Simeon zingt zijn lofzang

BIJBELSE FIGUREN

(Lukas 2 : 25—35)

Rondom het Kind Jezus worden vele nevenfiguren gesignaleerd. Het zal zaak zijn, dat ze ook «evenfiguren blijven. Zij mogen niet de aandacht van het geboren Kind afleiden. Hun betekenis wordt bepaald door het verband dat ze met Jezus hebben. Want het gaat niet om hén, het gaat om de gekomen Zaligmaker! God de Vader wil door hen. Zijn Zoon hulde bereiden.

Eén van die nevenfiguren, en zeker niet de minst aantrekkelijke, is Simeon. Zeer sober leidt de Heilige Schrift hem bij ons in: , , En zie, daar was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon". We weten weinig van hem af. Hoe zijn uiterlijke verschijning was, welke plaats hij in de samenleving innam... het blijft onbekend. , , Een mens te Jeruzalem..." Blijkbaar een eenvoudig man, die stil zijn weg ging. Een stille in den lande. Geen opvallende verschijning. Als hij nog ergens kwam, dan was het in de Tempel. Wij spreken over deze Simeon als over de , , oude" Simeon. En als schilders hem op doek zetten, zien we meestal een door ouderdom gebogen grijsaard met een witte baard. Anders dan bij Anna de profetes, wordt echter over zijn leeftijd met geen woord gerept. Het is op grond van wat in Lukas 2 vers 26 staat, n.l.: „dat hij de dood niet zien zou, eer hij de Christus des Heer en zou zien", dat men hem onder de bejaarden rekent. Deze conclusie zal wel juist zijn. Blijkbaar om zijn status meer aanzien te geven, wordt in een apocrief geschrift gesuggereerd, dat Simeon priester of zelfs hogepriester zou zijn geweest. Deze suggestie hoort in het rijk der fabelen thuis. Simeon is een gewoon particuher persoon geweest. Een gewone, vrij onbekende man... , , een mens te Jeruzalem...”

Intussen wordt van deze Simeon een schoon getuigenis gegeven. Deze gewone man was een buitengewoon vrome man. Vroom dan in de goede betekenis van 't woord. Hij was , , rechtvaar dig", dat is: hij stond in de rechte verhouding tegenover God door het geloof. Hij was: , , godvrezend", dat betekent: zijn oog was in kinderlijk geloofsvertrouwen op de Heere gericht. Voorts verwachtte hij de , , vertroosting Israels". Daarmee wordt uitgedrukt, de zegen onder de Messias voor het volk. Hij zag dus verlangend uit naar de beloofde Messias. Zijn oog was gericht op de messiaanse belofte aan de vaderen gedaan. Iemand zei in een preek: , , Simeon gaat een laat Kerstfeest houden, maar had al een vroege Pinksteren". Immers... , , de Heilige Geest was op hem". De Geest van de profetie was hem geschonken. Ja, nog meer ontving Simeon... door een Goddelijke openbaring had hij de belofte ontvangen, dat hij niet zou sterven, eer de Heiland was gekomen. Sedert hij deze persoonlijke belofte ontving, wacht hij dag en nacht op de Christus. Heel zijn leven is één wachten op het grote feit van de komst van de Messias. Anders gezegd: hij leefde bij de belofte! En was in dit zijn doen, helaas, één van de weinigen. Velen van het oude Bondsvolk waren Gods beloften vergeten. Het Verbond was verbroken. Men leefde niet meer bij de trouwbeloften van God. Wél hoopte Israël nog op bevrijding. Maar dat was slechts een nationaal ideaal. Maar bij Simeon leefde een ander ideaal. Bij hem leefde het ideaal van de echte vrijheid in de komst van de enige Verlosser. Zó is Simeon toebereid voor het grote moment in zijn leven.

Reeds zijn veertig dagen verlopen na de geboorte van Jezus. En nu gaat Hij met Jozef en Maria van Bethlehem naar de Tempel in Jeruzalem. Hij zal worden , , voorgesteld". Dat hield allereerst de , , lossing" in. Nu de Levieten optraden bij de tempeldienst, moest elke eerstgeboren zoon die eigenlijk voor die dienst bestemd was, worden gelost. Zo brachten ook deze ouders het offer van de lossing, zijnde 5 zilverlingen. (plm. 15 gulden). Maar tegelijk was het voor Maria het offer van haar , , reiniging", nu zij veertig dagen na de geboorte van haar kind, de tempel weer betrad. Zij offerden het offer van de armen: wee jonge of tortelduiven. Ook Jezus is aan de inzettingen van de Wet onderworpen. Hij is , , geworden onder de Wet". (Galaten 4 : 4).

Het was op diezelfde dag, dat de Heilige Geest Simeon innerlijk dringt naar de Tempel te gaan. Als hij daar aankomt, ziet hij niets bijzonders. Een paar heel gewone mensen met hun kindje. Ze hebben de voorgeschreven offers gebracht en wachten op de priesterlijke zegen. Maar door de Geest geleid, mag Simeon in dat kleine, gewone kind, het lang verwachtte Kind, de Zaligmaker zien! Zonder enige aarzeling gaat hij op het Kind af, en neemt het een ogenbhk in zijn armen. Nu gaat Simeon zingen! Een lofzang tot eer van God! Het is een profetische zang over de toekomst van de Kerk, die dit Kind zal kopen voor de prijs van Zijn leven. Ja, Simeon mag profetisch zaligheidzienl Dat is... het herstel van de verbroken verhouding tussen God en mens, de verlossing van de zonde. In een machtig visioen profeteert hij verder. Het gaat niet om Simeon als zanger, het gaat om de daden van dit Kind! Zijn late Kerstlied wordt een vroege Pinksterzang! Want van deze zaligheid geldt, dat God deze bereid heeft: , voor het aangezicht van al de volken". Zij is: , een Ucht tot verüchting der heidenen en tot heerlijkheid van uw volk Israël". En al zou een farizeër, zo hij deze strofe uit Simeons loflied had gehoord, er bezwaar tegen hebben gemaakt, omdat de farizeërs de toekomstige Messias wilden reserveren voor Israël alleen; Simeons zang was bijbels gefundeerd. Reeds Jesaja mocht over de komende Messias profeteren: , Ik zal U geven tot een Verbonds des volks, tot een Ucht der heidenen". (42 : 6). En het wordt in Jesaja 49 vers 6 herhaald: , Ik heb U ook gege- ven ten licht der heidenen, om mijn heil te zijn tot aan het eind der aarde”.

Zo grijpt Simeon uit boven het oude uitverkoren Bonds volk, dat bij de belofte niet heeft geleefd. Het heil dat deze Verlosser bewerken zal, is universeel. Ook in de donkere heidenwereld zal het licht opgaan, het licht van de kennis van God in Jezus Christus. En ook voor Israël, dat straks als volk de Messias zal verwerpen, zal er toch toekomst wezen. Er zal in het heilsplan van God niet aan worden voorbijgegaan. Dat is het vergezicht...: vanaf Simons dagen zullen ze aankomen door goddelijk licht geleid, uit alle geslacht en volk en natie.

Simeon heeft zijn wens verkregen. En nu heeft hij nog één verlangen... heengaan.

„Zo laat Gij Heer', uw knecht, Naar 't woord hem toegezegd. Thans henengaan in vrede...”

Hier is stervensbereidheid en stervensgenade! Simeon heeft bij de belofte geleefd. En nu hij de beloofde Verlosser gezien heeft, kan hij sterven.

Wat is voor Simeon sterven? Het is voor hem een gaan in vrede. Van deze vrede zongen de Engelen in de velden van Efratha. Het is de hersteUing in de rechte verhouding tussen God en een verloren zondaar. Dan daalt in het hart van de mens rust en vrede neer. Omdat Simeon een mens is van Gods welbehagen mag het vrede zijn van binnen... vrede in het hart. Door het geloof heeft hij Christus mogen zien als het Lam van God, dat ook zijn zonden zou wegdragen. Zo mag zijn sterven zijn een gaan in vrede.

Een ogenbhk houdt Simeon met te zingen op. Zegenend spreidt de oude man zijn handen over de verwonderde Jozef en Maria uit. Dan richt hij zich meer in het bijzonder tot Maria. Heeft hij gezongen van , , het Licht zo groot, zo schoon, gedaald van 's hemels troon, dat volk bij volk in de ogen straalt" nu neemt zijn zang een wending! Het gaat nu over dingen, die duister en dreigend zijn! > , Zie, Deze wordt gezet tot een val en opstanding van velen in Israël, en tot een teken dat wedersproken zal worden, en ook een zwaard zal door uwzelfs ziel gaan, opdat de gedachten uit veler harten geopenbaard worden”.

Eerst zong hij van de heerlijkheid van Christus, nu gaat het over het lijden van Christus. , , Tot een val en opstanding”.

Blijkbaar wordt verwezen naar Jesaja 8 vers 14. Voor Israël zal Maria's Kind dezelfde Rots zijn, waarover de één struikelt, en de ander zich opricht. Velen zullen in Hem vinden wat tot zaligheid nodig is. Voor hen is Hij tot een opstanding. Een opstanding uit de nacht en de macht van de zonde, tot het licht van Gods genade. Maar... velen zullen Hem verwerpen. Zo is Hij een teken, dat wedersproken zal worden.

De Heere Jezus roept tegenspraak op. Want zulk een Messias begeert het volk niet. De komende Messias? Wél... dat moet een krachtfiguur zijn! Hij moet Israël vrijmaken van de Romeinse overheersing.

Maar Jezus voldeed niet aan hun verwachtingspatroon. Hij was een Koning zachtmoedig en nederig. Maar dat wil men niet. Wég met zulk een Koning! Zo wordt Hij door Zijn eigen volk verworpen, met spot en smaad overladen. Hoe diep moest Christus lijden. En dat alles zal Maria niet onberoerd laten. Zóveel leed zal over dit Kind komen, zóveel en zó zwaar, dat bij Maria raoQ& ervreugde zal veranderen in moeder^mar? . En straks... als ze op Golgotha haar Zoon ziet sterven als een gevloekte aan een kruis, dan zal het zijn alsof een zwaard door haar ziel heengaat. Dan zal ze zich, na zoveel jaren, de profetie van Simeon herinneren.

En dit alles is geschied, , , opdat de gedachten uit veler harten geopenbaard worden". , , Dat is", zeggen de kanttekeningen op de Statenvertaling: , , het geloof en ongeloof zal voor de dag gebracht worden". Tegenover Jezus is neutraliteit onmogelijk! Men heeft Hem lief of men haat Hem! De innerlijke gedachten kunnen niet verborgen blijven... er zal uitkomen wat er in zit: voor of tegen! Dat gold toen, dat geldt nu, dat zal blijven gelden. Het brenge ons tot de bede:

„Heer’ laat ook ons geringen, als eenmaal Simeon, voordat wij sterven, zingen van U als onze Zon: Nu doe ik Heere' in vrede mijn oude ogen dicht, ik heb reeds hier beneden gezien Uw zalig licht”

Johann Franck.

B.

H.H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen