Het merk en veldteken van Christus

(X, slot)

„Ik doop u wel met water tot bekering; maar Die na mij komt, is sterker dan ik, Wiens schoenen ik niet waardig ben Hem na te dragen; Die zal u met de Heilige Geest en met vuur dopen." Matth. 3 : 11.

, , De voetstappen van de komende Christus zijn duidelijk waar te nemen in de tekenen der tijden. Wij leven in het laatste van de dagen." Zo begonnen we deze artikelen over de Heilige Doop, het merk en veldteken van Christus. En zo sluiten we nu ook af. Dat wil zeggen: wij leven als gedoopte mensen in het laatste der dagen. En we dragen daarbij het merk en veldteken van Christus. En dat in een wereld, waarin de antichrist zal trachten zijn teken aan de rechterhand of aan het voorhoofd aan te brengen. Het merkteken van het beest.

Onze doop en het laatste der dagen!

In het uur van onze doop is voor ons gebeden, of wij ten laatsten dage voor de rechterstoel van Christus zonder verschrikken zouden mogen verschijnen. Zonder verschrikken! Hoe zal dat kunnen?

In onze doop heeft de Heilige Geest ons verzekerd, dat Hij ons dagelijks wil vernieuwen, totdat wij eindelijk in het eeuwige leven onbevlekt zullen gesteld worden. Eindelijk onbevlekt! Hoe zal dat gebeuren?

Eenmaal onderging deze wereld een waterdoop. Een zondvloed. Hierdoor werd de doop beduid. Een heenwijzing naar dc doop. Het donkere, dreigende water, waarin de wereld der ongerechtigheid gedoopt werd, ondergedompeld. De wereld is door het water heengegaan, gereinigd, maar bleek daarna niet volkomen gereinigd te zijn. Na de waterdoop was deze wereld nog niet de nieuwe aarde. In de zonen van Noach kwam het onreine al weer openbaar.

Daarmee is de zondvloed een heenwijzing naar de uiteindelijke doop van deze wereld. Deze aarde wacht op een andere doop dan de waterdoop uit de dagen van Noach. Petrus zegt ons welke doop dit zal zijn: Maar de hemelen, die nu zijn, en de aarde, zijn door hetzelfde woord als een schat weggelegd, en worden ten vure bewaard tegen de dag van het oordeel, en van de verderving der goddeloze mensen" (2 Petrus 3:7).

Deze wereld w 7 acht aan het einde een vuurdoop!

En dat zal de volkomen reiniging betekenen, de laatste, uiteindelijke doop van deze oude schepping. Daarna zal de aarde onbevlekt, geheel nieuw zijn. Het laatste bijbelboek schildert ons in ontzagwekkende visioenen deze vuurdoop van de wereld. Maar reeds de wetten van Mozes zeggen, dat alles wat vuur verdragen kan, zoals goud en zilver, door het vuur gereinigd zal worden (Numeri 31 : 23). Gelouterd, beproefd, ontdaan van vreemde smetten.

Wanneer wij nu spreken over de troost van onze doop in dit laatste der dagen, dan mogen wij deze vuurdoop niet vergeten. Wij kennen de waterdoop, de doop met de Heilige Geest, de bloeddoop. Maar dit alles loopt uiteindelijk uit op de vuurdoop.

De vuurdoop! In ons spraakgebruik betekent „vuurdoop": het voor de eerste maal in het vuur, dat is in het gevecht zijn". In de Schrift is het aan het einde van deze oude schepping, dat de vuurdoop plaatsvindt. De gehele Schrift door is het vuur uitdrukking voor het gericht, het oordeel van God. Onze God is een verterend vuur. Zijn heilige toorn brandt tegen alle onreinheid der zonde. Zoals over Sodom en Gomorra het vuur van de hemel daalt. Daniël ziet hoe de troon van God vuurvonken is, de raderen een brandend vuur, hoe een vurige rivier vloeit, en daarmee verbonden ziet hij het gericht, en hoe de boeken worden geopend (Daniël 7 : 9, 10).

Ook in het Nieuwe Testament wordt uitgesproken, dat onze God een verterend vuur is (Hebr. 12 : 29). Het vuur van het oordeel Gods is doör de komst van Christus niet weggenomen. De komende Christus zal immers komen om te oordelen de levenden en de doden. Nu brandt het vuur van de liefde in Zijn ogen. Liefde tot de Vader. Liefde tot hetgeen verloren ligt. Maar er is ook een grens aan de genadetijd. Wanneer de Vader het teken geeft, komt de Zoon om te oordelen, en daarbij zijn Zijn ogen als een vlam vuur (Openb. 1 : 14; 19 : 12). Dit is het vuur van de Rechter, zoals de komende Christus zijn zal.

Reeds in het Evangelie zien we dit vuur branden. Johannes de Doper sprak het uit van Christus: „...Die zal u met de Heilige Geest en met vuur dopen".

De Heilige Geest en het vuur! Wie denkt daarbij niet aan het Pinksterfeest, aan de tongen als van vuur. Maar hoe spoedig blijkt, dat binnen de gemeente, die vervuld is van de Heilige Geest, alle onreinheid niet volkomen is uitgebrand. Ananias en Saffira blijken vlekken te zijn op het gemeenteleven. En zo gaan wij verstaan, hoe de waterdoop en de Geestesdoop beide roepen om de vuurdoop, In Romeinen 6 beschrijft ons Paulus hoe hij mag leven uit zijn doop, uit de doop met het water, het teken van het begraven-zijn met Christus, en van het opgewekt-zijn met Hem in een nieuw leven. Een niéuw leven, maar hoe blijkt na de waterdoop het lichaam der zonde nog te leven. Zozeer, dat Paulus in Rom. 7 uitroept: „Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? " Zozeer, dat in Rom. 8 het verlangen wordt uitgeroepen, met heel de schepping mee, om de openbaring van de kinderen Gods, om de verlossing van het lichaam. Het lichaam der heerlijkheid! Dat is het doel!

De waterdoop wordt voltooid in de vuurdoop, daarin, dat het lichaam der zonde verdwijnt, en een verheerlijkt lichaam te voorschijn treedt. De kerkvader Origenes heeft dit gebeuren van de vuurdoop zo onder woorden gebracht: „In de waterdoop worden wij met Christus begraven, in de vuurdoop zullen wij gelijk worden aan het lichaam van Zijn heerlijkheid." Origenes kende hierbij de voorstelling, dat het paradijs door een vuurstroom omgeven was, en dat de rechtvaardigen, de met water en Geest gedoopten, deze vuurstroom zouden doorschrijden, w ? anneer Christus Zelf hen in deze vuurstroom de vuurdoop deed ondergaan. Daarmee zou de ziel dan bevrijd zijn van de laatste rest aarde, van alle aardse raadselen, en wordt ze eindelijk in het eeuwige leven onbevlekt gesteld.

Deze vuurdoop betekent dus voor de gedoopten met water en Geest een loutering, een reiniging. Alles gaat bij de wederkomst van Christus door het vuur heen. Stro en hout verbrandt, maar goud en zilver komt er beproefd en gelouterd uit te voorschijn. Zo kunnen we het woord van Johannes de Doper over de doop met het vuur, waarmee Christus zal dopen ook zien in dit licht: Dan is met vuur een louterend vuur bedoeld. En gelijk bij „met de Geest" wel niet uitsluitend, maar toch vooral ook aan het Pinksterfeest moest worden gedacht, zo moet bij vuur vooral aan het laatste gericht, een ander centraal feit worden gedacht, het gericht, waarin Christus Zijn volk reinigt en zo in de vrijspraak ten volle geeft, wat in de doop ligt afgebeeld (doch ook de goddelozen voor eeuwig straft), Joh. 5 : 25 vgl." (F. W. Grosheide).

Uiteindelijk heeft deze vuurdoop dus tweeërlei uitwerking. Dezelfde Christus, met Zijn ogen als vlammen vuur, brengt de een aan Zijn rechter-, de ander aan Zijn linkerzijde. Het vuur is niet alleen louterend, het is ook scheidend. Het vuur eindigt naar de ene zijde in de poel van het vuur, waar de satan, de antichrist, de leugengeest met al hun volgelingen eeuwig zullen blijven (Op. 20 : 10). Het vuur eindigt naar de andere kant in de verstilde lichtglans van de eeuwige lichtheerlijkheid vanuit de troon van God. Tot deze lichtglans is de vuurdoop een doortocht voor hen, die met Johannes als een dode aan de voeten van de komende Christus lagen, gedoopt eenmaal in water en Geest. Door de vuurdoop van de oude schepping heen verrijst de gedaante van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. En daar is het vuur verstild in lichtheerlijkheid. Geen zon en maan is daar nodig, want de heerlijkheid van God verlicht het nieuwe Jeruzalem en het Lam is haar Kaars. Het vuur is verstild tot het eeuwige, trinitarische leven. Licht vanuit het centrum, de troon van de drieënige God. En de stad zelf is geheel en al transparant, doorzichtig, zodat het licht vanuit het middelpunt er doorheen breekt, uiteenspat in duizend flonkeringen en schitteringen. Het licht breekt door de edelstenen, de paarlen, het goud heen, en wordt door niets verduisterd. Er is geen onreinheid, geen verduisterende weerstand in het nieuwe Jeruzalem, de bruid van het Lam. Zo wordt het lichaam der heerlijkheid uitgebeeld: een smet, geen plek, die niet doorzichtig zou zijn. Overal breekt het licht volmaakt doorheen. Het licht van God en van het Lam. Door de Heilige Geest. Het nieuwe Jeruzalem laat ons zien: een lichaam der zonde, maar een lichaam der heerlijkheid. En daarmee is de waterdoop en de doop met de Heilige Geest en de bloeddoop vervuld. Door de vuurdoop heen: n het eeuwige leven — eindelijk! — onbevlekt gesteld. Tot ongestoorde lof van de God van onze doop: e Vader en de Zoon en de Heilige Geest!

De troost van onze doop in dit laatste der dagen

Voor de rechterstoel van Christus zonder verschrikken verschijnen? Wie zou niet vrezen, bij de gedachte aan het vuur van het oordeel Gods over deze oude schepping? Wie kan onbevreesd de vuurdoop der wereld tegemoet zien? Wie kan zeggen van zichzelf echt goud en zuiver zilver te zijn? Wie kent niet in het geloof de strijd van Paulus: ik, ellendig mens...?

De troost van onze doop!

Nee, dit zal werkelijk niet bevrijden van alle vrees, wanneer we niet méér van het geheim verstaan hebben, dan: ik ben toch gedoopt! Het geheim, het eigenlijke geheim zien we uitgebeeld in het leven van Johannes op Patmos. Hij, de oude apostel, als een dode aan de voeten van de levende en komende Christus. Plet vuur uit de ogen van de komende Rechter treft ook hem! Als een dode. Ja, wie zou niet verschrikt zijn als een dode bij het zien van de Rechter van hemel en aarde, de eeuwige Zoon van God, Die als het vleesgeworden Woord op aarde onder ons heeft gewoond? Als een dode, zie, dit is het geheim: wie zo gestorven is aan de voeten van deze Christus, is gestorven juist wat de vrees betreft. Een dode is niet bang. Vrees niet, klinkt het uit de mond van Christus. En zie, Ik heb de sleutels van de hel en van de dood. Johannes was gedoopt, met water en met de Heilige Geest. Hij was begraven met Christus en met Hem opgewekt in een nieuw leven. Nu, op Patmos gaat de betekenis van de laatste, uiteindelijke doop van heel de schepping voor hem open. Het geheim van de vuurdoop wordt hem geopenbaard. De openbaring aan Johannes. De Openbaring van Jezus Christus - aan Johannes. En dan neemt Christus hem mee, in de ontzagwekkende visioenen van het laatste bijbelboek. Dan ziet Johan-

nes de vuurdoop der wereld. Het vuur van de komende Christus. Het vuur van Zijn liefde tot de eeuwige Vader. En dan sterft Johannes, ligt neer als een dode aan de voeten van deze Christus, Die hij zó, van deze zijde, nog niet eerder kende. En zo leeft hij, door het vuur heengetrokken: , , En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde..."

De troost van onze doop!

Het is de zekerheid in Christus, en in Hem in de drieënige God, dat zal vervuld worden, wat voor ons gebeden is in het uur van onze ondergang in het water van de doop: „...opdat wij dit leven, hetwelk toch niet anders is dan een gestadige dood, om Uwentwil getroost verlaten en ten laatsten dage voor de rechterstoel van Christus Uw Zoon zonder verschrikken mogen verschijnen - door Hem, onze Heere Jezus Christus, Uw Zoon, Die met U en de Heilige Geest, een enig God, leeft en regeert in eeuwigheid. Amen!"

E.

H. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen