geluid als van de wind

En er geschiedde haastiglijk uit de hemel een geluid, gelijk als van een geweldige, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten.

Handelingen 2 : 2.

Pinksteren — Pentakosia — betekent: vijftigste. Dit duidt op de vijftigste dag. Het Oud-Testamentische Pinksterfeest was het feest van de wetgeving, die op de vijftigste dag na het Pascha plaats vond. Het was tegelijk het feest van de eerstelingen van de oogst. Het Nieuw-Testamentische Pinksterfeest vond oop plaats op de vijftigste dag na het ware Pascha van Christus' opstanding. Werd daar de wet geschreven in stenen tafelen, hier wordt de wet door de Geest geschreven in de vlezen tafelen van het hart. Alzo verklaart ons met enig recht Augustinus. Het is om de saamgestroomden tot het Pinksterfeest, dat de Heere Zijn Geest juist op die dag zond, opdat dit Evangelie door zovelen gehoord zou worden en opdat zij dit Evangelie zouden medenemen naar zoveel mogelijk plaatsen van de hele wereld. Maar het is ook, opdat het Oud-Testamentische feest zijn vervulling zoude vinden in het Nieuw-Testamentische feest. Alzo de vijftigste dag.

Dc komst van de Geest

Wij willen deze feesttekst eenvoudig lezen van woord tot woord, van gedachte tot gedachte. Zij het met toepassing op onszelf.

En er geschiedde.

In de geboortegeschiedenis van de Heere Jezus zegt Lukas dit ook herhaaldelijk: En het geschiedde. Nu in de geschiedenis van de uitstorting van de Heilige Geest gebruikt Lukas dezelfde uitdrukking: En er geschiedde. God maakt geschiedenis. Dit zijn geen verdichte verhalen. Dit zijn geen visioenen, die op fantasie kunnen berusten. Dit is historie, wel echt gebeurd. En dit maakt ook de geschiedenis uit. Hier is veel meer dan het grote wereldgebeuren. Hier breekt het koninkrijk der hemelen door. Hier begint het derde en laatste hoofdstuk van de heilsgeschiedenis. De laatste dagen beginnen. De aeon van de Heilige Geest vangt aan.

En er geschiedde haastiglijk uit de hemel een geluid.

Haastiglijk. Tien dagen na de hemelvaart van de Heere Jezus kwam de Heilige Geest. Tien dagen waren de discipelen samen geweest te Jeruzalem. Ze waren vandaar niet geweken. Tien dagen waren zij eendrachtelijk bijeen geweest, zonder dat er een scheur of verdeeldheid onder hen geweest was. Tien dagen waren zij volhardende geweest in het bidden en smeken. Wij zouden zeggen: dat is dan niet zo haastig. Tien dagen bidden, tien dagen smeken, dat is nogal wat. Daar is nogal wat volharding nodig, om één dag het bidden vol te houden, maar om tien volle dagen vol te houden. Wij zouden zeggen: Eindelijk kwam de Heilige Geest. Neen, zegt de Schrift: Haastiglijk. Wat is tien dagen verwachten bij de eeuwenlange komst van de Geest? Wat is tien dagen verwachten bij het eeuwig bezit van de Heilige Geest? Gods Zoon kwam snellijk tot Zijn tempel. De Heilige Geest komt haastiglijk.

Straks, bij de wederkomst, zegt Christus: , , Zie, Ik kom haastiglijk." De zaak van de Koning heeft haast en dit is een haastige spoed, die altijd goed is. Mogen wij er maar uit leren om ons te haasten om onzes levens wil om die Geest te verkrijgen. Wij hebben maar zo korte wachttijd, wij hebben maar zo korte bidtijd. Hier is alle traagheid, alle zorgeloosheid, die ons in de geestelijke dingen eigen is, geoordeeld.

Dit geluid geschiedde uit de hemel. Letten wij daar wel op, het geschiedde niet in de zaal, waar zij zaten, maar het geschiedde uit de hemel. Hoewel daar boven hen het plafond was en ringson de deuren, was het allen duidelijk, dat de hemel boven hen geopend werd. Een geluid van de wind komt kennelijk altijd van de aarde, hetzij van het oosten, van het westen, hetzij van het noorden of het zuiden, maar hier is nu een stormgeluid, dat uit de hemel kwam.

En het geschiedde boven die zaal, zodat zij dit teken daar speciaal waarnamen. Het moet ook wel verder in de tempel en in geheel Jeruzalem gehoord zijn, want in de verzen 5 en 6 zegt de Schrift, dat als deze stem geschied was, dat nu allen die te Jeruzalem woonden, het volk, samenkwam, beroerd zijnde. Het geluid als van een geweldige wind. Het was geen storm, want de vlammen op de hoofden woeien niet uit. Voor storm vlucht ieder weg. Op dit geluid als van een storm kwam ieder aan. Uit de hemel. De Heilige Geest kwam toen niet uit het oosten, noch uit het westen, maar uit de hemel van God de Vader en van God de Zoon. Hij komt van boven, hemels en uit de hemel.

Er geschiedde een geluid. De Heilige Geest is God. Maar Hij is tegelijk de sprake Gods, de stem Gods. Hij sprak en de wereld was. Hij spreekt en de wereld wordt herschapen. Het is opvallend, dat de Heilige Geest onzichtbaar was en is. Maar wie de stem Gods gehoord heeft, deze heeft de Heilige Geest ontmoet. Let er wel op: dit is Pinksteren, een geluid, een stem, tongen en straks de prediking in velerlei talen. Waar de prediking met het hart wordt gehoord, zodat men verslagen wordt, zodat men geleid wordt tot Christus en ingeleid wordt in Christus, daar is de Heilige Geest.

Het teken van de Geest

De Heilige Geest verschijnt onder het teken van een geweldige gedreven wind. , , Dit teken", zo zegt Calvijn, , , is meer om ontzentwil geschied, dan om de discipelen. Deze tekenen moesten voor alle eeuwen hun nut hebben. De discipelen wisten toch wel, dat zij niet toevallig of door eigen toedoen zo plotseling veranderd waren."

De Heilige Geest kwam dan als het geluid van een geweldige wind. Het geluid als van een enorme storm. Wij lezen van de Heere, dat het zeer zal stormen voor

Zijn aangezicht. En wij lezen van Hem. dat het rondom Hem zeer stormt. Bij Ezechiël. de profeet van de Heilige Geest, lezen wij in hoofdstuk 1, vers 4: „Toen zag ik en ziet, een stormwind kwam van het noorden af, een grote wolk, en vuur daarin vervangen; en een glans was rondom die wolk, en uit het midden daarvan was als de verf van Hasmal, uit het midden des vuurs." Zie, daar hebt gij de tekenen van de Pinksterdag, de tekenen van de Heilige Geest. Het is namelijk Gods gewone doen om de Heilige Geest voor te stellen onder het beeld van de wind. Het Hebreeuwse woord ruach en 't Griekse woord pneuma worden gebruikt beide voor Geest en voor wind. Het hier gebruikte zeldzame woord pnoé is daarvan slechts een afgeleide vorm.

Als de Heere Jezus Zijn discipelen ambtelijk de Heilige Geest verleent, dan blaast Hij op hen. En God blies de mens Zijn Geest in. Welnu, wij hebben hier een gedreven wind. Die wordt gedreven door God de Vader, die wordt gedreven door God de Zoon. En die Geest is geweldig. Hij verbrijzelt harten. Hij maakt verslagen van geest. Hij ontdekt aan zonden. Hij overtuigt van schuld. Calvijn wederom zegt: , , De hevige wind diende om hen schrik in te boezemen. Want wij zijn nooit bereid om de genade Gods te ontvangen, voordat het vertrouwen des vleses gebreideld is. Want gelijk ons de toegang tot God door het geloof open staat, evenzo maakt de ootmoed en de vrees dat bij óns voor Hem de deur geopend is. Met trotse, zorgeloze mensen, die zichzelve behagen, wil Hij niet te doen hebben."

Verslagenheid des harten, dat, is de eerste zegen van Pinksteren, dat is het eerste blijk, dat de Heilige Geest over ons komt. Kennen wij dat nog? Stappen wij niet wat alras naar Christus heen, zonder de overtuiging van zonden? De Heilige Geest leidt in Christus, maar Hij leidt eerst in in eigen verlorenheid en verdorvenheid. En dat gaat niet zo zachtjes. Een geweldige, gedrevene wind, gedreven door het recht Gods, dat in volle klaarheid over ons komt. Een geweldige gedreven wind, gedreven - door dc liefde van Christus, die alleen het verlorene behoudt. Maar die u dan ook behoudt. Deze kracht van Christus, deze geweldige kracht van de Geest is nodig om mensen tot Christus te brengen. Het geloven is niet een zaak, die wij zelf op kunnen brengen. Dat is ook niet een zaak, die wij zelf wel ondernemen. De Heilige Geest doet dat met die liefdevolle kracht, die wel als de storm is, maar die niet vernietigt. Hij behoudt. Hij drijft tot Christus, Die het gekrookte riet niet zal verbreken en Die de rokende vlaswiek niet zal uitblussen. Pinksteren is het feest van de Geest, Die zingen doet:

Doe bij Uw knecht weldadigheid, o Heer'! Opdat ik leev', Uw woorden moog' bewaren. En dat Uw Geest mij ware wijsheid leer'. Mijn oog verlicht, de nevels op doe klaren; Dat mijne ziel de wond'ren zie en eer', Die in Uw wet alom zich openbaren!

De plaats van de Geest

En Hij vervulde het gehele huis, waar zij zaten. Deze wind, dit geluid, deze Geest vervulde dat huis. Welk huis? Naar Hand. 1:13 gingen zij in de opperzaal, waar zij bleven. Hier wordt meestal gedacht aan de opperzaal, waar zij het Pascha gebruikt hadden. Anderen denken aan een opperzaal in de tempel, een van de tempelgebouwen. Dit is zeker, dat de schare daar in en om de tempel geraakt moet worden. Wat moet die zaal wel groot zijn, die niet alleen de twaalf, maar ook de honderdtwintig kon bevatten. En wat moet die zaal. dat huis zijn, die drie duizend man kan bevatten. Laat ons dan maar aannemen, dat het in de tempel geweest is. Nu vervulde de Geest, de wind, de stem, dat hele huis. Eens vervulde de wolk, de heerlijkheid des Heeren, de temjel, die Salomo gebouwd had. Nu vervult de heerlijkheid van de Heilige Geest deze tempel. Niet maar rondom het offer, niet maar rondom de priester, want het offer is gebracht, de Hogepriester is ingegaan, maar rondom de verkondigers van Christus. Het woord, de prediking wordt nu het voertuig van de Heilige Geest.

Hoewel Doop en Avondmaal bij de prediking een stuttende plaats gaan innemen, de Geest gaat vergezellen bijzonder de prediking. Daar zet zich de geweldig gedreven wind achter. Daaraan geeft Hij dat andere teken in de verdeelde tongen als van vuur. De Geest en het Woord gaan het huis vervullen. Dit maakt de Kerk uit. Waar de Geest des Heeren werkt, daar werkt het Woord, als door de geweldig gedreven wind. Elke zeeman kent de kracht van de wind. Daar is niets tegen bestand. Maar kent gij wel deze kracht van de wind des Geestes? Daar zit almacht achter. Daar zit 's Vaders en des Zoons macht achter.

Het woord der prediking doet grote kracht. Daar staat de Geest borg voor. Dat doet groter kracht dan menselijke wetten. Dat doet groter kracht dan de traditie. Dat doet groter kracht dan de algemene opinie. Het woord der prediking, dat overwint de wereld, het bepaalt, het bewaart de kerk. Alle predikers, die door de H. Geest worden geleid, door de hele kerk heen. of die mannen nu oud zijn of jong, of zij nu welbespraakt, of gebrekkig ter tale zijn, of zij geleerd of eenvoudig zijn, zij worden aangedaan met deze geweldig gedrevene kracht. De Heilige Geest staat achter die mannen.

En dat teken moge dan maar tijdelijk geweest zijn, die kracht blijft altijd dezelfde. Grijpt dan moed, gij predikers! Achter uw woord zal de Geest Gods staan. En die zal de kerk bewaren. Het huis werd vervuld. Op dit geluid komt een schare van drieduizend minstens, een schare van drieduizend, die bekeerd wordt. Maar ook nog een schare van spotters. De Geest verwekt wel de kerk, maar de Geest is niet een algemeen bezit. Tussen de kerkgangers die zalig worden en tussen de kerkgangers die niet zalig worden staat de Geest Gods, staat het Woord Gods, staat de verslagenheid, staat het geloof. Maar waar de Geest het huis vervult, daar is die Geest scheidend, oordelend werkzaam. Daar onderwerpt men zich aan die Geest en men vraagt: , , Wat zullen wij doen, mannen broeders? " of men verwerpt die Geest en men spot. Hier werkt de grote kracht van de geweldig gedreven wind behoudend of verwerpend. En naarmate de Heilige Geest zich krachtiger openbaart, daar worden voor-en tegenstand krachtiger openbaar. De scheidslijn loopt niet altijd even helder door de kerk heen, maar zij loopt wel altijd helder genoeg door de kerk, dat men weten kan of men voor of tegen is. En daar wordt men met kracht zalig, of men gaat met kracht verloren. De Heilige Geest doet wel een dubbel werk. maar Hij doet geen dubbelzinnig werk. Het is vervuld met de Heilige Geest, of het is verlaten van de Heilige Geest.

Wij vieren Pinksterfeest. Als predikers moeten wij ons afvragen: Is de Geest wel in onze prediking? Zit daar het drijven van God de Vader en het drijven van God de Zoon wel achter? Zijn wij zo bezield als Petrus en de discipelen, bezield niet met onze geestdrift, maar met Zijn Geestdrift? Doet de prediking nog wel wat? Werkt ze ootmoed en geloof enerzijds, werkt ze haat en verharding anderzijds? Liever alles, dan dat het in de gemeente zo lauw is. Al is het dat de wind van de Geest niet in onze kerkgebouwen gehoord wordt. Hij moet toch door uw zielen heenvaren. Wij moeten tranen zien en gebogen knieën. Wij moeten desnoods ergernis zien, maar als het even kan verslagenheid, die werkt het levend geloof in Christus, de gekruisigde. Laat mij mogen eindigen met de tekst van Joël, de tekst van Petrus: , , En het zal zijn, dat een iegelijk, die de naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden."

Zw.

W. L. T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen