Een stuk over de Afscheiding

Zoals we weten had in 1834 de Afscheiding plaats. Ds. H. de Cock en ds. H. P. Scholte en verschillende lidmaten van de kerk hebben zich in dat jaar afgescheiden van de hervormde kerk. Dat is toen geen gemakkelijke zaak geweest, omdat van regeringswege de Afscheiding niet werd erkend en verschillende maatregelen tegen de Afgescheidenen werden genomen. Daartegen is toen de bekende Groen van Prinsterer, die zelf wel hervormd bleef, opgekomen. Het zou ons te ver voeren wanneer we op deze zaak hier verder ingingen. Maar een lezer van ons blad zond ons een artikeltje uit Het Handelsblad van 1834, waarin enkele dingen over de Afscheiding werden opgenomen. Onze lezers zullen het zeker interessant vinden om het te lezen en daarom geven we het hier door:
„19 december 1834. — Amsterdam, Donderdag 18 december. Uit Groningen wordt d.d. 15 december het volgende medegedeeld:
Men verneemt, dat van wege Z.M. den Koning op deze wijze is geantwoord op het verzoek van J. Branderhorst c.s., zich noemende Ouderlingen en Diakenen der Gereformeerde gemeente van Doeveren, Genderen en Gansoijen, strekkende om zich en de personen, die zich met hem hebben afgescheiden van het Nederlandsche Hei-vormde Kerkbestuur, vrijheid te erlangen tot Godsdienstoefening en om te worden gehandhaafd in het bezit der Kerken en Kerkelijke goederen:
„Dat hun predikant H. P. Scholte, niet om zijne predikwijze of leerstellige gevoelens, maar wegens inbreuk op de kerkelijke verordeningen en verzet tegen de kerkelijke besturen, is gesuspendeerd geworden; en dat dus de supplianten het geheel verkeerdelijk doen voorkomen, alsof de afscheiding, waartoe zij met zoo veel overijling besloten hebben, noodig was geweest tot bewaring van hunne gewetensvrijheid.
„Dat zij, in deze scheiding volhardende, niet langer als Hervormden of Gereformeerden kunnen worden aangemerkt, vermits er geen ander Hervormd Kerkgenootschap in dezen lande erkend wordt dan datgene, welker organisatie is geregeld door de reglementen en verordeningen, welke door den Koning zijn bekrachtigd, en bestuurd wordt volgens de voorschriften daarin vervat.
Dat, door een toegeven aan hunne aanmatiging, de Hervormde Kerk werkelijk zoude ontbonden worden, vermits daaruit zoude voortvloeijen, dat elke gemeente zich verordeningen en bestuur naar willekeur zoude mogen kiezen.
„Dat de Kerken en kerkelijke goederen te Doeveren en Genderen behooren aan het Hervormde Kerkgenootschap, en dat zij, zich van dat genootschap afscheurende, alle regt van aanspraak daarop verliezen.
„Dat voorts de grondwet aan hen geenszins het regt geeft tot Godsdienstoefening, vermits dezelve wel aan elk de volkomene vrijheid van Godsdienstige begrippen waarborgt, maar alleen aan de in het Koningrijk b e s t a a n d e gezindheden bescherming verleent.
„Dat zij derhalve geene aanspraak hebben op vrijheid tot uitoefening van Godsdienst, voor en aleer de sekte, welke zij door hunne scheuring willen vormen, door den Koning erkend en daaraan, met de b e s t a a n d e gezindheden, regt op gelijke bescherming verleend mogt zijn.
„En dat, op grond van al het aangevoerde, de verzoeken, door de supplianten gedaan, door Zijne Majesteit worden gedeclineerd en gewezen van de hand, met vermaning, om terug te keeren tot de gehoorzaamheid aan het door Hoogstdenzelven erkend Hervormd Kerkbestuur."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen