Simsons einde

J/Udlhitls^

J.C. Schuurman, Ridderkerk

Toen riep Simson tot de HEERE, en zeide: Heere, HEERE!, gedenk toch mijner, en sterk mij toch alleen ditmaal, o God! Dat ik mij met een wraak voor mijn twee ogen aan de Filistijnen wreke. En de doden, die hij in zijn sterven gedood heeft, waren meer, dan die hij in zijn leven gedood had. Hij nu had Israël gericht twintig jaren.

Richteren 16 : 28, 30b en 31b

Deze keer letten we op Simsons einde. Juist rond zijn sterven is hij meer richter dan ooit tevoren. En wel omdat hij een beroep op Gods genade doet en tevens de vijand van Israël een zware slag toebrengt. Het slot van Richteren 16 beschrijft een offerfeest dat de Filistijnen vieren in de tempel van hun god Dagon. De vreugde is groot nu ze Simson eindelijk in hun macht hebben. En Dagon krijgt alle eer (vs. 23). Het heiligdom is afgeladen vol. Beneden kan er geen mens meer bij, en ook op het dak staat een dicht opeen gepakte menigte. De stemming zit er in. Er wordt uitbundig gezongen. En dan komt men op het idee om Simson te laten "optreden". Waarschijnlijk wordt hij gedwongen om bepaalde opdrachten uit te voeren die in verband met zijn blindheid onbeholpen verlopen. Reken maar dat de lachsalvo's niet van de lucht geweest zijn. Hij wordt bespot om zijn onmacht. Onwillekeurig denken we even aan de grote Richter, de Heere Jezus Christus, met Wie eveneens een satanisch spel is gespeeld. Ook Hij moest bij wijze van spreken "optreden" toen de romeinse soldaten Hem hadden uitgedost als een spotkoning. Maar uiteindelijk is Christus wel Overwinnaar gebleken. Zoals ook .... Simson!

Op een gegeven moment mag hij even rus- ten. Simson wordt begeleid door een jongen die hem bij de pilaren brengt waarop het dak van de tempel rust. Hulpeloos leunt hij tegen die pilaren aan. En dan gaat Simson bidden. Juist nu hij aan de grond zit en in zichzelf geen enkele kracht meer bezit. Nee, hij heeft het gezien, zijn zonden, volstrekt niet verdiend dat God Zich nog met Hem bemoeit. Maar tegelijk kan hij het niet laten om de Naam van de Heere aan te roepen. Wat is dat toch? Dat is het wonder van de Heilige Geest Die Simson léért bidden (evenals bij Lechi - Richt. 15 : 18). Daarom lezen we in vers 28: "Toen riep Simson tot de HEERE, en zeide: Heere, HEERE!" In de vertaling is duidelijk aangegeven dat het om twee verschillende Godsnamen gaat. De eerste naam is met kleine letters geschreven en betekent: "Machthebber". God regeert, ook al roemen de Filistijnen in Dagon. In de tweede naam die met hoofdletters is geschreven, gaat het om Gods verbondsnaam. De HEERE is de Getrouwe Die Zijn volk en ook Zijn knecht niet vergeet. Deze beide namen geven aan dat Simson terugvalt op Gods macht én op Gods trouw. Ootmoedig smeekt hij om ontferming. Hij bidt zoals hij nog nooit gebeden heeft: "Heere, HEERE! gedenk toch aan mij...!" Dat is meer dan: "Wilt U aan mij denken? " Gedenken is genadig zijn. We komen Simsons bede meer tegen in de Schrift. In Psalm 106 bijvoorbeeld: "Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk..." (vs. 4). En bij de moordenaar aan het kruis: "Gedenk mijner als Gij in Uw Koninkrijk zult gekomen zijn". Al deze bidders hebben geleerd dat uitkomst alleen mogelijk is in de weg van genade.

En wat vraagt Simson dan? Of de Heere hem sterken wil. Alleen ditmaal! Dus voor deze ene keer. Opdat hij zich kan wreken aan de Filistijnen die hem zijn beide ogen hebben uitgestoken. Wellicht hebben we moeite met dit gebed. Mag Simson dit vragen? Het is duidelijk dat hij zich op de grens bevindt van wat een mens bidden mag. Tóch lezen we het meer in de Bijbel dat er om wraak gebeden wordt. Er zijn zelfs enkele wraakpsalmen die we praktisch nooit zingen, maar die wel in de Bijbel zijn opgenomen. En dan gaat het niet zozeer om persoonlijke wraakzucht. Uiteraard weten we niet of Simson daar helemaal vrij van is. Wij kunnen niet in zijn hart kijken. Maar zou het niet vooral de eer van God zijn die hem tot dit wraakgebed brengt? Terwijl Simson tegen die pilaar staat geleund hoort hij hoe om hem heen massaal de naam van Dagon wordt grootgemaakt. Simson zal iets ervaren hebben van de belediging die de enige en waarachtige God door dit heidens gezang moet ondergaan. Bovendien onderdrukken de Filistijnen Israël. Laat God dat ongestraft toe? We kunnen ook denken aan de talloze gruwelijke dingen die mensen elkaar in onze tijd aandoen. Kan dat maar zo? Nee, God komt er op terug. Hij is een Wreker van het kwaad. En zeker rond het eindgericht zal dat blijken. In Jesaja 61 : 2 is er sprake van "de dag van de wraak van onze God". God heeft het recht om heilig wraak te nemen. Dat is een huiveringwekkende realiteit. Misschien past deze notie niet in het beeld dat wij van God hebben. Maar de wraak behoort wel tot het bijbelse Godsbeeld. De Heere gedoogt het kwaad niet. En er is maar één weg om Zijn wraak te ontgaan. De weg die ons gewezen wordt in Psalm 2: "Kust de Zoon, vanouds u toegezeid, eer u Zijn toorn verdelg', (...) wanneer Zijn wraak, getergd door uw gedrag, u onverhoeds zou door haar gloed verteren."

Nu, dat laatste hebben de Filistijnen ondervonden. Simsons gebed wordt verhoord. De Heere verleent hem opnieuw die enorme kracht met als gevolg dat de tempel van Dagon instort. Velen komen om inclusief Simson zelf. Hij offert zijn leven op voor het Koninkrijk van God. En dan staat er aan het einde van vers 30 dat "de doden, die hij in zijn sterven gedood heeft, meer waren, dan die hij in zijn leven gedood had". Simson wordt nu toch gebruikt om de Filistijnen een grote nederlaag toe te brengen. Hij mag toch een richter, een verlosser zijn! En juist nu is hij een voorafschaduwing van de Heere Jezus Christus. Ogenschijnlijk zwak en machteloos, en nochtans overwinnaar! Tijdens zijn sterven nota bene! Was het op Golgotha anders? Als een machteloze hing Jezus aan het kruis. Tot vreugde van Zijn vijanden. Eindelijk was Hij in hun macht. En aan het einde van de Goede Vrijdag gaf Hij de geest. Ook Hij stierf. Als Verliezer? Nee, als Overwinnaar!

En juist door Zijn dood heeft Hij met de machten van de duisternis afgerekend. Door de dood heeft Hij tenietgedaan degene die het geweld van de dood had, dat is de duivel (zie Hebr. 2 : 14). Bovendien heeft Christus door Zijn dood de schuld verzoend. O ja, al tijdens Zijn leven en Zijn rondwandeling op aarde heeft Hij veel zegen verspreid. Maar de grootste zegen ligt - net als bij Simson - in Zijn sterven! Omdat het een verzoenend sterven is. Hebben we dat al ontdekt? Daarom wordt aan het Avondmaal de dood des Heeren verkondigd. Van Zijn dood leeft Gods Kerk. Oneindig veel meer dan Simson is Hij. Christus heeft een eeuwige verlossing van zonde en schuld, van verderf en ondergang aangebracht. We mogen Gode zij dank ook weten dat de dood Hem niet kon houden. Op Goede Vrijdag is Pasen gevolgd. Hij is de opgestane Levensvorst Die nu verhoogd is aan Gods rechterhand. En vanuit de hemel werkt Hij aan op de grote eindoverwinning. Dan zal er definitief worden afgerekend met allen die zich tegen God hebben verzet. Het zal inderdaad een dag van wraak zijn. Maar ook een dag van vreugde voor allen die de Heere Jezus hebben liefgehad. Ze ontmoeten in Hem geen Onbekende. Hun Rechter is hun Redder. Voor het levende geloof een dag om naar uit te zien. Zeker in deze weken nu de spanningen in de wereld toenemen. Zijn dat geen signalen dat Jezus komt? Waken we en zijn we bereid? Schuilen we in Gods genade zoals Simson? En laten we daar niet mee wachten tot het einde van ons leven zoals Simson deed? Al was het voor hem nog niet té laat, het was wel aan de late kant. Gelukkig als we de Heere al veel eerder leren dienen, liefst van jongs af aan. In die weg worden we het meest gezegend en ook voor veel zonden bewaard.

We ronden de meditaties over Simson af. In grote lijnen hebben we zijn leven en optreden als richter gevolgd. Wat is hij een verscheurd mens geweest. Een tweemens in wie de Geest en het vlees om de voorrang streden. Nu zijn wij geneigd om de balans van Simsons leven op te maken. Maar kunnen wij dat? En mógen wij dat? Ik las bij een uitlegger dat Simsons leven een "totale mislukking" was. Maar wie maakt dat uit? Wij? Laten we dat maar aan de Heere over. De laatste woorden die het boek Richteren aan Simson wijdt, luiden: "hij nu had Israël gericht twintig jaren". In onze ogen stelt zijn optreden weinig voor. Welke zegen is er van zijn "ambtsbediening" uitgegaan? Als Simson in onze dagen had geleefd, dan zou het veel moeite hebben gegeven om een "in memoriam" te schrijven voor bijvoorbeeld een kerkblad. Wat moet je nu over Simson als nazireër, als dienaar van de levende God schrijven? Zo'n verknipt leven, vol tegenstrijdigheden. Wat is dat richten van Simson eigenlijk geweest? Daar komen wij niet uit. Het is ook niet aan ons om de balans van zijn leven op te maken. God is Rechter Die beslist. Het (eind)oordeel komt Hem alleen toe.

In ieder geval wordt Simson wel in Hebreen 11 genoemd onder al die oudtestamentische getuigen die wisten van het levende geloof. Dat is tekenend voor Gods genade. In onze beleving hoort Simson niet thuis in dit hoofdstuk. Wij zouden hem afschrijven. Maar de Heere taxeert blijkbaar anders. Hij schrijft bij wat door ons wordt afgeschreven. Het omgekeerde is trouwens ook mogelijk. Dat mensen die bij ons meetellen bij de Heere juist niet in tel zijn. Wij mogen en kunnen niet op Zijn rechterstoel gaan zitten. Laten we toch voorzichtig zijn met onze oordelen. God rechtvaardigt goddelozen uit enkel genade! Dat belijden we toch als het hart van het evangelie? Maar - in de praktijk kan dit kernbelijden veel ergernis oproepen. Als God inderdaad zondaren aanneemt, hebben wij onze vragen en bedenkingen. Simsons behoud is een aanstoot voor ieder die er alles aan doet om als een "keurig" mens zalig te worden. Maar Simsons redding is krachtig evangelie voor wie zichzelf als een zondaar, ja als een goddeloze heeft leren kennen. En die het weet: uit mij geen vrucht. Als God me niet bewaart voor de zonde kies ik dezelfde wegen als die Simson koos. Daarom blijft alleen Simsons gebed om genade over dat hij aan het einde van zijn leven gebeden heeft: "Gedenk toch mijner." Wie zich zó in Gods handen werpt, zal niet beschaamd worden. En dan is alle roem voor de Heere vanwege Zijn eeuwig welbehagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen