Onder de hoede van d' oprechtheid met de vroomheid (IV)

Opletten geblazen

Nadat een pastoraal vermaan gehoord is om te oefenen in godsvrucht, is het voor de jonge Timoteüs opletten geblazen. Wat moet in de gaten gehouden worden? Paulus schrijft in 2 Tim. 3 over mensen binnen de christelijke Gemeente die schijnheilig zijn. Hij waarschuwt voor mensen in de Gemeente die de uiterlijke vorm van godsvrucht er op na houden, maar „néé" zeggen tegen de kracht ervan. Juist „in de laatste dagen" zullen deze mensen binnen de gemeente verwoestend werk begeren aan te richten. Calvijn schrijft als commentaar op bovengenoemd schriftgedeelte, dat de kerk onderhevig zal zijn aan ernstige ziekten, die zeldzame trouw, ijver, waakzaamheid, verstand en onvermoeide standvastigheid van de herders vereisen. Het geseculariseerde leefklimaat waarin wij leven vereist van ons waakzaamheid. De kerk moet ook in deze tijd zijn „een pilaar en vastigheid der waarheid".

Paulus noemt dan een hele reeks kentekenen op van die mensen in de Gemeente, die een schijn van godsvrucht hebben maar de kracht daarvan verloochenen. Je zou bijna zeggen: hij wijst ze Timoteüs met de vinger aan.

En wij? Ons wordt een spiegel voorgehouden.

Merktekenen der kinderen van...

Liefhebbers van zichzelf. Het gaat hier om een praktische levenshouding en een levenskoers. In de leer recht: de samenvatting van de wet des HEEREN hooghouden, maar in de praktijk zijn we zelf het centrum en het doel van ons leven. Mensen die hun stempel willen zetten op de gemeente van de lévende God.

Heel nauw verwant hiermee is de geldzucht. En we moeten en kunnen dit niet ver van ons vandaan denken. De christelijke Gemeente schuift meer en meer de wereld binnen, waarin geld en welvaart alles betekent: wie het breed heeft laat het breed hangen. Hoe snel schuiven we de grens over, die de norm van God trekt. Van het één komt het ander. We wennen heel spoedig aan heel veel. Ons geweten dat eerst nog sprak wordt overschreeuwd en het spreekt op den duur niet meer. Scherpzinnig als we zijn, weten we godsvrucht en geldzucht te combineren. Schijn (uiterlijke vorm) van godsvrucht kan zeer winstgevend zijn.

In de godsvrucht wordt een markt ontdekt. Niet alleen in Amerika is dat het geval onder de t.v.-dominees. „Hoe listig weten heel wat religieuze windbuilen telkens weer geld te kloppen uit de zakken van het kerkvolk", zo merkt Kamphuis op.

Hiermee ten nauwste verbonden is het feit, dat zulke mensen „laatdunkend en hoovaardig" worden. Pochers. Hoogmoedig. We hebben het geweldig met onszelf getroffen. We zingen gaarne: „Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen", maar ten diepste bedoelen we „mijn naam...". Nee, we geven het niet gauw toe, maar het komt naar buiten.

Wat Paulus verder allemaal opsomt is te vinden in 2 Tim. 3. En wij staan voor de spiegel. De opsomming eindigt met: meer liefhebbers der wellusten, dan liefhebbers Gods. Meer liefde voor het genot dan voor God. Het genot is gekomen in de plaats van God! En daar staat dan de geseculariseerde mens van deze eeuw voor ons. De wereld van vandaag, die door het christendom heengegaan is. Het Evangelie heeft ze verworpen als levensnorm.

Schijn contra kracht

Paulus doelt hier in eerste instantie niet op de zgn. hypocrieten die in belijdenis en wandel zich als christenen voordoen, terwijl het hart ver van de Heere is. Nee. Hij schrijft heel nadrukkelijk dat zij wel de uiterlijke gedaante van godsvrucht hebben (!), maar hebben de kracht ervan verloochend. Ze werpen zich graag als leraars op. Ze doen mee met de eredienst en het leven van de Gemeente. Nee, het gaat Paulus niet aan om de uitwendige vormen te min-achten. Die zijn er. Dat is, althans dat moet iets heel moois zijn. Het naar buiten komen van de godsvrucht is wezenlijk voor haar. Maar tegelijk gaat het om de kracht ervan. Wie die kracht is? Het is

onze Heere Jezus Christus, die door het geloof in onze harten woont. Het is Christus in de Geest, die sinds Pinksteren woning maakt in de harten van de ware christ-gelovigen.

Nu zijn er mensen - wil Paulus zeggen - die kennen het evangelie op hun duimpje, maar erkennen de Heiland niet als Heere en Meester. De apostel zegt van hen dat ze Jezus de Heere verloochenen.

Behoren tot de Gemeente van het Nieuwe Verbond, het merk-en veldteken dragen van Koning Jezus, krachtens het Verbond Zijn eigendom zijn en toch „nee" zeggen tegen Zijn heerschappij. Dat is verloochenen van de kracht van de godsvrucht. In de Gemeente laten ze zich gelde. O ja. Ze willen blijven meetellen. Ze laten zich niet zó aan de kant duwen. Ze nemen het niet zo nauw als al die bekrompen zielen, die steeds naar de wil van God vragen. Nee, ze zijn vrij; ze staan in de vrijheid van Christus. Ondertussen keren ze zich af van het heilig gebod dat hen is overgeleverd (2 Petr. 2, 21).

Zout en licht

Jezus zegt: gij zijt het zout der aarde, gij zijt het licht der wereld. De vraag moet gesteld worden: smaken wij naar Jezus, verspreiden wij de glans van de Heere Jezus Christus?

Kamphuis zegt ronduit: in een tijd van secularisatie moeten we uiterlijke vormen niet verachten. Wanneer we vormen denken te moeten veranderen zullen we toch wel zeker moeten weten dat datgene wat er voor in de plaats komt echt beter, echt vruchtbaarder is.

MAAR als de kracht daarvan, Christus, verloochend wordt, dan moeten we de uiterlijke vormen ook durven te relativeren.

Wij mogen ons wel in alle ernst afvragen waar onder ons de kracht van de godsvrucht, Christus, heer-lijk aan het licht komt.

We kunnen ons op allerlei wijze sterk en breed maken, maar als de band aan de levende Heere en Heerser wordt doorgesneden dan is het alles ten dode opgeschreven.

Zout zijn. Dat is heil-zaam zijn. Zout, wat de leer betreft: Orthodox. Zout, wat het leven betreft: navolger van Jezus.

Licht zijn. Dat is heil-zaam zijn. Licht, wat de leer betreft: Waarheids-vriend. Licht, wat het leven betreft: een vriend en metgezel van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen en leven naar Zijn goddelijk bevel.

Zout: smaakvol. Licht: helder en klaar. ... dat zij (de mensen) uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken. (Matth. 5, 16b)

Christelijke deugden

In een apart hoofdstuk behandelt Kamphuis een hele rij christelijke deugden die te vinden is in 2 Petr. 1, 5-7. Het voert te ver om op deze plaats er nader op in te gaan. Wel is duidelijk dat „goddeloosheid" het kenmerk is van het leven buiten de geloofsgemeenschap met God in Christus door de Geest. Daar tegenover de godsvrucht als omschrijving van het leven uit God, door God en tot God. De wereld leeft onder de heerschappij van de begeerten in antithese tot de heilige God, maar de ware christ-gelovigen hebben deel aan rijke beloften. Ze mogen deel hebben aan de goddelijke natuur. Dat wil zeggen: ze staan aan Gods kant, over-

straald door Zijn heerlijke, machtige deugden.

In dit licht is het toch waar: Hij, die van deugd en godsvrucht is ontaard, zal niet bestaan, waar 't vrome volk vergaart. (Ps. 1 vs. 3 ber.)

In dat licht mag de Gemeente van mij vol zijn met vrome Jozeffen, rijk in deugd...

Waar we ons soms druk over maken! Het ware beter dat we ons oefenden in godzaligheid.

Vervolging

We zouden waarschijnlijk minder gemakkelijk leven wanneer we ons meer oefenden in godsvrucht. Immers, onze Meester heeft het gezegd: een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer. Ze hebben Mij vervolgd, ze zullen ook u vervolgen. Paulus schrijft aan Timoteüs: allen die godzalig willen leven in Christus Jezus (!) zullen vervolgd worden. Het leven in godsvrucht staat haaks op het leven van de wereld. Dat geeft een spanning die zich ontlaadt in afkeer en vijandschap, in achterstelling en vervolging. Nee, niet dat we het zoeken. Maar in het leven van de Kerk wordt de belofte van Christus vervuld: in de wereld zult(!) gij verdrukking hebben. Natuurlijk kan dit alles ontweken worden. Conformisme met de wereld. Wereld-gelijkvormigheid.

Denk aan de kerken in de landen van het Oostblok. De kerk aan de leiband van de staat mocht er zijn. Maar zij die , , in Christus Jezus godzalig wilden leven" hebben het geweten.

Kamphuis wijst op de dissenters in de kerkgeschiedenis van Engeland (o.a. John Bunyan). Hij wijst op de „separatisten" in de vorige eeuw in ons land, die zich niet lieten knechten door de overheid met haar invloed in de Gereformeerde Kerken.

Wij wijzen op „hen die bleven" en die onder het spervuur van „zij die gingen" kwamen te liggen.

Ook vandaagdedag geldt het woord van de apostel m.b.t. vervolging en godvruchtig leven. Veroordeling van een zondige levens-houding wordt strafbaar gesteld. De gezonde leer naar Schrift en belijdenis wordt meer en meer een hachelijke zaak.

Wie leeft voor Gods aangezicht in de vreze des HEEREN wordt gemakkelijk terzijde geschoven in kerk en maatschappij. In smaad en spot om de Naam des Heeren is het beginsel van vervolging aanwezig.

Calvijn zegt ergens dat deze bespotting de „voortdurende staat van de kerk is". In dit alles zijn we meer dan overwinnaars door Hem, die gezegd heeft: hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.

Onder de hoede van d' oprechtheid met de vroomheid wil zeggen: onder de hoede van Jezus Christus de Heere! Hij heeft gezegd: Ik ben met u al de dagen tot de voleinding der wereld.

Zijn troostrijk woord meldt me Zijn aanwezigheid. Daarover de volgende keer. W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen