Pinksteren: feest van overvloed

MEDITATIE

„Maar dit is het wat gesproken is door de profeet Joel: n het zal zijn in de laatste dagen (zegt God), Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien en uw ouden zullen dromen dromen - en ook op Mijn dienstknechten en op Mijn dienstmaagden zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren". (Hand. 2 : 16—18)

Pinksteren, de uitstorting van de Heilige Geest - dat heilsfeit gedachten en vierden wij opnieuw. Maar wat houdt dat eigenlijk in? Dat is nog niet zo eenvoudig te zeggen en uit te leggen. Vragen we het aan de kinderen, dan zeggen ze: vuurvlammetjes op de hoofden van de discipelen, een stormwind in een zaal bij de tempel, allemaal vreemden talen die de mensen toch goed konden verstaan. Dat zijn de Pinkstertekenen. Maar wat zit er achter die tekenen? Want die vlammetjes gaan weer weg. Die wind houdt op met waaien. Die vreemde talen hoor je straks ook niet meer. We kunnen wel zeggen tegen elkaar dat het echt gebeurd is en dat geloven wij ook, maar vandaag gebeurt het niet, wij zien er niets van. Maar wat is er dan veranderd door Pinksteren?

Ook dat kunnen de kinderen ons vertellen. De Heilige Geest is op aarde gekomen.

Hij is de Trooster Die bij ons blijft voor altijd. De Heilige Geest? Dat vinden we toch wel moeilijk, want Die kun je niet zien. Soms wordt Hij gezien als een vogel. De vogel van de Geest, de duif van de vrede. Maar Hij is natuurlijk geen vogel, Hij is God Zelf... Maar dan blijven we toch met de vraag zitten wat Pinksteren nu eigenlijk is.

De vraag „wat is dit toch? " werd ook toen al, in Hand. 2 gesteld. Sommigen deden dat op spottende toon: , , wat moet dat nou voorstellen? Zeker een stel dronkelui!" Anderen vroegen het vol verwondering en ook wel in verwarring: „wat heeft dit allemaal te betekenen, die wind, dat vuur, die talen? ”

De apostel Petrus gaat op de vraag in. Hij zegt eerst wat het niet is: er is geen spraken van dronkenschap, geen roes zoals van een stel voetbalsupporters die uit hun dak gaan omdat hun club de cup heeft gewonnen. Of die met veel alcohol de teleurstelling wegdrinken omdat hun favorieten verloren hebben. Neen, het gaat hier echt om totaal iets anders! Dan zegt Petrus wat het wél is en daarvoor grijpt hij terug op de profetie van Joel. Een profetie die al ruim 500 jaar geleden was uitgesproken, maar die nu, op de grote Pinksterdag, wordt vervuld.

U vraagt wat Pinksteren is? Dit is het wat Joel gesproken heeft. Het is al lang geleden aangekondigd. Pinksteren komt niet uit de lucht vallen. Joel heeft in een donkere tijd gesproken van een heerlijke toekomst. En die toekomst is vandaag begonnen, zegt Petrus. Een nieuwe tijd, een tijd van Hcht en leven, een tijd van nabijheid en zegen van God.

Wacht even... die nieuwe tijd kan alleen maar aanbreken als de Messias is gekomen. De Messias zal het donker verdrijven en het grote Hcht doen opgaan. De vromen in Israël keken daar al eeuwenlang reikhalzend naar uit. Maar zolang de Messsias niet komt, wordt ook de belofte die Joel in naam van zijn God had mogen doorgeven, niet vervuld.

Juist - daar wil Petrus nu precies naar toe. De Messias, de Christus is gekomen. Het is niemand anders dan Jezus van Nazareth, de Gekruisigde, de Opgestane. En daarom is nu het laatste der dagen ingegaan. Heden is voor uw ogen en in uw oren vervuld het oud profetisch Woord: , , En het zal zijn in de laatste dagen.. Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees". Het beloftewoord is niet ter aarde gevallen. God heeft Woord gehouden en opnieuw getoond dat Hem niets te wonderlijk is.

Pinksteren wil dus zeggen: de Geest is uitgestort. God is komen wonen bij de mensen. Dat kon niet meer sinds de zondeval in het paradijs. De afstand tussen Hem en ons was te groot geworden. Maar nu het grote offer is gebracht op Golgotha, nu kan het weer. Het kan Pinksteren worden omdat het Goede Vrijdag en Pasen is geweest. God geeft Zich helemaal aan mensen. Royaal en zonder reserve. Daarop wijst het woord , , uitgestort". Daarbij denken we aan overvloed, aan een stortbui. Dat wijst op rijke en ruime en overvloedige genade. Op vergeving en troost in overvloed.

Laten we deze gedachte vasthouden: God geeft Zich royaal en ruimhartig. Zoals die vader van de verloren zoon in de gelijkenis. Ik heb weleens een „verzoening" meegemaakt die mondjesmaat was, waarbij elk van de twee partijen kaarsrecht op de eigen stoel bleef zitten en letterlijk en figuurlijk geen pink naar de ander uitstak. Uiteindelijk kwam het dan tot een handdruk, maar het hield echt niet over... Dat is , , verzoening" op het nippertje. Zo gaat het niet toe bij God in Christus. Dan omhelst God ons en drukt ons aan Zijn hart. De Geest wordt uitgestort op alle vlees. Geest op vlees - dat is een groot wonder. Want we begrijpen wel: daar wringt iets, daar vonkt iets. Hier kun je kortsluiting verwachten! Dat gaat toch zeker niet samen? Geest is God, Eeuwig, Heilig, Rein. Vlees is mens, broos, aards, zondig, boos. En dan toch die gapende kloof overbrugd: Geest op alle vlees.

Dat wonder wordt nog eens extra onderstreept door dat alle. Alle vlees. In Israël was het onder het oude verbond net alsof de Geest van God alleen rustte op mensen die hoog boven het volk uitstaken: Mozes, Samuel, David, de profeten. Zoals sneeuw in de zomer alleen op hoge bergtoppen ligt, zo rustte de Geest alleen op enkele bijzondere, uitverkoren mensen. Nu ligt de sneeuw echter in de dalen, heel de gemeente van Christus, elk die God vreest, tot de kleinste en eenvoudigste toe, krijgt deel aan de volheid van de Geest.

Een ander voorbeeld: je kunt een gazon, een grasveld bevochtigen met een flacon, zo'n sierlijk flesje waar parfum in wordt bewaard. Dan vallen er hier en daar wat druppels: bij een mooie bloem of bij een wel erg dorre graspol. Maar neem nu een sproeier. Die sproeit het water alle kanten uit. Je kunt hem een paar keer verplaatsen en dan komen er overal verfrissende druppels. Het hele grasveld wordt doorweekt. Kijk, dat bedoelde Joel. Hij heeft een geweldige dijkdoorbraak voorzegd. Stromen van zegen en stromen van kracht.

God heeft altijd Zijn genade betoond. Maar nu wordt de beek tot een ruisende bergstroom die buiten zijn oevers treedt. Vanuit Jeruzalem naar de einden der aarde. Vanuit Israël naar de volkerenwereld. Dat is kenmerkend voor het laatste der dagen. Alles wordt feller en intenser. De duivel zet alles op alles, maar God zet ook een laatste offensief in. Nu komt het erop aan. Nu gaat het hard tegen hard. Pinksteren betekent dat de grote finale is aangebroken: erop of eronder! In elk geval laat God het er niet bij zitten. Hij geeft Zich helemaal en zet Zich helemaal in. God zet alles op alles om Zijn rijk te doen komen en Zijn plannen te vervullen. Pinksteren is het feest van de milde overvloed. Het is geen woord teveel gezegd: , , Heer' ik hoor van milde zegen, die Gij uitstort keer op keer.”

Nog een beeld om dat overweldigende en overstelpende van Pinksteren aan te geven: een vijver die verdeeld is in vakken. Elk met eenden van verschillende soort. Tevergeefs proberen die eenden bij elkaar te komen. De muren die de vijver in vakken verdelen, zijn te hoog. De stand van het water is te laag. Totdat het op een dag hevig gaat regenen, zodat het water in de vakken stijgt en stijgt. De muren komen onder water te staan en de eenden zwemmen als één grote koppel weldra door elkaar heen. Zo is het met de volkeren onderling. Zo is het ook tussen Israël en de volkeren. De synagoge en de kerk zijn als eenden in verschillende vakken. Ze lijken elkaar maar niet te kunnen vinden. Maar als de regen van de zegen van de Geest komt, dan zal er eenheid zijn, jood en heiden en mensen vanuit alle rassen en talen en naties worden één in Christus! Daarom is Pinksteren zendingsfeest. De Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt. De Geest spreekt alle talen en verenigt de naties in Jezus' Naam.

De profetie van Joel is in beginsel vervuld tijdens die grote Pinksterdag van Hand. 2. Tegelijkertijd weten wij dat zij nog niet volledig vervuld is, ja dat er nog zo heel veel aan ontbreekt. Er is nog zoveel verdeeldheid tussen de volkeren en tussen de kerken. Er is vooral ook dat schrijnende schisma tussen Israël en de christelijke kerk. Daarom bidden en smeken we vanuit het gedenken aan het heilsfeit van Pinksteren om een nieuwe doorstoot van de Geest in onze dagen, stromen van zegen op het dorre en dorstige land. En we mogen daarbij het persoonlijke niet voorbijgaan. Want het is nodig en onmisbaar dat van die milde regen droppels vallen ook op mij, op u, op jou. Opdat we kunnen zeggen: Hij is ook mij gegeven om bij mij te blijven in eeuwigheid. Hoe ligt dat bij ons?

V.

J.H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen