Geloof in de crisis

En Johannes, in de gevangenis gehoord hebbende de werken pan Christus, zond twee van zijn discipelen; en zeide tot Hem: ijt Gij Degene, Die komen zou, of verwachten wij een andere? En Jezus antwoordde cn zeide tot hen: aat heen en boodschapt Johannes rveder, hetgeen gij hoort en ziet: e blinden worden ziende, en de kreupelen wandelen; de melaatsen worden gereinigd, en de doven horen; de doden worden opgeipekt, en de armen tvordt het Evangelie verkondigd. En zalig is hij, die aan Mij niet zal geërgerd worden. Mattheiis 11 : 2—6

Op het eerste gezicht zijn we geneigd in de woorden van Johannes hier in tegenspraak te zien met zijn voorafgaande behjdenis: Hij moet wassen, maar ik minder worden. In feite gaat het om de toepassing en uitwerking daarvan. Het was Johannes felste tegenstandster, de vrouw van Herodes, gelukt de weg van Gods wegbereider te blokkeren. In meer dan één opzicht scheen de weg die Johannes had bewandeld een doodlopende weg. Gevangenis, geloofscrisis en uiteindelijk het doodvonnis dat aan deze trouwe boetgezant werd voltrokken. Zijn dit doodlopende wegen of niet.?

Als we alleen oog hebben voor het feit dat Herodias haar zin had gekregen, zeg ik: ja! Maar onze God volvoert Zijn Raad. Daarom zeg ik toch: neen! Het ene punt waarop ik blijf haken is: Het geloof in de crisis. De crisis zet in bij:

Geloofsbeproeving

Geloofscrisis ontstaat altijd in geloofsbeproeving. Velen hebben daarom getwijfeld aan de twijfel van Johannes de Doper. Zelfs een man als Calvijn dichtte niet Johannes, maar zijn leerlingen die twijfel toe. Johannes en twijfel.? Ondenkbaar gewoon. Als ik u zo hoor preken Johannes, dan twijfelt u nooit hè.? We zien de Doper opgesloten tussen vier gevangenismuren. En we neigen er allicht toe om te zeggen dat hij het daar natuurlijk verschrikkelijk moeilijk mee had. Zoals wij mensen altijd opbotsen tegen wat wij gewoon zijn „de raadselen van het leven" te noemen. En nu is Johannes gelukkig niet van dat slag dat dan meteen de „oplossing" bij de hand heeft. Ze zeggen altijd: gelukkig dat een mens zijn geloof nog heeft. Alsof geloof iets is dat je op zak hebt, iets dat je zo maar losjesweg tevoorschijn tovert.

Met dit soort geloof is evenwel geen mens geholpen. Zijn wij mensen van de twintigste eeuw niet omringd door muren, waar je als een angstige vogel tegenop vliegt, en die je maar niet met een handomdraai van het „geloof" kunt opruimen.?

Om maar een paar muren te noemen, denk ik aan de angst voor de wereldbewapening, vrees voor toenemende misdaad en terreur. Ziekte, werkeloosheid, vereenzaming, ouderdom en dood. De vraag: hoe kan God dit toelaten drijft velen eerder van God af dan naar Hem uit. Bij het afhaken blijkt dat ze in de beproeving niet iets verloren hebben, hun geloof bijvoorbeeld. Neen ze komen tot de ontdekking dat ze in diepe zin nooit het het geloof deelachtig waren. Zoiets noemt de Bijbel schipbreuk lijden van het geloof. Ze laten slechts een beleden waarheid los. Als het ware geloof in de oven der beproeving gelouterd wordt als goud, dan gaat u iets wonderlijks zien. Niet ik heb het geloof, maar het geloof heeft mij. Wat dit betekent leert ons de levensles van Johannes de Doper. Ik zou er daarom op willen wijzen dat zijn twijfel niet direct betrekking heeft op de tralies waarachter hij zit opgesloten. Hij laat zijn discipelen dan ook niet aan Jezus vragen, waarom God kan toelaten dat hij in de gevangenis verblijft.

Wat ik mee moet maken is niet het ergste — hoe erg het ook kan zijn. De oven van zijn geloofsbeproeving wordt zevenmaal heter gestookt. Er is meer aan de hand dan als zou hij alleen maar zijn eens gegeven woord „Hij moet wassen en ik minder worden" terugnemen nu het op de praktijk aankomt. Zijn twijfel betrof niet zozeer zijn beginselverklaring, maar veelmeer Gods openbaring in Christus. Daarom was zij dieper, erger, schuldiger ook. Zij betrok zich op en betrof Christus zelf, Zijn werk, zijn Persoon. De omstandigheden hebben slechts een rol terzijde gespeeld. Het hart van de twijfel raakt Christus en daarmee raakt Johannes Christus in het hart.

Johannes gehoord hebbend de werken van Christus, Zijn wijze van optreden onder het volk. Christus doet heel iets anders dan Johannes met vuur en verve had gepredikt, 't Stond er zelfs haaks op. Johannes had de doorbraak van het rijk Gods verkondigd. De bijl ligt alreeds aan de wortel der bomen en de wan is in Christus' hand. Goddelozen zullen bij de komst van de Messias wegstuiven als kaf voor de wind. Haastig komen de oordelen van God aansnellen.

Maar niets van dit alles zag Johannes daadwerkelijk gebeuren, 't Bleef buiten de muren van de gevangenis zo stil. Jezus preekte maar en deed wonderen. Hij sloeg niet toe met het oordeel. Wel sloeg Hij zijn armen reddend om verloren mensenlevens. Op dit punt zette zijn twijfel in. Nu het hij twee van zijn discipelen aan Jezus vragen: Bent u werkelijk de Gekomene, de Beloofde der vaderen, of verwachten wij een andere. Het niet-uit-te-stellen oordeel kwam niet overeen met Johannes' prediking van het oordeel. Hier proeven we de felheid van onze eigen twijfel, de miskenning van God zelf. Ik moet niet zeggen: nu ja, zelfs Johannes heeft getwijfeld. Soms zeggen mensen: ik twijfel niet aan de Heere, wel aan mezelf. En tikkeltje meer eerlijkheid zou geen kwaad kunnen. Als het waar is dat iemand aan God niet twijfelt, dan legt onmiddellijk elke andere vorm van twijfel zich stil aan Jezus' voeten.

Twijfel blijft zonde, onder alle omstandigheden. Toch is er geen sprake van vertwijfeling bij Johannes, omdat hij met zijn angstige vraag niet om Jezus heen kan, en als het ware zonder handen zich aan Hem vastklemt. Of liever Jezus is de Magneet die hem vasthoudt. U mag zich met uw twijfelend vragen vervoegen op het juiste adres.

Zeg mij nog één keer wie bent U, opdat ik weet wat ik aan U hèb. Hier worstelt een gelovige tegen hope op hope, ziende de Onzienlijke en Johannes' vraag aan Jezus getuigt van geloof midden in de twijfel. Geloof keert zich naar zijn voorwerp.

Geloofsversterking

Jezus gebruikt weinig woorden. Hij antwoordt op de vraag van Johannes: Kijk maar eens goed om u heen. Wat ziet, wat hoort u.? Het is waarlijk niet niets wat er allemaal

leven in zijn eigen naam hem gegeven: God is genadig. Zó behaalt het geloof de overwinning en onderschrijven wij het woord van de apostel Petrus: Opdat de beproeving van uw geloof, hetwelk veel kostelijker is dan van het goud, hetwelk vergaat en door het vuur beproefd wordt, bevonden worde te zijn tot lof en eer en heerlijkheid in de openbaring van onze Heere Jezus Christus.

Op dit woord zal Johannes straks zijn hoofd op het blok leggen en... in vrede ontslapen. En aanmerkt Dezen die zo grote tegenspraak van zondaren en zodanige ergernis van Johannes tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet, neen niet u optrekt aan de twijfel van Johannes, maar opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw zielen. Want Christus heeft gebeden dat uw geloof niet ophoude. Daarom kan nu de scherprechter wel komen en God Zijn moegestreden kind Thuishalen, in de overwinningsjubel: Ik heb het geloof behouden.

K. a. Z.

H. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen