De „Kruis-boom des levens"

RONDOM PASEN

1)/iJ^ verplaatsen ons in gedachten een zestal '/^l/ millennia terug in de geschiedenis. In het hart van de aarde, boven de Perzische Golf, lag een prachtige min, de Hof van Eden. Daar, waar alles goed was, woonden Adam, de mens, en zijn vrouw Eva, de moeder van alle levenden. In volle harmonie met hun God.

In het midden van de hof stond een heel bijzondere boom: de boom des levens. Nee, niet zomaar in het midden; ten diepste stond nl. het leven in de hof centraal. Bovendien: de boom moest gemakkelijk bereikbaar zijn. Want door het dagelijks eten van de vrucht van die boom kon het leven onderhouden worden. Het leven uit God. Ook het geesteüjk leven. Het leven vanuit de omgang met de Heere. Om iedere dag te leven uit Zijn hand. Vrijmoedig en bhjmoedig. En Hem te loven en te prijzen. Bijzonder, de Heere Die het leven te midden van de mensheid plant! Wat een tedere zorg!

Steeds weer moest de mens van die boom eten, om te kunnen blijven leven. Maar dat eten was geen probleem; de vrucht was immers 'goed tot spijze'. En de boom predikte het leven!

Behalve voor spijze zorgde de Heere in de hof ook voor drank. Vanuit het centrum van de hof ontsprong een rivier, met water, stromend water. En water onderhoudt het leven. Zo zorgde de Heere ten diepste voor levend 'brood' en levend water.

En zoals het de bedoeUng was dat de boom des levens zich zou vermenigvuldigen over de aarde, zo brak de rivier vanuit het midden van de hof ook uiteen in vier rivierarmen. Stromend naar de vier windstreken. Om heel de aarde te kunnen voorzien van levend water.

Helaas, het is bekend... De mens werd ongehoorzaam. En at, in plaats van de boom des levens, van de verboden boom. Van de boom der kennis, des goeds en des kwaads. Toen kreeg de mens waar hij om vroeg: kennis, bevindehjke kennis.... Vooral kennis van het kwaad! Meer dan hem lief was.

Vanaf dat moment werd de toegang tot de boom des levens definitief geblokkeerd. Door cherubim, met vlammend scherpe zwaarden. Zo heeft de mensheid het leven bruut verspeeld. De levensboom was niet meer bereikbaar.

Bladerend in de Griekse vertaUng van het Oude Testament, de Septuagint, viel het me op dat daar een woord voor 'boom' gebruikt wordt dat niet alleen boom, maar ook 'kruis', en vooral ook 'hout' betekent. Hout des levens, kruis des levens...

En wat zien we nu? De eerste Adam heeft de weg naar het leven, naar het 'hout des levens', gebarricadeerd. Maar in de volheid des tijds is de tweede Adam gekomen, de Heere Jezus Christus. Hij plantte in het hart der aarde en in het hart der wereldgeschiedenis een nieuwe levensboom, een nieuw 'hout des levens'. Een kruishout des levens.

In Hand. 5 zegt Petrus: 'De God onzer vaderen heeft Jezus opgewekt. Welke gij omgebracht hebt, hangende Hem aan het hout.' Aan het hout des levens.

Ook Petrus heeft het in zijn eerste zendbrief over de Heere Jezus Die onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het 'houf. En in Gal. 3 gebruikt Paulus hetzelfde woord.

In de grondtekst wordt op die plaatsen een woord gebruikt dat we ook kunnen vertalen met 'boom', zoals ook in de Engelse vertaUng is gebeurd. Dat betekent dat de Heere Jezus aan een bijzonder 'hout', een bijzonder kruis heeft gehangen. Ten diepste aan een nieuwe levensboom!

De eerste boom des levens bracht vruchten ten leven voort. Let nu eens op het kruishout, die tweede boom des levens. En kijk door het uiterlijke hout heen. Totdat er groen hout zichtbaar wordt: hét Groene Hout! Met opnieuw vruchten ten leven. Ja, met een 'heerhjke' bloedrode Vrucht: Het levende Brood Christus. 'Goed tot spijze.' Levend brood en levend water. Om te worden gebroken en vergoten. Tot een volkomen verzoening der zonden.

Hoor... een stem roept: 'Wie Mijn vlees eet, en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven!' Een oceaan van wegschenkende hefde vanaf een vloekhout. Wegschenkend, met open, bloedende handen! Aan zondaren, vijanden. Aan armen, en verminkten, kreupelen, en bUnden. Daar zij anders de eeuwige dood hadden moeten sterven... Verloren zonen en dochteren worden geroepen te komen. OnvoorwaardeUjk!

In het Paradijs was de eerste boom des levens in het midden van de hof geplant. Zo stond het kruishout als tweede boom des levens op Golgotha ook in het midden. Te midden van het uitschot, het schorriemorrie. 'En Jezus in het midden...'

Hangende aan dat middelste kruishout, heeft Hij er voor gezorgd dat deze nieuwe boom des levens vruchten zou voortbrengen. Zo was het ook voorzegd. Als Zijn ziel zich tot een schuldoffer gesteld zou hebben - aan het hout - zou Hij zaad zien. Vruchten! Ten eeuwigen leven.

Zoals het kruis van Golgotha te midden van twee andere kruisen stond, en midden in het hart der wereld, zo stond het ook in het midden, in het hart, der wereldgeschiedenis. Goede Vrijdag, de grote Verzoendag aller tijden.

Daarom hoeft Gods kind - in gedachten staande bij de 'levensboom' op Golgotha - niet alleen terug te zien op de verloren gegane levensboom in het Paradijs, Niet alleen terug te zien met het schaamrood op de kaken vanwege de beschuldiging: 'Ik ben 't o Heer, ik ben 't die U dit heb gedaan. Ik ben de zware boom die U had overlaan.' (Revius)

Nee, Gods kind mag ook vol verwachting vooruitzien naar het Paradijs Gods dat komt. Wetend dat in het midden van dat Paradijs opnieuw een boom des levens zal staan.

In Openbaring 22 staat zo treffend dat deze boom des levens zowel aan de ene als de andere zijde der rivier zal staan. Dat betekent dat de boom des levens zich in het Paradijs Gods vermenigvuldigd zal hebben. Terwille van de grote schare die niemand tellen kan moet dat geboomte overal groeien. Om de vruchten overal, het hele jaar door, te kunnen plukken en eten.

Hoe hebt u de afgelopen lijdenstijd in gedachten gestaan bij het kruis, de levensboom, van Golgotha? Mocht u, met ogen des geloofs, iets zien en smaken van die bijzondere Vrucht, het levende Brood, met uitgestrekte handen Zichzelf wegschenkend? Aan u, aan jou?

Waar we mogen eten van de vruchten, de weldaden, die Hij verworven heeft aan het hout des levens op Golgotha, zullen we eenmaal met Hem in het nieuwe Paradijs Gods mogen leven. In de nabijheid van de komende boom des levens. Met twaalf maanden per jaar de heerhjkste vruchten. Hoor, de Heiland roept: 'Die overwint, Ik zal hem geven te eten van de boom des levens, die in het midden van het Paradijs Gods is. Die overwint zal alles beërven!'

Die zal nooit meer hongeren, en nooit meer dorsten. Want het Lam, Dat in het midden van de troon is, zal hem weiden, en zal hem tot een Leidsman zijn...

Schoonhoven

H. Liefting

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen