Oudejaarsgedachten

Het jaar onzes Heeren 1968 spoedt ten einde. Ook dit jaar is weer voorbijgevlogen. En daarmee is ook een jaar van ons leven voorbijgegaan. Dat moet ons wel weemoedig stemmen aan het einde van het jaar. Want we hebben niet zoveel jaren. Zeventig of zo we zeer sterk zijn tachtig. Dat zijn er betrekkelijk weinig. Zeker, als we jong zijn, is het alsof er aan een jaar haast geen einde komt. Laat staan aan een leven. Maar als we ouder en ouder worden is het net of de jaren al korter worden. En hoe hoger onze leeftijd wordt, des te sneller vliegt de tijd voorbij, zo menen we.

Ook in het jaar dat voorbij ging zijn velen aan het einde van hun levensreis gekomen. Gelijk het gras is ons kortstondig leven... En we denken op de Oudejaarsavond met weemoed terug aan onze geliefden, die we verloren hebben. Wat kunnen we ons soms eenzaam voelen zonder hen. Bovendien komen er gedachten bij ons op over ons eigen levenseinde. Want de dood is geen natuurproces, zoals men ons tegenwoordig weer wil doen geloven, maar het is de straf op de zonde. We moeten allen geopenbaard worden voor de rechterstoel van Christus. En zo Hij met ons in 't recht gaat treden en gadeslaan onze ongerechtigheden, wie zal dan kunnen bestaan?

Tegenover deze Oudejaarsgedachten van vergankelijkheid en oordeel mogen we de gedachten van het evangelie stellen. Daarin wordt ons de boodschap gebracht van de verzoening onzer zonden door het bloed van Christus, Die voor zijn volk de dood is ingegaan. Maar Hij is niet in de dood gebleven. Hij is opgestaan. En nu kan Hij zeggen: , , Ik ben de opstanding en het leven; die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven; en een iegelijk die leeft en in Mij gelooft zal niet sterven in der eeuwigheid". Ja, de Heere Jezus Christus heeft een weg gebaand uit de donkerheid van het graf naar het eeuwig zalig leven. En dat is niet vergankelijk als een bloem des velds, maar een onverderfelijke, onbevlekkelijke, onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen bewaard wordt. En dit uitzicht staat open voor ieder mens die niet alleen uit een vrouw geboren is, maar door Gods genade ook wedergeboren is uit de Geest.

Zonder die genade geldt het woord van Job: De mens van een vrouw geboren, is kort van dagen en zat van onrust. Hij komt voort als een bloem en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw en bestaat niet... Ja, ons leven is vol onrust. We zijn nog ver verwijderd van de vrede die het deel zal zijn van alle gelovigen die eenmaal zullen wonen in het eeuwig Koninkrijk Gods. Wat een onrust is er in het leven der volkeren. Nog zijn er de oorlogen en geruchten van oorlogen, nog zijn er de aardbevingen en de hongersnoden. Nog is er zoveel nood en ellende, zoveel leed en smart. Nog zijn er de revolutionaire bewegingen, nog is er de verdrukking en het onrecht. Neen, we sluiten het jaar 1968 niet af met een gunstige balans.

Trouwens die onrust is er ook in het kerkelijk leven. Het komt duidelijk openbaar in allerlei verenigingen en groepen van ontrusten die bijna in alle kerken gevonden worden. Waarheden en beginselen die vroeger vaststonden als bergen, zijn aan 't wankelen en velen weten niet meer waar ze zich aan houden kunnen. Men gelooft eerder de resultaten van de wetenschap, die steeds weer met andere conclusies komt, dan dat men vertrouwt op het Woord van God waarvan de Schrift zelf zegt: , , Want alle vlees is gras en alle heerlijkheid des mensen is als een bloem van het gras. Het gras is verdord en zijn bloem is algevallen. Maar het Woord des Heeren blijft in der eeuwigheid; en dit is het Woord dat onder u verkondigd is."

En naar dat Woord zal ook ons leven geoordeeld worden. We mogen met ons leven niet doen wat we willen, al is het nog zo kort en nog zo broos. We zullen immers eenmaal rekenschap moeten afleggen van ons rentmeesterschap. In ons korte leven valt de beslissing voor de eeuwigheid. Daarom is het van zo'n groot gewicht of we onze weg hebben gericht naar het Woord van God.

En dan is er ook weer het volgende geslacht. We moeten dat Woord en we moeten onze belijdenis doorgeven aan onze kinderen, aan het volgende geslacht. Dat is een voorname taak van de ouderen. We moeten de tijd die God ons daarvoor gegeven heeft goed gebruiken. We hebben immers niet zoveel tijd in dit korte leven.

Wanneer we de balans opmaken van het jaar onzes Heeren 1968, wanneer we letten op allerlei sym tomen van verval en afval van het Woord van God, wanneer

we zien op de teruggang van het kerkelijk leven, op de verachtering in het geestelijk leven van kerk en volk, wanneer we zien hoe men allerwege de christelijke zeden loslaat en de zonden die men vroeger veroordeelde nu goedpraat, dan kan het niet anders óf we gaan dit jaar met grote zorg uit. Vooral met grote zorg ten aanzien van ons nageslacht. Zal onze jeugd, zullen onze kinderen blijven bij het Woord Gods, leven uit dat Woord, of zullen ze ook meegesleurd worden door de geest des tijds, door de geest van de machten der duisternis? Wanneer we daaraan denken op de Oudejaarsavond, dan wordt als het ware vanzelf de bede geboren in ons hart: „Laat uw werk aan uw knechten gezien worden en uw heerlijkheid over hun kinderen. En de liefelijkheid des Heeren onzes Gods zij over ons; en bevestig Gij het werk onzer handen ons, ja, het.werk onzer handen bevestig dat."

Dat hebben we ook persoonlijk zo nodig. Want als we op de algelegde weg zien van het voorbijgevlogen jaar. dan moeten we belijden dat ook wij in vele dingen gestruikeld zijn. menigmaal gevallen zijn. Dan moeten we ook zeggen: Heere. ga niet in het gericht met uw knecht, want niemand die leeft zal voor uw aangezicht rechtvaardig zijn. Maar dan mogen we elkaar toch wijzen op Hem, Die vergeving en verzoening heeft aangebracht voor een zondig en een schuldig volk. Hij heeft vanuit dit kortstondige leven een weg gebaand door zijn verzoenend lijden en sterven naar het eeuwige leven, naar het eeuwig Koninkrijk. Dat mogen we aan het einde van dit jaar ook niet vergeten. Hier op aarde wijkt en wankelt alles. Hier op aarde gaat alles voorbij. Hier gaan alle jaren van ons leven voorbij. Hier gaat zelfs deze wereld voorbij met al haar begeerlijkheden. Maar Hij brengt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar gerechtigheid wonen zal. En daar zullen al Zijn kinderen bij Hem zijn, eeuwig en altoos.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen