Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Volkspetitionnement; Insturen of verscheuren?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Volkspetitionnement; Insturen of verscheuren?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In het Veens Kerkblad, het orgaan van de hervormde gemeente van Veenendaal schreef ik in het nummer van 30 augustus, mede namens de collega's predikanten, het volgende naar aanleiding van het door het Komité Kruisraketten Nee georganiseerde volkspetitionnement:

„Begin september zal op ruim 5 miljoen adressen in Nederland een kaart worden bezorgd met de tekst van een volkspetitionnement (v.p., dat wil zeggen: een verzoekschrift namens het volk. De tekst hiervan is als volgt:

„Aan de regering, aan de Staten-Generaal. Ik keer mij tegen de kernbewapening. U zult rond 1 november een besluit nemen over de plaatsing van kruisraketten op Nederlands grondgebied. Ik verzoek u dan „neen" te zeggen tegen de plaatsing."

In de vergadering van het ministerie van predikanten van onze gemeente is aan deze kwestie aandacht besteed. Het gaat hier immers om een zaak die direkt te maken heeft met onze geloofsovertuiging.

Kernwapens zijn vreselijke vernietigingswapens die de gehele mensheid, ja heel Gods schepping bedreigen. Het bestaan en de voortdurende fabrikage van kernwapens illustreren hoe diep de mens in zonde gevallen is en hoezeer de techniek hem uit handen gelopen is en zich nu tégen hem keert.

Nu heeft ieder gemeentelid zijn/haar eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van dit v.p. Het lijkt ons van belang dat niemand deze zaak achteloos terzijde schuift. Toch hebben wij geen vrijmoedigheid om de gemeente op te wekken dit v.p. te ondertekenen en wel om de volgende redenen:

le. Een v.p. kan in een demokratische rechtsstaat als de onze op zijn plaats zijn. Dat zal met name het geval zijn wanneer de volksvertegenwoordiging in een bepaald afwegingsproces er blijk van geeft zich eenzijdig te oriënteren. Inzake de kwestie van het al of niet plaatsen van kruisraketten is de volksvertegenwoordiging echter bepaald niet over één nacht ijs gegaan. Bij de uiteindelijke beslissing zal zij met een veelheid van aspekten rekening moeten houden. Het lijkt ons beter onze parlementariërs met voorbede te omringen dan hen nog eens door middel van een v.p. extra onder druk te zetten.

2e. De tekst van een v.p. moet uiteraard helder en kernachtig zijn. Maar dat betekent niet dat er sprake zou mogen zijn van oversimplikatie. Men mag de zaak wel eenvoudig voorstellen, maar niet simpeler dan zij in wezen is. Wij hebben bezwaar tegen de direkte koppeling van „zich keren tegen kernbewapening" en „neen zeggen tegen plaatsing van kruisraketten". Het is immers zo dat velen die oprecht afkerig zijn van deze wapens en vurig wensen dat ze de wereld uitgeholpen kunnen worden, toch in de huidige politieke situatie plaatsing onvermijdelijk — en niet-plaatsing onverantwoordelijk — achten.

3e. Hoe belangrijk de kwestie van de kernbewapening op zichzelf ook is — zij kan niet losgemaakt worden van de diepe crisis waarin de mensheid in de twintigste eeuw verkeert door de verlating van de levende God en Zijn Woord. Daarom is het ons onmogelijk in een v.p. samen te stemmen met hen die deze diepste oorzaak van alle ellende ontkennen en geen wederkeer tot God begeren.

Bovenstaande overwegingen kunt u als een soort „stemverklaring" beschouwen. Hiermee willen we echter in geen enkel opzicht afdoen aan het eerder gestelde inzake

de persoonlijke verantwoordelijkheid van elke christen en christin."

Kanttekeningen

Graag geef ik deze overwegingen bij deze door aan de lezers van het Gereformeerd Weekblad.

In het Nederlands Dagblad trok drs. J. P. de Vries een opmerkelijke vergelijking met een in 1923 op initiatief van de toenmalige SDAP georganiseerd v.p. Dertig procent van de volwassen Nederlanders tekenden dit petitionnement dat zich richtte tegen de uitbreiding van de vloot. De linkervleugel van de (roomse) RKSP was daarvan zo onder de indruk dat tien leden met de oppositie meestemden, waardoor het wetsvoorstel tot vlootuitbreiding met één stem verschil werd verworpen. Maar toen de Nederlandse marine in 1942 strijd moest leveren tegen de Japanners, had deze nauwelijks verweer en verloren velen het leven.

Aan het eind van de jaren dertig wilde men wel schepen bouwen, maar toen was het te laat!

Doen we in 1985 nog iets met deze les van de historie.? Helaas is er tot op heden geen andere weg dan die van 'the balance of terror', de wederzijdse afschrikking.

Ontwapening moet met alle mogelijke middelen worden nagestreefd — maar dan tweezijdig, onder internationale controle, op grond van de resultaten die aan de onderhandelingstafel worden behaald.

Ik onderschrijf van harte de slotconclusie van het artikel van De Vries: „Daarom zullen de Nederlandse staatsburgers er goed aan doen door het verscheuren van hun kaart te laten zien hoe zij over deze aktie denken."

V.

J. H.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 september 1985

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

Volkspetitionnement; Insturen of verscheuren?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 september 1985

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's