Geest en ambt

HOOFDARTIKEL

door W. van Gorsel, Bergambacht

ET Pinksteren in zicht komt de Per­ M soon en het werk van de Heilige Geest ter sprake. Als het goed is, denken we niet alleen rondom Pinksteren over de Heilige Geest. Zijn werk is veel omvattend: Hij is werkzaam geweest in de schepping. Hij bepaalt de gang van de seizoenen, Hij is de Auteur van de Heilige Schrift. Maar vooral de herschepping is op geen enkele wijze los te denken van het werk van de Heilige Geest. Hij is het Die het verstand opent en verlicht. Die verdorven levens vernieuwt. Die Christus verheerlijkt in zondaarsharten, Die „Vader" leert zeggen. Die in onze harten bidt, enz. Kortom, de Heilige Geest is altijd aanwezig, zij het op de achtergrond. Hij komt en spreekt niet voor Zichzelf, het gaat Hem om de verheerHjking van Christus.

Misschien juist omdat Hij niet zo op de voorgrond treedt, omdat Hij Zijn werk in stilte en in het verborgen doet, heeft dat werk iets abstracts. Het blijkt telkens weer moeilijk, om dat werk op formule te brengen. Mensen, ook die bij het Woord leven, kunnen vaak niet zeggen wat Pinksteren betekent, in het grote geheel van Gods werken en in het leven van de enkeling.

Een tegenstelling?

Van bepaalde zijde werd en wordt het voor­ gesteld alsof Pinksteren en het werk van de Heilige Geest op gespannen voet zouden staan met het kerkelijk ambt. Voornamelijk vanuit de Pinkstergroepen en vanuit de charismatische beweging doet men het graag vóórkomen alsof de ambtelijke arbeid van de kerk een remmende factor zou zijn voor het spontane, doorbrekende werk van de Heilige Geest. Juist in die kringen waar men de Persoon en het werk van de Heilige Geest graag centraal stelt, daar zijn de ambten niet in ere, daar is men soms zelfs wars van alle ambtelijke structuur.

Als ik het goed zie, wint die gedachte ook onder ons veld. De wekelijkse prediking, het gewone huis- en ziekenbezoek zouden eigenlijk surrogaten zijn voor het eigenlijke werk van de Heilige Geest. Dat is allemaal maar traditie; als de Geest echt werkt, dan breekt Hij door al dat werk heen. Daarom wordt er vaak geroepen dat er een opwekking moet komen. Zelfs is hier en daar te horen dat Ave moeten bidden om een nieuwe uitstorting van de HeiHge Geest! Alsof Pinksteren niet een heilsfeit was, dat dus per definitie onherhaalbaar is!

Het wordt soms zo voorgesteld alsof de ambten er zijn om het gemis van de Heilige Geest te compenseren. Op de Pinksterdag werd die Geest uitgestort en toen was het alsof er een bergstroom losbrak. Maar later werd de werking van die Geest minder bruisend en toen werd die als het ware gekanaliseerd in de ambten...

Een eenheid

Dat de Geest en het ambt geen tegenstelling vormen, maar juist bij elkaar horen, werd me dezer dagen meer dan ooit duidelijk toen ik me verdiepte in het tweede gedeelte van Handelingen 1. Daar vertelt Lukas hoe de apostelen na de Hemelvaart van de Heere Jezus bijeen waren, wachtend op en biddend om de komst van de Heilige Geest. Ze maakten ernst met het bevel van Christus dat ze van Jeruzalem niet scheiden zouden, maar daar wachten op de belofte van de Vader. De apostelen worden alle bij name genoemd, en later is hun getal aangegroeid tot ongeveer 120 personen. Tien dagen lang wachten ze en bidden ze met elkaar om de uitstorting van de HeiHge Geest.

En dan - midden in deze periode - staat Petrus op en herinnert eraan dat er een vacature is. Met enkele woorden spreekt hij over Judas, zijn verraad en het verschrikkelijk lot dat hem getroffen heeft. Maar, zegt Petrus dan, hij laat een lege plaats achter en die plaats moet vervuld worden. En dan stelt die wachtende en biddende gemeente een tweetal waaruit door middel van het lot een twaalfde apostel moet worden gekozen. „Eén die met ons getuige worde van Zijn opstanding", zo formuleert hij.

Als ergens blijkt dat Geest en ambt niet tegenover elkaar staan, dan hier wel. Terwijl vurig gebeden wordt om de Heilige Geest, wordt de vacature in de apostelkring vervuld. Kennelijk moet de apostelkring voltallig zijn wanneer de Heilige Geest wordt uitgestort.

Er is trouwens nog een plaats in de Handelingen waaruit de eenheid van Geest en ambt spreekt. Wanneer Paulus afscheid neemt van de oudsten van Efeze, dan zegt hij: „Hebt dan acht op uzelf en op de hele kudde waarover de Heilige Geest u tot opzieners gesteld heeft om de gemeente Gods te weiden die Hij verkregen heeft door Zijn eigen bloed" (Hand. 20 : 28). Paulus zegt daar niets minder dan dat de Heilige Geest Zelfde ouderlingen aangesteld heeft. Ze zijn dus instrumenten in handen van de Heilige Geest.

Gaven van Christus

Er kan in dit verband ook gewezen worden op de brief die Paulus schreef aan de gemeente van Efeze, waar hij de ambtsdragers noemt als gaven van de opgevaren Christus. „Deze heeft gegeven sommige tot apostelen, sommige tot profeten, sommigen tot evangelisten, sommigen tot herders en leraars, tot de volmaking der heiligen, enz. (Ef. 4:11 w). Wie dus de ambten tegen de Heilige Geest wil uitspelen, kan in de Heüige Schrift niet terecht. Er is een onlosmakelijk verband tussen het werk van de Heilige Geest en dat van de ambtsdragers. Predikanten verkondigen het Woord, ouderlingen doen hun bezoekwerk, en door dat alles heen werkt de Heilige Geest aan de opbouw en de uitbreiding van de gemeente.

Wat niet wegneemt dat allen die een ambt te bekleden hebben wel voortdurend mogen vragen om aangegord en geleid te worden door de Heilige Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen