Oud en meuw

Oudejaarsavond 1964

Er wordt ais 't ware een deur achter ons gesloten. Voorbij is immers dit jaar dat voor ons gevoel weer sneller is gegaan dan voorgaande jaren. Voorbij, onherroepelijk voorbij dit jaar met al zijn lief en leed. Alleen de herinnering is overgebleven. Is het wonder dat er voor velen iets weemoedigs ligt in de jaarwisseling? Is het niet vanzelfsprekend, dat de Oudejaarsavond ons stemt tot ernst en zelfbezinning, ook al omdat ze ons predikt het einde van ons leven en de rechterstoel Gods waarvoor we verschijnen moeten om rekenschap af te leggen van ons rentmeesterschap?

Wat er ook geweest mag zijn aan moeite en verdriet, aan vreugde en blijdschap, het ligt achter ons en het komt nooit meer terug. Misschien heeft de Heere u gevoerd door donkere diepten, zodat op de Oudejaarsavond de smart en de pijn overheersen. Misschien werd ge overladen met weldaden en zegeningen, zodat ge het haast niet op kunt en uit moet roepen: Wat zal ik met Gods gunsten overlaan, die trouwe Heer' voor zijn gena vergelden? Het leven is nu eenmaal niet voor allen gelijk. Het geeft en het neemt. Het maakt rijk en ook arm. Het brengt een rouwkleed aan de één en ook een buidstooi aan de ander. Maar na de bruidstooi komt toch ook altijd het rouwkleed.

Op de Oudejaarsavond worden we dan ook herinnerd aan de vergankelijkheid van ons leven. We vliegen daarheen! „Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaar en zo we zeer sterk zijn tachtig jaar en... het uitnemendste van die is moeite en verdriet, want het wordt snellijk afgesneden..." Maar dan komt toch voor allen de rechterstoel. En wie zal kunnen bestaan voor die heilige Rechter? Alleen zij, die gewassen zijn in het bloed des Lams!

Er is veel gebeurd in het jaar dat achter ons ligt. Het leven is druk en vol. Veel ouderen denken nog wel eens met heimwee terug aan de rust van de vroegere jaren, hoewel ook die rust betrekkelijk was. Maar inderdaad, het tempo van onze tijd is haast niet bij te houden. We worden

ook 20 in beslag genomen door de dingen van dit tijdelijk leven, dat velen vergeten, dat dit aardse leven als een schaduw voorbijtrekt en dat we onze tijd moeten gebruiken als een voorbereiding voor het eeuwige leven.

Tussen de volkeren der wereld heerste ook in het afgelopen jaar een gewapende vrede. We moeten ons daardoor niet in slaap laten sussen, want er bestaan in elk werelddeel grote spanningen. En niemand weet wat de toekomst brengen zal.

Op maatschappelijk gebied steeg de welvaart. Dat is over het algemeen echter geen geestelijke winst. De mens van onze tijd wordt overmoedig. Hij kan zichzelf wel redden en helpen. Zo zien we een teruggang van het kerkelijk leven, vooral in die gemeenten waar het Christendom verwatert tot een soort sociale hulp, tot medemenselijkheid, terwijl het Lam Gods niet meer gepredikt wordt en het bloed van de Heere Jezus Christus verworpen wordt.

Het eenheidsstreven ging voort. Zelfs met Rome wil men samengaan. Velen zijn echter wel teleurgesteld door de houding van de paus, die zich van het concilie niet veel aantrok en zijn eigen weg ging. Een eenheid zonder waarheid zal op niets uitlopen. Maar dat allen, die de Heere in waarheid liefhebben, elkander mogen zoeken! Opdat ze samen iets mogen beleven van de gemeenschap der heiligen.

Overigens zijn het eigenlijk dezelfde zorgen en moeilijkheden die weer met ons meegaan het nieuwe jaar in. En temidden van alle verwarring en onzekerheid mogen we ons troosten met de zekerheid, dat tenslotte de Heere regeert. En Hij is bezig zijn Koninkrijk te openbaren. Want hier op aarde is alles slechts tijdelijk, maar er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, en die zullen eeuwig bestaan.

Het jaar 1964 behoort weer tot het verleden. Er is een deur achter ons dichtgevallen. Maar op de Nieuwjaarsdag gaat er weer een deur voor ons open en daar ligt een onbekende toekomst voor ons waarvan niemand weet wat er in haar schoot verborgen ligt. We hebben onze hoop en onze verwachtingen, maar we kunnen teleurgesteld uitkomen. We kunnen eigenlijk dit nieuwe jaar alleen maar binnengaan met aarzelende voeten. Want zo onverwacht kan er een bonk leed op ons levenshuis neerstorten, dat we haast niet voortkunnen. Maar als we weten dat de Heere regeert dan mogen we ook vertrouwen, dat het goed is al wat Hij doet. En dan zullen we op Hem zien en uit zijn hand verwachten alles wat in het nieuwe jaar op onze levensweg komen zal.

En dan mogen we ook met een stil gemoed het nieuwe jaar binnentreden. Dan mogen we immers weten, dat de Heere niet sluimert noch slaapt en dat Hij nabij de ziel is die tot Hem zucht en die de toevlucht tot Hem neemt. Houdt dan in het jaar 1965 uw ogen opwaarts om op Hem te letten. Want ook het nieuwe jaar is een jaar onzes Heeren. Hij is het die alles bestuurt naar zijn welbehagen. Er kan in een jaar zeer veel gebeuren. Er kan tegenspoed en kruis komen. Ook zal de duivel u niet met rust laten. Hij spant immers allerlei strikken om ons te vangen en ons mee te voeren naar de duisternis. Maar de Heere roept ons tot het licht. Hoe groot is het wanneer we in het nieuwe jaar de Heere volgen mogen en de voetstappen mogen drukken van het Lam. Dan zullen we immers niet teleurgesteld uitkomen. Dan zullen we aan het begin van het nieuwe jaar opzien naar de Heere in wiens hand ons ganse leven is. En dan zullen we ook staande in de deur van het jaar 1965 zeggen:

D' ogen houdt mijn stil gemoed opwaarts om op God te letten: Hij die trouw is, zal mijn voet voeren uit der bozen netten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen