De kruik met manna

BEDIENING H. AVONDMAAL

.. .in welke was de gouden kruik, daar het manna in was ... Hebreën 9 : 4b.

Hebreën 9 meldt ons dat het manna gedaan werd in een kruik, in een gouden kruik, die gelegd werd in de ark, die eveneens geheel met goud was bekleed van binnen en van buiten. En de ark stond, zoals ge weet, in het Heilige der Heiligen, achter het tweede voorhangsel. Toen Israël nog vergaderde in de tabernakel, was de ingang naar het Heilige afgesloten met een voorhangsel, met gordijnen en ook de ingang tot het Heilige der Heiligen afgesloten met een voorhangsel, het tweede voorhangsel. Dat eerste voorhangsel verdween toen Israël een tempel kreeg van stenen en van hout. Het tweede voorhangsel bleef. Toen Israël een tempel kreeg werd dat gordijn niet vervangen door een muur. Vandaar dat dat tweede gordijn voor ons werd „het voorhangsel". Naar die twee gordijnen wordt nu in Hebreën 9 gesproken van de eerste tabernakel, namelijk het Heilige, en van de tweede tabernakel, namelijk het Heilige der Heiligen.

Van de voorwerpen in het Heilige worden alleen genoemd de kandelaar en de tafel en de toonbroden.-Het reukaltaar, dat voor het voorhangsel stond, wordt hier niet genoemd. Wel wordt en nu niet in het Heilige, maar in het Heilige der Heiligen, genoemd een gouden wierookvat. Ons was bekend, dat die priesters, die in het Heilige dienden, met een kool vuurs van het brandaltaar, dat in de voorhof stond en waarop de zonden verzoend werden, het reukwerk aanstaken, dat een aangename geur verspreidde en zoveel rook, dat de dienende priester daarin geheel verdween. De gedachte, die daaraan ten grondslag lag, was deze, dat de priester voor God niet kon bestaan en dus zich geheel hulde in de gebeden der heiligen. Want het reukwerk dat opsteeg, symboliseerde de gebeden der kerk. De gewone priester in het heilige stak dat reukwerk aan in een zilveren wierookvat.

In het Heilige der Heiligen mocht alleen de Hogepriester komen en dan nog één keer per jaar, namelijk op de grote Verzoendag, met het bloed der verzoening, waarin door één offerande de schuld van het volk gedurende een heel jaar gemaakt, in één keer verzoend werd. Dan nam de Hogepriester ook een kool vuurs en wierook mee, namelijk de gebeden des volks, dat in het voorhof geknield lag, die hij overbracht met het bloed der verzoening. Dat bloed sprenkelde hij op het verzoendeksel. En die kool met de wierook droeg de Hogepriester niet in een zilveren schaal, maar in een gouden schaal. Voor God nam al de heerlijkheid van de tabernakel in mate toe, naar mate men de plaats naderde, waar de HEERE Zelf woonde. De ark was van binnen en van buiten met goud bekleed. Het wierookvat was van goud. En nu ook de kruik waarin het manna was van goud.

In welke de gouden kruik was. Sommigen menen dat dit „in welke" slaat niet op de ark, maar op de tabernakel. Dan zou de gouden kruik niet in, maar bij de ark geplaatst zijn. Zij menen dit omdat in 1 Kon. 8 en in 2 Kron. 5 niet vermeld wordt dan alleen de twee tafelen der wet. In Exodus 16 : 33 en 34 en Numeri 17:10 wordt zowel van de kruik als van de staf van Aaron, die gebloeid had, vermeld dat Mozes die stelde voor het aangezicht des HEEREN. Van de tijd van Salomo af zijn die daar niet meer geweest. Zij waren toen óf vergaan óf ergens elders in de tempel ondergebracht.

Hoe dan ook, daar was in of omtrent de ark de kruik met manna. Overgehouden en tot een gedachtenis bewaard aan de veertigjarige spijziging van het volk op 'zijn reis door de woestijn. Zij werden daaglijks beweldadigd, met manna, hemels brood, verzadigd. De Hebreënbrief brengt dit over op de ware tabernakel en op de ware Hogepriester, Christus. Zoals de kruik met manna verborgen was in of bij de ark, onder of bij het verzoendeksel, althans in het donker van het Heilige der Heiligen, zo is ook het dagelijks brood des Evangelies, zo is ook het brood van het lichaam van Christus, dat gegeten wordt, verborgen bij God. Tot een gedachtenis voor Gods aangezicht: Zo hebt Gij weleer de vaderen gevoed. Tot een gedachtenis voor Gods aangezicht: Zo verwacht Uw volk dat Gij ze nog heden en tot in de eeuwen voeden zult. Het is een gedachtenismaal bij het volk, het is een ge-a durige maaltijd voor het volk. Altijd maar, de eeuwen door. God gedenkt aan Zijn verbond, God gedenkt aan Zijn weldadigheid van geslacht tot geslacht. Het manna is steeds voor Gods aangezicht!

De gouden kruik was in de ark, onder het verzoendeksel, gestadig. De maaltijd Gods, de maaltijd van het Avondmaal is een genade-maaltijd, zowel het Evangelie als het Avondmaal. Zij worden niet genoten dan door een zondaarsvolk en dat uit genade alleen, om Christus' wil. Boven die kruik werd jaarlijks door de Hogepriester bloed geplengd. Dat had Israël jaarlijks nodig: verzoening van zijn schuld, verzoening van zijn zonden. O, wat lag daar dat volk telkenjare in de woestijn gebukt en gebogen in het zand in de voorhof, als de Hogepriester op de Verzoendag verzoening deed voor zijn volk. Ook hun dagelijkse spijze werd niet dan met bloedstorting verkregen en gezegend. Het werd niet alleen verkregen door de bloedstorting van de Hogepriester, maar het werd ook slechts verkregen op de voorbede van de Hogepriester, die niet dan gehuld in de wierook, tot een heilig God mocht naderen. En dat alles om dat manna, om die spijze des Evangelies, en dat alles om die spijze van het Avondmaal. Ook ons Pascha is voor ons geslacht.

Het was een kruik met manna, het was een gouden kruik. De kruik was het meest gebruikte voorwerp tot het levensonderhoud in Israël. Het was ook het voorwerp, dat op een bescheiden dagelijks deel wees, dat ook wees op overvloed. U leest van meel in de kruik. U leest van olie in de kruik. U leest van zalf in de kruik. Een weduwe in Israël werd uit haar armoede verlost door een kruik, die van olie bleef vloeien. Een weduwe in Zarfath werd jaren gevoed doordat het meel in de kruik niet ophield. Een vrouw, die een zondares was, had een albasten fles, een kruik, waaruit zij al de kostelijke nardus uitstortte uit dankbaarheid over Jezus' voeten. Hier is de kruik Gods, die vol is, die vol bleef, die nimmer te ledigen is met een spijze, die niet vergaat, maar die blijft tot

in het eeuwige leven. Bij Hem, bij Zijn Christus zijn schatten van heil, van spijze, die zielen voedt. En dat uit genade.

Het is een gouden kruik. En in een gouden voorwerp doet u alleen kostelijke dingen. Hier is het allerkostelijkste, wat men hebben kan. Het dierbaar vlees van de Zoon des mensen. Het dierbaar bloed van Christus. In de Grote Kerk van Dordrecht, de stad der Reformatie, heeft men een kostbaar gouden Avondmaalsstel. Het kan niet beter, het kan niet passender. Wij hebben met zo'n rijke God te doen, Wiens is het goud, Wiens is het zilver.

Nu was die' kruik gezet in of bij de ark des Verbonds. Het manna was voor het Bondsvolk. Het Avondmaal is voor een volk, met hetwelk God een verbond heeft opgericht. Het Avondmaal is voor een volk, dat het in zijn hart heeft om met Hem een verbond te sluiten. Het Avondmaal is voor een volk, dat een Verbonds-Middelaar heeft, dat met verbondsbloed is gekocht, dat met verbondsbloed is verzoend met God. Het is voor een volk, dat de verborgenheid Gods kent, dat op een Middelaar leeft, Die als de grote Hogepriester met bloedstorting en gebeden is ingegaan tot zijn God, dat een spijze kent, die verborgen is bij zijn God.

Gr.A.

W. L. T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen