KLEINE KRONIEK

Islam

Na de gebeurtenissen in Iran is er in bijna iedere krant, weekblad of tijdschrift wel geschreven over dge Islam. Boeken verschijnen er over deze wereldgodsdienst die zoveel mensen kennelijk weet te bezielen en tot opvallende daden te brengen. Wij hebben er in ons eigen land ook steeds meer mee te maken gekregen door de komst van de vele gastarbeiders uit bijv. Turkije en Marokko .Dooide IZB is onlangs een functionaris aangesteld, speciaal voor de Evangelieverkondiging onder deze Moslims. Weer anderen in de kerk vinden deze benadering te agressief en minder juist en te opdringerig. We moeten veel meer een dialoog met de Islam aangaan. Ze zijn meer broeders, dan heidenen. Allah en God hebben meer met elkaar gemeenschappelijk, dan wij weieens gedacht hebben. Kortom, we zullen er de komende jaren meer en meer mee te maken krijgen, ook in ons eigen land. De ene moskee na do andere verrijst. De Islam is een wereldgodsdienst die grote opgang maakt. Uit de vele artikelen die ons onder ogen kwamen, lichten we er dit keer één voor u uit. Ik bedoel het artikel dat prof. dr. B. J. Oosterhoff in De Wekker van 23 februari 1979 schreef onder de titel: De Islam laat van zich horen.

Islam in de wereld

„De Islam is de jongste wereldgodsdienst en het is onvoorstelbaar hoe zo spoedig de leer van Mohammed zich over de wereld van Azië en Afrika heeft kunnen verbreiden. Toen de profeet in 632 stierf was reeds heel het Arabische Schiereiland voor zijn leer gewonnen. Daar lag met de steden Mekka en Medina als centrum de bakermat van de Islam. Maar de opmars ging stormerderhand door. In de eerste eeuw na de dood van de profeet vielen grote stukken van Azië, zoals Syrië, Palestina, Klein-Azië en zefls tot in India toe, in moslemse handen. In de elfde eeuw volgde Indonesië, met Sumatra, Java en Celebes. Al heel spoedig werden Noord-Afrika en Egypte door de islamietische opmars onder de voet gelopen. Waar eens bloeiende christelijke gemeenten waren zoals in Noord-Afrika, het woongebied van verschillende kerkvaders, bijv. Augustinus, en in Klein-Azie, het tegenwoordige Turkije, waar eens de zeven gemeenten, bekend uit het boek Openbaring, waren en waar Paulus zijn zendingsreizen hield, werd elke christelijke herinnering weggevaagd en voorgoed de vaan van de Islam geplant. In Egypte wist zich slechts een kleine, maar hardnekkige groep van christelijke kopten tot de huidige dag te handhaven, maar overigens is ook dat een islamietisch land.

Een enkele maal heeft het er op geleken dat ook Europa voor de Islam zou gewonnen worden. Vanuit Noord-Afrika staken de moslemse legers de Middellandse Zee over, landden in Gibraltar en maakten zich van grote gedeelten van Spanje meester. Plaatsen als Granada en Toledo dragen er nog de herinnering aan. Vandaar stak men de Pyreneeën over en wisten de moslems in Zuid-Frankrijk door te dringen en als Karei Martel, de grootvader van Karei de Groote, ze niet had tot staan gebracht, zou misschien ook Europa aan de Islam ten prooi gevallen zijn. Later hebben de Turken nog twee keer gestaan voor de poorten van Wenen (1529 en 1683) om Europa binnen te dringen, maar werden teruggeslagen. In Azië en Afrika had de Islam meer succes en grote stukken van deze werelddelen zijn nog islamietisch en we horen en lezen er haast dagelijks van. We kunnen zeggen dat de Islam opnieuw in opmars is.

De laatste weken heeft vooral Perzië in het middelpunt van de belangstelling gestaan. Ook dat werd reeds vroeg voor de Islam gewonnen, maar omdat dit grote land vanwege zijn omvang en historie niet van de arabische wereld wilde afhankelijk zijn heeft de Islam zich daar van rreetaf in een eigen richting ontwikkeld, die afwijkt van het gewone orthodoxe patroon van de Islam, die der Soennieten. De richting, die de Perzische Islam vertegenwoordigt, is die van de Sji'ieten. Deze zien in tegenstelling tot de anderen in Ali, de schoonzoon van de profeet Mohammed, de wettige voortzetter van de leer en de godsdienst van Mohammed. Deze sji'itische richting is geboren uit politieke beweegredenen, maar draagt ook een sterk religieus karakter. Van haar is thans in Perzië de ayatolla Khomeini de vertegenwoordiger, wiens doel het is van Perzië als in het verleden een islamietische staat te maken, vrij van elke westerse inmenging en westerse cultuur. De koran, het heilige boek van de moslems, is daarbij norm en richtsnoer. Deze norm is onveranderlijk en onaantastbaar. In de koran valt alles af-te lezen. Alles is daar bepaald. Allah heeft daar alles neergeschreven en het is voor alle tijden. In de koran staat hoe het partikuliere leven van de moslems moet worden ingericht, maar ook hoe alles in staat en maatschappij behoort geregeld te worden. Het streven van Khomeini is daarom zowel politiek

als religieus. Die twee zijn niet te scheiden. Ze zijn ook in de koran één.

De eerste die Khomeini gelukwenste met zijn succes, de verdrijving van de Sjah, die als een heuler met de westerse wereld en de westerse cultuur wordt beschouwd, wat wordt gezien als een verraad aan Allah en aan de Islam, en met het aan het bewind brengen van een nieuwe regering, was de Lybische regeringsleider Ghadaffi, die in zijn land dezelfde gedachten en doelstellingen doorzet. Streng moet de hand gehouden worden aan de door Allah gegeven voorschriften en iedere afwijking of vreemde invloed moet geweerd worden. Maar ook elders is de islam in opmars en doet ze van zich horen. Jonge moslems worden aan islamietische universiteiten opgeleid en naar West-Europa en Amerika gezonden „tot een wereldwijde verbreiding van de Islam". —

Islam in opmars

Wat zijn de oorzaken van deze opmars van de Islam in de wereld? We zullen in de toekomst nog wel meer horen van islamietische bewegingen en islamietische veroveringen.

In de eerste plaats hangt dit samen met de vrijwording van vele islamietische landen van de westerse overheersing. Vele koloniale of door het westen overheerste landen waren islamietisch. Denk maar aan Indonesië. Met de politieke bewustwording worden vele van deze landen ook weer hun oude geschiedenis, cultuur en godsdienst bewust. Dit houdt in een herleving van de Islam. Men weigert in het vervolg alle westerse invloed. Het is duidelijk dat politieke leiders als de sjah van Perzië, ook een moslem, begrepen, dat dit niet meer gaat. Men is in de wereld tegenwoordig van elkaar afhankelijk en op elkaar aangewezen. Zo heeft Perzië Amerika nodig en Amerika Perzië. Dat daardoor ook allerlei westers immoreel vuil' het land binnen kwam, was ook niet naar de wil van de sjah. De religieuze beweging van Khomeini maakt nu schoon schip. Het gaat om de eer van Allah.

In de tweede plaats moet men nooit vergeten dat de Islam naar zijn wezen expansief is, d.w.z. op uitbreiding en wereldverovering gericht. Daaruit is ook de geweldige overwinningstocht uit de beginperiode van de Islam te verklaren. Die overwinningstocht kwam na enkele eeuwen tot stilstand. Maar het ideaal van de wereldverovering bleef. Thans schijnt het ideaal nieuwe kansen te krijgen. De djihad, de „heilige oorlog", blijft opdracht van de Islam. Die heilige oorlog bedoelt de verbreiding van de Islam en de verovering van de wereld. Niet altijd betekent het een oorlog met bloedige wapenen. De strijd kon ook worden gevoerd met geld voor ontwikkelingswerk, het bouwen van ziekenhuizen, hotels en moskeeën en het zenden van missionarissen. Maar als het moet zal men voor het zwaard niet terugdeinzen. We hebben het gezien bij Khomeini en zijn aanhangers. De hele wereld voor Allah blijft de roeping.

In de derde plaats moeten we ons op de Islam niet verkijken. Er is wel eens gedacht dat de Islam een verouderde, uitgedoofde religie is. Niets is minder waar. De Islam is springlevend en tot welk een religieuze haat en hysterie het volk te brengen is, hebben we in Perzië gezien. Ook in ons land staat de uitbreiding van de Islam op het program. Wij proberen moslems te bekeren. Laten we niet denken dat dit gemakkelijk is. Bovendien wat zien de moslems in onze wereld van het christelijk geloof? Zal dit hen respekt afdwingen? Zijn zij vaak niet honderd maal enthousiaster voor hun eigen godsdienst dan vele christenen voor de hunne? Het is zeer de vraag of, als het er op aankomt, het in vele opzichten voze christendom het tegen de opmars van de Islam zal uithouden.

Drie maal in de geschiedenis is de opmars van de Islam in ons Europa tot staan gebracht. Toen stond zwaard tegen zwaard. Nu worden andere zwaarden gebruikt. Tegenover de propaganda en de opmars van de Islam zal een hecht en warm geloof moeten staan, dat ook de tegenstander respekt afdwingt. Anders is de uitkomst niet best. Het is al eerder in de geschiedenis gebeurd dat het christendom ten prooi viel aan de islamietische overwinningstocht." —

Slot

We beleven meer dan ooit zorgvolle tijden. We mogen ons er wel op voorbereiden dat er voor de gemeente des Heeren zware tijden zijn aangekondigd. Dat moge onder ons meer afleiden van bijzaken en gericht doen zijn op de hoofdzaken. En het gebed zij onder ons met aandrang tot de Heere der gemeente: verlevendig wat ingezonken is en maak levend wat doods is. Schep leven in onze dood. O Geest, schenk een herleving, ook in onze kerken en gemeenten. Het is zo donker, het is zo dor. Dat leven uit de levende Christus kan alleen maar een opmars, ook van de Islam, stuiten. Anders worden we onder de voet gelopen met al onze rechtzinnigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen