Na vernedering verhoging

„En een gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelf vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot de dood, ja de dood des kruises. Daarom heeft Hem ook God uitermate verhoogd, en heeft Hem een naam gegeven, welke hoven alle naam is. Opdat in de naam van Jezus zich zou huigen alle knie dergenen die in de hemel en die op de aarde en die onder de aarde zijn. En alle tong zou belijden dat Jezus Christus de Heere is tot heerlijkheid Gods des Vaders." Filippensen 2:8—11.

(1)

diepe vernedering

In de vorige verzen is ons het wonder van Christus' vleeswording verkondigd. De goddelijke glans is afgelegd. Hij heeft Zichzelf ontledigd. Hij nam de gedaante van een slaaf aan.

Nu gaat het om wat Christus daarna heeft gedaan. Daar wijst het beginwoordje 'en' van de tekst ons op. „En een gedaante gevonden als een mens, heeft Hy Zichzelf vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot de dood, ja, de dood des kruises." Paulus wil ons hierdoor wijzen op Jezus' omwandeling op aarde. In (letterlijk) gedaante of in houding bevonden als een mens! In alles wat Christus deed was Hij mens. Mens als u en ik. Zonder luister, zonder kracht, zonder glorie, onderhevig aan honger, dorst, vatbaar voor lijden en dood, alleen zonder zonde. Terwijl Hij daarbij toch ook was als God. Zó hebben tijdgenoten Jezus gevonden of beter: bevonden.

Zo troffen ze Hem aan in alles wat Hij deed. Een mens, de mensen gelijk. O, hoe nabij is Hij toch gekomen, de hoogheilige God in deze knecht der knechten Jezus Christus! Mens was Hij, méér niet. Geen bijzonder mens. Geen opvallend geval. Nee, gewoon mens. Gevonden als een mens, staat er. Niet als een super-mens, nee, een mens als u en ik.

Welnu, waar bestond dat leven van Jezus op aarde eigenlijk uit.? Antwoord: Hij vernederde Zichzelf. Het is goed ons te herinneren dat om dit vernederen Paulus op

deze lofzang op Christus is gekomen. In vers 3 ging het over de ootmoed, over het de een de ander uitnemender achten dan zichzelf. Toen wees hij op het gevoelen dat in Christus Jezus is. Hier noemt hij het gevoelen van Christus. Hij heeft zichzelf vernederd. Hij die alle macht en heerlijkheid bezat eer de wereld was, heeft nimmer die macht en heerlijkheid laten gelden over de mensen. Integendeel, Hij gedroeg Zich steeds als een geringe, als iemand die zich zette onder de bevelen van anderen en die de bevelen van anderen gehoorzaamde. Hij gaf Zichzelf als een Lam zich geeft voor de slachtbank of in de handen van zijn scheerders. Hij deed Zijn mond niet open. Hij antwoordde Zijn rechters met stilzwijgen. Hij legde Zijn lot en leven in hoger handen. Hij ging de via dolorosa gewillig. Vernederd. Gezocht als een misdadiger. Geboeid als een levensgevaarlijk mens. Bespot en bespuwd als een hoop vuilnis. Gegeseld en gemarteld als een nietsnut. Gekruisigd als een verworpene der aarde. Daar hebt u het: zichzelf vernederd. Begrijpt u dat goed, door het goed te lezen. Er staat niet: zij hebben Hcm'^ vernederd. Nee: Hij heeft Zichzelf vernederd. Die zelfvernedering was daad van Hem Zelf. En geen zielig lot dat Hem overkwam. Christus was geen martelaar, maar Middelaar. Zijn zelfvernedering was zelfovergave. Zijn sterven was een offerdaad. Hij was Priester èn offer in énen.

gehoorzaam geworden

Nog nader doet Paulus persoon en arbeid van Christus uit de doeken. Hij is 'gehoorzaam geworden tot de dood...' Dat Christus zichzelf vernederde zoals Hij deed, had niets te maken met een soort van zelfvernietiging of lust in lijden en verdriet. Was geen geestelijke, psychische afwijking, maar een daad. Zijn zelfvernedering geschiedde door een gehoorzaam worden namelijk aan God en Zijn wetten (Greydanus). En in die weg óók een gehoorzaam worden aan allen die van Godswege over Hem gesteld waren: ouders b.v. en overheden. Elders schrijft Paulus het zo dat Christus geworden is onder de wet (Gal, 4, 4).

Gehoorzaam! Dat tekende Christus' ganse bestaan. Dat was Hij steeds. Dat was, wat men in onze tijd wel noemt, Christus' grondhouding. Gehoorzaam. Zoals onze grondhouding 'ongehoorzaamheid' is, was Zijn houding 'gehoorzaamheid'. Dag na dag, ja minuut na minuut was Christus gehoorzaam aan God en aan Zijn wet. In alles wat Hij deed en sprak en leed lag die gehoorzaamheid opgesloten. En dan niet een gehoorzaamheid aan dc buitenkant, maar een gehoorzaamheid vanuit Zijn hart. Zijn ziel. Zijn bestaan was gehoorzaamheid. Gehoorzaam geworden, staat er. En dat wil vanuit de oorspronkelijke taal zoveel zeggen als: Hij toonde die gehoorzaamheid steeds. Wat die gehoorzaamheid ook voor gevolgen voor Hem zelf had, toch was èn bleef Hij gehoorzaam. Van harte, met liefde, gewillig.

tot de dood

Christus' gehoozaamheid hield niet op toen het Hem pijn en smart ging kosten. Gehoorzaam tot de dood. Door de dood heen. "Hij is ook voor het allerzwaarste niet teruggedeinsd, maar bleef gehoorzaam, ook toen Hem dat den dood toevoerde. Hij zette dat gehoorzaam-zijn door tot aan of in den dood" (Greydanus).

Ja, zelfs toen die dood de afschuwelijke kruisdood bleek te zijn. De kruisdood was een verschrikkelijke dood. Vóór ons bestaat gevaar dat we dat al te veel vergeten. Omdat het 'kruis van Christus' een onderdeel, ja het centrum is van de blijde boodschap. Voor de Gekruisigde Zelf was cr geen blijdschap aan. Door afschuwelijke pijn en benauwdheid heen ging de Gekruisigde. Hij heeft het dan ook uit gekermd en uitgeroepen hoezeer de smarten Zijn ziel doorsneden. O, bedenk eens wie Hij was die dit alles leed. De Zone Gods, de Heere uit de hemel, die van eeuwigheid af schitterde in de heerlijkheid Gods, die het geen roof hoefde achten aan God gelijk te zijn, HIJ leed dat. Een boef kan het verdiend hebben zo tc sterven. Maar deze! Geen schuld werd in Hem gevonden. Geen misdaad werd door Hem gepleegd. Rechtvaardig, heilig, onschuldig. Maar ziet. Hij is voor ons tot zonde gemaakt en als zodanig is Hij gehoorzaam tot de dood, ja tot de dood aan het kruis!

In de grondtaal blijkt duidelijk dat Paulus heel scherp de verschrikkelijkheid van Christus' sterven wil weergeven. Hij gebruikt namelijk geen lidwoorden. Gehoorzaam tot in dood, ja dood aan kruis! Bijtend, vlammend staan de woorden op het heilig blad. Wie peilt hoe verschrikkelijk!

Kruis! Ik schreef al: voor ons onderdeel van de blijde boodschap, maar voor Christus vernedering. Instrument, samenbalhng van alles wat maar smartelijk, onterend, beledigend, grievend en vernederend is.

En dan voor wie.!^ Voor lieden die geen gram gehoorzaamheid meer in zich bevinden tegenover God. Wier bestaan het is ongehoorzaam te zijn. Van God afgekeerd en naar zichzelf gekeerd. Wier lust het nimmer is om op Gods wenk te staren. Rebellen en opstandelingen. Revolutionairen en anarchisten als het gaat om Gods wil en wet. Voor Adam en zijn zaad komt Hij naar de aarde. Legt al Zijn heerlijkheid af. En wordt de mensen gelijk. Vernedert Hij zichzelf tot in de kribbe, tot in de doeken. Tot in de schoot van de ontadelde prinses van het rijk van David. Omringd door de timmerman uit Nazareth. Aanbeden door mannen van het volk, herders en door magiërs uit het heidense Oosten!

Zichzelf vernederd. De zó verkondigde en voorgestelde Christus wil de gemeente Gods nog altijd zo hoog van hart menigmaal, opwekken tot ootmoed, tot neder-heid, tot klein-heid voor de Heere. Maar ook tegenover elkaar. Wij leven in een tijd dat zulk een boodschap veracht en bespot wordt. Een mens moet juist zijn eigen recht zoeken. Hij dient zichzelf te verwerkelijken, waar te maken, vaak ten koste van anderen. Deze geest dient zich ook aan in de gemeente Gods. leder zoekt zichzelf en veracht daarbij menigmaal de ander. Dat hoort zo niet te zijn onder u die deze vernederde en gehoorzame Christus mocht liefkrijgen! Dit gevoelen zij in u hetwelk ook in Christus Jezus was!

vrucht

Een volgende keer lezen we de vrucht van Christus' zelfvernedering: verhoging. Nu al prijzen we samen deze Christus voor Zijn daad cn doen. W^e gaan naar de viering van het geboortefeest van deze Christus. Ieder ziet er wat van te maken meestal. Vergeet u niet te letten op wat Hij er van gemaakt heeft.? Hij werd gehoorzaam, omdat u het niet bent. Hij boog Zich onder Gods wet, omdat u het weigert. Hij bleef gehoorzaam tot de dood, omdat u er geen seconde voor voelt God en Zijn gebod te gehoorzamen. Hij bleef gehoorzaam ondanks de smaad en de smart van het kruis, omdat wij niets voor God over hadden. Adam deed de keus: tegen God. Christus deed dc keus: vóór God. Adam ging op de vlucht, Christus bleef staan. Voor u die gevallen bent in hopeloze verlorenheid. Gehoorzaam tot in de dood voor u die opstandig bent tegen het hoogste gezag. De prediking van deze Christus, van deze nederige Christus, van deze gehoorzame Christus, van deze gekruisigde Christus, brengt rebellen op de knieën en houdt ze op de knieën. Daarom, hooggeloofd zij deze Christus van nu aan tot in eeuwigheid!

Dat zegge elk die aan een einde kwam met alle eigen werk en zelfzucht. Die straks alleen maar met verwondering voor het eerst of opnieuw mag buigen aan Christus' voeten. Dat buigen bij Hem maakt en houdt nederig onder elkaar. Christus in het midden en wij aan de kant. Aan Zijn kant. Dat gevoelen zij ook in u!

W. J.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen