Zie niet op úw, maar op Zijn lijden

BIJBELSTUDIE

„...Die voor de vreugde, die Hem was voorgesteld, het kruis heeft verdragen en schande veracht en is gezeten aan de rechterhand van de troon van God.

Want aanmerkt Deze, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren tegen zich heeft verdragen, opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw zielen." (Hebreeën 12 : 2b—3)

In het voorafgaande zagen we: om de Hebreeën aan te sporen tot geloofsvolharding en geloofsmóed greep onze brief naar het beeld van de wedloop, de hardloop wedstrijden, die in de Grieks-Romeinse wereld zeer populair waren. Zoals de atleten in het stadion dienen ook de gelovigen één en al concentratie te zijn. Zich door niets en niemand in hun loop te laten hinderen en maar één doel te hebben: de eindstreep, de overwinning. Ze worden daarbij aangevuurd door , , de wolk der getuigen" en dienen in hun loop te zien op , , de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus". Dit beeld van de wedloop wordt ook in de verzen, die nu voor ons liggen, vastgehouden.

De voorgestelde vreugde

De vorige keer reeds onderstreepten we, hoe de uitdrukking , , overste Leidsman en Voleinder des geloofs" vooral wil benadrukken, hoe Christus de Zijnen in de loopbaan van het geloof is voorgegaan. Hoe Hij in gehoorzaamheid, in overgave en in restloos vertrouwen op Zijn Vader de weg is gegaan, die Zijn Vader Hem wees en dat Hij als zodanig de Zijnen tot een aansporend Voorbeeld is. Er lag het appèl in besloten, dat alle lopers toch op Hém zullen zien. Hém zullen navolgen. Het van Hém zullen leren, hoe in de loopbaan van het geloof voort te gaan.

Het voorbeeld, dat Christus de Zijnen biedt, wordt in het vervolg van vs. 2 nader uitgewerkt: , , Dewelke voor de vreugde, die Hem was voorgesteld het kruis heeft verdragen en schande veracht en is gezeten aan de rechterhand van de troon van God". Blijvend bij het beeld van de wedloop wil onze brief hier vooral aangeven, hoe Christus alles, wat Hem in Zijn loop overkwam verdragen heeft terwille van de kroon, die Hem beloofd was. Zoals de atleten in het stadion zich de zwaarste inspanningen getroosten om de begeerde prijs te verkrijgen, zo ook Christus.

Ook voor Hem wenkte aan het einde van Zijn loop de kroon der overwinning. Dat had de Vader Hem beloofd. Hem vanuit Zijn raad en belofte toegezegd. Zijn strijd zou geen vergeefse strijd zijn. Integendeel, zij zou uitmonden in eeuwige glorie. Hij zou een Naam ontvangen boven alle naam. Opnieuw delen in de heerlijkheid, die Hij bij de Vader had eer de wereld was (Joh. 17 : 5). Maar dat niet alleen. Nee, Hij zou Zijn Kerk in Zijn overwinning meenemen en de grondslag leggen voor Gods nieuwe schepping. Satans macht breken en de doorbraak van Gods stralende toekomst zeker stellen.

Ziedaar, iets van de, , vreugde, die Hem was voorgesteld"! Na de strijd wachtte Hem de króón. Na het lijden de heerlijkheid. Na alle smart zou Hem een vreugde worden bereid, die met geen pen is te beschrijven. Vreugde in God. Vreugde om Zijn bruidsgemeente. Vreugde om de komst van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Vreugde omdat God weer zou worden alles en in allen. Kortom, een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde zou Christus deel zijn. En dat vooruitzicht heeft Christus gesterkt. Moed en kracht gegeven. Om de zware weg te gaan, die Hij moest gaan: , , Die voor de vreugde, die Hem was voorgesteld het kruis heeft verdragen en schande veracht”.

Kruis en schande

Het kruis. Als de samenvatting van al Zijn lijden. Als de korte, maar kernachtige typering van de ontzaglijke diepten, die Hij moest doorwaden. Het kruis. Dat spreekt van het dragen van de toorn van God. Van de vloek. Van de helse smarten. Van de diepten van de Godverlatenheid. Welnu, dit kruis heeft Jezus , , verdragen". D.w.z.: gewillig op Zich genomen. Zonder opstand. Zonder tegenspraak. Hij heeft het verdragen, toen Zijn Vader dit kruis op Hem legde en Hem bezocht met Zijn felle toorn over de zonde. Maar Hij heeft het ook verdragen, toen de mensen Hem als een misdadiger uit Jeruzalem uitwierpen en Hem * als een Gevloekte nagelden aan het vloekhout der schande. Alles verdragen omwille van de eer van Zijn Vader en het heil van zondaren. Alles verdragen, omdat Hij zag op het loon. Op de uitkomst van Zijn werk. Op de vreugde, die Hem zou worden bereid.

„Die voor de vreugde, die Hem was voorgesteld het kruis heeft verdragen én... schande i veracht". Het vloekhout was ook het schandhout. De kruisdood was immers de smadelijkste van alle straffen. Een straf, die naar Romeins recht dan ook nimmer op een Romeins burger mocht worden toegepast. Ze . mocht slechts worden opgelegd aan in men-* senoog absolute , , outcasts". Aan gevloekten l en verworpenen. Denk het u in: welk een ver-' nedering voor de Zoon van God. Voor Hem, Die nooit geen zonde had gekend, noch gedaan. Als een Gevloekte en Verworpene uitgeworpen te worden en aan het schandhout genageld te worden.

Nochtans, Hij heeft ook deze schande , , veracht"! D.w.z.: Hij heeft er geen acht op geslagen. Hij heeft zich daardoor in Zijn loop niet laten ophouden, of afschrikken. Integendeel, want Hij zag op Zijn Vader. Op de wü van ' Zijn Vader. Op de belofte van Zijn Vader. Hij wist na de nacht van het lijden breekt de dageraad van de verlossing aan. Daar klemde Hij Zich in standvastige geloofsgehoorzaamheid aan vast. Dat gaf Hem moed. Dat deed Hem over alles heenzien: , , Die voor de vreugde, die Hem was voorgesteld het kruis heeft verdragen en schande veracht...”!

En daarin is Hij nu de Zijnen ten voorbeeld. Als de overste Leidsman en Voleinder van het I geloof laat Hij zien, hoe ook de Zijnen in de loopbaan hebben te lopen. Ook hen is geen kalme reis beloofd. In hun loop kan ook hen van alles overkomen. Roemen in het kruis van Christus betekent ook voor hen: smaadheid, lijden en strijd. Strijd van binnen en van buiten. Achteruitzetting en tegenkanting. De He-h breeën weten er alles van. Sinds ze het oog op Christus leerden slaan, is er ook in hun leven z daadwerkelijke gemeenschap aan Christus' lijden. En we weten: dat heeft hen afgemat en moedeloos gemaakt.

Mogelijk herkent u dat en zijn er ook bij u g , , trage handen en slappe knieën" (12 : 12). ^ Toen u voor het eerst iets leerde verstaan van d Christus' Uefde en ontferming, had u alles voor Hem over en schaamde u zich het Evanelie van Christus niet. Maar de strijd, die met de navolging van Christus is gegeven, heeft ook u murw gemaakt. U kruipt in uw schulp, U deinst terug. Bent verslapt in uw loop. Moe van uzelf. Moe van uw zonde en moe van de strijd, die het christen-zijn altijd weer met zich meebrengt. En u verzucht het: Hoe nu verder?

Onze brief zegt: ziende op Jezus...! Ze roept alle lopers in de loopbaan toe: zie op Hem, Die u is voorgegaan. Hij had een nog veel zwaardere strijd te strijden dan u. Zijn kruis, Zijn lijden was van een diepte, waar geen mens ooit in vermag door te dringen. En toch: Hij heeft volhard tot het einde. Hoe? In het eloof. Ziende op Zijn Vader. Ziende op de eer van Zijn Vader. Ziende op de belofte van Zijn Vader. Die voor de vreugde, die Hem was voorgesteld het kruis heeft verdragen en schande veracht.

Gezeten aan Gods rechterhand

En Hij is daarin niet beschaamd geworden, want zo vervolgt onze brief: Hij is , , gezeten aan de rechterhand van de troon van God". ^P ^^J^ gehoorzaamheid tot in de dood volgde Zijn daadwerkelijke verhoging. De Vader bereidde Zijn Zoon - naar Zijn belofte - eer en heerlijkheid. Wekte Hem op uit de dood. Nam Hem op in de hemel en gaf Hem de ereplaats aan Zijn rechterhand. En daar mag Christus' Kerk haar Meester nu weten: gezeten aan ^^^^ rechterhand. Op de troon der ere. Bekleed met alle macht in hemel en op aarde. En in het geloof mag worden beleden:

„Maar eeuwig bloeit de glorie kroon”!

Welnu, dat al Christus' volgehngen dan op Hem zullen zien. Niet slechts zien op de strijd, Op dat wat tegen is. Op dat wat moeite geeft en verdriet. Maar zullen zien op hun Meester, Die eeuwig leeft aan Gods rechterhand. Immers, wat voor Hem gold, geldt ook voor al de Zijnen. Het gaat ook voor hen: oor lijden tot heerlijkheid. Door de strijd naar de overwinriing. Naar Zijn eigen belofte: , In de wereld zult ge verdrukking hebben, maar heb goede moed, want Ik heb de wereld overwonnen" (Joh. 16 : 33).

U, die gezet werd in de goede strijd van het geloof, bedenk: w strijd is geen vergeefse strijd. Integendeel, de apostel belijdt het: , Indien wij met Hem lijden, wij zullen ook met Hem verheerlijkt worden" (Rom. 8 : 17). En elders: , Indien wij verdragen, wij zullen ook met Hem heersen" (2 Tim. 2 : 12, vgl. ook 1 Petr. 4 : 13, 14). Met Christus zult u nooit beschaamd worden. Richt de Geest het oog des geloofs op Hem en Zijn toekomst, dan vallen alle bezwaren weg en belijden we: , Want ik houd het daarvoor, dat het lijden van deze tegenwoordige tijd niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden" (Rom. 8 : 18).

Niet verflauwen

Het vermaan blijft dan ook recht overeind: „ Want aanmerkt Dezen, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw zielen " (vs. 3). Voor, , aanmerkt" wordt in de grondtaal een woord gebruikt, dat de betekenis in zich heeft van: nauwkeurig overwegen. Waar moeten ze dan nauwkeurig aandacht aan schenken? Aan Christus en Zijn lijden. Daar schortte het aan bij de Hebreeën. Ze werden teveel in beslag genomen door zichzelf en door het lijden, dat hén had getroffen. Met als triest gevolg, dat ze ontrouw dreigden te worden aan hun Meester.

Of, zoals het aan het slot van dit vers khnkt: ze dreigen te , , verflauwen" en te , , bezwijken". Twee woorden, opnieuw ontleend aan het beeld van de wedloop. , , Verflauwen" houdt zoveel in als: slap worden. Geen puf meer hebben. Alle energie kwijt zijn. , , Bezwijken" gaat nog een stap verder. Het is: opgeven. De strijd staken. Halverwege de race verlaten. Hoe nodig daarom, dat ze bij vernieuwing leren zien op Christus en Zijn lijden.

Want aanmerkt Dezen, Die zodanig een te­ genspreken van de zondaren tegen Zich heeft verdragen. Hoeveel tegenspraak en tegenstand is Christus' deel geweest. Hoeveel spot, hoeveel haat, hoeveel lijden. Van de zijde van het volk, maar niet minder van de zijde van de geestelijke leidslieden. Toch is Hij voor geen enkele tegenstand teruggedeinsd. Integendeel, Hij heeft volhard tot het einde. Zullen de Hebreeën, wier lijden zoveel minder is dan Christus, dan wel versagen? Nee toch! , , Hij toch, die iets van de zwaarte van Christus' kruis heeft beseft, gevoelt eigen last dermate verlicht, dat hij er niet meer aan denkt om wegens zijn zwaarte zijn loop te staken en moedeloos neer te zitten" (J. van Andel).

Ziedaar, hét medicijn tegen alle zelfmedelijden en zelfbeklag. Hét medicijn tegen alle lauwheid en flauwheid. Aanmerkt Deze. Die omwille van uw zonde, zo zwaar moest lijden. Die omwille van uw verlossing de helse smarten moest doorlijden. Die alles, werkelijk alles ervoor heeft over gehad om Zich een gemeente te vergaderen tot het eeuwige leven. Aanmerkt Deze! Wie dat doet, staakt z'n zelfljeklag en wordt vervuld met schaamte over zoveel trouweloosheid aan zijn kant. Als Hij Z'n hartebloed gaf, moeten wij dan niet alles - ook de strijd, ook de tegenkanting, ook het lijden - schade achten omwille van de uitnemendheid van de kennis van Hem?

M.

L.W.Ch.R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen