INGEZONDEN

ALS JAN SOLDAAT MOET WORDEN

Als Jan soldaat moet worden...

Dan is vaak Leiden in last! Dan weet moeder geen raad, dan kijkt vader wat sip en Jan zelf wil niet en Mientje moet zo lang alleen zijn en...

Overdreven?

Dat is het inderdaad wel een weinig.

Maar om nu ter zake te komen: wat wordt er voor onze jonge mensen, die de militaire dienst in moeten, gedaan? Ja, zeer speciaal bedoel ik de kerk, de kerkeraad. Wat doet die kerk en wat doet die kerkeraad voor de militairen? O, bij de Synode zit het wel goed... tenminste... de woorden zijn goed, als ik hier doel op het Herderlijk Schrijven nl. van de Generale Synode der Ned. Herv. Kerk betreffende het vraagstuk van oorlog en vrede. Die woorden zijn er al in dit verband sinds juli 1952. Deze woorden nl.:

Verantwoordelijkheid van overheid, kerk en volk t.o.v. de militair.

„De kerk beschouwe haar leden, die in militaire dienst zijn, als leden, die meer pastorale zorg en •geestelijke leiding nodig hebben, dan zij, die in zoveel beschutter milieu in de burgermaatschappij verblijven.

Zij neme maatregelen, opdat er voldoende geestelijke verzorging is bij Landmacht, Zeemacht en Luchtmacht.

Zij vergete in haar voorbede en praktische hulp niet degenen, die in militaire dienst zijn, hen die voor de strijdkrachten de verantwoordelijkheid dragen en hen aan wie de geestelijke verzorging is toevertrouwd."

Voorbede.

Dat zijn altemaal prachtige wiorden. En het is goed, dat ze geschreven zijn. Zeer goed zelfs. Maar nu de daad!

Nee, de Synode laten we nu verder rusten, maar we kijken nu even naar de heel gewone gemeente, uw gemeente, uw plaats, uw kerkeraad, uzelf! Wat doet uw gemeente voor de jongens? Is er voorbede?

Dat gaat in het Herderlijk Schrijven voorop. Wordt er op de kansel in uw gemeente gebeden voor de militairen? Ja? Prachtig? Nee, ik weet heus wel, dat dit niet strijk aan zet elke dienst behoeft. Maar het helemaal en altijd vergeten, kijk, dat is fout, dacht ik.

Want, dominee, die vrouw daar, die moeder, en daar, kijk, dat meisje... ze zitten er eigenlijk op te wachten, dat u ook in uw gebed de militairen zult opdragen voor de Troon van de Almachtige. Het doet zo'n pijn in 't harte, weet u, als het nooit wordt gedaan.

En u, broeders van de kerkeraad, wijs uw dominee er eens op, met alle liefde en toewijding. Of...

Weet de kerkeraad er van?

Ja, weet de dominee en de kerkeraad wie er in dienst zijn uit de gemeente en waar? Dat behoort zo te zijn.

Op de vele voorlichtingsavonden die ik nog steeds mag houden wijs ik er altijd op, dat de a.s. militair zich even gaat „afmelden" bij de dominee of kerkeraad vóór het vertrek naar kazerne of kamp. Dat is niet meer dan plicht.

De ouders behoren daar dan ook op te letten.

Verder behoort de kerkeraad het ook te weten van de onkerkelijken. De datum van vertrek b.v. Gemakkelijk te weten te komen op het gemeentehuis. Kontakt over deze zaak is noodzakelijk. Moeite is het niet.

Wat zegt de dominee dan?

De jonge a.s. militair staat aan de deur van de pastorie. „Zo, ga je in dienst? Nou, bedankt hoor en eh... het beste!" Bom. Niks meer. Jongen af Kijk... zo moet het natuurlijk niet. Hoe dan wel?

Och, dat kan heel eenvoudig een kort maar krachtig gesprek zijn tussen dominee en a.s. militair. Geen gepreek, nee. Een dominee, die legerpredikant geweest is zal dit direkt beamen. Trouwens ieder, die de jeugd kent, de jeugd van nu. Een echt hartelijk gesprek zegt zo'n jongen meer dan een „preek".

Een predikant, die geen weet van de militaire dienst heeft, voelt hier misschien een hiaat in zijn pastorale bekwaamheid. Misschien. Beslist nodig is het natuurlijk niet.

Een hartelijk gesprek dus en... een boekje. Namens de kerkeraad, juist!

Heeft u, dominee, Voorlichtingsboekjes in de pastorie? „Uw kerk gaat mee" is er speciaal van onze Ned. Herv. Kerk. Staat dit u niet aan? Anderen zijn er ook. Zelf ben ik al een paar jaar aan 't proberen een dergelijk boekje uitgegeven te krijgen speciaal voor onze Herv. Geref. gemeenten en jeugdverenigingen. Er schijnt momenteel iets meer schot in te komen. Bij ons gaat zoiets altijd erg langzaam, begrijpt u?

Moeder, wat geeft u mee?

Allerlei dingen, die u graag aan Jan meegeeft. Best. Maar vergeet het allervoornaamste niet, hoor! Juist: De Bijbel!

Een mooi zakbijbeltje is een prachtig geschenk voor Jan. Stop het desnoods zonder kommentaar in zijn koffer. Hij zal u er dankbaar voor zijn. Of geef het samen, moeder, met Mientje, zijn meisje.

Moeilijk, hè moeder, Jan nu zo los te laten. Ja, nu gaat hij het volle leven in. Uw zoon soldaat... wat gaat de tijd toch snel, hè? Weet u nog, toen hij voor 't eerst naar school ging?

Maar... eh... denkt u om een bijbeltje?

We zouden door kunnen gaan.

We doen het niet. In telegramstijl nog wat. Want het is allemaal heel belangrijk.

Er moet voor onze a.s. militairen iets gedaan worden door u, door uw kerkeraad.

Stuur met de Kerst b.v. alle militairen uit de gemeente namens de kerkeraad een brief, met een pakje sigaretten, een aansteker... een... och, er is zo veel te bedenken. Doe het!!

Als dë kerkeraad of de dominee zelf even afscheid komt nemen vóór het vertrek, het zégt al zo veel. Heus, het gaat hier om het gebaar!

Het zegt óók heel veel, als de dominee en de kerkeraad zich nergens mee bemoeien. Dat spreekt ook boekdelen zelfs! Door al deze dingen kan de militair dan niet zeggen bij het afzwaaien uit de dienst: „Nou, tijdens m'n diensttijd bemoeiden ze zich ook niet met je, dus nu bemoei ik me met die kerk niet."

Als een militair de kerk de rug toedraait ligt dit heel vaak aan de betreffende kerkeraad!!

Voorlichtingsavond

Een heel belangrijk iets is het organiseren van een voorlichtingsavond over het militaire leven. De avond kan uitgaan van de kerkeraad, de J.V., de M.V„ de plaatselijke afdeling van Pro Rege, enz. Het mooiste vind ik, dat de kerkeraad de voorlichting organiseert. Alles over zo'n voorlichtingsavond kunt u desgewenst van mij vernemen. Doe het! Nog geen enkele avond is tegengevallen.

Mijn adres? Hier komt het: J. Goedhart, Prins Bernhardstraat 23, Bodegraven, tel. K 1726-2313.

Er is nog meer!

We noemen hier alleen maar het P.I.T., Pro Rege, de chr. militaire Tehuizen, ook overzee, de leger-, lucht-en vlootpredikanten, de opleiding daartoe, de lektuur enz. Allemaal behorend tot het „praktische hulp" van het Herderlijk Schrijven.

Is dit artikeltje misschien een aansporing voor u? De zaak is het waard!

Bodegraven.

J. Goedhart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen