Het is niet uit te drukken...!

Zo aangenaam het voor de lezers moge zijn een dik kerst-nr ter hand te nemen, door te bladeren, en zich dan hier dan daar, aan het lezen te zetten, zo moeilijk is het soms voor de auters, het zoveelste kerst-artikel in het zoveelste kerst-nr te plaatsen.

Liefst zou men eens een jaar overslaan. Maar dat gaat toch niet. We mogen, ja moeten het Kerst-feit, het heils-gebeuren van het Kind in de krib herdenken. Het kerst-diner met kalkoen of kip is heus niet zo belangrijk. Het komt alles aan op de kennis van, en het geloof in het geboren Kindeke in de kribbe.

Ook dit keer doen wij deze arbeid gelukkig niet al-zuchtende.

Daarbij laten we ons leiden door een woord van Paulus, die 't met de zaak, waar het om gaat, ook al moeilijk had, en er niettemin zijn hele leven mee vervuld bleef, dank zij Gods reddende en bijblijvende genade.

Bij al het gebrekkige, waaraan de grote heiden-apostel mank-ging, ook in de poging het heil Gods, in Christus verschenen, en door de Pinkster-Geest ook aan zijn hart toegepast te omschrijven, is het woord, waar we over na-denken, juist een schone en navolgenswaardige lof-prijzing: 'Gode zij dank voor Zijn on-uitsprekelijke gave!'

Reeds voor mij hebben toenmalige meditators — wijlen de predikanten I. Kievit en S. van Dorp, resp. in de jaargangen 34 en 56 van dit blad — over deze woorden van Paulus, te vinden in 2 Korinthe 9, vs 15, geschreven. Ik probeer echt niet, ze te verbeteren. Het is telkens weer een proberen, iets te verstaan en uit te spreken van het "heilgeheim, dat aan Gods vrinden, naar Zijn vreê-verbond wordt getoond'.

Ja, de 'verborgenheid' der Godzaligheid is gróót, : God geopenbaard in het vlees.

In 2 Korinthe 9, waarvan ons meditatiewoord het slot vormt, bevat hoofdzakelijk een collecte-aanbeveling voor de arme christelijke gemeente in Jeruzalem. Paulus ziet dit kleine, gewone, alledaagse gebeuren intussen in hoger licht, en in veel breder verband. Hij herinnert aan die God (vs 9), Die 'den armen gegeven heeft', maar heus niet op schriele wijze, maar heel royaal, Goddelijk-koninklijk: 'Gelijk er geschreven is — Psalm 112, vs 9 —: Hij heeft gestrooid'. Niet Zijn gaven en genades verspild onder rijken en verrijkten, maar ter plaatse, waar ze behoorden, 'aan de armen'.

Dat is toch het Kerstfeest, ook nu nog? Het feest der armen. 'Rijken worden ledig weggezonden, armen met goederen vervuld!', zo zong Maria in haar lofzang. Feest der armeoe, maar overstraald met de glans van Gods onuitsprekelijke goedheid en Goddelijk welbehagen, in Christus, over een arm en ellendig, diep-verdorven en verloren zondaarsvolk.

O, het is niet uit te drukken. On-uitsprekelijk rijk, hemels, Goddelijk en schoon is die gave. O, zo onverdiend, duizend-werf daarentegen verzondigd. En... God blijft maar strooien; ook dit jaar is er Gods Kerst-gave, het Christus-Kind, in en voor het geloof van de 'armen van geest'. Zij worden zalig-gemaakt in en door Christus, van al hun zonden.

Slechts vier keer komt ge het woord 'on-uitsprekelijk' in uw Bijbel tegen, en wel uitsluitend in het Nieuwe Testament, driemaal in de brieven van Paulus en éénmaal bij de apostel Petrus.

We mogen het ons, die vier woorden als samen-vattende, zo voorstellen: God geeft Zijn on-uitsprekelijke gave, in Christus. Onze tekst dus. De begenadigde zondaarsziel mag zich in Hem, Dien ze

’niet gezien hebben en nochtans liefhebben — gelovende — verheugen met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde' (1 Petrus 1, vs 8). Deze vreugde is diep-geestelijk. Hoe haar vast te houden? Het geloofsleven kan zo zwak, zo aards-gebonden, bestreden en aangevochten zijn. Maar, zo zegt Paulus in Romeinen 8, vs 26, 'ook de Geest komt onze zwakheden mede te hulp; want wij weten niet, wat wij bidden zullen, gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met on-uitsprekelijke zuchtingen, en die de harten doorzoekt, weet, welke de mening des Geestes zij, dewijl Hij naar God voor de heiligen bidt', 't Laatst noemen we in dit verband Paulus' optrekking in de 3e hemel, waar hij, in 2 Korinthe 12, vs 4 over spreekt, als een opgetrokken-worden 'in het paradijs, en gehoord heeft onuitsprekelijke woorden die het een mens niet geoorloofd is te spreken'.

De gave Gods in Christus zij, worde, en/of blijve voor ons centraal. Er zij iets van die onuitsprekelijke vreugde, die heerlijk, immers hemels is. Tevens zuchten in onszelf, opdat de Geest met 'on-uitsprekelijke zuchtingen' voor ons tot God bidde; en tenslotte — als blij vooruitzicht — de opneming van alle heiligen en ware Christ-gelovigen in het her-opende paradijs, waar zij van alle last der zonde ontheven, met nieuwe onzondige lippen en oren zullen horen en spreken die 'on-uitsprekelijke woorden', die het een mens — zelfs een Paulus niet — niet geoorloofd is nu al uit te spreken.

Niet te snel spreken dus, niet te haastig gezongen op het Kerstfeest, niet tè 'gemakkelijk' gepredikt over het Heils-feit. Denken we aan het onmisbare — zal het wel zijn — element, van het 'on-uitsprekelijke', het machtig-wondere en heerlijke gebeuren, dat God i n Christus, ook, ja juist in ménsen een welbehagen heeft.

Kerst predikt ons de menswording van de eeuwige Zoon des Vaders, 't Is onuitsprekelijk.

‘God van God ontdaan, wie kan dat verstaan? ' zo las ik eens in een oude prekenbundel (ik meen bij Comrie).

Op Kerstfeest behoeven we tegen geen enkel mede-mens 'dank - u-wel" te zeggen. Zelfs niet aan het adres van Maria. Zij kende ook iets van die heilige verwondering vanwege het on-uitsprekelijke in Christus' mens-wording: 'hoe zal dat wezen? '

Ook voor haar is het een Gave. Met recht mag zij uitjubelen: 'Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en men noemt Z ij n Naam WONDER-LIJK!'

Maar Christus is niet slechts de beloofde Gods-Zoon voor Maria, in al haar nederheid en diepe ellende. Maar Hij wil voor de gróótste zondaar, ter wereld, die dit leest; Hij wil ook voor u, arme verlorene..., de grote Heils-GAVE zijn en gelegd worden in de armen van het geloof.

Alleen zó kunnen wij Christus ontvangen: in en met de lege handen, nochtans handen en armen van het geloof.

In die weg komt er een on-uitsprekelijke en heerlijke vreugde in uw hart en leven. Dan gaan de Kerst-psalmen wellen van uw lippen, omdat ze wonen in het begenadigde zondaars-hart. Paulus volstaat zelfs met een enkele roep, vol aanbidding: GODE zij dank: Deo gratias! 'Ere zij God!', de Drieënige, de Vader in de Zoon, door de H. Geest.

Een o, zo rijke Christus... voor een o, zo weergaloos-arme zondaar.

Verloren zonen en dochters hebben alles verknoeid, in hun bonds-hoofd, en in hun eigen leven. Maar de Gave Gods wil in hun plaats, alles weer goedmaken, de schuld verzoenen en betalen, door Zijn harte-bloed.

Is dit te begrijpen? 'Wij zien het, maar doorgronden 't niet'.

‘t Is o n-uitsprekelijk. Ja, 't is 'niet te zeggen, niet uit te drukken', wat dit voor Gods Kerk inhoudt. 'U dan die gelooft, is HIJ dierbaar!'

Hebt ge ooit zó het Kerstfeest doorleefd?

O, dat het dan nog eens waarlijk Christus-feest in en voor uw ziel mag worden, eer het voor eeuwig te-laat is. A'berg (U.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen