Anna de profetes

BIJBELSE FIGUREN

Nadat Lukas in zijn Evangelie aandacht heeft gevraagd voor de oude Simeon in de tempel in Jeruzalem, richt hij, in de verzen 36 t/m 38 van Lukas 2, de schijnwerper op een vrouw. Evenals Simeon heeft zij de jeugdjaren reeds lang achter zich. Hij introduceert haar aldus: , , En daar was Anna een profetes..." Naast Simeon staat de oude Anna. Mét Simeon ziet ook zij al vele, vele jaren verlangend uit naar de komst van de Messias.

Anna... een profetes. Iemand die - naar de diepste betekenis van het woord - de lof des Heeren luid verkondigt. Door haar mond wil de Heere Zijn openbaringen geven. Zij spreekt uit, wat de Heere haar te spreken geeft. Anna had dus een bijzondere roeping ontvangen. Ze was als profetes bekend bij het volk. Dat was met Simeon niet het geval. Toch is het Simeon die over het Kind Jezus profeteert en zijn lofzang zingt. Anna belijdt straks wel mét Simeon de Heere, maar wat ze heeft gesproken, blijft onbekend. Er is geen , , Lofzang van Anna". Er is van haar ook geen profetie bewaard gebleven. Het is alsof ze in de schaduw van Simeon staat en alleen maar bevestigt, wat deze zegt. Da Costa daarover in zijn Bijbellezingen: , , Het spreken van Anna gold voor de schoonste lofzang, en toch is er geen enkel woord van haar geboekt. Wederom een bewijs voor de Goddelijke waarheid en oorsprong der Schrift. De Schrift kan zwijgen, waar een bloot menselijk schrijven het onmogelijk zou kunnen". Toch hoort de oude Anna er voor de volle 100 procent bij! De Heere wil, dat zij op de dag van Jezus, , voorstelling" in de tempel, haar plaats ontvangt naast Simeon, en haar getuigenis doet horen naast het zijne.

Deze Anna was: , , een dochter van Fanuel uit de stam van Aser". Aser betekent: , , zaligheid, geluk". Toen Jacob zijn zonen zegende, profeteerde hij van Aser: , , Zijn brood zal vet zijn en hij zal koninklijke lekkernijen leveren". De stam van Aser werd rijk. Maar die rijkdom werd tot een strik. In de stam van Aser kreeg de wereldgelijkvormigheid de overhand. Men vervreemdde van de dienst van God. Men verloor geheel uit oog en hart, dat beter dan dit tijdelijk leven, 's Heeren goedertierenheid is.

Zoals gezegd... Anna was zeer oud. Hoe oud wordt niet geheel duidelijk. In de Statenvertaling staat, dat Anna een weduwe was van omtrent vierentachtig jaar. Zo gezien wordt daarmee haar leeftijd aangeduid. Maar anderen zeggen, dat de Griekse tekst eigenlijk bedoelt te zeggen, dat Anna vierentachtig jaar weduwe was. Als die opvatting juist is, dan moet ze op de dag dat zij het Kind in de Tempel ontmoette, ouder zijn geweest dan 100 jaar. Ze is maar 7 jaar gehuwd geweest. Met de vierentachtig jaar van haar weduwschap wordt dat 91 jaar. Zou ze b.v. op 12-jarige leeftijd zijn getrouwd, dan was ze ongeveer 103 jaar oud. Een zeer hoge leeftijd dus.

Anna heeft maar kort huwelijksgeluk mogen smaken. Toen ze zeven jaar getrouwd was, stierf haar man. Daarmee kwam een groot verdriet in haar leven. Omdat haar huwelijk blijkbaar kinderloos was gebleven, werd het voor de jonge weduwe zeer eenzaam. Maar in dit moeilijke bestaan als weduwe heeft ze vastgehouden aan de belofte van God in Jesaja 54 vers 5 : „Want uw Maker is uw Man, Heere der heirscharen is Zijn Naam", en in Psalm 68 vers 6: , , Hij is een Vader der wezen en een Rechter der weduwen. God, in de woonstede Zijner heiligheid". Ze kende iets van het , , Eenzaam, maar met God gemeenzaam". Het leed had haar niet van God vervreemd. Integendeel... zij wordt gedrongen zich geheel aan de dienst van God toe te wijden. Ja... de Heere gaf haar een roeping als profetes, zoals dat met meerdere vrouwen als Mirjam, Debora en Hulda het geval was. Zó was ze ingewonnen voor de dienst van God, dat we van haar lezen: , , dewelke niet week uit de tempel met vasten en bidden, God dienende nacht en dag". Niet dat Anna letterlijk in de tempel woonde. Maar vroeg en laat, steeds en immer, was ze bij de dienst in de tempel aanwezig. De scharen kwamen en gingen, maar Anna bleef er, van de morgen tot de avond. Het was haar een vreugde, iedere dag opnieuw, van het morgen-tot het avondoffer, alle liturgische handelingen, voor zover aan vrouwen naar de Wet toegelaten, bij te wonen. Was dat geen , , saai" leven? Voor Anna in geen geval! Waarom? Omdat ze iets kende van de verborgen omgang met de Heere. Verlicht door de Geest sprak geheel de dienst der verzoening met haar vele offerdieren haar van het ware Lam van God, dat door Zijn dood de ware bevrijding zou bewerken; van de komende Messias, Die de verlossing van Jeruzalem zou brengen. In haar waren de , , brandende genegenheên, om 's Heeren voorhof in te treên ", waarvan we in Psalm 84 zingen. De dienst van de Heer was haar een liefdedienst, die ze beleefde met hart en zinnen. Ze wist ook... om met vrucht de komende Messias te verwachten, moet men in de tempel zijn! Daar bracht ze haar tijd door met vasten en bidden d.i. met gehele toewijding van hart en le­ ven. Zij week niet uit de tempel d.i. zij gevoelde behoefte. Hem te eren in het midden van de Gemeente. Beschamend voorbeeld voor alle kerkgangers, maar zéker voor hen, die uit gewoonte, zonder geestelijke interesse, opgaan, en zonder bezwaar in de tweede dienst hun plaats leeg laten.

En dat komt ook voor Anna de dag dat haar hopend verlangen wordt vervuld. Dat de verlossing, die zij met meerderen in Jeruzalem koesterde, werkelijkheid wordt. Groter verrassing had zij in haar lange leven niet gehad. Daar voegt zij zich in de tempel bij het viertal en mag ze in dat Kind, in de armen van Simeon, de Christus aanschouwen. En dat zien door de Geest, brengt tot lofprijzing van de God van Israël. Met Simeon belijdt ze ootmoedig de trouwe God van het Verbond. Die nu de langverwachte Redder eindelijk tot Zijn volk gezonden had.

Maar dan kan zij die blijdschap ook niet meer voor zich alleen houden. Zij , , sprak van Hem tot allen die de verlossing in Jeruzalem verwachtten". (Lukas 2 : 38). Ze moet aan allen in Jeruzalem die ze ontmoet, bekend maken het , , heil dat d' aard in het rond verheugt". Onder hen waren er die mét Anna op het heil van God en Zijn Messias hoopten. Stillen in den lande, die alleen troost zoeken en verwachten in de komende Christus. Aan dezen gaf Anna de blijde Boodschap door, dat de Messias gekomen was. , , Simeon wilde, nadat hij Jezus gezien had, sterven, en aan zijn voorvaderen vertellen wat hij gezien had. Anna wilde leven, en aan de broeders op aarde verkondigen de grote daden van God. Simeon zong zijn zwanenzang, Anna haar bruidshed". (J. H. Landwehr). Zo loven de ouden van dagen en belijden zij Christus. Zo zijn Simeon en Anna een illustratie van Psalm 92 vers 14 en 15: , Die in het Huis des Heeren zijn geplant, die zal gegeven worden te groeien in de voor- hoven onzes Gods. In de grijze ouderdom zullen zij nog vruchten dragen: zij zullen vet en groen zijn”.

Waar zo de ouden voorgaan, mogen de jongen niet achterblijven. Voor hen is er een bijzondere belofte: , , Die Mij vroeg zoeken, die zullen Mij vinden”.

B.

H.H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen