Lezen in Augustinus’ belijdenissen

—" BLOEMLEZINGEN UIT DE KERKGESCHIEDENIS

door P. Vermeer, Epe

E zijn nu toegekomen aan het laatste boek van de Belijdenissen van Augustinus. Ook in dit boek gaat de kerkvader verder met zijn uiteenzettingen over de schepping. Veel aandacht geeft hij aan een zinnebeeldige uitleg van wat de Bijbel over de schepping vertelt. In het begin van dit boek staat Augustinus eerst stil bij de onverdiende genade van God. We laten hem hier even over aan het Woord:

„U roep ik aan, mijn God, mijn Ontferming, die mij gemaakt hebt, en mij, die U vergat, niet vergeten hebt. Ik roept U tot mijn ziel, welke Gij toebereidt om U te bevatten door het verlangen, dat Gij in haar gelegd hebt: verlaat mij niet, nu ik tot U roep. Gij, die mij vóórkwam voordat ik tot U riep, en die niet afliet van mij herhaaldelijk met velerlei stemmen te roepen, opdat ik.U van verre zou horen en mij zou bekeren en U zou aanroepen, die mij riep. Immers, Heere, Gij hebt al mijn slechte verdiensten verdelgd om geen vergelding te doen aan mijn handen waarmee ik van U afviel, en Gij kwam al mijn goede verdiensten voor om vergelding te doen aan Uw handen waarmee Gij mij gemaakt hebt. Want ook vóórdat ik was, waart Gij, en ik was niet waardig dat Gij mij het aanzijn zou geven, en toch ben ik door Uw goedheid, die dit geheel waartoe Gij mij schiep en waaruit Gij mij schiep, vóórkwam. Immers, Gij had mij niet nodig, en ik ben ook niet een zodanig goed, dat Gij door mij kunt geholpen worden, mijn Heere en mijn God, en dat ik U zo kan dienen, dat Gij als het ware niet afgemat wordt in Uw arbeid, of dat Uw macht geringer is, wanneer zij mijn dienst ontbeert, evenmin dat ik U zo kan eren als de aarde door bewerking geëerd wordt, zodat Gij ongeëerd zoudt zijn als ik U niet eer. Maar ik ben zo, dat ik U dien en U eer, opdat ik het goede geniete van U, wiens gave het is, dat ik ben, zodat ik het goede kan genieten" (Conf. XIII, 1).

Wanneer Augustinus luistert naar de beginwoorden van Genesis 1, dan hoort hij daarin een spreken over de Drieëenheid:

Drieëenheid, welke Gij zijt, mijn God. Want Gij, de Vader, hebt in den Beginne van onze wijsheid, dat is in Uw wijsheid, die uit U is geboren, die met U gelijk en van eeuwigheid is, namelijk in Uw Zoon, de hemel en de aarde geschapen. En veel hebben wij gezegd over de hemel van de hemel en over de woeste en ledige aarde en over de afgrond, die duister was ten opzichte van de stromende vloed van zijn geestelijke vormloosheid, en dat gebleven zou zijn, indien hij zich niet gekeerd had tot Hem van wie hij dat leven, hoe dat dan ook was, gekregen had en door wiens verlichting hij een heerlijk leven geworden was, en de hemel van die hemel was, die later gemaakt werd tussen de wateren boven en de wateren beneden. Ik merkte reeds de Vader op in de naam van God, die dit geschapen heeft, en de Zoon in de naam Begin, waarin Hij dit schiep, en daar ik in mijn God geloof als in een Drieëenheid, zocht ik, overeenkomstig dat geloof, in Zijn heilige uitspraken en zie: Uw Geest zweefde op de wateren. Zie, dat is de Drieëenheid, mijn God, de Vader, en de Zoon, en de Heilige Geest, de Schepper van de ganse schepping" (Conf. XIII, 5).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen