De Geest der waarheid en de geest der dwaling (3)

De leugengeest

Twee aspecten van de geest der dwaling zagen we reeds onder ogen, de geest van het heidendom en de geest der wetteloosheid. Nu willen we nog letten op een derde eigenschap van de geest der dwaling. Hij is de leugengeest. Waar de waarheid van Gods openbaring ons gegeven in de Schrift wordt losgelaten, d.w.z. waar mensen zich bewust en moedwillig van de waarheid afkeren, maakt men zelf plaats voor de leugengeest.

De leugengeest wint steeds meer terrein want hij bestrijdt en ondermijnt langzaam maar zeker de waarheid Gods. Niet voor niets klinken steeds weer opnieuw de waarschuwingen om aan de leugengeest geen gehoor te geven.

Maar als deze waarschuwingen moedwillig in de wind geslagen worden dan komt de geest der leugen als een oordeel van God over mensen, over een volk en over de kerk. God kan een mens ook geven wat hij zoekt.

Ik denk bijvoorbeeld aan de Farao van Egypte. Ondanks herhaalde pogingen in de vorm van de negen plagen die God Farao en zijn volk zond, bleef hij weigeren Israël te laten trekken. Ondanks schone beloften bleef hij zich verzetten en was het zijn eigen schuld dat in dit alles de Heere zijn hart verstokte. Het oordeel der verharding riep hij zelf in. Na de tiende plaag liet de Heere hem omkomen in zijn verzet.

Een ander voorbeeld. In 1 Koningen 22 lezen wij de voorbereiding op de dood en de ondergang van Achab, één van de meest goddeloze koningen van het Tienstammcnrijk. Achab verkeert in een crisissituatie. Hij weifelt of hij ten strijde zal trekken tegen de stad Ramoth in Gilead, de stad die toendertijd in handen was van de Syriërs. Hij zoekt en vindt steun bij koning Josafat van Juda. Samen overleggen zij wat te doen. En hoewel Josafat beter zich niet met Achab had kunnen inlaten, geeft hij toch blijk ervan dat hij met God in de eerste plaats rekening wil houden.

„Vraag toch als heden naar het woord des Heeren", is Josafats advies. Achab voelt er wel iets voor. Hij ontbiedt een respectabel aantal profeten, vierhonderd man sterk. Hun eenparig oordeel is: „Trek op, want de Heere zal de stad in de hand van de koning geven." Te mooi om waar te zijn, denkt Josafat. Terecht vertrouwt hij de zaak niet. Is hier niet nog een profeet des Heeren, dat wij het van hem vragen mochten? Dit verzoek is roet in het eten van de valse profeten.

Ja zeker, zegt Achab, die is er wel, maar ik haat hem, want hij heeft nooit wat goeds over mij te zeggen. Hij is zo'n oordeelsmannetje. Micha heet hij, en ik heb hem als politiek onbetrouwbaar in de gevangenis laten opsluiten. Maar wil ik je een plezier doen Josafat, nou laat hem maar eens komen.

Ik moet zeggen, het is Gods laatste poging om Achab van de finale ondergang te redden. Micha, daarin komt Gods uitgestoken hand naar Achab toe.

Zo gezegd, zo gedaan, en binnen de kortste keren staat Micha voor Achab. Nu, wat is uw oordeel? Micha sluit zich ogenschijnlijk aan bij het advies van al die andere profeten, over wie een zekere Zedekia de leiding had.

Micha voorzegt Achab ook de overwinning. Achab blij? Helemaal niet. Hij vertrouwt de zaak niet. Bewijs dat zijn geweten niet helemaal was afgestompt. Achab bezweert vervolgens dat Micha de waarheid zal spreken in de Naam des Heeren. Staat hij dan toch voor de waarheid open? Dat lijkt maar zo. Achabs gewèten klopte nog en diep in zijn hart wist hij: het is niet waar wat Micha zegt.

Dan begint Micha echt de waarheid te spreken. Gaat hij zeggen wat God hem heeft laten zien. Verkondigt als een oordeel van God dat de leugengeest over al die profeten de overhand zal nemen en onder Gods toelating zullen zij Achab overhalen om naar hen te luisteren. God speelt geen spel met Achab, maar Achab heeft met God en Zijn Woord gespeeld, zijn leven lang er zich niets van aangetrokken, en heeft volhardend in het kwaad in de haat tegen de waarheid, zich puur verhard. Toch kwam Gods oordeel, niet dan vreselijk. God zei: Achab je krijgt wat je zoekt.

En hoe liep dat af? Toen Micha echt de waarheid sprak, viel eerst de leugenprofeet Zedekia op hem aan en sloeg letterlijk zijn mond dicht. Achab trad niet op, maar liet Zedekia begaan.

Maar wel beval hij Micha naar de gevangenis terug te brengen. Dat leek wat fatsoenlijker, maar daarmee snoerde hij Gods profeet, in dit geval Gods woord de mond.

Zie je wel, zo was zijn commentaar, dat die Micha niets goeds van mij profeteert. Ik heb wel gelijk gehad. Maar hij kan me nog meer vertellen.

Intussen betekende dit wel Achabs einde, zijn dood. De leugengeest had zijn werk gedaan. Met succes overigens.

Tevens om ons te waarschuwen dat er niets van terecht komt als wij doorgaan met Gods woord de mond te snoeren.

Is dat niet iets wat ons in deze tijd het meest moet benauwen, beangstigen, maar vooral ons waakzaam moet maken om niet door de vader der leugen ons op sleeptouw te laten nemen?

De leugengeest en zijn activiteiten

Genoemde voorbeelden uit het Oude Testament krijgen hun toespitsing in de vermaning in het Nieuwe Testament, met name in de tweede brief van Paulus aan de gemeente van Thessalonica. Daar spreekt Paulus over de toekomst van Christus, over de verschijning van Jezus aan het einde der tijden.

Reeds wezen wij in het vorige artikel op de openbaring van de mens der wetteloosheid. Maar in hetzelfde tweede hoofdstuk

van deze brief laat Paulus zien, dat de geest der dwaling als de geest der leugen kerk en samenleving meesleept in de verharding. Hij beschrijft de verleidende macht van de antichrist, die culmineert in de mens der wetteloosheid als werking des satans in alle kracht, en tekenen en wonderen der leugen. Verleiding is zijn vooropgezet doel.

Op zijn wijze is de wetteloze imponerend, meeslepend. Iedereen gelooft hem. Calvijn zegt hierover het volgende: „Het rijk van Christus is gelegen in de leer der waarheid en in de kracht des Geestes. Zo dan de duivel doet de schijn van Christus aan, opdat hij in de persoon van de plaatsvervanger van Christus zich stelt tegen Christus. Doch hij neemt ook wapenen mede, waardoor hij rechtstreeks tegen Christus strijdt. Christus verlicht ons verstand tot het eeuwige leven door de leer van Zijn Evangelie. De antichrist, door des duivels meesterschap geleerd, dwingt de goddelozen tot het verderf door goddeloze leer".

Hier ziet u hoe Calvijn terecht van oordeel is, dat we de geest der leugen daar aan het werk moeten zien waar de zuivere prediking van het Evangelie wordt aangetast. Het begint bij de leer, bij de prediking en waar die afwijkt van Gods Woord, daar volgt het goddeloze leven vanzelfsprekend. Is het dan geen wonder dat waar men niet meer predikt, of waar men niet meer leeft uit Gods Woord, de verleiding hand over hand toeneemt? De leugengeest sleept mensen mee en ze worden geïmponeerd door tekenen en wonderen der leugen. Zien we niet steeds meer en meer de mensen, ook mensen die behoren tot de christelijke gemeente afglijden naar de duistere machten van occultisme, spiritisme, magnetisme en zich vrijwillig overgeven aan occulte praktijken? (Ik kom nog even terug op wat ik in het vorige artikel al noemde.) Ja zeggen de mensen, maar ik ben toch maar genezen en ik heb toch maar baat bij magnetiseurs en paragnosten. Tekenen en wonderen der leugen.

De kerk opent of heimelijk of openlijk de deuren voor deze dwaalleer. Denkt u maar aan wat er op het ogenblik op dat terrein aan de hand is in de Pauluskerk in Rotterdam, waar op uitnodiging van de wijkpredikant (ds. J. (Hans) Visser) de paragnost Hammerstein is uitgenodigd om een lezing te houden over zijn werk.

U hebt ook kunnen lezen dat Arie de Rouwe (zelf tien jaar actief geweest in het occultisme, maar na veel strijd daarmee gebroken hebbend en tot het geloof in Christus gekomen) heeft gezegd: „ik ken Jack Hammerstein persoonlijk, en ik weet hoe gevaarlijk zijn spiritisme is". Maar zijn waarschuwing wordt als emotioneel en onjuist afgedaan. Nu moet u zich niet blindstaren op dit ene geval, hoe ernstig en afkeurenswaardig het ook is. U moet zich ook eens afvragen hoeveel kerkmensen uit onze kringen, wat wij dan „gereformeerde gezindte" plegen te noemen, zich met dit soort zaken en dit soort lieden bezig houden.

Maar als je nu toch écht ziet gebeuren dat mensen contact krijgen met geesten van overledenen, en als je nu toch écht genezen wordt, zo vragen catechisanten je, dan kun je daar toch niets tegen zeggen? Dan moet je de waarheid toch wel erkennen? Zeker, maar dan zul je niet moeten vergeten dat dit de tekenen en wonderen der leugen zijn, dan draagt het nog des duivels stempel.

En dat men zoiets niet weet te onderscheiden, dat komt omdat men niet voldoende meer onderlegd is in de Schrift. Omdat men óf openlijk öf heimelijk de waarheid verkoopt voor een vieze schotel linzemoes.

En als dan in diezelfde Pauluskerk volgens de berichten ook nog de Koran van de Moslims verkocht wordt, waar blijft dan de Bijbel, het Woord van God?

Nu zei ik al het is niet moeilijk om het kwaad bij anderen te signaleren en af te keuren. Maar vergeet niet de hand in eigen boezem te steken. Want de leugengeest komt sluipend binnen, vergeet dat niet. En weet u hoe? De voor hem geëgende weg is de valse leer, de talloze vervangingsmodellen voor het evangelie van zonde en genade.

Verder dat we Gods Woord wel aanhoren, ook de rechte prediking nog wel voorstaan, maar dat we onbekeerd blijven voortleven.

Dat we zovaak er een zondagse godsdienst op na houden, en in de gezinnen Gods Woord - als het nog regelmatig gelezen wordt - zo weinig besproken wordt.

Er is voor alles en nog wat plaats. De welvaart beheerst ons voor een groot deel. De media vullen onze dagen en avonden vaak met onbenullige en kwalijke programma's. Geen tijd meer voor gesprek, geen tijd meer om samen te bidden, en veel rechtzinnigheid dient als dekmantel

voor geestelijke oppervlakkigheid.

Welnu zo werkt de leugengeest door en vergiftigt hij ons doen en denken. Hij sleept mensen mee. Hij werkt verlokkend; hij strooit leugens rond. „Daarmee wordt niet bedoeld dat hij bewust liegt. Maar wel, dat hij verkondigt wat geen bestand heeft en wat ingaat tegen de waarheid van Gods evangelie" (Dr. M. H. Bolkestein).

Waar loopt dat op den duur op uit? Dat God hun zenden zal een kracht der dwaling, dat zij de leugen zouden geloven, schrijft Paulus in 2 Thess. 2:11.

Dat is een hard oordeel denkt u misschien? Maar wel een rechtvaardig oordeel. Dan vergaat het ons net als Achab. Bedenk wel dat oordeel staat niet voorop, het is niet het eerste, maar het komt er tenslotte wel van.

Wanneer, en waarom?

Omdat de mensen, en juist die mensen die zo dicht bij de waarheid stonden een andere koers zijn gaan varen, het over de andere boeg hebben gegooid. Omdat zij de liefde der waarheid niet aangenomen hebben, om zalig te worden, (vs. 10) Hier gaat het om de erkenning van de heilswaarheid; om de gehoorzaamheid aan het Evangelie, en alleen wie dat gelooft wordt zalig.

Wie dat Evangelie verwerpt zet zich buiten het heil en dat is rampzalig. Wie aan de leugengeest gehoor geeft kiest daarmee zijn eigen ondergang en verderf. De ene overtreding van Gods Wet leidt onvermijdelijk tot de andere overtreding van Gods wet. Dan moet de waarheid sneuvelen en het recht struikelen op de straten. Dan komt de hele christelijke ethiek op losse schroeven te staan en ruimen we steeds meer plaats in voor genuanceerde opvattingen op alle terreinen van het leven. Dat khnkt o zo aannemelijk, maar het is o zo verleidend.

Het zijn de kieren en gaten waardoor de leugengeest binnensluipt in kerk en sa-menleving, in harten van mensen en in onze gezinnen. Daar werpt wat voor , , gezindheid" ook geen echte dam tegen op. Wel vraagt het bekering.

En zo niet dan is er geen terug meer. Dan is er, net als bij Achab, een voortgaan op die weg. God zendt een verblindende kracht, die hen geheel in beslag neemt.

Wie eenmaal zich overgegeven heeft aan de leugengeest gelooft tenslotte niet anders meer dan leugen. En dan gaat het zover dat de mensen een welgevallen krijgen in de ongerechtigheid. Meer en meer beleven we de tijd van de algehele loochening van de Schrift, van de God der openbaring, van Jezus als de Christus, van de verdorvenheid van ziel en lichaam. Dat zal dan de , , godsdienst" zijn. , , Kortom de geest der dwaling voert tot een nieuwe, helaas onomkeerbare vorm van heidendom en barbarij, zich uitend in persverse .sexualiteit, terrorisme, bankovervallen, gijzelingsacties" (W. Aalders).

En wie ziet nog in dat al deze dingen ons overkomen en over ons komen als een oordeel Gods? Wie zich aan God niet overgeeft, wórdt overgegeven. Zoals Bildcrdijk al dichtte: Verlaten moet wat God verlaat, wat God verstoot, verstoten.

K.a.Z.

H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen