KOLONNETJE

Reizigers in vree

Koortsachtig mogen we het misschien wel noemen! Het tempo en het karakter waarmee ministers van buitenlandse zaken her en der bezig zijn om vrede te stichten in de wereld. Vooral Baker van de Verenigde Staten van Amerika, machtiger dan ooit, en Van den Broek namens gemeenschap onderhoudende Europese staten, waarvan - voor een half jaar - ons land het voortouw in handen heeft. Angstvallig kijken Van den Broeks Duitse en Franse collega's hem op de vingers. Zij hebben hun ideeën hoe het in Joegoslavië behoort af te lopen. En vanzelfsprekend houden ze de belangen van hun land in de gaten. Laat ze begaan die ministers. Reizen in vrede, anders dan reizen in wijn of in garen en band, kan minder kwaad dan stokebranden. Dat laatste is ook meer dan de vrede verdragen kon in het verleden gebeurd. Europa kan daar van meepraten.

Vrede in Midden-Oosten

Baker en Van den Broek hebben elk hun operatiebasis. Na het uiteenspatten van de kolossale Sowjet-ballon rust een immense verantwoordelijkheid op de Verenigde Staten. Voorheen was vrede een gewapende vrede, die ontstond na voortdurend touwtrekken van de grootmachten Oost en West. In de nu geschapen situatie kan het regiem Bush in veel sterkere mate een stempel drukken op de vrede die uiteindelijk uit de bus komt. Overigens heeft Bush met het oog op komende presidentsverkiezingen in Noord-Amerika er ook het hoogste belang bij of de pogingen lukken. Weken reist Baker de landen daar af. Het gaat vooral om vrede voor Jeruzalem, de stad van vredestichting. Het moeilijkst en moeizaamst is het Israël en de Palestijnen rond de conferentietafel te krijgen. De hachelijke vraag is wie met wie gaat praten, en wie en wie erbij mogen zitten als waarnemers en wie er met de scepter zwaaien mag. Er valt nog weinig te voorspellen, omdat sommige van de betrokkenen, die er in hun harten totaal niets van moeten hebben of willen weten, voorlopig toegeven en bewilligen met achter in het hoofd de gedachte dat het vlaggescheepje trouwens toch wel stranden zal. Zij hebben om te beginnen hun goede wil getoond en wachten nu tot één van de tegenstanders de de aardappel te heet wordt in de mond. Het zou - zij het altijd voor een tijd - een weldaad mogen heten, wanneer ginds en wijder in de wereld iets van een pax, zoals we dat noemen, tot stand kwam. Een pax Americana. In het meest grijs verleden ontstonden van die , , vredes". Meest bovenaan in het geheugen ligt de pax Romana, de rust en orde die het Romeinse rijk geruime tijd in de toenmalige wereld had opgelegd. Of die pax Romana een meer of minder bescheiden bijdrage leverde aan de periode die de Schrift , , Volheid des tijds" noemt is een boeiende vraag.

Goed in die wereld in dat klimaat begon het Evangelie zijn aanvankelijk zo snelle loop. Het artikeltje uit de Twaalf Artikelen , , onder Pontius Pilatus" zal wel iets meer wezen dan een simpele tijdsaanduiding. Na de Romana kregen we de Brittanica. Zou nu een Americana of Altantica in petto zijn als vrucht van al het gereis in vrede?

Joegoslavische vredes initiatieven

Tot dusver had onze minister Van den Broek minder succes. Het oude Europa met de Balkanse buik(pijn) vlijt zich niet zo aanstonds neer in het nieuwe. Dat heeft heel wat voeten in de loopgraven, die niet gegraven worden om te begraven. Eigenlijk kan dit gevecht niet in éne staat, niet in Oost-Europa, niet in heel Europa, dat er niet op uit is in alle mogelijke kernen gesplitst te worden. Maar de natuur met aloude veten en nationale

aspiraties is sterker dan een mooie leer. Ook van deze vredesmissie vragen we ons af waar het zijn zal dat we vaste grond onder de voeten voelen.

Begeerden zij vrede

lezen wij in Handelingen 12. Ik wou maar zeggen dat het reizen in vrede zeker zo oud is als de Bijbel, die trouwens al zoveel eeuwen omspant. In bedoelde geschiedenis staat hoe de wrede Herodes in zijn schild voerde met Tyrus en Sidon, ook thans nog gevarenzone, in oorlog te gaan. De gealarmeerde Tyriërs en Sidoniërs overreden 's konings kamerling Blastus - soort minister - om van zijn voornemen af te zien. Dat lukte. Een vleugje vrede kwam aanwaaien. Wie zal zoiets verachten? Tegelijk zien we evenwel hoe weinig het lijden kan en hoe van weeromstuit mensen omslaan naar een ander uiterste. Herodus in vol ornaat op verheven zetel aan de toespraak. Van vechtersbaas naar vredesvorst via een klein opstapje. Het ware en echte bereiken wij zelden hier omlaag. Is het niet dit dan is het dat, maar steeds is het wat. Van eeuwige pax is nooit sprake. Hoe hoog velen ook opgeven. Laat Ezra - 9, 8 - het nu eens vertellen. Hij spreekt in termen van , , een weinig leven in onze dienstbaarheid", als het ietwat verademing, vrede of verlossing betreft. Wij hoeven ietwat rust en vrede niet te versmaden. Overschat echter niet. Hier op aarde moeten wij het stellen met kruimels. Kleine overblijfselen en kleine beginselen. Daar leeft een christen van en ook uit. Komen die vleugjes dan mogen we wel spreken soms van , , als in een klein ogenblik een grote genade". Dat deed Ezra immers ook. Druk blijft, maar bij kleine ogenbhkken wil Die het al bestuurt de druk verlichten. Grote genade.

(8, 8)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen