Christus' voorbede

MEDITATIE

door J. C. Schuurman, Ridderkerk

„Die ook voor ons bidt." Romeinen 8 : 34b

N deze week van de Hemelvaarts- 9msd' dag Staan we opnieuw stil bij een van de taken die Christus in de hemel verricht. Ging het de vorige keer om Zijn koninklijke ambt, nu letten we op Zijn hogepriesterlijke bediening. We luisteren nog steeds naar het zegelied van Romeinen 8. Al zingend springt Paulus van de ene zegen op de andere over. Kort en krachtig wordt het door de apostel beleden: "Die ook voor ons bidt." Van deze woorden gaat een diepe troost uit, juist voor aangevochten mensen. We moeten er voor waken dat we ons geen al te letterlijke voorstelling van Jezus' voorbede maken. Alsof de verhoogde Heere met gebogen knieën en gevouwen handen voor het aangezicht van Zijn Vader ligt. Volgens Calvijn wijst Hij de Vader voortdurend op Zijn lijden en sterven door Zijn doorboorde handen te laten zien. Op grond daarvan voert Hij als een bekwame advocaat een indringend pleidooi voor Zijn gemeente. Het heerlijke is dat Zijn voorbede wordt verhoord. Daarom kunnen er geen geldige beschuldigingen tegen de uitverkorenen van God worden ingebracht (vers 33). Ze worden door Hem vrij gepleit op basis van Zijn kruisverdienste.

Wat bidt Christus? Zou dat niet hetzelfde zijn als in het hogepriesterlijke gebed? Of de Vader Zijn volgelingen wil bewaren voor de boze (Joh. 17:15). Met Zijn voorbede heeft Jezus eenmaal Petrus vastgehouden zodat zijn geloof geen schipbreuk leed. Tegenover satans ziften stond Jezus' bidden. Kijk, dat staat in de voorbede van onze Zaligmaker vooral centraal: dat we niet worden ingepalmd door de boze en verloren gaan. Het mag ons niet ontgaan dat Paulus in de tekst de tegenwoordige tijd gebruikt: "Die ook voor ons bidt". Zijn voorbede gaat nog altijd door. Vandaag, terwijl u deze meditatie leest, wordt er in de hemel gebeden voor de gemeente van Christus. En ook morgen en overmorgen, ja tot aan Zijn terugkeer! Volgens Hebreen 7:25 leeft Hij altijd (!) om te bidden.

Als we het geheel van vers 34 lezen lijkt Paulus naar een climax toe te werken. "Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is. Die ook opgewekt is; Die ook ter rechterhand Gods is. Die ook ... voor ons bidt." Voor de apostel is het een van de rijkste dingen die Hij met het oog op Christus belijdt. Hij zingt het uit. Zingen we mee? "Die ook voor ons bidt." Ons! - misschien aarzelen we om dit kleine woordje over te nemen. Want - voor wie bidt Christus? Bidt Hij ook voor mij? Daar kunnen we mee zitten. Mag ik nog een keer wijzen op Hebreen 7:25? Hij bidt voor allen die door Hem tot God gaan. Dat betreft allen die Hem nodig hebben gekregen als Middelaar. Ze kunnen het leven buiten de Heere niet meer vinden en doen vanuit hun nood een dringend beroep op Zijn genade. Herkennen we hierin ons eigen "signalement"? Nemen wij (dagelijks) de toevlucht tot God? En dan door Christus! Want hoe zouden we ooit buiten Hem om tot de heilige God kunnen nade- ren Die in de Bijbel ook een verterend vuur wordt genoemd. Onze gebeden kunnen de Heere alleen via Christus bereiken. Ons bidden is verre van volmaakt. Wat kan een mens stuntelen in zijn of haar gebed. Hebt u er ook wel eens last van? Je probeert te bidden, maar je durft het nauwelijks bidden te noemen. Het is zo gebrekkig, op jezelf gericht. In ons bidden sluipen al gauw egoïstische elementen binnen. Of je bent zo snel afgeleid. Je schaamt je voor je eigen gebeden. Dat kan! Maar dan zuivert Christus in de hemel onze gebeden. Ik hoorde eens een treffend voorbeeld in dit verband: een klein kind had langs de weg bloemen geplukt voor haar moeder. Nou ja ... bloemen? Het was meer gras en onkruid. Maar die moeder haalde de meest ontsierende sprieten er tussen uit. En toen de bos eenmaal in een vaas op tafel stond was het toch een fleurig geheel om te zien. Zo reinigt Christus als de grote Hogepriester onze gebeden en legt ze vervolgens voor de Vader neer. Hij maakt ons bidden aanvaardbaar door het egoïstische te verwijderen. Ook van onze gebeden geldt dat Hij ze verzoent en zuivert. Ze gaan bij wijze van spreken eerst door Zijn doorboorde handen voordat ze God bereiken.

"Die ook voor ons bidt." Nee, dat maakt ons bidden niet overbodig. Als ouders voorbede voor hun kinderen doen, wil dat niet zeggen dat die kinderen zelf niet meer behoeven te bidden. Ik zou het liever omkeren. De voorbede van de Heere Jezus spoort ons juist aan om zelf des te vuriger te bidden. Want we hebben een Hogepriester Die bemiddelt. Hij verleent ons toegang tot God. Ons bidden wordt door Zijn voorbede gedragen. Ook en zelfs als we hebben gezondigd. Dan kan het gebeuren dat we bijna niet durven te bidden. We hebben de Heere immers ernstig gekwetst en beledigd. Dan kunnen we ons zo geremd voelen om tot God te naderen. Maar dan mogen we elkaar herinneren aan wat de apostel Johannes schrijft: "Indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige; en Hij is een verzoening voor onze zonden" (1 Joh. 2:1-2a). Zijn voorbede wordt door Johannes dus nauw verbonden met de zonde. Op Hem mag een beroep worden gedaan, ook al is er nog zo veel voorgevallen in ons leven. In het maatschappelijke leven komt het wel eens voor dat een advocaat een bepaalde zaak niet wil verdedigen. De misdaad is te verschrikkelijk. Maar Christus zal niemand Zijn diensten weigeren - als er maar oprecht berouw is. Weet dat Hij gratis helpt, omdat Hij Zelf met Zijn bloed betaald heeft. Hij doet Zijn werk pro Deo. De grootste zondaar mag Hem in de arm nemen. Wat een barmhartige Hogepriester, deze ten hemel gevaren Christus! Geen tweede zoals Hij.

"Die ook voor ons bidt!" Dat geldt ook als er biddeloze tijden zijn. Helaas kómen die voor. Juist bij mensen die de Heere vrezen. Soms zitten we zó gevangen in onszelf of in bepaalde omstandigheden dat we niet meer kunnen bidden. We krijgen onze gedachten niet geordend. Of we ervaren geen enkel contact met de hemel. Voor ons gevoel komen onze woorden niet boven het plafond uit. Ons bidden is niet meer dan een zucht: "O God, help me toch!" Of we zijn dwars. Dat is ook mogelijk. We willen niet eens bidden. Wat kan juist het gebedsleven een wankel bestaan leiden. Maar ook dan is er die voorbiddende Hogepriester in de hemel. God heeft Hem niet gegeven voor mensen die goed kunnen bidden. Trouwens - bestaan die wel? In de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat een schitterend artikel over de "voorbidding van Christus" (art. 26). Daarin wordt beleden dat God wel wist dat wij zondaren zijn toen Hij deze Voorbidder aan ons gaf. Hij houdt de Zijnen vast. Ook als ze zelf te ziek zijn om te bidden. Of tijdens een narcose. Of als ze dement geworden zijn. Het kan me wel eens troosten tijdens bezoeken aan mensen die wij niet meer kunnen bereiken, terwijl er in het verleden geestelijk contact was. In de hemel worden ze voortdurend gedragen in Jezus' voorbede. Zijn bidden gaat ook door tijdens aanvechtingen en depressies, als het langs de afgrond van de vertwijfeling gaat. We hebben een trouwe Zaligmaker in de hemel. Het kan al zo veel betekenen als mensen voor je bidden en dat soms ook tegen je zeggen: "ik zal voor je bidden". Maar het is nog oneindig veel rijker als Christus voor je bidt. Want "Wie zal eerder verhoord worden dan de eigen, welbeminde Zoon van God? " (art. 26 NGB).

Wat een zekerheid in Romeinen 8. Vooral in het slotgedeelte van het zegelied geeft Paulus een vast getuigenis. O ja, de tegenstellingen zijn groot. Er is sprake van vervolging en verdrukking, van benauwdheid en gevaar. De apostel wist waar hij over schreef omdat Hij het zelf aan den lijve ondervonden heeft. Meermalen is hij gegeseld. En toch zal niets ons kunnen scheiden van de liefde Gods in Christus Jezus. "Ik ben verzekerd" zingt Paulus in vers 38. Wist u dat deze dienaar van Christus in zijn dagen al verzekerd was? Hij had een levensverzekering. Een hele bijzondere omdat hij was gedekt in leven en in sterven. Dood noch leven konden hem scheiden van zijn ten hemel gevaren Koning. Deze verzekering heeft hem geen cent gekost. De volle premie is door een Ander op Golgotha betaald. Bovendien had Paulus geen enkel eigen risico. Het enige wat deze verzekering hem gekost heeft was zijn hart! Anders gezegd: de overgave en bekering van zijn leven. Maar juist door zijn leven te verliezen aan Christus heeft hij het behouden. Dat is die won- derlijke paradox binnen het Koninkrijk van God: verlies is winst.

Zien we ondertussen hoe rijk de betekenis van de hemelvaart van Christus is? En nu hebben we ons nog beperkt tot twee aspecten: "Christus' regering" en "Christus' voorbede". Aspecten als het plaats bereiden en het zenden van de Heilige Geest hebben we laten liggen. Stemmen we met Paulus in? Dan zijn we rijk. Bovendien meer dan overwinnaars (vers 37). Nu al, terwijl we nog midden in de strijd staan. De overwinning is in het geloof al volop werkelijkheid. Paulus schrijft immers niet dat we na (!) dit alles meer dan overwinnaars zullen (!) zijn, straks bij de wederkomst als al het lijden tot het verleden behoort. Er staat: in (!) dit alles meer dan overwinnaars. Terwijl we voor onze eigen beleving zo vaak verliezers zijn. Hoe dat kan? Alleen door de Koning en de Hogepriester van de hemelvaart Die ons heeft liefgehad. Ik kan het niet laten om nog een keer de Nederlandse Geloofsbelijdenis aan te halen (opnieuw art. 26): "Daar is niemand, noch in de hemel, noch op de aarde, die ons liever heeft dan Jezus Christus." Zijn liefde is dus nóg groter dan onze liefde voor elkaar als man en vrouw of als ouders en kinderen. Zien we waar het geheim van een christen ligt? In Christus! Wie Hem in al Zijn heerlijkheid leert kennen in het Woord, gaat met Paulus meezingen, gedrongen door de Heilige Geest. "Die ook ter rechterhand Gods is. Die ook voor ons bidt!" Zijn Naam komt alle eer toe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen