke weg. Voor Simson des te smartelijker, omdat hij nu zo duidelijk ziet, dat door de heerschappij van zijn vlees zijn ambt verduisterd is geworden. Welk een zielepijn geeft het hem, dat nu door de Filistijnen de naam des Heeren gehoond en gelasterd wordt. Daarom bidt hij of hij nog eenmaal in zijn oude kracht zijn ambt mag vervullen tot eer van zijn God. Al moet hij er dan zelf geheel bij ten ondergaan, wanneer de Heere maar aan zijn eer komt. En hoe duidelijk komt hier naar voren, dat Simson is wedergekeerd tot de Heere, dat hij weer op zijn plaats gekomen is. En zo kunnen we Simson in zijn levenseinde weer duidelijk zien als het type van de Heere Jezus Christus.

Want de zonde van Simson is Israëls zonde. Want zeker, Simson heeft zijn ambt verbroken en zijn roeping verloochend, zijn Nazireërschap met de voeten getreden. Maar het was eigenlijk Israël, het volk door God verkoren, afgezonderd van de andere volken, geroepen om de Heere te dienen en te vrezen, dat schuldig stond aan de zonde, die in Simson openbaar kwam.

En wanneer Simson nu gaat sterven, dan boet hij voor zijn eigen zonde, maar ook voor de zonde van zijn volk. In zijn sterven is Simson ook priester. Hij sterft

als Nazireër, als geroepene en afgezonderde Gods, om de eer van zijn God te zoeken, en Hem te verheerlijken als het moet ten koste van zijn leven.

Maar nu zullen we verstaan, dat Christus de grote Simson is. Op Golgotha hangt Hij aan het kruis in de volkomen verbreking van zijn vlees. Hij is de grote Nazireër, Die zonde voor ons is gemaakt. Hij is gehoond en bespot, besprongen door het spottend en smadend leger van satan en al de duivelen: , , Zo gij de Zoon van God zijt, kom af van het kruis. Anderen heeft Hij verlost, zichzelf kan Hij niet verlossen." Maar Hij hangt daar niet om eigen zonde en schuld. Hij hangt daar niet omdat Hij als Simson roekeloos zijn ambt verspeeld heeft. Neen, het is Simsons zonde en het is onze zonde, die Hij daar draagt aan het kruis. Het is de spot en de smaad die wij hebben verdiend, die zich uitstort over Hem. Wij hebben ons ambt verbroken, want wij zijn geschapen om de Heere de eer te geven en in al onze werken zijn lof te verkondigen. En Hij lijdt en sterft aan het kruis, opdat wij in ons ambt zouden worden hersteld, opdat wij weer zouden worden kinderen Gods. En het gebed van Simson om hersteld te mogen worden in zijn ambt kan verhoord worden, omdat Christus aan het kruis ten onder is gegaan. Dat gebed kan verhoord worden door de verzoening van onze zonden in het bloed dat van het kruis druipt, tot een offerande voor onze schuld.

Maar welk een heerlijke boodschap wordt ons dan hier verkondigd. Want wij hebben ons ambt verspeeld en verzondigd. Ook wij spelen met de zonde, door de begeerlijkheid van ons vlees verlokt tot de ongerechtigheid en ook wij verloochenen daarmee de Heere onze God, zodat om onzentwil de naam des Heeren door de wereld gelasterd wordt. In welk een donkerheid kunnen we daardoor terneerzitten. Hoe duister kan het wezen in onze ziel door eigen schuld. Maar — en dat is nu de heerlijke evangelieboodschap van dat kruis van Christus — er is voor ons een plaats des berouws. Er is voor ons een plaats waar we bitter kunnen wenen en onze schuld belijden. Er is voor ons een plaats waar we kunnen roepen om de ontfermingen des Heeren, kunnen smeken: Heere, Heere, gedenk mijner... Geef mij kracht om tegen de zonde te strijden, geef mij genade dat ik U nog mag dienen en uw naam verheerlijken in mijn leven.

Dat is ook het gebed van Simson geweest. En dat gebed wordt verhoord. Want Gods volk wordt door een verworpen Verlosser gered uit de macht van satan. Gods kinderen worden door de gekruisigde Christus hersteld in hun ambt. Daar heeft Simson om gebeden. Om nog eenmaal ambtsdrager Gods te mogen wezen. Om nog eenmaal in de dienst van God te mogen staan. Opdat de naam des Heeren niet langer bespot en gehoond zal worden door die Filistijnen. Opdat de eer van God onder alle volkeren rondom verteld zal worden. En het eigen volk Israël daardoor opgewekt worde uit haar doodslaap en wederkere tot de Heere. Ja, daar heeft Simson om gebeden, om nog eenmaal gesterkt te worden. Om nog eenmaal de oude kracht terug te ontvangen.

En Simsons gebed wordt verhoord. Simson voelt het. De Heere is weer met hem. De Heere heeft zich over hem ontfermd. Hij mag nog eenmaal staan in de volle kracht en de volle glans van zijn ambt. Hij mag nog eenmaal Nazireër Gods zijn, geroepen richter om een begin te maken met de verlossing van zijn volk uit de hand van de Filistijnen. Een sterke blijdschap doortrilt zijn ziel. Zijn hart springt op van vreugde. De Geest des Heeren grijpt hem aan. Nu zal het gebeuren. En Simson vatte de twee middelste pilaren, op dewelke het huis was gevestigd, en waarop het steunde, de een met zijn rechter-en dat andere met zijn linkerhand (vers 29).

Maar wat wil Simson nu? Wat zoekt deze machteloze, geketende en blinde slaaf, die geheel is overgeleverd aan de wellust van zijn vijanden? Wel, in zijn gedachten heeft hij een mogelijkheid gevonden. Blijkbaar kende hij het architectonisch geheim van dit machtige tempelbouwwerk. Waarin dit precies bestaan heeft valt voor ons moeilijk uit'te maken. Het meest waarschijnlijk lijkt ons de mening dat de tempel gebouwd was rondom een binnenplaats. Het dak van het gebouw werd dan gedragen door zware balken, die in het midden van de binnenplaats bijeenkwamen en daar hun steunpunt vonden op twee kort bij elkaar geplaatste zuilen. Simson zal dan op die binnenplaats hebben moeten spelen voor de vorsten der Filistijnen, als een nar hebben moeten dansen en springen, opdat zijn vijanden zich met hem zouden kunnen vermaken. Zo konden de duizenden mensen hem ook zien, die op het dak rondom de binnenplaats stonden. Dergelijke tempels moeten opgegraven zijn op Kreta, waar de Filistijnen oorspronkelijk hebben gewoond en waarvandaan zij geemigreerd zijn naar het kustgebied van Palestina. Simson heeft zich door de jongen, die hem begeleidde bij de dragende pilaren laten brengen onder voorwendsel dat hij even wilde rusten. En dan wordt hij in zijn ambt hersteld. Dan komt de Geest des Heeren weer over hem. Dan komt Gods genade en ontferming in hem openbaar. Dan zal Hij de eer van zijn God weer mogen zoeken. En daardoor moet de vreugde in zijn ziel zijn opgeweld. Al kost het dan nu zijn eigen leven, de Heere te mogen dienen en verheerlijken gaat hem nu boven alles. Zalig als we dat mogen ervaren, dat de Heere ons de zonde heeft vergevenen en de schuld heeft uitgedelgd. Zalig als we verstaan, dat we toch weer Gods knecht mogen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen