Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De wijsheid van boven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De wijsheid van boven

9 minuten leestijd

„Maar de wijsheid, die van boven is, die is ten eerste zuiver, daarna vreedzaam, bescheiden, gezeggelijk, vol van barmhartigheid en van goede vruchten, niet partijdig oordelende en ongeveinsd. En de vrucht der rechtvaardigheid wordt in vrede gezaaid voor degenen die vrede maken". Jacobus 3 : 17 en 18

Het woordje „maar" waarmee onze tekst begint, wijst op een tegenstelling met het voorgaande. Dat is juist. Onder de lezers van Jacobus' brief zijn er nogal wat die zich er op beroemen dat ze wijs zijn. Maar, zegt Jacobus dan, daar blijkt niets van. Uitvoerig staat hij dan stil bij het kwaad dat met de tong wordt aangericht. Dat kwaad is bij jullie volop aanwezig. Roddel, kwaadspreken, de mensen naar Gods gelijkenis gemaakt worden gevloekt. Hoe kan dat nu? Uit éénzelfde bron kan toch niet het zoete èn het bittere voortkomen? Een vijgeboom kan toch geen olijven voortbrengen en een wijnstok geen vijgen? Daarom, beste mensen, wie is wijs en verstandig onder u? Laat dat dan maar eens zien. Want wijsheid is geen theorie. Geen schoon praatje. Het gaat om de vruchten van de wijsheid. En de bittere nijd en de twistgierigheid onder u verraadt dat jullie maar al te zeer leven uit de wijsheid die van beneden is. Die wijsheid heeft als kenmerken dat ze is: aards, natuurlijk, duivels. „Maar de wijsheid die van boven is..."

Het zij nogmaals herhaald: wijsheid is geen stelsel, geen systeem, geen theorie. Maar met „wijsheid" wordt bedoeld: de openbaring van het leven, de levenspraxis. En dat als gevolg, als vrucht van een leven uit de wijsheid die van boven is. Deze is niet aards, maar hemels. Niet natuurlijk, maar geestelijk. Niet duivels, maar Goddelijk. Ze is van boven. Dat wil zeggen: ze is een geschenk. Wordt de wedergeboorte een geboorte van boven genoemd, om daarmee uit te drukken dat ze een Goddelijke daad is, zo is het ook met de hier bedoelde wijsheid. Ze wordt alleen van God ontvangen, door God geschonken. Die hebben we van nature niet. Wij zijn van beneden. Uit de aarde aards. En daar zijn onze werken en handelingen dan ook naar. De wijsheid van boven

is dan ook heel anders dan die van beneden. Ze is ten eerste zuiver. Bedoeld wordt rein. vlekkeloos, heilig, zonder leugen en bedrog. Geen wonder, ze komt van God. En Hij is vlekkeloos en heilig. Al wat van Hem komt is zuiver. En waar deze wijsheid ons wordt geschonken, komt er over ons leven

iets van deze zuiverheid, van deze reinheid, van deze heiligheid. Ze wordt ons deel in de weg van het waarachtig geloof in Christus. Hij is de vleesgeworden wijsheid van God. Heel Zijn levensopenbaring en levenspraxis was zuiver en rein. Geen vlek der zonde, geen smet van eigenbedoelingen werd ooit in Hem gevonden. Hij deed in alles de reine wil des Vaders. Hij was de wijsheid van boven. Tot wijsheid door de Vader geschonken. En waar in gemeenschap met Hem geleefd wordt, gaat ons leven de glans vertonen van deze hemelse wijsheid. Hoe dichter bij Hem, hoe nauwer op deze bronwel van de hemelse wijsheid aangesloten, des te zuiverder wordt ook onze levenswandel. Dan worden we bevrijd van zelfbedoelingen en eigen liefde. Als ons leven uit Hem is. Als niet meer „ik" leeft, maar „Christus in mij", dan zal dat aan mijn leven te merken zijn. Zuiver. Zeker, het volmaakte is bij ons niet. Maar we hebben er wel naar te staan. We worden er toe opgeroepen. Laat uw wandel heilig zijn, want Ik de Heere ben heilig. Dan wordt het ons gebed: Heere, verlos me van alle zelfbedoelingen. Mag ik U alleen bedoelen. Schep in mij een rein, een zuiver hart. Reinig mij van alle vuilheid. Ten eerste zuiver.

Daarna vreedzaam. De wijsheid van boven mint de vrede. Ze komt immers van die God die vrede op aarde heeft gesticht in de gave van Zijn Zoon. Van Hem van Wie we zeggen: Hij is onze vrede. Christus kwam op aarde om de onoverbrugbare kloof tussen God en de zondaar te overbruggen. Om de oorlog tussen God en de zondaar te stillen. Zodat er gezongen kon worden bij Zijn geboorte: Vrede op aarde. Welk een vrede in Hem en door Hem. Maar wie deze vrede leerde kennen, wordt ook zelf een vredestichter. Zalig de vreedzamen, zalig de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genaamd worden. Wie leeft uit die vrede met God zal ook zelf vrede leren stichten met de mensen om hem heen. Dan worden we wars van ruzie en twist.

Bescheiden. We kunnen ook vertalen met: gul, mild, toegevend, meegaand, nederig. Geen wonder, de wijsheid komt van die God van Wie gezegd mag worden dat Hij is: gaarne vergevend en groot van goedertierenheid. Dat heeft Hij getoond toen Hij Zijn eniggeboren Zoon afstond aan een wereld die zichzelf zocht. En hoe heeft Christus Zelf niet die wijsheid getoond, toen Hij Zich liet slaan en kastijden. Deze wijsheid gewerkt in ons hart en leven, maakt tot mensen die nederig en eenvoudig wandelen temidden van een krom en een verdraaid geslacht.

Gezeggelijk. Dat wil zeggen: gehoorzaam en volgzaam. Niet weerbarstig of wederstrevend. Maar buigend onder God. Onderworpen aan Zijn wü. Volgend op de wegen die Hij met ons gaat. We vragen dan niet meer: wat wil ik, maar wat wil God dat ik doen zal.

Vol van barmhartigheid en van goede vruchten. Omdat ze wijsheid van boven is. brengt ze de barmhartigheid Gods en de vruchten van Zijn welbehagen mee in het hart waarin deze wijsheid wordt gewerkt. Dan wordt de boom van ons leven rijk beladen met de vruchten die God behagen en de naaste stichten.

Niet partijdig oordelende. Letterlijk vertaald wil Jacobus hierdoor zeggen: de wijsheid van boven kent geen willekeurig, aarzelend oordelen. Te beïnvloeden door allerlei meningen en omstandigheden. Geen tweetongigheid. Geen dubbelhartigheid. Zé laat zich niet leiden door menselijke en vleselijke overwegingen. Maar haar enige maatstaf is God Zelf. Wat Hij zegt, wordt gedaan. Zijn Woord is het enige richtsnoer. Alles wordt onder de lamp van Gods Woord bezien.

Ongeveinsd. Wars van alle huichelen. Vreemd aan alle onwaarachtigheid en oprecht. Zie daar de wijsheid die van boven is. Wie ze beneden zoekt, zoekt tevergeefs. Wie ze in zichzelf zoekt, vindt ze niet. Alleen wie ze boven zoekt, kan ze vinden. In Christus alleen wordt deze hemelse wijsheid aanschouwd. En van Hem wordt ze geleerd.

Mensen, bedoelt Jacobus, leg daar je leven nu eens naast en het leven van jullie als gemeente. Toets u daar eens aan. Is er die zuiverheid in woord en wandel? Wordt er vrede gezocht en gemaakt? Gaan jullie in nederigheid en bescheidenheid je weg? Is er gehoorzaamheid en onderworpenheid aan Gods wil en Woord? Wordt er barmhartigheid onder u gevonden? Zijn er de goede vruchten van Gods Geest? Is er een rechte levensgang zonder afwijken ter rechter-of ter linkerkant? Bent u afkerig van elke vorm van onoprechtheid? Zo nee, matig dan uw oordeel over anderen. En bekeer u tot de levende God. Zoek dan de wijsheid die van boven is. Daarin wordt God verheerlijkt en de naaste gesticht. Weet dat elk mensenleven een leven is waarin gezaaid wordt. En wat de mens zaait, zal hij ook maaien. Wij laten iets na in ons leven. We trekken een spoor. Welk spoor? Het kan alleen maar goed zijn, zo we door de wijsheid Gods van boven geboren werden en door een waar geloof zijn overgegaan in Christus. Wat liet Hij een spoor van zuiverheid en vrede na. Hoe nederig en bescheiden was Zijn weg. Hoe gehoorzaam was Hij aan Zijn Vader. Hij week niet af van de weg die Zijn Vader Hem wees en die Hij vrijwillig had gekozen om Zijn Kerk zalig te maken. Toen Hij Zijn leven tot een schuldoffer stelde, zag Hij zaad. De vrucht van Zijn werk was de ere Gods en het eeuwig geluk van al de Zijnen. Hoe noodzakelijk om in Hem begrepen te zijn. Buiten Hem liggen we in de dood en zijn onze levensvruchten bedorven. Daar helpt niets aan van onze kant. De wortel van onze levensboom staat in verkeerde grond. We moeten ontworteld worden. Afgesneden worden en ingelijfd in de alleen vruchtbaarmakende Wijnstok Christus om uit Hem vruchten te gaan dragen Gode tot eer. Daar wil Jacobus zijn lezers en ons heendrijven. Dat we in Christus zouden gevonden worden. Geen wijsheid in onszelf. Maar alleen in Hem Die ons geworden is wijsheid van God. Om door Hem gerechtvaardigd te worden in Zijn bloed door het geloof in Zijn heerlijke Naam.

Dan wordt het waar: n de vrucht der rechtvaardigheid wordt in vrede gezaaid. In de levende geloofsverbondenheid met Christus gaat het leven vrucht dragen. Vrucht der rechtvaardigheid, staat er. Bedoeld wordt dat het leven vol wordt van gerechtigheid voor God en de mensen. Die vrucht wordt gezaaid door het leven, door onze woorden, met onze tong. Die vrucht wordt gezaaid in vrede. Op een vreedzame wijze. Niet geforceerd, niet met veel drukte of lawaai, niet luidkeels of opzienbarend. Maar in vrede, vreedzaam. Zoals Christus het deed. Die Zijn stem niet verhief op de straten. Maar die door woord en wandel, in gebed en offer de vrede Gods zaaide onder de mensen. Vrede, dat is het kenmerk van het leven uit Christus. „En het werk der gerechtigheid zal vrede zijn en de werking der gerechtigheid zal zijn gerustheid en zekerheid tot in eeuwigheid. En mijn volk zal in een woonplaats des vredes wonen en in welverzekerde woningen en in stille geruste plaatsen", Jes. 32 : 17, 18. Want de vrucht der gerechtigheid wordt gezaaid in vrede voor degenen die vrede maken. Let wel: oor, niet: oor. Dus het komt hen die in vrede de vrucht der rechtvaardigheid zaaien zelf ten goede. Ze zaaien in vrede om zich heen. Ze verspreiden vrede, maar ze ontvangen zelf ook vrede in het vrede maken. Welk een gezegend leven is het leven , uit Christus. Alles wat buiten Hem staat, is een leven vanuit de oorlog. Vanuit de oorlog met God. En het heeft oorlog onder de mensen ten gevolge. Onze vruchten zijn vruchten der ongerechtigheid. We zaaien ze in wreedheid en eigenliefde. We zijn immers haters van God en van onze naaste. Maar uit Christus bloeit de vrucht der rechtvaardigheid op in een vreedzame wandel. Dan verspreiden we zegen om ons heen en we ontvangen ook zelf

de zegen.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 15 maart 1975

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

De wijsheid van boven

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 15 maart 1975

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's