Kerstzang

En men noemt Zijnen naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der Eeuwigheid, Vredevorst

Op 't geluid der hemelchoren, op 't gelei van Jacobs ster, dat wij 't Kindeke, ons geboren, biddend naadren, schoon van verr'! Gods- en Menschenzoon te zaam, WONDERLIJK! dat is Zijn naam!

In die nederige woning ligt, van zichtbren glans ontbloot, Gods Gezalfde, Sions Koning! de Eéngeboorne in 's Vaders schoot! die van ouds genoemd werd RAAD, 't Woord, door Wien de wereld staat!

Laat ons blijde, maar met beven, lof, en prijs, en hulde biên aan dien Zoon, van God gegeven, arm en klein, op moeders kniên! - want Zijn hand bestiert ons lot, en Zijn Naam is STERKE GOD!

In den tijd werd Hij geboren, aan Zijn eigen woord getrouw; de Eerstgeboren, de Uitverkoren, als 't beloofde Zaad der Vrouw aan de Vaadren toegezeid, VADER, zelf, DER EEUWIGHEID.

Eeuwig moet dat Kind regeeren. Spruit en Hoofd van Davids Huis! Alles zal Hij overheeren, door de zwakheid van een kiniis! Schoon Hij aanstoot brengt, en 't zwaard, VREDEKONING toch op de aard!

Wonderlijke! Raad! Almachtig! Eeuwenvader! Vredeheer! aan den nacht des heils gedachtig, vallen we in aanbidding neer voor den Meester van 't heelal in den Bethlehemschen stal! Ja! 't betaamt ons daar te aanbidden Gods in 't vleesch gezienen Zoon! In der arme herdren midden d' Erfgenaam van Davids troon! Op Mariaas moederschoot, d' Overwinnaar van den Dood!

Die, na drie en dertig jaren, aan een vloekpaal vastgehecht. Zich ook daar zal openbaren. Zoon van God, in macht en recht! Van de kribbe tot aan 't kruis volgt en looft Hem, Jacobs huis!

Doch, wie zal Zijn Woord gelooven! Dit verstaat geen vleesch en bloed, dat de Levensvorst van boven voor verloren zondaars boet, mensch, ja! kind wordt, lijdt en sterft, en ons met Zijn bloed verwerft!

Maar Gods Englen in den hoogen, die Hem dienen dag en nacht, steeds vervuld van mededoogen, over Adams nageslacht, zien het wonder, roepen 't uit, en aanbidden 't Godsbesluit!

Maar het kuddeken op aarde, 't Israël van God bemind, dat Zijn woord in 't hart bewaarde, heeft, in 't pasgeboren Kind, zijn Verlosser in de ellend, zijn verborgen God herkend!

Een verborgen God, een Heiland, is de God van Israël! 't Heilgeloove, nimmer feilend, merkt Zijn wonderbaar bestel! Dat heel 't schepsel tuige zij: een verborgen God is HIJ!

Tuigt het heemlen! tuig het, aarde! uit het niet hervoortgebracht! Sints het Godsbesluit U baarde, onderhouden door Zijn kracht! Doch de hand, die 't alles werkt, blijft bedekt en onbemerkt!

Tuig het in Uw wisselingen, o der eeuwen wentlend lot, wiens door één gevlochten kringen u zijn afgeperkt van God! Maar Zijn wegen. Zijn beleid, zijn omhuld in donkerheid!

Tuig het, Isrel! wien Hij stelde tot een toonbeeld van gena! wien Zijn aangezicht verzelde, dien Hij weidde, vroeg of spa! Ge ondervondt Zijn heilgebied, maar het Wezen zaagt gij niet!

En gij, voorwerp Zijner zorgen, Godskerk, over de aard verspreid! in Uw Heer en Hoofd verborgen, spreidt ook gij geen heerlijkheid, aardschen glans, noch macht ten toon! - gantsch inwendig zijt gij schoon!

Kleinste van Judéaas steden! ja, ook gij getuigt hiervan! want uit U is voortgetreden Die alléén verlossen kan! Die van ouds is uitgegaan. Die nooit aanving te bestaan!

Loof dien Spruit, gij uitverkoren, gij verborgen Bethlehem! Looft dien Heerscher, U geboren, burgers van Jerusalem! Looft gij, heemlen! loof gij aard! God in 't vleesch geopenbaard!

Isaac da Costa (1798-1860) Uit: „De lier die sinds lang niet meer ruiste"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen