Leven en helpen leven

Dinsdag 19 november heeft de generale synode van onze kerk het gesprek over het abortus-vraagstuk voortgezet. In de junivergadering was men er niet uitgekomen. De tegenstellingen bleken toen bijzonder groot te zijn en er werd een zeer felle discussie gevoerd. Tenslotte werd aan de commissie die het rapport had samengesteld en dat een duidelijk „neen - tenzij..." liet horen ten aanzien van de abortus provocatus de opdracht gegeven om een en ander nog eens nader te bezien en haar werkzaamheden af te ronden, waarbij men zoveel als mogelijk is rekening zou houden met hetgeen in de synodevergadering besproken was.

Dat heeft geleid tot een nieuw rapport, dat ook een andere naam gekregen heeft, hoewel de inhoud principieel niet zoveel is veranderd, maar wel andere klemtonen heeft gekregen. Verscheen het eerste rapport onder de naam „Leven en laten leven", het rapport dat deze week behandeld werd droeg als titel: „Leven en helpen leven".

We willen beginnen met op te merken dat het ons bijzonder verblijd heeft dat de commissie in haar standpunt van een principiële afwijzing van de abortus geen wijziging heeft aangebracht. Het wordt dan ook duidelijk uitgesproken: „Abortus provocatus is het afbreken van een uniek-mensenlevenin-opbouw, zij het in een vroeg stadium. Hierin ligt het fundamentele verschil met allerlei andere ontwikkelingen en vernieuwingen in de samenleving. Er is sprake van een breuk: Wat tot voor kort onaantastbaar was, het leven in de moederschoot, wordt nu in steeds grotere aantallen vernietigd. Het is tegen deze ontwikkeling dat de commissie unaniem stelling neemt. In het licht van de bijbelse gegevens en in overeenstemming met wat de kerk door de eeuwen heen heeft verkondigd zijn wij de overtuiging toegedaan, dat abortus provocatus een kwaad is en als zodanig principieel moet worden afgewezen als een uitweg bij een ongewenste zwangerschap."

Vroeger zag men in het plegen van abortus een groot kwaad. En zware gevangenisstraffen werden opgelegd aan hen die zich aan dergelijke praktijken schuldig maakten. Tegenwoordig praat men over het plegen van abortus alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ook daartegen heeft de commissie stelling genomen:

„Wij zijn erg verontrust door het „in de mode komen" van de abortus provocatus en wij zijn er ten diepste van overtuigd dat het „ja-tenzij-standpunt", zoals dat heden ten dage practisch opgeld doet, in het licht van het christelijk geloof afgewezen moet worden. Van een randverschijnsel, zoals het de eeuwen door is geweest, dreigt de abortus heden ten dage een algemeen aanvaarde zaak te worden, waarvoor de samenleving mogelijkheden biedt. Dat achten wij een zorgwekkende ontwikkeling, waartegen wij ons met kracht willen verzetten. Een abortus provocatus kan niet op één lijn gesteld worden met medische ingrepen als een blinde-darmoperatie. Een zwangerschap op zich is geen ziekte, maar betekent, dat er een nieuwe mens op komst is. Hoe men het ook keert of wendt, het is buiten kijf, dat de vrucht menselijk leven-in-opbouw is. Wanneer wij belijden dat God de Heere van het leven is, Die in Jezus Christus laat zien dat Hij reddend en sparend met het leven van mensen bezig is, wanneer Jezus daarvoor Zelfs Zijn eigen leven opoffert, dan kunnen we het niet anders zien dan dat de huidige houding ten opzichte van de abortus-provocatus, die allerwegen veld aan het winnen is, niet in de geest van God, en dus ten diepste inhumaan is. Wij doen daarom in het licht van deze belijdenis een beroep op ouders (in spe), artsen en allen die bij het probleem van de abortus provocatus betrokken zijn, om God de Heere na te volgen en reddend en sparend bezig te zijn, zowel met het reeds geboren als met het nog ongeboren menselijk leven."

Dat is een heel duidelijk standpunt, waar we graag achter willen staan, al zouden wij ons op sommige punten anders hebben uitgedrukt. Er wordt een duidelijk „neen" tegen de abortus provocatus uitgesproken en wanneer we naar de Heere God willen luisteren zoals Hij Zich bekend gemaakt heeft in Zijn Woord, zullen we dat „neen" zeker

overnemen. Het is echter een „neen. tenzij..." Wanneer het leven van de moeder in gevaar komt en er een keuze moet gedaan worden tussen haar leven en dat van het ongeboren kind, zal de keuze op de moeder vallen: „Maar... zonder het zojuist gestelde iets te willen afdoen, realiseren wij ons terdege, dat er door een onaanvaardbare zwangerschap sprake kan zijn van een dermate grote nood, dat het kiezen van de inhumane weg van de abortus provocatus humaner is dan het niet kiezen ervan. Nood breekt wet. De „wet" is hier een ondubbelzinnig nee. De nood is een situatie waarin gekozen moet worden tussen het leven van de moeder en dat van de vrucht."

Bij „leven" denkt de commissie echter niet alleen aan „lichamelijk leven". Er zullen volgens de commissie ook psychische en sociale overwegingen een rol kunnen spelen. En hier hebben we een punt waarop de commissie, vergeleken bij het vorige rapport, haar standpunt heeft versoepeld. Toch gaan we ons hier op een gevaarlijke weg begeven, gezien ook het gemak waarop men abortus pleegt alleen al om het feit dat men niet meer dan twee kinderen wil hebben of iets dergelijks. Toch heeft de commissie als geheel — en dat willen we toch wel heel duidelijk onderstrepen — haar „neen-tenzij" standpunt vastgehouden. Maar de één interpreteert dit „tenzij" ruimer dan de ander. Overigens wordt in het rapport nogal eens gezegd dat de „humaniteit" bij dit onderwerp in het geding is, maar we zouden nog duidelijker uitgesproken willen hebben dat

hier in de eerste plaats Gods wet in het geding is. Daarbij komt dat we het standpunt ten aanzien van de geboortebeperking en de middelen daartoe zeker niet delen zoals het in dit rapport naar voren komt. Maar we zijn wel dankbaar voor de duidelijke afwijzing van de abortus.

De commissie van rapport uit de synode, waarin nog enkele felle tegenstanders van het standpunt van de samenstellers waren opgenomen, komt nu tot een veel milder conclusie dan in de vorige vergadering wel gehoord werd: „De commissie van ontwerp heeft haar rapport op enkele punten omgezet en verduidelijkt, waarbij ook enige accenten anders zijn gelegd, zonder dat de commissie een verandering in haar standpunt ten aanzien van abortus provocatus heeft aangebracht." Het gevolg daarvan was „dat er nu een ruimere mate van overeenstemming tussen de beide commissies bestaat over het in de novembersynode te behandelen rapport, zo zelfs dat het moeilijk bleek de verschilpunten op formule te brengen".

Wanneer u dit leest is de synodezitting, waarin dit stuk besproken wordt, reeds voorbij. Wanneer we op het bovenstaande af kunnen gaan zal de discussie heel wat minder fel zijn dan de vorige keer. Toch hopen we dat de uitkomst van de besprekingen zal zijn dat de generale synode een duidelijk neen laat horen tegenover het plegen van abortus. Zij het dan een „neen-tenzij", maar dan alleen tenzij het leven van de moeder in gevaar is. Maar over de discussies ter synode hopen we u een volgende keer te kunnen in -lichten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen