PERSSCHOUW

Strijd van communisme tegen de godsdienst

Hoe in de communistische landen de strijd tegen God en godsdienst wordt voortgezet blijkt duidelijk uit hetgeen zich in de laatste tijd in Oost-Duitsland afspeelt. In ons blad hebben reeds enkele berichten gestaan over de communistische jeugdwijding die met Pasen plaatsvindt en waar alle leerlingen, die op veertienjarige leeftijd de lagere school verlaten, bij betrokken worden. In Elseviers Weekblad vond de Persschouwer over al deze dingen nadere gegevens:

Dit jaar is het vijf jaar geleden, dat op instigatie van de communistische eenheidspartij met algehele medewerking van de overheid met de communistische jeugdwijdingen werd begonnen. Deze jeugdwijdingen - — met Pasen voor alle leerlingen, die op 14-jarige leeftijd van de lagere school komen •— waren van den beginne af als bewuste tegen-actie tegen kerkelijke bevestiging en communie bedoeld.

Bisschop Dibelius maakte in verband met deze kwestie nl. onlangs gewag van een stad in de Sov/jetzone van 20.000 inwoners „helemaal niet zo ver van Berlijn", waar van de ruim 200 kinderen, die van school komen, nog maar drie zich laten aannemen, terwijl in diezelfde stad nog maar drie predikanten werken. „Dat is uniek in de hele wereld", zei Dibelius en noemde als oorzaak hiervoor dat de ouders der overige kinderen niet meer de moed en de kracht hebben de druk te weerstaan, waarmede de deelneming van de kinderen aan de communistische jeugdwijding wordt geëist.

De strijd is echter verder gegaan. De grondwet spreekt wel van godsdienstvrijheid en gewetensvrijheid, maar wat komt daar in een communistische staat van terecht? Thans hebben de communisten een document gepubliceerd, dat de strijd tegen de godsdienst met nieuwe felheid wil stimuleren:

Dit document draagt als titel: „Grondbeginselen en ervaringen bij het organiseren en de vorm van socialistische plechtigheden rondom geboorte, huwelijk en dood in Stalinstadt". Het verdient een volledige publikatie.

Als „Grondbeginselen" verklaart het, dat: „Geboorte, verbintenis van man en vrouw en sterven zijn oorspronkelijk biologische processen, die evenwel tengevolge van de ontwikkeling van de mensheid een grote maatschappelijke betekenis hebben gekregen. De uitbuitende klassen hebben aan deze gebeurtenissen een ideële, religieuze betekenis en kerkelijk-plechtige vormen gegeven ten einde het volk aan zich te binden en aan hun heerschappij te onderwerpen. De onderdrukte klassen hebben zich echter tegen deze met het leven in strijd zijnde uitleg en betekenis verzet en zij zoeken voor deze zo belangrijke gebeurtenissen in het menselijke leven wereldlijke vormen.

De arbeidersklasse van de Duitse democratische republiek en de haar leidende partij beginnen vanuit de dialectisch-materialistische wereldbeschouwing en met behulp van de socialistische staatsmacht geboorte, de sluiting van het huwelijk en overlijden plechtig als gebeurtenissen in het leven van de wordende socialistische samenleving te beschouwen.

2. Inhoud van deze gewijde gebeurtenissen der werkers is het socialistische humanisme, dat atheistisch is en geen hoger wezen erkent, dan de voor vrede, democratie en socialisme werkende en strijdende mensheid. Het socialistisch humanisme verwekt de trots van de werkers over hun wereldomwentelende scheppingskracht en roept de werkers op, geleid door de arbeidersklasse en haar marxistisch-leninistische partij, in harmonie met de wetten van de natuur en de maatschappij alle mensen van de uitbuiting en onderdrukking te bevrijden, de rechtvaardige socialistische, en ten slotte de aan materiële zowel als aan geestelijke goederen overrijke communistische maatschappij-orde te vestigen.

De inhoud van deze plechtigheden ontstaat uit de verbinding van de ervaringen van de enkeling en het streven van ouders, bruidsparen en nabestaanden naar vooruitgang der mensheid. Deze plechtigheden krijgen inhoud en gestalte wanneer het individuele menselijke aspect in overeenstemming is met het algemene streven van de mensheid..."

Nu zou men dit als verward gezwets kunnen negeren, ware het niet, dat de communisten hiermee een zeer concrete, gevaarlijke bedoeling hebben. Voor de uitvoering van deze grondbeginselen werd in Stalinstadt — de rondom een aantal hoogovens uit de grond gestampte industriestad in Saksen — een speciaal stedelijk bureau opgericht met een bijzondere, goedbezoldigde ambtenaar, die de titel draagt van „Woordvoerder van de raad van de stad". Deze is verantwoordelijk voor voorbereiding en uitvoering dezer plechtigheden. Aangezien deze socialistische „plechtigheden diepgaande gesprekken vereisen met ouders, verloofden en nabestaanden", moet deze woordvoerder deze voeren en daarbij dient te worden geregeld:

a. De plechtigheid rondom de geboorte van een kind en het geven van de namen bewerkstelligt een bewuste binding van de ouders aan het toekomststreven van het gehele werkende volk; zij is de plechtige introductie van het kind in de menselijke samenleving. De ouders leggen ten behoeve van het kind een socialistische opvoedingsgelofte af.

b. De huwelijksplechtigheid op de burgerlijke stand moet het ja-woord van man en vrouw verbinden met het wezen van de socialistische ethiek. Daartoe legt het paar een socialistische huwelijksgelofte af. Deze plechtigheid moet evenals het afleggen van een opvoedingsgelofte openbaar zijn, ten einde de maatschappelijke betekenis van deze persoonlijke gebeurtenis te beklemtonen.

c. De plechtige begrafenis heeft tot inhoud de daden en het juiste streven van de overledene te erkennen. De trotse genoegdoening met deze mens verbonden te zijn geweest moet de treurende nabestaanden opbeuren. De dood van deze mens moet voor de nabestaanden aanleiding zijn metterdaad de ontstane leemte te vullen."

Pedant-nauwkeurig worden ook nog voorstellen gedaan hoe die geloften kunnen luiden: De socialistische opvoedingsgelofte luidt als volgt:

„Verantwoordelijk jegens de voorwaartsstrevende mensheid, jegens onszelf en jegens ons kind, verklaren wij, X en Y — ons huwelijk tot een onverbrekelijk tehuis voor onze Zoon A, geboren ... in Stalinstadt. Wij beloven onder het motto „op jouw komt het aan, op ons allen", onze zoon op te voeden tot een socialistisch voelend, denkend en handelend staatsburger van de Duitse democratische republiek".

De socialistische huwelijksgelofte luidt als volgt: „Verantwoordelijk jegens alle scheppende mensen, jegens elkaar en jegens onszelf beloven wij, X en Y —-onze in wederzijdse liefde vandaag en alhier gesloten echtverbintenis als gemeenschap voor het gehele leven te vormen. Wij beloven de werkers met onze gemeenschappelijke werkkracht de socialistische verworvenheden en de staatsmacht der arbeiders en boeren te versterken. Wij beloven aan elkaar aandacht en achting, steun en hulp in de nood, elkanders beroepsmatige en culturele ontwikkeling te zullen bevorderen, onze besluiten gemeenschappelijk te nemen en onverbrekelijke trouw."

Volgens deze richtlijnen worden thans in de Sowjet-zone van Duitsland, nauwelijks driehonderd kilometer van de Nederlandse grens, mensen in de echt verbonden, mensen begraven en geboorten geregistreerd. In de handen van de communistische „woordvoerders" zijn deze richtlijnen een wapen tot onbeperkte chantage.

Het communisme dringt op. Het is door de laatste wereldoorlog zeer dicht bij onze grenzen gekomen - — ongeveer drie hon derd kilometer van onze grens komt me in de communistische wereld. Dit alle moet ons tot bezinning brengen en on doen vragen wat de dienst des Heere voor ons betekent en wat we voor de be lijdenis van zijn Naam over hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen