„De Beloofde aan de vaderen”

door H. Hartman, Ridderkerk

EER nabij is de dag, dat wij, zo de Heere wil en wij leven, opnieuw Kerstfeest mogen vieren. Het heerlijke heilsfeit mag worden herdacht, dat Hij Die bij de Vader in heerlijkheid was, neerkwam op deze lage, zondige wereld. Hij Die rijk was, werd arm, opdat Hij armen zou kunnen rijk maken. Niet met een rijkdom van deze wereld, maar met de rijkdom van genade, die blijft tot in de eeuwigheid.

Wanneer in de „volheid van de tijd" die Verlosser komt, dan komt Hij niet onaangediend. Reeds in het Oude Testament wordt op vele plaatsen naar de komende Verlosser heengewezen. Profeten hebben Hem aangekondigd. Hebben gesproken van de komst van de Messias en van het heilswerk, dat Hij tot verlossing van zonde en schuld, tot stand zou brengen. Reeds direct na de zondeval in het Paradijs, met zijn rampzalige gevolgen, sprak God in Zijn genade van een Verlosser. De belofte daar gegeven, wordt genoemd de „moederbelofte". Ze was de moeder van alle heilsbeloften. Zij luidde: „En Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw en tussen uw zaad en haar zaad; dezelve zal u de kop vermorzelen en gij zult het de verzenen vermorzelen" (Gen. 3 : 15). In de duisternis van de zondeval, wordt reeds hier een heerlijk genadelicht ontstoken. Het eerste Evangelie. Teken van Gods ontferming. Hij maakt de „vriendschap" met de boze, tot „vijandschap". Uit het zaad van de vrouw zal Hij geboren worden. Die de strijd met satan zal aanvangen, maar ook winnen zou. Hij zou de Sterkere zijn, die de vaten uit het huis van de sterke zou roven. Maar die sterke Held zou ook Zelf geslagen worden. Hij zou lijden en sterven, maar in dit alles toch Overwinnaar zijn. Ondanks deze aan Adam en Eva gedane belofte, vergaten de mensen Hem. De goddeloosheid nam meer en meer toe. Door de zondvloed werd het kwaad slechts voor een tijd beteugeld. Toen het water van Gods toom over de zonde was opgedroogd, was de aarde weldra weer vervuld met zonde en ongerechtigheid. Gods beloften werden geheel vergeten.

Toen verkoos de Heere een man. Abraham. Zijn geslacht zou tot een groot volk worden. Dat volk zou zijn het afgezonderde volk van God. Met dat volk richtte Hij Zijn genadeverbond op. Het was het volk van Gods beloften. Uit dat volk zou de Christus geboren worden. Tot Abraham kwam het woord van God, dat in hem alle geslachten van het aardrijk gezegend zouden worden (Gen. 12: 2 en 3).

Niet in Abraham zelf. Want ook hij en zijn kinderen waren zondaren. Maar uit het zaad van Abraham zou Eén zijn. Die bestemd was om deze zegen te bevatten en ook Zelf te zijn. Die Enige zou niet alleen Zoon van Abraham zijn, maar ook Zoon van God. Zo kan de Heere Jezus Christus het later tegen de Joden zeggen, dat Abraham met verheuging heeft verlangd om de dag van Christus te zien. Zo zijn de beloften aan de aartsvaders gedaan, vervuld in Christus.

We zagen reeds, dat de Heere van deze toekomstige Verlosser heeft gesproken door de profeten. In al die voorspellingen gaat het om twee zaken, namelijk om: 1. De heerlijkheid van de Verlosser. 2. De vernedering van de Verlosser.

1. De heerlijkheid van Christus

Christus zou de Zoon van David zijn naar het vlees. Voortgekomen uit een koninklijk geslacht, zou Hij als Koning regeren. Als zodanig wordt Hij reeds in Psalm 2 aangekondigd. Daar zegt God de Vader van Zijn Zoon: „Ik toch heb Mijn koning gezalfd over Sion, de berg van Mijn heiligheid." Ja, Hij zal regeren met majesteit, gerechtigheid en genade. Ook Psalm 72 spreekt daarvan:

„Zo zal Hij Uw volk richten met gerechtigheid en Uw ellendigen met recht. De bergen zullen den volke vrede dragen, ook de heuvelen met gerechtigheid." Het Koninkrijk van God zal geen grenzen kennen. Joden en heidenen zullen erin delen. Het zal een eeuwig Koninkrijk zijn. Jesaja de „Evangelist" van het Oude Verbond, heeft ervan gezongen: „Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam: Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid. Vredevorst" (9 : 5). „Zie een Koning zal regeren in gerechtigheid, en de vorsten zullen heersen naar recht" (32 : 1).

En als straks Israël om zijn zonden is weggevoerd in ballingschap, zwijgt ook daar de stem van de profeten niet, maar mag Daniël voorzeggen, dat het eeuwig Koninkrijk van de Zoon van God, alle koninkrijken van de wereld zal vermalen en tenietdoen (Dan. 2 : 44).

En Zacharia zegt over deze Koning: „Verheug u zeer, gij dochter Sions, juicht gij dochter Jeruzalems, uw Koning zal u komen, rechtvaardig, en Hij is een Heiland..." (9: 9).

Al deze profetieën zijn vervuld in de Heere Jezus Christus. Als Johannes op het eiland Patmos in een geopende hemel mag blikken, dan zegt hij van de verheerlijkte Christus: „En Hij heeft op Zijn kleed en op Zijn dij, deze naam geschreven: Koning der koningen en Heere der heren" (Openb. 19 : 16). Inderdaad... de Verlosser is Drager van koningsheerlij kheid.

Hij kan zeggen: „Mij is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde."

2. De vernedering van Christus

Wanneer in de moederbelofte gezegd wordt, dat het zaad van de slang het vrouwenzaad de verzenen zal vermorzelen, duidt dit reeds op deze vernedering. Ook daarover hebben de profeten geprofeteerd. Ze hebben het lijden van de Messias voorzegd. De vernedering en de ellende die koning David moest ondergaan en waarover hij in tal van psalmen heeft gesproken, is profetie van het lijden dat over Christus komen zou. En wie kent niet het bekende hoofdstuk 53 van Jesaja, dat aanvangt met: „Wie heeft onze prediking geloofd en aan wie is de arm des Heeren geopenbaard? ", en dat spreekt van de Man van smarten, de onwaardigste onder de mensen, verzocht in krankheid, terwijl een iegelijk was als verbergend het aangezicht voor Hem?

Deze vernedering moest Christus ondergaan, wilde Hij de Zaligmaker van zondaren kunnen zijn. De Joden hebben dit niet begrepen. Zij verwachtten een aardse messias, die Israël zou verlossen van zijn vijanden. Een koning die het volk Israël de oude glorie zou teruggeven. Zelfs de discipelen van Jezus hebben aanvankelijk de weg van vernedering, die hun Meester moest gaan, niet begrepen. En toch... alleen zó kon er verlossing komen. Alleen door Zijn lijden en sterven; Zijn heilswerk van kribbe tot kruis, kunnen wij door het geloof in Hem, vrijgesproken worden van de door onze zonde welverdiende straf. Eeuwige dank brengen de zaligen in de hemel, de Heere Jezus daarvoor toe, dat Deze voor hen in de dood heeft willen gaan en Zich aan het kruis liet nagelen. Daar klinken de hemelbogen van het lied van de verlossing: „Gij zijt geslacht en hebt ons Gode gekocht met Uw bloed, uit alle geslacht en taal en volk en natie."

Voor ons is de Heere Jezus niet de toekomstige Verlosser, maar de gekomen Verlosser. Wij mogen de profetieën zien in het licht van de vervulling. Er is een bekend kerstlied dat ervan zingt: „ Stille nacht, heilige nacht, Heil en vrede wordt gebracht Aan een wereld, verloren in schuld Gods belofte wordt heerlijk vervuld Amen, Gode zij de eer." Ja... wij mogen Kerstfeest vieren, ook in het jaar 2002. Hebben we reeds geleerd op rechte wijze Kerstfeest te vieren? Knielen wij bij de kribbe in verslagenheid vanwege onze zonden? Leerden we het Kind in de kribbe aanbidden als ook onze Verlosser en Zaligmaker? I

Die vraag late ons niet los, tot wij Hem met persoonlijke toepassing waarlijk mogen eren als de Overwinnaar van satan; als de Koning Die regeert over ons hart; als de Zaligmaker, Die onze zonden wegnam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen