Kerk en vakantie

In de vakantietijd zwerven gemeenteleden en vrienden door geheel Nederland. Zo komen in aanraking met het kerkelijk leven op verschillende plaatsen en in verschillende streken van ons land. En na de vakantie krijgt men dan zo het een ander te horen. Dat is meestal niet erg opwekkend. Uit verschillende berichten en verhalen die men uit vele streken van ons land meebrengt, spreekt nu niet een opgewekt kerkelijk en diepgaand geestelijk leven.

We krijgen de indruk, dat er alom in het land een grote geestelijke ingezonkenheid op te merken valt. Er heerst op kerkelijk gebied grote verwarring. Niet alleen in de Hervormde Kerk, maar ook in de diverse gescheiden kerken. In de kringen der gescheiden kerken gaat men zich al maar meer onzeker gevoelen en men komt onder de leden van die kerken steeds meer de vraag tegen of men wel op de goede weg is. Vroeger was men veel meer zelfverzekerd, stond men menigmaal op eng kerkistisch standpunt.

Maar vooral onder de jongeren is er een grote openheid voor andere meningen. Een vooraanstaand lid van een gescheiden kerk, zei tegen mij: , , Ik vraag me af of wij niet veel meer op moeten trekken met de hervormd gereformeerden; we hebben ons in de loop der jaren veel te veel geïsoleerd en ik merk onder de jongeren in onze gemeenten een zeker verlangen naar de hervormd gereformeerde prediking".

Over het algemeen krijgt men de indruk, dat er overal geklaagd wordt over dorheid en ingezonkenheid van het geestelijk leven. Hoewel er aan de andere kant toch ook nog wel wonderen van genade openbaar komen. We mogen echter de bede wel opzenden tot de Heere: Ontwaak Noordenwind, kom gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien.

Is er onder de gereformeerde belijders in het algemeen nog wel een opgewekt kerkelijk leven en een goede kerkgang, uit berichten en gesprekken valt op te maken, dat het onder andere richtingen in allerlei opzicht achteruit gaat. De kerkgang neemt in vele steden en dorpen van ons land af. Sommige „begaafde" figuren mogen dan hier en daar nog wel volle kerken trekken, er zijn hele streken in ons vaderland waar het er maar zeer droevig voorstaat. In sommige streken van Friesland b.v. was voorheen een goed kerkelijk leven, men zocht een rechts-confessionele prediking, een gereformeerde predikng met een gezang, en de vruchten daarvan kwamen openbaar. Er was ook een diepgang in het geestelijk leven en men kon der vromen tent horen weergalmen van hulp en heil hen aangebracht. In vele van die gemeenten staat tegenwoordig een middenorthodoxe dominee, die veelal een ander evangelie brengt, die niet zonde en genade predikt, maar veeleer een evangelie voor dit tijdelijk leven, zoals iemand het tegenover mij zo krachtig uitdrukte.. En de mensen gaan eenvoudig niet meer naar de kerk. Vooral de jongeren Voelen er niets meer voor. Dat is een diep te betreuren gang van zaken.

Ook uit Noord-Holland ontvingen we verschillende berichten. Daar is het nog steeds zeer droevig met de kerk gesteld. Nodig is daar werkelijk een apostolaire instelling. Maar dan een andere dan er nu gevonden wordt. Men moet daar komen met het reine evangelie van zonde en genade. En bidden om de Heilige Geest. Waar het Woord zuiver gepredikt wordt zal de Heere zijn Geest niet onthouden wanneer Hij aangeroepen wordt.

Droevig is het verhaal, we zouden haast zeggen het eentonige verhaal van de zeer geringe kerkgang in vele gemeenten. Droevig is ook het verhaal wat betreft de inhoud van de prediking. De vraag kwam nogal eens bij mij terecht na een preekverslag: Is dat nu een bijbelse prediking, dominee? Men had heus geen gereformeerde prediking verwacht, maar dat het zo in-droevig was, had men toch ook niet kunnen denken.

Droevig is ook het verhaal, dat een dominee vertelde, die zich wilde rechtvaardigen vanwege zijn oppervlakkige prediking: , , Ik zou hier niet diepgaander kunnen preken, zegt hij, want dan zou men mij helemaal niet kunnen begrijpen en willen volgen. Denk maar eens aan mijn ouderling. Toen ik hier voor het eerst kwam zei deze tegen mij, toen we aan tafel zaten: Wanneer u bidden wilt, hebt u daartoe de gelegenheid dominee, maar wij doen daar niet meer aan".

Zo heeft de vakantie velen weer bepaald bij de droeve staat van Neerlands Kerk. Mocht het maar uitdrijven tot de God des levens, die zijn levendmakende Geest kan gebieden opdat de dorre doodsbeenderen het Woord Gods gaan horen en zullen leven (Ezechiël 37).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen