De sleutels van het hemelrijk

Wat zyn de sleutelen des hemelryks? De verkondiging des heiligen Evangelies en de christelijke ban of uitsluiting uit de christelijke gemeente, door welke twee stukken het hemelrijk de gelovigen opengedaan en de ongelovigen toegesloten wordt.

Hoe wordt het hemelrijk door de prediking des heiligen Evangelies ontsloten en toegesloten?

Alzo, als, volgens het bevel van Christus, aan de gelovigen, allen en een iegelijk verkondigd en openlijk betuigd wordt, dat hun, zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies met een waar geloof aannemen, waarachtiglyk al hun zonden van God, om de verdiensten van Christus' wille, vergeven zijn; daarentegen alle ongelovigen, en die zich niet van harte bekeren, verkondigd wordt, dat de toorn Gods en de eeuwige verdoemenis op hen ligt, zolang als zij zich niet bekeren; naar welk getuigenis des Evangelies God zal oordelen, beide in dit en in het toekomende leven.

Hoe wordt het hemelrijk toegesloten en ontsloten door de christelijke ban? Alzo, als, volgens het bevel van Christus, degenen, die onder de christelijke naam onchristelijke leer of leven voeren, nadat zij, ettelijke malen broederlijk vermaand zijnde, van hun dwalingen of hun schandelijk leven niet willen aflaten, der gemeente of dergenen die van de gemeente daartoe verordineerd zyn, aangebracht worden, en, zo zij aan de vermaning zich niet storen, van henlieden door het verbieden der sacramenten uit de christelijke gemeente, en van God zelf uit het rijk van Christus gesloten worden; en wederom als lidmaten van Christus en van Zyn gemeente aangenomen, zo wanneer zy waarachtige betering beloven en bewijzen. Zondag 31.

De sleutelmacht der kerk

Als wij over de sleutelmacht handelen dan gaat het niet over de toegang tot een kast, niet over de toegang tot een huis, niet over de toegang tot een stad, maar over de toegang tot niet minder dan het hemelrijk. Het is niet een verzinsel van mensen om over de toegang van het Koninkrijk Gods te spreken. Dat heeft de Heere Zelf gedaan. Het Woord van God — en dat is eeuwig waar — zegt dat er een poort is naar Gods Koninkrijk, dat er een poort is naar de hemel. Daartegenover zijn er ook poorten der hel. Van die poort des hemels nu zijn de sleutels toebetrouwd aan de Heere Jezus Christus. Hij wordt genoemd: Die de sleutel Davids heeft. Van Hem wordt gezegd, dat als Hij opent, niemand zal kunnen sluiten en als Hij sluit zal niemand kunnen openen. Laat ons dit vaststellen, dat God alleen het te zeggen heeft en dat recht en die macht zal nooit iemand, zal ook niet de hele wereld Hem ontnemen of ontzeggen. En al ontzeggen zij het Hem, wat de wereld in bot ongeloof zeker zal doen, daarmee zullen zij het Hem toch niet ontnemen. En wij — dat is Zijn kerk, Zijn volk — ontzeggen het Hem geenszins.

Hij heeft die macht om toe te laten wie Hij wil en om niet toe te laten wie Hij niet wil. En God doet dat op zeer rechtvaardige gronden: Hij laat toe elk die de gerechtigheid werkt, elk die gelooft, elk die het goede doet en Hij laat niet toe de goddelozen en de zondaars.

Nu heeft God die sleutelmacht niet in eigen hand gehouden, maar Hij heeft die gegeven aan Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus. Deze zegt de sleutel Davids te hebben, omdat David een rijk verkregen heeft, dat op aarde als theokratische staat het beeld vertoont van het koninkrijk der hemelen. Zoals ook de kerk op aarde het beeld vertoont van het Koninkrijk der hemelen.

De kerk is — hoe gebrekkig en hoe menselijk die er ook uit moge zien — toch het aardse beeld van het Koninkrijk der hemelen. De kerk heeft een deel in de hemel: de triumferende kerk, en een deel op de aarde: de strijdende kerk. Nu behoudt Christus Zelf de sleutel van de hemel, om daar toe te laten de Zijnen en uit te sluiten die de Zijnen niet zijn. De eersten zijn die bij het eindoordeel aan Zijn rechterhand geplaatst zijn, de laatsten zijn die bij het eindoordeel aan Zijn linkerhand geplaatst zijn.

Dit Koninkrijk der hemelen of dit Koninkrijk Gods is een hemels en geestelijk Koninkrijk, het is geenszins een aards en een vleselijk koninkrijk. Dat laatste, zo'n aardse macht te zoeken of te gebruiken is Christus' dienaren in Mattheüs 20 : 26 dan ook duidelijk verboden. Om het Koninkrijk der hemelen is nadrukkelijk geboden te zoeken, opdat de onderdanen daarvan tenslotte burgers van het hemelrijk worden, waar zij met Christus eeuwig regeren zullen.

Nu heeft de Heere Christus aan Petrus toegezegd in Mattheüs 16 : 19: En Ik zal u geven de sleutelen van het Koninkrijk der hemelen; en zo wat gij zult binden op de aarde, zal in de hemelen gebonden zijn; en zo wat gij ontbinden zult op de aarde, zal in de hemelen ontbonden zijn."

Heeft Rome hieruit verstaan, dat deze sleutelmacht alleen Petrus gegeven is en bouwde zij daarop de sleutelmacht der pausen, zo bewijst Joh. 20 : 21—23 dat deze macht aan al de apostelen gegeven is. Hieruit blijkt dat aan de gehele predikdienst der kerk en aan de gehele tuchtoefening der kerk, waar maar het Evangelie recht bediend wordt, en waar maar de orde der kerk wel bewaard wordt, dezelfde sleutelmacht door Christus middels de evangeliebediening en middels de tuchtoefening der kerk wordt uitgeoefend. Dat doet dus Christus Zelf middels Zijn bediening.

Wij lezen in Marcus 13 : 34: Gelijk een mens buiten 's lands reizende, zijn huis verliet, en zijn dienstknechten macht gaf en elk zijn werk, en de deurwachter gebood, dat hij zoude waken". Waar dus het Evangelie gepredikt wordt en waar de Heilige Sacramenten bediend worden, daar wordt het Rijk der genade opgericht onder en in de gelovigen en dat zal volbracht, voltooid worden door de eeuwen heen, zodat het zijn einde vindt in de hemel, waarom het ook genoemd wordt het Koninkrijk der heerlijkheid. Voor wie het Koninkrijk geopend wordt, begint hier reeds het ingaan in het rijk, die krijgt hier reeds de kentekenen van de hemel, wordt hier ingelijfd als burger van dat rijk. En voor wie het Evangelie en de sacramenten ongehoorzaam is wordt hier reeds de deur gesloten, zodat hij hier reeds de kentekenen van dat rijk der duisternis gaat vertonen. De dienaren der kerk, die recht prediken en orde en tucht oefenen, ontvangen dus macht en volmacht en autoriteit om voor iemand de deur te openen of te sluiten. Welk doen God bevestigen zal in de dag der dagen. Dan bevestigt God de dienst Zijner knechten!

De woordsleutelmacht der kerk

rust niet bij de willekeur van de dienaren.

De eerste sleutel op het Koninkrijk Gods is de verkondiging van het Evangelie. Die opent de deur van het hemelrijk, welke door de zonde, door de zondaars was toegesloten. Wij hebben God verlaten, Zijn geboden verlaten, Zijn Woord verlaten met al de beloften van zaligheid, die de Heere in het Paradijs de mens in uitzicht had gesteld, en bijgevolg hadden wij, had de mens voor zichzelf de toegang tot het hemelrijk dicht geworpen. En daar staat de mens buiten, zonder enige begeerte om die deur nog weer te openen. Adam vluchtte voor God en verborg zich voor God. En zo is het met de mens gesteld. Hij kan naar God niet terug, hij wil naar God niet terug. Hij gaat naar God niet terug. Maar dan komt God tot de mens.

„Waar zijt gij? " Die opzoekende zondaarsliefde openbaart de Heere ook als Hij de mensen het Evangelie doet verkondigen.

Door die verkondiging wordt aan de gelovigen verkondigd dat hun zonden, die de hemel hadden toegesloten, hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat hun alzo de hemel wederom geopend is, zodat zij een vrije toegang verkregen tot de troon der genade. — Bijgevolg wordt door datzelfde Evangelie aan de ongelovigen verkondigd dat hun de hemel blijft toegesloten, zolang zij in hun ongelovigheid en onboetvaardigheid volharden. En dan verkondigt datzelfde Evangelie hun, dat in hun ongelovigheid, onboetvaardigheid en onbekeerlijkheid hun zonden hun gehouden worden.

Alzo is de eerste sleutel een macht om te ontsluiten en te sluiten. Bij het ontsluiten, het openen van de poort, geschiedt dat dus niet voor alle mensen, ook niet voor allerlei mensen, maar alleen de gelovigen. De opening wordt ook niet aan alle mensen toegezegd, maar alleen de gelovigen. Aan de gelovigen alleen geldt de belofte van heil. Aan de gelovigen alleen geldt de toezegging van genade.

Hun wordt verkondigd en openlijk betuigd, niet dat hun de hemel geopend wordt omdat zij zonder zonden zijn, maar dat al hun zonden hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat alleen om Christus' wil. En dit wordt hun niet te aller tijd verkondigd, maar alleen zo dikwijls als zij deze beloftenis met een waar geloof aannemen. Johannes 5 : 25: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: ie Mijn Woord hoort en gelooft Hem, die Mij gezonden heeft, die heeft het eeuwige leven, en komt niet in de verdoemenis, maar is uit de dood overgegaan in het eeuwige leven."

Datzelfde Evangelie en de verkondiging daarvan verkondigt en betuigt aan de ongelovigen en die zich van harte niet bekeren, dat de toorn Gods en de eeuwige verdoemenis op hen ligt, zolang zij zich niet bekeren. En dat wordt ze verkondigd al de tijd dat zij zich niet bekeren van hun ongeloof en van hun ongoddelijk leven, net zo lang totdat zij zich wel bekeren èn van hun ongeloof èn van hun ongoddelijk leven. Niet zodra zij dit doen, wordt de sleutel omgekeerd en de deur wordt dan ook hun geopend. Maar zo zij volharden in hun ongeloof en in hun zonden. dan is hun oordeel enerlei: de deur gesloten!

De autoriteit van deze sleutelmacht bemaar bij de Heere Zelf, Wiens dienaren zij zijn. Zij mogen niet handelen naar eigen willekeur, maar niet dan naar het onbedriegelijke Woord Gods, dat de rechtvaardigen het wel aanzegt, maar wee de goddelozen en ongelovigen, want het zal hun kwalijk gaan. God zal naar een eerlijke en oprechte prediking oordelen. Zodat ge aan de prediking weten kunt, wat u straks te wachten staat: het eeuwig wel of het eeuwig wee.

De HEER* toch slaat der mensen wegen gk. En wendt alom het oog van Zijn genS, Op zulken, die oprecht en rein van zeden, Met vaste gang het pad der deugd betreden: God kent hun weg, die eeuwig zal bestaan.

Maar 't heilloos spoor der bozen zal vergaan.

De tuchtsleutelmacht der kerk

Dat is dan de uitsluiting niet alleen van het Koninkrijk, maar ook van de christelijke gemeente. Ook met deze sleutel wordt toegesloten en ontsloten. Toegesloten de toegang tot de sacramenten degenen, 'die zich ongelovigen en Goddelozen betonen te zijn. En ook hun wordt de toegang tot de sacramenten en tot het lidmaatschap der kerk weer ontsloten wanneer zulke uitgeslotenen beterschap betonen, 'k Had bijna geschreven: beloven en betonen, maar de beloften zijn doorgaans vaardig en goedkoop begaan en gedaan. Het betonen kost meer kracht, de kracht namelijk van het geloof en de bekering.

De tucht wordt geoefend over degenen, die een onchristelijke leer of een onchristelijk leven voorstaan. Vooreerst de leer. Als die afwijkt van de Schrift, indruist tegen de Schrift, dan is dat veel erger dan een onchristelijk leven, want een afwijkende leer brengt een op vele punten afwijkend leven met zich. Een afwijkende leer is een afwijkende weg, die u in een heel andere streek, die u in een heel andere richting voert, al verder en verder van het beoogde doel. Daarom is een afwijkende leer het meest strafbaar, vooreerst bij leraars, die vooreerst zichzelf misleiden, dan ook anderen misleiden. En misleiden komen mis uit, missen het doel en dat is en moet zijn: het hemelrijk. Zij moeten van de gemeente afgevoerd worden. Maar ook die onchristelijk leven. En het christelijk leven is vervat in de heldere geboden Gods. Wat tegen de geboden zondigt, dient bestraft te worden. Onder tucht gezet: afgeweerd van het Avondmaal, afgeweerd van de Doop. Tenslotte afgesneden van de gemeente.

Het gaat hier niet over een éénmalig vergrijp, over een struikelen en vallen in de zonde. Hoewel ook dat strafbaar is, kan dat doorgaans met een vermaning worden afgedaan. Want wij struikelen allen en dagelijks in velen, zo zegt zelfs de heilige apostel Jacobus. Maar het gaat hier over goddeloze leer en goddeloos leven. Is die er, dan moet tucht geoefend worden. En dat niet dan na herhaaldelijk broederlijk vermaan.

En dat niet door één of door weinigen, maar door de hele raad der kerk. opdat niet tyrannie in de gemeente ontsta en zekerlijk niet dat persoonhjke antipathieën in de gemeente veel goeds bederven. Het gaat hier ook over openbare zonden, niet over onbekende en heimelijke zonden, ook niet over futiele zaken, maar inderdaad over ergerlijke zonden, aanstoot gevende zonden.

Dan ook bepale men zich tot kerkelijke tucht, geen lijfstraffen, geen kerkeren, bannen of doden, uitsluitingen uit de handel en van het huwelijk, zoals eertijds de Wederdopers deden. -

En na gebleken berouw en betering des levens moet de gemeente ook volgaarne de sleutelmacht wederom hanteren, om de dwalende weer op te nemen in de gemeente en in vollen rechte weder te doen delen. Als de oude Novatianen nimmer van de tucht aflieten en die nooit ophieven, waren zij helaas strenger dan de Heere Zelf is. De autoriteit nu van deze tuchtoefening der gemeente is er één, waar God Zich achter stelt. Hij bevestigt het geenszins, als het onrechtvaardig is. De Heiland zegt zelf: Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij niet geërgerd wordt. Zij zullen u uit de synagogen werpen: a, de ure komt, dat een iegelijk, die u zal doden, zal menen Gode een dienst te doen" (J°h. 16 : 1 en 2. Vreest dat niet, want zulk tucht oefenen is niet van de Heere, maar van de Boze.

S.

W. L. T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen