CORRESPONDENTIE

L. J. tc M. Van enkele lezers ontving ik mededelingen over ds. Woutherus Bekker, zodat ik u de beloofde gegevens al spoedig kan geven. De heer E. van Oosterom van Benschop wijst mij op de gegevens in de eerste druk van de Christelijke Encyclopedie — ik had de tweede druk geraadpleegd maar daarin komen deze gegevens niet meer voor — die als volgt luiden:

„Woutherus Bekker, geboren 1821, was een onbestudeerd predikant, die gedurende de tweede helft der 19e eeuw te Amsterdam in zijn kerkgebouw „Nazareth", Barndesteeg K 254, vele mensen trok. Wars van de weifelende en karakterloze prediking der meeste leraars in , , de Grote Kerk" verspreidde het orthodoxe volk zich toen nl. in allerlei „bijkerkjes". Wie ruw-Gereformeerde preken verlangde ging naar de antinomiaanse Bekker. Deze allesbehalve onbesproken prediker maakte intussen vele Hervormde predikanten beschaamd door zijn optreden in geschriften tegen de Groningse predikant Meyboom. Ook verdedigde hij de Godheid van Christus tegen ds. H. ]. Budding, toen deze Ariaan geworden was. Voorts gaf hij opnieuw uit „Het Verbond der Werken", tiende samenspraak voor het Examen van het ontwerp van Tolerantie door A. Comrie en N. Holtius. Evenzo: „De Hemelse Academie" door Franciscus Rous, uit het Engels vertaald door Jac. Koelman. Achter laatstgenoemde uitgave is een lijst gevoegd van de vele geschriftjes door Bekker gepubliceerd."

De heer P. Cammeraat uit Zoetermeer het volgende: schrijft

„Van deze ds. heb ik een uitvoerige predikatie over Joh. 3:14 getiteld „Het Schibboleth der Koperen Slang". Deze predikatie is uitgegeven door de vereniging „Waarheid in Praktijk" en was destijds verkrijgbaar aan het kerkgebouw genaamd Nazareth, Barndesteeg K 254 te Amsterdam. Uit verschillende gegevens en voetnoten uit deze predicatie blijkt dat hij predikant is geweest in het midden van de vorige eeuw, van een groepje mensen, die zich in bovengenoemd kerkgebouw verenigden. Ook is door hem nog uitgegeven „Judas Portrait , welk geschrift mij echter niet bekend is. Alhoewel hij wel rechtzinnig is, maakt hij de indruk wel enigszins aan geestelijke hoogmoed te lijden, want hij zegt van de afgescheidenen en Kruisgemeenten, dat ook zij de letterwijsheid als oproervaan voortplanten. Onder een voetnoot zegt hij: De vreemden, welke onze richting niet kennen, moeten weten dat wij in Nazareth geen kerkelijke richting hebben: et is een gezelschap onder het motto: aarheid in praktijk. Onze hoorders zijn belijders van alle gezindten, onder welke schrijver

dezes met woord en pen, zonder enige geldelijke toelage arbeidt."

Mevr. Dekker-van Zetten uit Ede schrijft: „Genoemde dominee heeft in Amsterdam gewoond en daar een boek geschreven, getiteld: „Eens christens reize naar het land van Immanuël . Onder de Voorrede staat: „Amsterdam, den 8 Februari 1860 den 39sten geboortedag". Het is opnieuw uitgegeven in 1929 bij drukkerij Fa. B. Leene en Co. te Kampen. Het is een allegorie, op de wijze van Bunyans Christenreis. Het is een zeer boeiend bock, helder, soms zeer scherp in zijn oordeel over zoetelijke vroomheid buiten Christus, maar nooit wettisch, en het gedeelte, waar Christen de Reddingspoort doorgaat en met Christus verenigd wordt, is zeer schoon."

De heer J. Proos te Arnemuiden schrcef o.a.: „Hij was een onbestudeerd predikant. Zulks zou niet in de weg gestaan hebben, zo hij de waarheid recht gesneden had. Doch hij verviel tot antinomianisme. Zijn krachtige, soms ruwe prediking trok te Amsterdam vele hoorders. Zijn kerkgebouw, dat hij „Nazareth" noemde en dat gevestigd was in de Barndesteeg, was steeds vol."

Een lezer uit Rotterdam schreef o.a.: „Wouterus Bekker was een wereldling. Gegrepen onder een predikatie van ds. C. v. d. Oever (gewezen beurtschipper), leraar bij de Geref. Gem. onder het Kruis te Rotterdam, zittende op het achterste bankje in de kerk. Naar zijn eigen getuigenis had hij nogal wat flair (wij zouden zeggen het tegenwoordige nozemtype). Bekker is predikant geworden in Amsterdam, had een kerkje in het „Nazareth", heeft veel brochures geschreven alsook een Christenreis naar Immanuëls land. In zijn brieven komt iets uit zijn leven openbaar, waarvan hij ook een bundel heeft nagelaten. Correspondeerde en had dopelingen zelfs op Texel. De geschriften van Bekker zijn zeer in trek bij een bepaalde categorie van mensen. Hij heeft soms zeer kernachtige gezegden, anderzijds doet hij ons denken aan een wat antinomiaanse inslag. Waar hij gestorven is en waar hij begraven ligt schijnt niemand te weten, men vermoedt in Duitsland. Zijn gemeente schijnt bij zijn vertrek ineens opgehouden te zijn. Naar men beweert heeft ds. Ledeboer veel verdriet van Bekker gehad. Om Woutherus Bekker te typeren haal ik iets uit zijn nagelaten brieven aan: Ik ben blij dat ik mijn 's Heeren Jezus Christus vuilnisbak ben, en met innerlijke blijdschap ontglippen mij deze woorden, dat Hij mijn vuilnisman is, zodat ik met al mijn zonden en met al wat ik ben op zijn kruis kan omwentelen."

Onze lezers hartelijk dank voor hun inlichtingen, omdat we ons hierdoor een beeld kunnen vormen van deze ds. Woutherus Bekker, die in de vorige eeuw nogal van zich deed horen.

Redactie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen