Gebed voor de synodevergadering van D.V. november 1989

De vergaderingen van de Generale Synode van de Nederlandse Hervormde Kerk behoren telkens weer een plaats te hebben in onze gebeden. Zowel persoonlijk als ook in het midden van de gemeente is voortdurende voorbede nodig voor het moderamen (de leiding) van de kerk en voor allen die de gemeenten vertegenwoordigen. Er staat een enorme druk op de leiding van de kerk. Niet in het minst wordt die druk gevoeld door de gretige en gulzige aandacht van de pers wanneer publiciteitsgevoelige onderwerpen als 'Zuid-Afrika' en 'homoseksualiteit' op de agenda staan. Over de zo falikant tegen het belijden der Kerk indruisende opvattingen als van de Leidse kerkelijke hoogleraren F. O. van Gennep en G. H. ter Schegget maakt de publieke opinie zich kennelijk minder druk...

Intussen moet het ons minstens evenzeer aangrijpen dat het bestaan van God in twijfel wordt getrokken of dat de lichamelijke opstanding van Christus wordt ontkend als dat op het terrein van de (homo-)sexualiteit alles voor geoorloofd wordt verklaard.

Het bijzonder ingrijpende van het 'homobesluit' van vrijdag 16 juni j.1. was echter — zoals ik al eerder schreef — dat hierdoor de eigen verantwoordelijkheid van de plaatselijke kerkeraden fundamenteel werd aangetast. Het was niet lichtvaardig, maar ter zake en uit een diepe geestelijke verontrusting geboren dat met het oog daarop één en andermaal de vraag is gesteld: 'hoe lang kunnen wij nog met een goed geweten blijven in de kerk die ons zo lief is? ' Of: 'is de hervormde kerk nu de hervormde kerk nog wel? '

Inmiddels is er echter sprake van een ontwikkeling die weer wat ruimte schept en hoop geeft. Het moderamen kwam namelijk met de volgende verklaring:

„Er is nadere bezinning nodig ten aanzien van de vragen rond homoseksualiteit en kerkelijke tucht.

Gedurende deze periode van bezinning kan de tijdens de laatste synodevergadering aangenomen motie voorlopig moeilijk anders worden uitgelegd dan als een uiterste oproep tot terughoudendheid, zoals verwoord in het oorspronkelijk voorstel van de commissie ad hoe.

Dit zegt het moderamen van de generale synode van de Nederlandse Hervormde Kerk naar aanleiding van het synodebesluit 16 juni, waarbij maatregelen van kerkelijke tucht vanwege homoseksuele geaardheid en leefwijze van de hand werden gewezen.

Dit besluit dat met geringe meerderheid was aanvaard (29 stemmen voor en 23 stemmen tegen) heeft in en buiten de synode tot veel commentaren geleid. In nauw overleg met de commissie ad hoe, waarvan het rapport ter synode door het aannemen van de genoemde motie, niet verder bij de besluitvorming betrokken werd, concludeerde het moderamen, dat er een kader moet worden aangegeven waarbinnen het gesprek aan de hand van het rapport verder kan worden gevoerd.

Er dient een exegetisch-hermeneutische discussie te worden gevoerd rond seksualiteit in het algemeen en in dat kader tevens rond homoseksualiteit, ten einde binnen afzienbare tijd tot een ethische en kerkrechtelijke richtlijnen te komen. Daartoe zal een bijzondere commissie moeten worden ingesteld.

De raad voor Kerk en Theologie zou gevraagd kunnen worden een studie te verrichten met betrekking tot de tucht.

Het moderamen zal hierover op korte termijn een brief zenden aan synodeleden en kerkeraden. Tenslotte neemt het moderamen zich voor deze vragen aan de hand van het rapport wederom te agenderen voor de eerstvolgende vergadering van de generale synode, die reeds eerder werd vastgesteld op 23, 24 en 25 november".

Aldus de verklaring uitgegeven door het Hervormd Persbureau.

Reactie van verontruste synodeleden

Op donderdag 29 juni kwam een aantal 'tegenstemmers', synodeleden die de motie van mevr. te Velde (waarin gesproken werd over het 'van de hand wijzen' van kerkelijke tucht inzake homoseksuele geaardheid én leefwijze) hebben afgewezen, bijeen in de

Ichthuskerk te Soest. Na een goed onderling beraad werd de volgende persverklaring opgesteld:

Wij leden van de Generale Synode der Nederlandse Hervormde Kerk, bijeen te Soest voor nadere bezinning op de betreurenswaardige commotie en polarisatie ontstaan door het aanvaarden van de motie , , Te Velde e.a." in de vergadering van de Generale Synode van 16 juni 1989;

spreken onze diepgaande zorg uit over het feit, dat het gesprek bedoeld door de Commissie inzake de homoseksualiteit — welke bedoeling door het moderamen der Generale Synode is overgenomen — voortijdig en voorgoed afgebroken dreigt te worden;

spreken onze vreugde uit over het voornemen van het moderamen de vragen aan de hand van het rapport van de Commissie wederom te agenderen voor de november-vergadering, waardoor de voortzetting van het gesprek in de breedte van de kerk mogelijk blijft;

spreken de hoop uit dat die vergadering er toe leiden mag, dat genoemd discussiestuk alsnog voluit in kerk en gemeenten bespreekbaar wordt, waarbij wij ons opnieuw positief wensen op te stellen ten aanzien van het daarin vervatte besluitsvoorstel.

Onze verantwoordelijkheid voor leven en belijden der Nederlandse Hervormde Kerk vraagt om onze en aller verootmoediging voor Gods aangezicht, vraagt ook om gebed voor onze broeders en zusters, welke geaardheid zij ook mogen hebben;

wij menen dat wij in de komende tijd vooral in de voorbede in het midden van dc gemeente en in het persoonlijk gebed met deze vragen hebben te worstelen en roepen een ieder op tot grote terughoudendheid in uitspraken en stellingname naar buiten toe in het kader van de publiciteitsmedia.

In deze zorgvuldigheid willen wij toeleven naar en ons voorbereiden op de komende synodevergadering.

De verantwoordelijkheid en liefde voor onze Nederlandse Hervormde Kerk dringen ons tot deze verklaring.

B. K. W. Dijkstra, M. Geleijnse, R. A. Grisnigt, J. Hoek, R. van Kooten, P. van der Kraan, J. G. van Loon, H. A. van de Pol, M. Ravenhorst, C. L. de Rooij, N. C. Simons, W. Stappenbelt, A. Tromp (Maarssen), L. H. Voschezang, M. P. van Weele, J. van der Graaf (op uitnodiging van bovenstaande synodeleden).

Soest, 29 juni 1989

Stilte na de storm

Aan deze verklaring heb ik weinig toe te voegen. Er wordt een oproep gedaan tot bezonnen overleg en vooral tot inkeer in gebed en verootmoediging. Het heeft gestormd de laatste weken. Het was ook noodzakelijk de stormbal te hijsen. Het was noodzakelijk dat kerkeraden hun bezwaren op inhoudelijke en kerkrechtelijke gronden kenbaar maakten.

Laat er nu een stilte na de storm mogen intreden. Niet om te concluderen dat het uiteindelijk een storm in een glas water is geweest of dat er geen sprake was van een aardbeving, hooguit van een windvlaag. Of dat er door verontrusten hoog van de toren is geblazen zonder werkelijk te menen wat er is gezegd...

Wie zo redeneert beseft de ernst van de situatie niet en ziet kennelijk niet in dat de dreiging allerminst is weggenomen.

Hoe zal het gaan als de november-synode het besluit van juni alleen maar zou bevestigen? We moeten er niet aan denken...

Laten we de gegeven tijd goed gebruiken. Moge het een stilte zijn waarin de HEERE tot ons spreekt, waarin Hij harten neigt en wegen baant.

Een stilte waarin we psalm 46 overdenken, de psalm die Luther inspireerde tot het lied 'Een vaste Burcht is onze God, een Toevlucht voor de Zijnen.'

Temidden van aardbevingen en wervelstormen verblijden de beekjes der rivier de stad Gods. De lucht kan van wolken en winden zwart zijn. Maar in stilheid en vertrouwen is de sterkte van het geloof.

V.

J. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen