Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

PERSSCHOUW

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

PERSSCHOUW

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

DE KERK EN HET COMMUNISME

In Oost-Duitsland, dat in communistische handen is, heeft de kerk al maar meer de strijd te voeren tegen het communisme. Het is verblijdend, dat men het hoofd niet in de schoot legt, maar zich blijft verzetten. Er is zelfs een herdelijk schrijven gericht aan de gemeenten en de predikanten om hen te wijzen op de noodzakelijkheid geen gemeenschap te hebben met de communistische ideologie. In De Rotterdammer leest de Persschouwer daarover:

Oostduitse protestants-christelijke leiders hebben de gelovigen gewaarschuwd, dat zij van de kerkelijke plechtigheden zullen worden uitgesloten, als zij deelnemen aan atheïstische ceremoniën, die de communistische overheid heeft ingesteld. De communistische plechtigheden hebben betrekking op de naamgeving, de jeugdwijding, huwelijk en begrafenis. De opzet van de communisten is hierdoor de mensen buiten de kerken te houden.

Dit besluit is genomen door een conferentie waarop alle Evangelische Kerken in Oostduitsland waren vertegenwoordigd. De voorzitter was bisschop Dibelius. Op de laatste zitting van deze conferentie in Berlijn werd besloten om een herderlijk schrijven aan de gemeenten te richten.

In de verklaring wordt met nadruk gewezen op de betekenis van de doop, de belijdenis, de huwelijksbevestiging en de kerkelijke begrafenis en wordt gezegd: , , A1 te dikwijls hebben wij hen tot alleen maar familiefeestjes laten verworden en de christelijke betekenis vergeten. Wij moeten God bidden dat Hij ze ons opnieuw als Zijn gaven laat zien en we opnieuw trouw worden in het gebruik ervan."

De verklaring onderstreept dan dat de socialistische surrogaat-, .sacramenten", die de kerkelijke hoogtepunten in het leven van de gelovigen moeten vervangen , , de mensen aan een wereldfilosofie binden, die God loochent".

Woordelijk wordt in dit verband gezegd: , , Als iemand in het communistisch wereldbeeld gelooft en uit innerlijke overtuiging aan deze feesten deelneemt, moet hij zelf zich daarover voor God verantwoorden. Maar als mensen onder bedreiging van achteruitzetting daartoe worden gedwongen om tegen hun overtuiging in te handelen, moeten wij ons daartegen verzetten.

Al deze socialistische (lees communistische) bijeenkomsten kunnen heel feestelijk en indrukwekkend zijn. Maar voor ons blijft het van de grootste betekenis dat zij goddeloos zijn en als surrogaat voor onze kerkelijke hoogtijdagen worden aangeboden.

Wij mogen nooit denken dat het alleen maar gaat om neutrale gebeurtenissen, want voor ons geldt het woord van de Heiland: Niemand kan twee heren dienen.

Wij weten hoe moeilijk het is om persoonlijk onder moeilijke omstandigheden een vast besluit te nemen en daarom moet ieder de ander daarbij helpen, zijn lasten te dragen en hem tot de rechte ge-Ioofsbeslissing brengen."

Predikanten

Het herderlijk schrijven richt zich ook tot de predikanten. Hun wordt op het hart gebonden de gemeenten steeds weer voor te houden dat het gehele leven aan de onwaarachtigheid wordt overgeleverd, als men meent dat naast het persoonlijk geloofsbelijden beloften aan het atheïstisch communisme kunnen worden gegeven.

De brief zegt: , , Wie onbedacht en zonder noodzaak aan deze feesten deelneemt en de eraan verbonden geloofsuitspraken onderschrijft, zweert het christelijk geloof af, en geeft zich aan de atheïstische wereldbeschouwing over, ook al bedoelt hij het misschien niet zo.

Wie echter meent, dat de druk te zwaar wordt en zich daarom laat verleiden om aan deze feesten deel te nemen, schrijft zijn geloof ook af, ook als hij het niet weet en niet wil. Hij moet er mee rekenen, dat hij tot een steeds nieuw en steeds verdergaand communistisch belijden wordt gedwongen."

Op de vraag wat de kerk moet doen met mensen die zich toch door de stroom laten meezuigen, zegt het herderlijk schrijven dat nimmer iemand mag worden opgegeven. De predikanten moeten iedereen die aan deze feesten deelneemt bezoeken.

„Wij moeten ons best doen om hen in een gesprek onder vier ogen op de juiste weg te wijzen, hen in het bijzonder uitnodigen om zich te scharen onder de prediking van Gods Woord, en hen laten zien hoe zij in hun eigen gemeente weer een thuis kunnen vinden en in de moeilijke weg door anderen geholpen en gedragen kunnen worden.

Met nadruk wordt gezegd, dat een kind dat reeds op een communistisch naamgevingsfeest aan het communisme is opgedragen, niet zo maar zonder meer gedoopt kan worden. De predikant moet zich er van overtuigen dat de ouders ook werkelijk de bedoeling hebben om het kind een christelijke opvoeding te geven.

Opnieuw werd gezegd dat de Jugendweihe niet te verenigen is met het doen van belijdenis in de kerk.

Een bruidspaar dat toegezegd heeft om de communistische huwelijksbevestiging te doen plaats vinden, mag niet kerkelijk worden getrouwd. Wel mag de predikant bij jonggehuwden die tot een geloofsbeslissing zijn gekomen, naderhand nog overgaan tot een kerkelijke huwelijksbevestiging.

Een predikant mag onder geen enkele omstandigheid de communistische begrafenisdienst bijwonen. Wel rust op hem de zielzorgelijke plicht om met de gelovige nabestaanden een bijzondere dienst te beleggen, die echter niet verbonden kan worden met de communistische begrafenis."

Het streven van het communisme in Oostduitsland is te vergelijken met dat van Jerobeam, die na de scheuring van Israël over de tien stammen regeerde. Hij richtte te Dan en Bethel gouden kalveren op, opdat zijn onderdanen daar hun godsdienst zouden uitoefenen en niet naar Jeruzalem zouden gaan.

De Persschouwer verheugt er zich over, dat de kerk zich te weer blijft stellen tegen het communisme. Maar de strijd zal zeker zwaar zijn. Ook deze weg is voor de

kerk een beproeving. En de geschiedenis heeft bewezen, dat de tijd van beproeving en verdrukking voor de kerk nog niet de zwaarste zijn.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 28 november 1959

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

PERSSCHOUW

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 28 november 1959

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's