Pinksterboodschap van de synode

Kleine kroniek

Hak voor Pinksteren ontvingen kerkenraden en predikanten de Pinksterbrief van het moderamen van de synode van de Ned. Hem Kerk tezamen met de moderamina van de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk. Ter voorbereiding op deze brief zijn enkele diepgaande gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van de Gereformeerde Bond, de Vereniging Confessioneel Beraad, het Evangelisch Werkverband, de Confessionele Vereniging en de Stichting Vrienden van Kohlbrugge. We luisteren graag naar wat ons door de leiding van de kerk onder de aandacht wordt gebracht inzake het werk van de Heilige Geest.

„Roep om spiritualiteit

Er is in de samenleving een toenemende behoefte aan bezinning. Ook wordt de roep om spiritualiteit steeds sterker De mens is nameüjk meer dan een arbeidskracht of marktelement. Onze tijd kenmerkt zich door veel informatie in de breedte, waarbij vaak diepte ontbreekt.

Door alle veranderingen in de cultuur raken mensen los van hun wortels en worden ook steeds meer losse individuen. Samenhangende verbanden gaan verloren. Mensen zijn daardoor op zoek en verlangen naar gemeenschap. Voor velen is dit echter een privé-tocht geworden.

Verdeeldheid

De kerk beUjdt dat zij een gemeenschap is waarin God te vinden is, en dat Hij doel en zin aan het leven geeft.

Dit beUjden is niet vanzelfsprekend. De kerk hjdt pijnhjk aan geesteloosheid waardoor de vreugde en kracht van het leven met God lang niet altijd van haar afstraalt. Zij laat niet één beeld zien. God is in de gemeente vaak verborgen door een schrijnend gebrek aan eenheid. De kerk is niet bij voorbaat de plek waar geleefd wordt met het Woord van God en als vanzelfsprekend Godservaringen opbloeien. Ook bij zichzelf bemerken de leden van de kerk hoe ook bij hen woord en daad uiteengevallen zijn. Er zit ruimte tussen wat christenen behjden te geloven en wat er praktisch van büjkt.

Wij leven van de Geest

De weg naar God niet ongebroken. Onze onrust en innerhjke verscheurdheid is te groot dan dat wij Hem uit onszelf kunnen vinden. Wij allen zijn aangewezen op de doorwerking van de Geest van God en zijn hulp en inspiratie. Alleen de Geest heelt wat verdeeld is en brengt thuis bij God. Die Geest is ons beloofd. Een belofte die zowel de volgeUngen van Jezus als mensen die Hem nog niet kennen, geldt.

Daarom bUjft de kerk bidden om de Geest, om aanraking door God. Het is nodig dat wij telkens opnieuw rust en stilte zoeken. Ook de leerüngen van Jezus kregen een wachttijd voor het Pinksteren werd. We hebben bezinningstijd nodig om te groeien in horen en ontvangen en te kunnen luisteren naar God die met zijn woord in ons leven aanwezig wil zijn.

De gekomen Geest

De Geest die op de pinksterdag werd uitgestort, zet alles in beweging naar het Koninkrijk van God. Een recht-toe-recht-aan leven naar dit Koninkrijk is niet mogelijk. Er is teveel scheef gegroeid. Daarom is er omkeer en verzoening nodig. Petrus wijst op Pinksteren terug naar de profeten en wijst vooruit naar de toekomst van de Heer. Met Jezus, drager van de Geest bij uitstek, is een nieuwe tijd aangebroken en worden Gods beloften waar. Op het pinksterfeest concentreert alles zich op Christus. Zijn werk waaiert door de Geest die Hij schenkt, uit over de hele wereld. De cocon van lauwheid en ongeïnteresseerdheid wordt opengebroken. Muren worden afgebroken, wat vastzit komt los en de relatie met God en de mensen wordt hersteld.

De Geest aan het werk

De belofte van de Geest is geen droom. De beloofde Geest is uitgestort en wordt tot op de dag van vandaag geschonken aan oudere en jongere mensen. Juist jongeren zullen profeteren en visioenen zien. De vitahteit van de kerk Hgt dan ook in de vervuUing van de belofte van de Geest. Omdat de Geest levend maakt, komen mensen tot geloven in Jezus Christus. Omdat de Geest levend maakt, worden de dingen in de kerk als door een toverstaf aangeraakt. De bijbel, de doop, het avondmaal, maar ook de hturgie en de gemeenschap vertonen een levendmakende kracht. Omdat de Geest levend maakt kunnen eeuwenoude woorden en üederen mensen bij God brengen en de diepste vreugde verschaffen.

Wij beseffen maar al te zeer dat dit niet vanzeffsprekend lukt. Daarom bidden we in de kerk iedere zondag om de verhchting met de Geest. En tegeüjkertijd verheugen we ons over de vervulhng van de belofte die we in de gemeente ook mogen zien.

De gemeente als ervaringsruimte van de Geest

De gemeente is de ervaringsruimte van het geloof. De ervaring van Gods genade bindt mensen met verschillende achtergronden aan Hem en aan elkaar. We beseffen dat juist in de gemeenschap waarin ervaren wordt dat God een nieuw begin maakt, ook de mogeUjkheid bestaat om de Geest uit te doven. Toch behjden we en zien we, dat de gemeente de plek is waar God iets laat merken van zijn verlangen om bij mensen te wonen. Hij houdt niet op zijn Geest te geven. Door de vruchten van de Geest als hefde, vreugde en vrede, wordt duidehjk wat er verandert als de Geest ons aanraakt. Door de gaven van de Geest bUjft de gemeente overeind en staat zij sprekend en handelend in de wereld.

De Geest-kracht van de gemeente

De levende Heer verschaft zich in deze wereld zeff de ruimte. Door zijn Geest groeit de eenheid, want wij allen zijn gedoopt tot één hchaam. Dan is er een gemeenschap waar enige ontferming en barmhartigheid gevonden wordt en waar een genezend en bevrijdend khmaat heerst. Dan is er een piekwaar mensen elkaar vertrouwen en helpen te leven uit de verzoening door Jezus Christus. Er is een gemeenschap waar bij het Avondmaal ervaren wordt, wie God is en waar we elkaar in Jezus Christus als geschenk ontvangen. De ruimte waarin de Geest ons aanraakt, is open naar iedereen. De hefde van God is op de wereld gericht. Daarom zal de kerk altijd een open ruimte zijn, waarin een ieder die God zoekt, Hem kan vinden. We verlangen met Pinksteren naar de komst van de Geest, die openbreekt wat gesloten is en levend maakt wat is verdord. We verlangen dat velen die zoeken Hem hier zullen vinden.

Kom, Heilige Geest, vernieuw uw kerk!"

Het is goed dat een krachtig accent wordt gelegd op het vele dat de kerk van Christus geschonken is in de Geest van Pinksteren. Achter deze heilshistorische realiteit mogen we niet terug en kunnen we niet terug. Toch is het dan des te schrijnender wanneer de gemeente in de realiteit een zo ander beeld vertoont met een groot gebrek aan geloof, hoop en liefde. Daarom is verootmoediging voor Gods aangezicht nodig, concrete belijdenis van schuld vanwege onze hoogmoed, zelfingenomenheid, materialisme, groepsdenken, ontrouw aan het gezag van de Bijbel als Gods Woord, slordigheid in onze levensstijl, gebrek aan bewogenheid met een wereld in grote geestelijke nood. Tegen deze donkere achtergrond is de roep om de Geest die openbreekt wat gesloten is en levend maakt wat is verdord, des te noodzakelijker en indringender

Veenendaal

J. Hoek

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen