De erfgenamen bewaard

Meditatie

„Die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid" (1 Petrus 1: 5a)

orige week mediteerden we over de erfenis, die bewaard wordt door God in Zijn hemelse heerlijkheid. Daarmee is gezegd dat de erfenis in veihge bewaring is. Maar hoe zit het nu met de erfgenamen? Als zij niet in de hemelse heerlijkheid komen, geraken ze nog niet in het bezit van de erfenis. Kan er met de erfgenamen nog niet van alles gebeuren, waardoor de erfenis uiteindeHjk aan hen voorbijgaat? Een erfgenaam kan lopen met de knellende vraag: de erfenis is er wel, maar zal ik er tenslotte in delen? In het gewone leven zijn er de voorbeelden van mensen die onterfd worden, terecht of ten onrechte. Soms hadden ze zich al rijk gerekend, zich verheugd bij de gedachte aan de erfenis. Of iemand sterft zelf voordat de erfenis in zijn handen gekomen is. Komen zulke dingen hier ook voor?

Bewaring

God doet geen half werk. Hij laat Zijn werk niet halverwege zitten. Het kan niet zijn dat mensen worden wedergeboren tot een levende hoop, ge­ bracht tot de gemeenschap met Christus om dan toch tenslotte de erfenis niet te verkrijgen. Wat zou het me baten als in de haven een geweldig grote schat voor me gereed hgt, maar op weg naar de haven, weUicht in het gezicht van de haven gaat mijn levensschip in een vUegende storm tenonder Ligt hier vaak niet een stuk strijd in het hart van de erfgenamen? De duivel en mijn eigen gevoel hspelen soms: jij komt er niet! Petrus schrijft over een dubbele bewaring. De erfenis wordt in de hemelen bewaard, maar dat is niet het enige. Ook de erfgenamen worden bewaard! De Heere laat het niet halverwege zitten bij de Zijnen. Gelukkig maar! Wat zou er anders van worden? Zou het, tussen haakjes, zo vreemd zijn als ik werd onterfd? Zoveel ontrouw van mijn kant. Zoveel weglopen en ook zoveel loomheid en traagheid. Daarnaast zijn er hoge golven die beuken op m'n levensschip.

In onze tekst gaat het over bewaring van de erfgenamen. Letterhjk staat er dat zij „bewaakt" worden. Een stad kan bewaakt worden door een sterke bezetting, een forse legermacht. Laat ik maar zonder verdere beelden zeggen waar Petrus het oog op heeft: Christus houdt in onmeteUjke ontferming Zijn oog op de erfgenamen! Hij weet wel wat ze zelf ook meer en meer aan de weet komen, namehjk dat ze zichzelf niet bewaren. Geen dag! Waar zal ik bUjven als ik aan mezelf word overgelaten? Als ik maar bewaard word door de grote Herder der schapen, de Bewaarder Israels. Inderdaad, de Bewaarder Die slaapt noch sluimert.

Wie in de geesteüjke strijd zichzelf niet bewaren kan, heeft bewaring nodig door de Ahnachtige. Hoe zingen we het ook alweer? Hij die op Gods bescherming wacht, wordt door de hoogste Koning, beveiügd in de duist'ren nacht, beschaduwd in Gods woning

Bewaard in de kracht Gods

Petrus duidt die bewaring nog wat nauwkeuriger aan: die in de kracht Gods bewaard wordt. Zoals het er staat moeten we denken aan het omgeven zijn aan alle kanten door de kracht Gods. De kracht Gods is als het ware een burcht waarbinnen de erfgenamen beschutting vinden. Of je dan bewaard bent! Luther kreeg een schuilplaats in de Wartburg, maar daarnaast was hij ook nog bewaard in een veel veiliger plaats: in de kracht Gods. Nu is het wel de vraag of u als een machteloze geoefend wordt in het schuilen binnen deze burcht, in de kracht Gods. Of u hulpeloos, kreupel in uzelf leert wegschuilen bij Hem Die de Kracht Gods is, de Heere Jezus Christus, de Rots der eeuwen. Is dat nodig dan, de oefening in die les? Wat zou u denken? Niemand wordt toch automatisch zahg, omdat er nu eenmaal een erfenis is? Het gaat toch in deze prediking van Petrus ook over het persoonlijk delen in de erfenis? Ik moet toch op rechtmatige wijze erfgenaam zijn. Het Woord laat u en mij hier geen reden tot onzekerheid. Maar dit is er ook: God weet alles te beginnen met mensen die van zichzelf overal buiten staan. Weet u dat?

De levende God komt er in Zijn onmetehjke en onbegrensde kracht aan te pas om de erfgenamen te bewaren. Zijn kracht is als een onneembare vesting waar zij in schuilen. U mag dat ook zo verstaan: als de opgestane Christus zegt: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde, dan wendt Hij al deze macht aan om Zijn bedelaars te bewaren. Aan eigen kracht moet ik sterven, zodat ik almeer versta: met mijn kracht is het niets gedaan. Dat is een les! Om dat te leren moet er keer op keer heel wat uit mijn handen geslagen worden. U weet toch wat er met Jakob gebeurde? Hij worstelde, overwon... Je zou denken dat Jakob als een geweldenaar door het leven gaat. Ik lees het anders: Jakob is mank, kreupel. Zo gaat hij de erfenis ontvangen. Gods kracht is hem alles. Vandaar dat gebed: Schraag op dat spoor mijn wankelende gangen...

Het gaat hier over vreemdehngen in de verstrooiing. Mensen die ten diepste hier hun thuis niet hebben. Verder in deze brief komt naar voren dat ze heel wat te stellen hebben met strijd en verdrukking. Om nog even terug te komen op dat beeld van een scheepje dat op weg is naar de haven: dat scheepje kan onderweg heel wat schade en averij oplopen. De zeilen kunnen scheuren. De masten kunnen schade oplopen, zelfs kan een mast afbreken door het geweld. Soms moet (een deel van) de lading overboord geworpen worden. Kortom, wat kan er al niet zijn! In de ge­ meenschap met Christus kunnen zoveel wonden en builen worden opgelopen. Ook het Uchaam kan het zwaar hebben en aan intens üjden onderworpen zijn. Maar... nochtans bewaring in de kracht Gods. Wat zou u denken, komen we hier niet aan het geheim van de erfgenamen, het geheim van hun behoud door de kracht Gods?

Als er toch geen Bewaarder Israels zou zijn. Die niet beschaamt degenen die Hem verwachten! Wat zou er worden van de erfgenamen? Hij is de Getrouwe, de Waarachtige. Duizend keer zou ik omkomen zonder Hem en zonder Zijn zorg en bewaring. Wat wil de Heere zeggen tot de Zijnen die hopend op Hem wachten? „Uw zaligheid is in Mijn hand, Uw bewaring in Mijn kracht." Erfgenamen, die in zichzelf bedelaars zijn en bhjven, kunnen alleen geholpen zijn met zo'n God en met Zijn onuitsprekeUjke genadekracht. Met niemand en niets minder! Leert u dat meer en meer, bij ondervinding?

Dan te bedenken dat Petrus hier schrijft over bewaring tot de zaligheid. Dat wil zeggen bewaring tot het goede en grote einde. Hij voleindigt Zijn werk tot op de dag van Jezus Christus (FiUpp. 1 : 6). Ik kan het kort en bondig zo zeggen: de erfgenamen gaan erven, komen in het bezit van de voUe erfenis, de zaUgheid. Wat is dat anders dan het dienen van God met een volkomen hart, het aanschouwen van het Lam? Mag ik u vragen wat op dit moment uw gedachten zijn over zo'n erfenis? Als deze erfenis zo rijk is, is het gruweUjk haar te verachten, steh het door en door schuldig haar te versmaden.

Bewaring door het geloof

Petrus zegt nog iets over deze bewaring: het is bewaring door het geloof. De bewaring door Gods hand, door de kracht van Christus wordt ondervonden, verkregen in de weg van het levend geloof. Loopt u met die vraag hoe al dat heil uw deel kan zijn, dan krijgt u hier antwoord.

Hoe ben ik erfgenaam? Hoe kan de erfenis mijn deel zijn? Hoe kan ik bewaard worden onderweg, te midden van alle nood en aanvechting? Door het geloof! Het gaat hier over het geloof dat leeft en vrucht draagt, dat geoefend wordt in de strijd en dat almeer leert leunen op de God der hoop. In dit geloof werpt een zondaar, een bedelaar zich keer op keer aan de voeten van Christus om in Hem te zoeken wat tot heil dient. Dit geloof leert om alle nood te laten aanlopen op Hem aan Wie gegeven is alle macht in hemel en op aarde.

Wat een zegen als de Heihge Geest me neerlegt aan de voeten van Christus. Als Hij leert om m'n ogen op te heffen tot Hem. De ogen houdt mijn stil gemoed, opwaarts om op God te letten. Dat is de weg om bewaard te worden. Zo wil Christus Zijn alles te boven gaande kracht aan de dag laten komen bij mensen, die het aan alles ontbreekt. U begrijpt, het geloof is hier allerminst een prestatie van de mens. Integendeel, het geloof heeft in zich een sterven aan al het mijne.

Maar als het geloof inzinkt, zo zwak wordt en een strijd op leven en dood heeft te voeren met het ongeloof... Wat Petrus in onze tekst schrijft, wil ook zeggen dat de Heere het ingezonken geloof opricht. Hij bewaart, ook in die zin dat Hij het levend geloof niet laat wegsterven. U merkt, het ene wonder van Gods hand stapelt zich hier op het andere.

Wat een vastheid in onze tekst met die dubbele bewaring. „Ja, ja, maar ik bUjf zitten met onmogehjkheden en met uitgewerkte handen." Is er geen Koning Die met zulke noden raad weet? Het is de Heihge Geest Die het weet te nemen uit de volheid van Christus en het thuisbrengt.

Overweeg voor Gods aangezicht of deze erfenis uit onze tekst uw hart heeft en wat ze u ten diepste waard is. U kent het woord van de grote Profeet: waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.

Vresehjk is het om buiten te staan, wanneer anderen - ze zaten onder dezelfde prediking - de erfenis in bezit zullen krijgen. Moet u zich indenken wat dat is: als zovelen beginnen zich eindeloos te verheugen in de God van de erfenis en jij begint buiten te staan... God zegt: jouw papieren deugen niet. Jij hebt het bloed van Mijn Zoon onrein geacht.

Zie dan daartegenover het heil van de erfgenamen. Bewaard en duizend keer opnieuw bewaard. Tenslotte in het volle bezit van de erfenis. Dat wil zeggen dat de Drie-enige lof en eer zal worden toegebracht. Heere, Gij hebt het gedaan! Wat bUjft de erfgenamen hier in dit leven dan over? Dit: de hoop. Het geduldig wachten! Het uitzien. De hjdzaamheid.

Lunteren M. Goudriaan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen