Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het onkruid in de akker

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het onkruid in de akker

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Laat ze beiden tesamen opwassen tot de oogst en in de tijd van de oogst zal Ik tot de maaiers zeggen: ergadert eerst dat onkruid en bindt het in husselen om het te verbranden; maar brengt de tarwe samen in mijn schuur. Matth. 13 : 30.

Wat zie je ervan in de wereld dat het Koninkrijk Gods komt, dat Christus op weg is naar Zijn grote toekomst? Die vraag kan ons weieens benauwen. De grote massa bekommert zich nergens om. De kerk verliest zienderogen terrein. Als het straks een schare moet worden die niemand tellen kan. waarom zien we dan de een na de ander weglopen? En als de aarde vol moet worden van de kennis van Gods Naam, vanwaar dan die blindheid en die onkunde? Zou er nog wel iets van het Koninkrijk Gods terecht komen? Waarom laat de Heere dat toe, dat Zijn Woord veracht wordt, dat Zijn dienst gesmaad wordt, dat Zijn Naam gelasterd wordt? Waarom laat Hij toe dat de duivel rondgaat als een briesende leeuw r ? Waarom grijpt Hij niet in?

Met die vragen zitten ook de discipelen. Johannes de Doper heeft het aangekondigd: het Koninkrijk komt. De bijl ligt aan de wortel van de bomen. De wan ligt gereed op de dorsvloer. En toen is Christus gekomen. De discipelen hebben gedacht: nü gaat het eindelijk gebeuren. En wat is er gebeurd? Niet zo veel. De massa heeft zich al van Christus afgekeerd. Hij heeft nog maar een handjevol vissers om zich heen en enkele vrouwen en een paar mensen die Hij heeft genezen. Is dat alles?

De zaaier is uitgegaan om te zaaien. Dat hebben de discipelen wel begrepen uit de vorige gelijkenis. Ze hebben het Woord gehoord, het zaad ontvangen. Komt de oogst nu nog niet? Wacht even, zegt de Heere Jezus, dat gaat zó snel niet! Vandaag zaaien en morgen oogsten, dat kan niet. Het zaad heeft tijd nodig om te ontkiemen, om vrucht te dragen. En — maar dat begrijpen de discipelen helemaal niet — de vijand moet zijn tijd krijgen om het onkruid te zaaien. Dat moet dan maar tegelijk opgroeien, tarwe en onkruid.

Waarom mag dat onkruid gezaaid worden? Waarom mag het niet meteen uit de grond getrokken worden? Laat dat maar aan Mij over, zegt Hij. Het gaat naar de oogst, het gaat naar de voleinding.

Het onkruid in de akker wordt

1) gezaaid tussen de tarwe

Er wordt gezaaid op een akker. Welke akker, dat heeft de Heere Jezus Zelf gezegd: de akker is de wereld. Het Evangelie van het Koninkrijk moet overal gepredikt worden. Overal waar mensen wonen wordt het zaad gezaaid. Het zaad, het Woord van God. Het zaad der wedergeboorte. En de Mens Die het zaad zaait is Jezus Zelf, de hemelse Landman. Hij heeft er wel dienstknechten voor, die Hij uitzendt om te zaaien. Maar Hij heeft Zelf heel het werk in handen. Hij bestuurt de zaadkorrel die valt. Hij zorgt dat het zaad ontkiemt en vrucht draagt.

Maar dat grote werk heeft z'n tijd nodig. Dat is niet van de ene dag op de andere gereed. Het zaad moet ontkiemen, wortel schieten, vrucht dragen. Daar gaat tijd overheen. Daar komt ook heel wat tegenop. Stormen die de tere plantjes uit de grond dreigen te rukken. Regenvlagen waardoor ze dreigen te verrotten.

Maar er komt nog wat bij. Zodra het zaad is gezaaid begint het al. Dan wordt ook het onkruid gezaaid. Dat is niet alledaags! Onkruid zaaien, dat hoeft niet. Onkruid groeit uit zichzelf wel. Nergens is een akker of een stukje tuin waar geen onkruid groeit. Daar hoef je niets aan te doen.

Maar hier gebeurt het opzettelijk. Het onkruid wordt gezaaid terwijl de mensen slapen. In de nacht, wanneer niemand eraan denkt, wanneer niemand het merkt, dan komt de vijand. En hij strooit, hij strooit maar... Handenvol onkruid. En het erge is, het onkruid lijkt sprekend op de tarwe. Je kunt ze haast niet van elkaar onderscheiden. Pas wanneer de vrucht zich zet, dan komt het verschil aan het licht, want de tarwe is zwart en het onkruid is geel, en bovendien vergiftig.

De vijand heeft zijn werk gedaan. Wie die vijand is hoeven we nauwelijks te zeggen. De grote tegenstander van de hemelse Landman. De satan die zich verheft tegen Christus en Zijn Koninkrijk. Die niets liever doet dan het werk van de Heere stukmaken. Hij zaait zijn onkruid niet op een apart stukje land. Dééd hij dat maar, dan was het niet zo moeilijk het werk van Christus en het werk van satan van elkaar te onderscheiden. Maar nee, de duivel zaait zijn onkruid juist midden tussen de tarwe.

Waarom doet hij dat? Van spijt omdat hij de tarwe haat, omdat hij de tarwe niet kan uitrukken. Als hij dat kon zou hij het zeker niet nalaten. Maar dat ligt buiten zijn macht. Hij kan alleen dwars door de tarwe heen zaaien. Dat zal die tarwe geen kwaad doen, al heeft ze soms genoeg last van dat onkruid...

Dat heeft de duivel nu alle eeuwen door gedaan: tnkiuid gezaaid tussen «ie tarwe. Overal waar de hemelse Landman goed zaad zaaide, daar sloop de duivel achter hem aan om onmiddellijk onkruid er door heen te zaaien.

Als het zaad van het Woord in uw hart gevallen is, rekent u er dan maar op dat vroeg of laat ook het onkruid tevoorschijn komt. Niet hier wat en daar wat, maar over de hele akker van ons leven. Dat mag ons wel voorzichtig maken. Dat mag ons wel doen vragen: Verlos ons uit des bozen macht. Dat mag ons ook doen verlangen naar het ogenblik waarop de akker van ons hart gezuiverd wordt van onkruid. Want we zouden zo graag leven tot eer van de Heere, maar de zonde is zo sterk... Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods?

We zien het onkruid in de akker

2) opgroeien met de tarwe

U hebt toch wel goed zaad in uw akker gezaaid? vragen de knechten. U hoort verwondering in die vraag doorklinken. Geen wonder, de akker lijkt verknoeid, er is bijna niets te zien dan onkruid. Dat kunnen ze niet verwerken. Ze gaan naar hun heer en ze zeggen: hoe is dat nu toch mogelijk?

Het zaad is wel goed: het levende en

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 26 januari 1979

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

Het onkruid in de akker

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 26 januari 1979

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's