Wat dunkt u van de Christus?

HOOFDARTIKEL

Jezus is niet de Zoon van God. Niet God en Mens in één Persoon. Ook niet de Messias. Dat hebben later Zijn volgeüngen van Hem gemaakt, maar Hij zou Zich daarin absoluut niet hebben herkend. Het enige dat we met zekerheid van Hem weten is dat Hij een Jood was, een wijsheidsleraar. Die de brug heeft geslagen naar de andere volken, zodat de God van de joden ook de God van de christenen kon worden.

M'n trouwe lezers zullen wel begrepen hebben dat bovenstaande zinnen niet van mijn hand zijn. Ik heb ze ook met ontzagüjke weerzin, en met diepe droefheid neergeschreven. Ze vormen een korte samenvatting van wat Prof. Dr H.M. Kuitert „ten beste" geeft in zijn nieuwste pubhcatie: „Jezus, nalatenschap van het christendom".

Uiteraard heb ik het boek niet gelezen, want het is pas op 12 sept. verschenen, en met veel tam-tam gepresenteerd in de Rotterdamse Laurenskerk. Ik zal het ook niet lezen, niet aUeen omdat ik niet benieuwd ben naar de ontstellende ketterijen die de emeritus-hoogleraar debiteert, maar ook niet, omdat ik door het boek te kopen financieel zou bijdragen aan het voordeel dat het de auteur en de uitgever oplevert.

Op grond daarvan zou iemand me kunnen tegenwerpen dat ik dan ook niet bevoegd ben erover te oordelen, maar via krantenverslagen en radio-interviews meen ik voldoende te weten.

Schokkend

Schokkend is het allemaal, hoewel niet direct verrassend. In een eerste reactie sprak Prof. Dr W.H. Velema (RD, 11 sept.) van „een verdere radicahsering". Gezien vorige pubhcaties, onder andere het veel verkochte boek „Het algemeen betwijfeld christelijk geloof' wisten we al hoe ver Kuitert zich heeft verwijderd van het klassieke behjden, niet alleen van de Kerk van de Reformatie, maar ook van de Kerk der eeuwen. Dit nieuwste boek is daarvan alleen maar een bevestiging en een verdere uitdieping.

Maar ook al was zoiets te verwachten, dan is het nog erg genoeg. Een oud-hoogleraar van de Vrije Universiteit, die afrekent met vrijwel alles wat een gelovig mens dierbaar en heiÜg is. Die de enige Naam Die onder de hemel tot zahgheid gegeven is, door het shjk haalt. En die daarmee het ftindament van de christehjke Kerk ondergraaft en de gemeente berooft van haar enige troost in leven en sterven.

Verbazing

Er zijn van die dingen waarover je je alleen maar kunt verbazen. Die zo'n schokeffect teweegbrengen dat je het nauwehjks in woorden kunt zeggen.

Hoe is het ter wereld mogehjk dat een theoloog van professie op deze wijze het mes zet in het belijden van de Kerk der eeuwen? Dat hij niet alleen de vloer aanveegt met de beUjdenis van de Reformatie, maar zelfs met die van de Oude Kerk? Want de twee naturenleer van Christus (God en Mens in één Persoon) is al vastgesteld in Chalcedon, in het jaar 451. Daarmee pretendeert Kuitert dat pas nu, na 15, l6 eeuwen kerk- en dogmengeschiedenis, bij hem het Ucht is opgegaan! Vervolgens kun je je afvragen hoe het kan be- staan dat Jan Greven - de vroegere hoofdredacteur van Trouw - bij de presentatie van het boek Kuitert hemelhoog heeft geprezen en z'n dankbaarheid heeft uitgesproken voor dit „erudiet en helder boek", waarin Kuitert heeft gekozen „voor een sober en streng monotheïsme, dat oerprotestants is"!

En dan las ik, met ogen, groot van verbazing (Trouw, 12 Sept.), dat we in Kuitert te doen hebben met „een van de meest prominente theologen van het land en een gelovig man", die de kerken „serieus moeten nemen en met wie ze het gesprek moeten aangaan".

Geen meetlat

Nu, dat laatste zal ongetwijfeld gebeuren. Kuitert zal veel bijval oogsten, van progressieve zijde. De postmoderne mensen, die zich in het klassieke beUjden niet meer konden vinden, zullen hem begroeten als de man die hen het geloof heeft teruggegeven! Maar de kritiek zal hem ook niet bespaard bUjven, van de zijde van hen voor wie de bijbel het Woord van God, en voor Wie Jezus de Zoon van God en de enige Zaligmaker is. Maar wat het laatste betreft zijn we al gewaarschuwd. Want het debat - aldus Jan Greven - mag niet lopen langs de Ujnen van orthodoxie en onorthodoxie. Kuitert stelt immers vragen aan de orde waarvan geen gelovig mens kan zeggen dat ze zijn opgelost! Met andere woorden: langs zijn werk mag niet de meetlat worden gelegd van de behjdenis der eeuwen. Mag ik vragen: moet het dan misschien andersom? Dat de belijdenis wordt aangepast aan het denken van de postmoderne mens en aan de opvattingen van Kuitert?

Reactie

Ik ben wel benieuwd naar de officiële reactie van de Gereformeerde Kerken, waartoe Kuitert behoort, en die hij als predikant en hoogleraar heeft gediend. Wanneer er bezwaren tegen zijn opvattingen worden ingebracht, zal het waarschijnhjk op dezelfde wijze toegaan als bij zijn collega Den Heijer, die de verzoening loochent. Een commissie die zich in zijn werk gaat verdiepen, een lange kerkeüjke procedure met de no­ dige hobbels, en tenslotte de uitspraak dat Kuitert een belangrijke wetenschappeüjke prestatie heeft geleverd, waarbij hij de grenzen van het be­ Ujden niet heeft overschreden. Dat laatste is geen probleem, want de behjdenis is immers toch multi-interpretabel (voor meer dan één uitleg vatbaar)?

Waakhond

Dezer dagen moest ik denken aan de bekende uitspraak van Calvijn: „Zou een waakhond niet beginnen te blaffen als zijn meester wordt aangevallen? " Het is erg, wanneer vanuit de wereld en de samenleving aanvallen worden gedaan op het Woord van God, en op de Gemeente die naar Zijn Naam is genoemd. Maar het is nog erger wanneer die aanvallen komen van binnenuit, van de kant van mensen die beter konden weten. Ondanks de smaad die de Koning der Kerk wordt aangedaan zal de Kerk ook door dit boek niet omvallen. Omdat Hij, de Heere van Zijn Gemeente, haar in stand houdt.

Voor ons is van levensbelang de vraag die de Heere Jezus Zelf eens heeft gesteld: „Wat dunkt u van de Christus? " Dan is het niet relevant hoe Kuitert over Hem denkt, of hoe de pubUeke opinie Hem ziet. Het gaat erom wat de bijbel, het Woord van de levende God over Hem zegt. Vanuit dat Woord mogen wij weten dat Hij de eniggeboren Zoon van de Vader is. God uit God en Licht uit Licht. En dat Hij het vleesgeworden Woord is, ons in alles geUjk geworden. Dat Hij de Weg, de Waarheid en het Leven is. Dat er geen andere Naam onder de hemel gegeven is waardoor wij moeten zahg worden.

Maar het is niet een eerste vereiste dat we de klassieke Christologie (de leer aangaande Christus) kunnen onderschrijven. Want dat laatste is mogehjk zonder in Hem te zijn, zonder door een levend geloof met Hem verbonden te zijn. Doorslaggevend is dat we Paulus kunnen nazeggen: „Het heeft God behefd Zijn Zoon in mij te openbaren". En als dat gebeurt, dan wensen we met diezelfde Paulus niets anders te weten dan Jezus Christus en Die gekruisigd. Christus, Die ons Leven is! W.v.G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen